Utopiec (okładka  miękka, wyd. 10.2021)

Ok

A otóż i mamy finał trylogii kryminalnej Aldony Reich - finał mocny, absorbujący, dopracowany pod każdym względem. Nie ma już miejsca na żadne niedopowiedzenia, umyślne luki w fabule, przypuszczenia. Jest natomiast rozwiązanie zagadki kryminalnej - misternie utkanej intrygi, w której od początku do samego końca autorka wodzi nas za nos. A mnie, tak prawdę mówiąc, niezmiernie się ów fakt podoba. Ponieważ w zamyśle cała trylogia, a konkretnie jej wydźwięk psychologiczny, nawiązuje do postaci ze słowiańskich wierzeń (demonów, którymi stawali się ludzie wskutek złych czynów, decyzji, wyborów), również w "Utopcu" nie brak odwołań do drzemiących w człowieku złych skłonności, słabości, "upiorów". Mówi się, że "ciągnie wilka do lasu"... Naszego dziennikarza śledczego, głównego bohatera powieści, dziwnym trafem ciągnie do wody. Kolejny już raz bowiem śledztwa, w które przychodzi mu się zaangażować, wiążą się mniej lub bardziej bezpośrednio z tym właśnie żywiołem. Z wód Warty wyłowiona zostaje przez przypadkowego wędkarza czyjaś ręka. O reszcie ciała nie ma mowy. Tymczasem wieść o zaginięciu męża szwagierki, odbiera Radwanowi szansę na beztroskie cieszenie się urokami ojcostwa i zmusza do wyjazdu z rodziną do Poznania. Ku zaskoczeniu Tomasza siostra Leny nie kwapi się do zgłaszania zaginięcia organom ścigania. Wyraźnie widać, że coś ukrywa. Na prośbę żony Radwan podejmuje prywatne śledztwo i nawet nie przypuszcza, jak bardzo będzie pogmatwane, ale o tym przeczytacie już sami. Historia jest naprawdę wciągająca, a autorka sprytnie plącze nitki całej intrygi. Pozornie idealne małżeństwo okazuje się wielce dalekim od ideału - boryka się z tyloma problemami, że aż dziw bierze, że tak długo trwało. Właśnie otoczka obyczajowa powieści odgrywa w niej niebagatelną rolę, czyniąc ją tak ciekawą. W nakreślaniu motywów postępowania autorka jest już mistrzynią. Przyznam, że z łezką w oku żegnam się z Tomaszem, do którego od pierwszego tomu mam już wyraźną słabość. Uwielbiam jego zaangażowanie, pewność siebie, graniczącą czasem z bufonadą, skłonność do ironii i sarkazmu. W "Utopcu" ubawiłam się jego relacją z panią aspirant, która nie pozostaje obojętną wobec uroku osobistego dziennikarza. Rozwiązanie skomplikowanej sprawy kryminalnej będzie dla Was sporym zaskoczeniem, chyba że równie sprawnie jak bohater potraficie łączyć pozornie nieznaczące fakty i epizody z życia osób uwikłanych w intrygę. Powieść nie jest obszerna stronicowo, dlatego każdy rozdział wnosi coś istotnego do treści fabuły. Nie ma też zbędnego rozwlekania wątków, jest konkret - dokładnie tyle, ile trzeba, by poznać wszystkie aspekty opowiadanej historii. I to co bardzo lubię - wyważone, inteligentne poczucie humoru. Nie pozostaje mi więc nic innego, jak tylko gorąco zachęcić Was do lektury.😘

Bardzo czekałam na kolejną – piątą już – powieść Aldony Reich. Na półce z książkami jej autorstwa tym razem pojawił się „Utopiec”. Pojawił się na krótko, ponieważ - chwyciwszy go w ręce - nie mogłam odłożyć: książka ze swoją kryminalną zagadką tak skutecznie absorbuje czytelnika, że odczuwa się nieprzepartą ochotę przeczytania jej jak najszybciej… Dla czytelników poprzednich powieści cyklu: „Beboka” i „Strzygi” nie mniej ważne od rozwiązania zagadki wyłowienia męskiej dłoni oraz zaginięcia Sobczaka, jest poznanie dalszego ciągu losów bohaterów scalających wszystkie części – Tomasza Radwana i Leny Grabskiej. Szczęśliwie w tak zwanym międzyczasie zostali rodzicami, powoli wchodzą w małą stabilizację. Czy będzie ona na dłużej? Czy przybierze formę spokojnego continuum? Czy da im wszystkim radość i spełnienie?… Tego dowiemy się z kart książki. Nie chcę zdradzać szczegółów, aby nie psuć przyjemności odkrywania tajemnic świetnie opisanych przez Autorkę. Ważny i powtarzający się we wszystkich powieściach Aldony Reich aspekt: mistrzowska umiejętność budowania i stopniowania napięcia, powolne dawkowanie informacji, odkrywanie kart. Żywe, autentyczne dialogi – bohaterowie w rozmowie są prawdziwi, niewydumani. Zabawa wątkami, ale równocześnie trzymanie się wcześniej nakreślonego planu – to są cechy dojrzałego pisarza. I świetnie, że takie najwyższe standardy Autorka spełnia. Kolejny atut powieści Aldony Reich – zawsze to mówię znajomym, którym pożyczam swoje egzemplarze książek: to nie jest tylko kryminał, zmierzający do rozwikłania zagadki – to historia z przesłaniem, historia pokazująca ciemne strony ludzkiej natury, pokazująca, jak może wyglądać życie pod jednym dachem z demonem w ludzkiej skórze. Tu trochę spojleruję, ale muszę napisać, że wplecenie wątku przemocy małżeńskiej, domowej było jak najbardziej uzasadnione i...ważne. Przyznam, że przeczytanie ostatniej strony „Utopca” satysfakcjonuje, ale i zasmuca, bo zwiastuje rozstanie z Tomaszem, Leną, „Duńczykiem” i Trollem. A co tu mówić: to fajni znajomi, których zdążyłam polubić. Chyba, że… jednak jeszcze kiedyś stwierdzą: We’ll be back! :-)

Dom, który kryje wiele sekretów- tych mniej pozornych i tych bardziej pozornych również. Dom, w którym zalęgło się coś, o czym nikt z domowników nie może lub nie chce mówić wprost. Szuflady, które kryją moc prezentów z okazji "przepraszam", "dziękuję, że milczysz" oraz "proszę milcz nadal". Rany psychiczne, które bolą bardziej, niż te fizyczne. Oczy, w których próżno szukać odpowiedzi na całe mnóstwo pytań. I ta sytuacja życiowa, która "nie jest już tylko dziwna, lecz podejrzanie pokręcona". W tym domu będzie nam towarzyszyć "dziwna podskórna nerwowość", a misternie utkana fabularna intryga zaprowadzi nas do nieoczekiwanego i nieoczywistego finału. Bo "skoro wszystko wygląda na przypadek, to przypadkiem z pewnością nie jest". A każda tajemnica może się nagle "rozlać śmierdzącą falą po całej okolicy"... . Dziennikarskie śledztwo przeplata się z kryminalnym, przy czym to pierwsze jest bardziej emocjonujące i efektywne. Poszukiwanie odpowiedzi na pytania o zagadkową dłoń znalezioną w Warcie prowadzi nas do powolnego odkrywania tajemnic z życia na pozór szczęśliwego małżeństwa. Sekrety, które wypływają na powierzchnię- szokują i powodują zamęt myśli. Podobało mi się to, jak Autorka rozłożyła w powieści akcenty. Wszystko jest idealnie wyważone. Warstwa obyczajowa stanowi mocne tło, generuje emocje, skłania do refleksji, ale nie przytłacza swoim ciężarem. Nie ma tutaj zbędnych opisów, literackich "zapychaczy" produkujących kolejne strony. Styl jest prosty, lekki, klarowny. Czyta się szybko i bardzo lekko, a fabuła wciąga na tyle, że przewracanie kolejnych stron jest praktycznie niezauważalne. Nieznajomości "Beboka" i "Strzygi" zupełnie się nie odczuwa. Są delikatne nawiązania do poprzednich części serii, ale na tyle subtelne, że nie powodują dyskomfortu w czytaniu. Czuję jednak lekki niedosyt... że tak krótka to była przygoda. Czytało mi się tak szybko, że nie zdążyłam w żaden sposób "zżyć się" z bohaterami. "Bebok" i "Strzyga" zdecydowanie więc do nadrobienia... . Intrygująca fabuła, cała paleta emocji oraz lekkość stylu to jest coś, co zdecydowanie mnie tutaj ujęło. Polecam.

„Świat rozpada się i zbiera do kupy z dwóch powodów: pieniędzy i władzy. Niektórzy włączają w to jeszcze zemstę, ale ona jest tylko skutkiem, a nie przyczyną”. Po „Beboku” i „Strzydze” przyszedł czas na finał. „Utopiec” nie pozostając dłużnym – porywa do tańca z demonami ukrytymi w ludzkich umysłach, nieproszonymi, niszczącymi życie, rujnującymi marzenia, kruszącymi poczucie bezpieczeństwa, obezwładniającymi ciało i dźgającymi duszę strachem i niemocą.. Wracają zatem Tomasz i Lena i ich życie, które z czasem naprawdę nabrało rumieńców. Tym razem to nie urokliwy Zalesin pod Wrocławiem, a „Poznań – miasto doznań” będzie miejscem akcji. Pewnego dnia z Warty zostaje wyłowiona ludzka dłoń. Policja oczywiście rozpoczyna dochodzenie. Tymczasem, nasz ulubiony pisarz i dziennikarz śledczy – Tomasz Radwan również przyjeżdża do Poznania, by pomóc w wyjaśnieniu okoliczności zaginięcia swojego średnio sympatycznego szwagra Macieja, który dziwnym trafem zaginął.. Jego żona, siostra Leny – znalazłszy się w nietypowej sytuacji, liczy więc na wsparcie najbliższej rodziny.. Ostatnie dziennikarskie śledztwo Tomasza Radawa będzie jak zwykle oparte na planie niekoniecznie spójnym z policyjną procedurą.. i wymagającym szerszego spojrzenia na kontekst, podtekst i drugie dno. Choć na początku Tomasz jedynie kręci się w miejscu, eliminując najbardziej oczywiste scenariusze, w końcu trafia na trop, który, choć prowadzi w gęsty mrok – spowija naga prawdę. Co się stało z zaginionym mężczyzną? Czyja ręka dryfowała w Warcie? I jakie tajemnice tym razem odkryje „tańczący z demonami” Tomasz Radwan? „Utopiec” to trzecia, finałowa po „Beboku” i „Strzydze” część kryminalnego cyklu z Tomaszem Radwanem. Zagadka kryminalna, która zaciekawia. Wątki obyczajowe, które dotykają ważnych społecznie problemów. Język, który nie przytłacza, a pozwala płynąć z nurtem. Ten klimat dający przestrzeń do własnych przemyśleń. No i to nieprzewidywalne zakończenie.. Polecam.

‼️Zapewnie każdy dom skrywa swoje sekrety. Nikt nie lubi wytykania nosa tudzież wtrącania się w nie swoje sprawy. Jednak zastanówmy się, czy w każdej sytuacji powinniśmy pozostawać głusi na krzywdę innych? Tym bardziej, jeśli cierpią najmłodsi, czy nie powinniśmy w zgodzie ze swoim sumieniem szukać dla tych osób ratunku? Wyobraźcie sobie, nagłe zniknięcie męża głównej bohaterki. Wszystko wskazuje na to, że odszedł on szukać szczęścia gdzie indziej. Hulaszczy tryb życia, zamiłowanie do hazardu i pięknych kobiet sprawia, że ciężko jest rozwikłać jaką drogę obrał mężczyzna i czy zechce wrócić do swojej rodziny. Kobieta, matka, żona… W bardzo niejednoznaczny sposób okazuje emocje, które powinny nią targać w takiej sytuacji.W międzyczasie z Warty zostaje wyłowiona odcięta dłoń. Do kogo należy? Jakie mroczne tajemnice wyjdą na wierzch? W tej historii wszystko jest nieoczywiste. Co rusz odkrywamy nowe wątki i zastanawiamy się nad tym, jaki będzie finał tej historii. Autorka w piękny sposób dała nam poznać bohaterów i pomimo tego, że jest to już trzeci tom całej serii, kompletnie nie odczuwamy, że czegoś nam brakuje. Dzięki subtelnym nawiązaniom do poprzednich tomów, autorka daje nam uczknąć odrobinkę tak, byśmy pragnęli sięgnąć po poprzednie tomy z tej serii i poznać losy bohaterów z nimi związanych. Czy można prezentami odkupić swoje winy? Napięcie utrzymuje się przez całą historię. Śledztwo dziennikarskie łączy się z kryminalnym. Uwielbiam zakończenia, które zamykają wszystkie wątki, a jednocześnie są tak nieoczywiste, że mam ochotę bić autorce owacje na stojąco i krzyczeć - dobra robota! Uwielbiam głównych bohaterów, a w szczególności dziennikarza Tomasza Radwana, który ma w sobie niesamowity magnetyzm i nutkę tajemniczości. Cała historia jest przepełniona intrygami, sekretami, ale wszyscy pragną jednego… Czego? O tym musicie przekonać się sami do czego bardzo Was zachęcam!

UTOPIEC Spośród setek tysięcy 📚 jest ta jedna jedyna która już przed wydaniem skradła moje ❤️ Demony przeszłości dopadły również mnie. Jako kilkuletnie dziecko, za sprawą opowieści mojego dziadka, miałem przyjemność poznać wodnego potwora jakim jest Utopek. Historia jaką wymyśliła moja kochana Aldona Reich pomimo wielu różnic od tej, którą opowiadał mi mój świętej pamięci już dziadzio w dzieciństwie to ISTNA PEREŁKA. Cała ta tajemnicza opowieść zaczęła się ... 12 kwietnia, w piękny wiosenny dzień. 😁 Kilka dni później z rzeki Pan Włodzimierz, zapalony wędkarz zamiast ryby wyłowił odciętą rękę. Do kogo należała owa dłoń i co się z tym wiąże będzie próbował odkryć TOMASZ RADWAN ❤️. Spodziewam się, że tego gościa nikomu nie trzeba przestawiać. Bo któż nie zna demonicznych problemów Tomasza                    ❓❓❓❓🤔 Zachęcam do zapoznania się z tą niesamowitą historią. Gdzie ludzka psychika kryje wiele mrocznych sekretów. UTOPIEC - niezwykły 🌍 w którym wiele zależy od RODZINY. ° Jak to w przyrodzie bywa, wszystko ma swój początek (BEBOK) i koniec (UTOPIEC). Próbuje się pocieszać, ponieważ gdy się coś kończy to coś innego się zaczyna 😁 Wierzę, że jeszcze Tomasz nie raz zwróci się z prośbą do Trolla. Jak to dobrze, że sam Radwan też w to wierzy 😏😁 Bez wątpienia jest to KSIĄŻKA ROKU ❤️🤗 Od teraz moje MOJE TOP 3️⃣ to: MORDERSTWO W ORIENT EKSPRESSIE OJCIEC CHRZESTNY UTOPIEC Może w końcu wybiorę się któregoś dnia na ryby. BEBOK, STRZYGA I UTOPIEC to najlepsza trylogia jaką znam. Tylko Dżentelmeni, tacy jak Lupin, Poirot czy Radwan tak kończą 😁 Wiedziałem, że ta książka będzie wyjątkowa, lecz nie spodziewałem się, że aż tak bardzo 🤗. Śmiem twierdzić, że ta książka powstała specjalnie dla mnie. 😁

To miało być zwyczajne wędkowanie. I było. Do czasu, gdy zamiast ryby na haczyk nie nabiła się dłoń. Ludzka dłoń. Taki jest początek tej misternie uknutej intrygi, w którą uwikłana jest szwagierka Tomka Radwana, Ela. Kiedy zaginął jej mąż, dziennikarz razem z Leną przyjeżdża do Poznania rozpocząć własne śledztwo, a trop wiedzie do jednego z kasyn. I do tajemnic. Zbyt wielu, które powoli wypływają na wierzch jak ta ręka. Do kogo ona należy? Co w ogóle stało się z mężem Eli i jakie sekrety skrywa ona sama? Zaręczam, że ta sprawa doprowadzi Tomka do zaskakującego finału! Znacie powiedzenie: ,,ostatni będą pierwszymi"? Czy możemy podpiąć pod nie ,,Utopca"? Ostatnią część trylogii o demonach? Oczywiście!!! Aldona stworzyła tutaj mocno intrygującą opowieść, która jest dopracowana i ma w sobie głębię. Mroczną jak toń naszego jeziora, która drażni, niepokoi, ale i strasznie ciekawi. Wszystko jest w niej wyważone i ma swoje tempo. Wszystko rozwija się tak, jak powinno. Bez chaosu i zbędnego pędu. A szaleństwo i pytania powoli kiełkują w naszej głowie. Ela- bo to ona jest tutaj największą zagadką i podporą całej intrygi, to postać niezwykle wyrazista. Dotrzeć do niej nie będzie łatwo, a kiedy już się otworzy, pokaże nam wnętrze puszki Pandory. Radwan jest jeszcze bardziej zdeterminowany, aby dotrzeć do prawdy. Ale..czy przyniesie mu ona ukojenie? Czy może zmusi do kilku decyzji? Jakie plany ma w związku z nim pewna policjantka? I gdzie w tym wszystkim jest Lena, która ginie w gąszczu postaci. Ale w końcu to nie ona jest tytułowym Utopcem. A kto? Dowiecie się podczas lektury. Ja Was ogromnie zachęcam do czytania, bo w tej zagadce nie tylko będzie więcej pytań niż odpowiedzi, ale sam finał ciekawie Was zaskoczy!

Wyłowienie z Warty precyzyjnie odciętej męskiej dłoni zbiega się w czasie z zaginięciem Macieja Sobczaka, szwagra dziennikarza śledczego, Tomasza Radwana. Na prośbę Elżbiety, żony zaginionego, Radwan z żoną przybywają do stolicy Wielkopolski. Lena, aby wesprzeć siostrę, Radwan, by pomóc w poszukiwaniach szwagra. Policyjne śledztwo paralelne do dziennikarskiego okaże się zdecydowanie mniej efektywne. To działania Tomasza doprowadzą nie tylko do rozwiązania kryminalnej zagadki, ale także do ujawnienia mrocznej strony osobowości Macieja Sobczaka. „Utopiec” Aldony Reich to kryminał z wyraźnie zarysowanym tłem obyczajowym. O ile warstwa kryminalna z misternie skonstruowaną intrygą, wartką akcją, umiejętnie stopniowanym napięciem i zaskakującym zakończeniem usatysfakcjonuje fanów mocnych wrażeń, o tyle warstwa obyczajowa zagra na innych emocjach. Autorka dotyka bowiem istotnych problemów społecznych. Przemoc wobec kobiet oraz uzależnienie od hazardu. Dramat kobiety rozgrywający się w obecności dzieci, za zamkniętymi drzwiami mieszkania. Trwający latami i głęboko skrywany nawet przed najbliższą rodziną. To niewątpliwie porusza, nawet mimo braku rozbudowanych opisów.  Choć osobiście nie obraziłabym się gdyby „Utopiec” miał te kilkadziesiąt stron więcej, tym samym pozostawiał czytelnikowi więcej miejsca na osobistą refleksję w trakcie lektury, to ta zwięzła, klarowna narracja przypadła mi do gustu. Doceniam również inteligentny humor Autorki.  Subtelne nawiązania do poprzednich części cyklu, a przede wszystkim postać głównego bohatera zdecydowanie zachęcają do nadrobienia zaległości w lekturze. 

Każda powieść z demonicznej serii, poza kryminalnym wątkiem skrywała coś jeszcze, jakiś trudny społecznie, ale ważny temat, który autorka bardzo umiejętnie wplata w fabułę. W "Utopcu" jest to znęcanie się nad rodziną. Idealne małżeństwo z ogromną rysą pod piękną otoczką. "Utopiec" zaczyna się tajemniczo i do końca taki pozostaje. Dodatkowo autorka posyła Radwana w opuszczone przez ludzi miejsca, co dodatkowo buduje ciekawy klimat. Sama zagadka też nie jest oczywista, wątków, a tym samym motywów jest kilka, również potencjalnych sprawców więcej niż jeden. Dodatkowo pojawia się ktoś, kto bardzo chce sprowadzić dziennikarza na niewłaściwy trop. "Utopiec" to nie tylko trup oraz śledztwo, to również dalsza część zapisków z życia dziennikarza Tomasza Radwana, który został usidlony, jednak sielskie i spokojne życie nie jest mu pisane. Czy Lena wytrzyma? Kolejna bardzo sprawnie napisana część, zamknięta, bez niedopowiedzeń, czy nierozwiązanych wątków. Jedyne zastrzeżenia mam co do pracy poznańskich policjantów, bo autorka potrafi wczuć się w rolę śledczego, a tu mierził mnie ich brak profesjonalizmu. Najwyraźniej tym razem mamy czarną owcę w stadzie. Mimo tego bezsprzecznie polecam!