Liturgia krwi (okładka  miękka, wyd. 10.2023)

Dawno nie czytałem tak mocnej książki… Autor mega wodzi za nos czytelnika i caly czas utrzymuje napięcie, postać Ernesta zbudował tak, że nie da się obok takiego potwora przejść obok. Zakończenie wbija w fotel!

Polecam 😊

Ok

Kupiłam tę książkę na targach w Krakowie i to był jeden z najbardziej udanych zakupów. Bardzo ciekawiło mnie, jak Ernest sobie poradzi i czy ucieknie z miejsca, w którym przetrzymywała go porywaczka. Kibicowałam mu, bo chciałam, żeby wrócił do domu. A w tym domu... No właśnie tam też się działo. Konflikt dorosłych, poszkodowane dziecko... Przykro, że takie rzeczy zdarzają się na co dzień. Książka momentami mocna, ale czyta się szybko. Końcówka po prostu wbiła mnie w fotel. Duży plus za to, że są momenty na refleksję.

Polecam osobom, które są w stanie zarwać nockę dla tej książki. Wciąga, wciąga i jeszcze raz wciąga. Pokazuje do czego zdolni są ludzie, których dręczą traumy. Było kilka zaskakujących momentów, dialogi jak wyjęte z prawdziwego życia. Dobry zakup

 "Liturgia krwi" - brzmi tajemniczo? Krwi nie zabraknie. Autor dał do pieca.  Ernest Ostrowski mieszka z córką Amelią. Pewnego dnia budzi się nagi w ciemnym pomieszczeniu. Został porwany przez kobietę, której sam wygląd już budzi grozę. Nie wie gdzie jest, jak się tu znalazł i z jakiego powodu. Wie jedno - musi się wydostać, by odzyskać córkę, którą przed porwaniem zabrała matka. Ultimatum , jakie postawiła mu była żona spędza mu dodatkowo sen z powiek i napędza do działania, by jak najszybciej wydostać się z pułapki, w jaką wpadł. Ostrowski ma niewiele czasu, by odzyskać córkę. Czy mu się to uda?  Czy w walce o córkę Ernest tak naprawdę kieruje się miłością? Od razu zaznaczę, że jest to thriller dla dorosłych (18 ), bo autor nie szczędzi czytelnikowi ostrych scen erotycznych i brutalnych, krwawych fragmentów. To ksiażka tylko dla osób o mocnych nerwach. Bohaterowie są nieco psychodeliczni, ale czytając zakończenie opadła mi szczęka.  Znając tego cichego, spokojnego autora, nie miałam pojęcia, że w jego głowie może wytworzyć się taka fabuła 🫣😲 Adamie, obawiam się, co w Twojej wyobraźni może jeszcze wykiełkować 😂 Chyba inaczej będę teraz na Ciebie spoglądać 😂 Często zdarza się, że autorzy wplatają w fabułę autenczynczne miejsca czy postacie albo nadają swoim bohaterom cechy znanych im osób. To, co mi się podobało, to wspomnienia bliskiego mi miejsca, Bikers Bistro, gdzie lubił przesiadywać nasz bohater. Aktualnie bistro już nie istnieje. Do wiosny tego roku jeszcze funkcjonowało i prowadziło je dwóch świetnych facetów: Paweł i Radek. W książce menedżerem jest Paweł Radkowski. W czwartki odbywają się w powieści aukcje obrazów, podczas gdy w rzeczywistości odbywały się w czwartki... (nie, nie obiady czwartkowe - no, może kolacje albo delektowanie pysznymi deserami)... spotkania autorskie. Fajnie czytało się, mogac odwiedzać wrocławskie miejsca, znane nie tylko z fikcji literackiej, a z którymi mam cudowne wspomnienia 🤗 Początkowo pałałam do Ernesta sympatią, a Irena była na straconej pozycji. Później, z biegiem fabuły, moja ocena uległa zamianie. A to pod wpływem tajemnic odkrywanych stopniowo podczas powieści. A zagadek w niej jest sporo. I to także na plus. Autor nie odsłania wszystkiego od razu, lecz stopniuje napięcie. Tu nie ma miejsca na delikatność.  Jak chcesz wiedzieć, co wydarzyło się, że zmieniłam zdanie, musisz sięgnąć po tę mocną pozycję. 

Adam Kopacki stworzył pełen napięcia i emocji thriller, ukazujący najdziksze instynkty, skrywane w zakamarkach duszy. Od początku rzuca cień tajemnicy i niepokoju. Wkraczamy w ten wykreowany świat i obezwładniającą ciemność. Ukryte prawdy skrywają ludzkie dramaty. Traumy budzą demony. Przemilczane krzywdy nie staną się nigdy ciszą. Pogrążają duszę, przenikają bólem, wyzwalając bezradność i smutek. Obrazy przeszłości, zaszyfrowane w zakamarkach umysłu, wyłaniają się i domagają uwagi. Te błyski świadomości powodujące psychiczny chaos. Przenikają jak stare fotografie ukryte na dnie pudła. Niespodziewanie wysypują się, przywołując wspomnienia. Doprowadzają do obłędu. Skrywane pragnienia wypływają na powierzchnię i budzą niepokój. Odzywa się pogarda do siebie, innych i świata. Uwięziony w mroku umysł próbuje szaleńczo odnaleźć źródło nadziei. Na pograniczu jawy i snu. Im głębiej wejdziecie w tę historię, tym więcej otoczy Was złudzeń. Ułuda zdarzeń zaciera rzeczywistość i wypiera to co realne. Bohater staje przed życiowym wyborem. Musi zrobić wszystko, by ocalić to co dla niego najcenniejsze. Zdesperowany walczy o przetrwanie a seksualna ekscytacja przysłania racjonalne myślenie. Oczy obojętności spoglądają w otchłań. Rozpoczyna się rytuał. Odkupienie win, przebaczenie doznanych krzywd, uzdrowienie duchowych ran i szansa na wyzwolenie. Obrzęd, który zmyje brud zepsucia Autor zabiera czytelnika w podróż przez chaszcze ludzkiego życia, naszpikowane emocjami, które niszczą wewnętrzny świat. Świat pozorów, doskonałych kłamstw i masek, spod których wyłania się prawdziwe oblicze. Niebezpieczna obsesja zakłóca spokój i staje się uzależnieniem. Pomimo starań wkracza bezradność wobec ludzkich słabości. "Przeszłości nie da się cofnąć, ale można ją tak ukształtować, żeby nie miała negatywnych konsekwencji w teraźniejszości". Mocny thriller przesycony pożądaniem, niepohamowanymi żądzami i bólem utraty. Momentami kontrowersyjny i szokujący. Odważny i prowokujący. Wejdźcie w ten świat obłudy. Poznajcie ludzi zdolnych do wszystkiego w realizacji swych planów. Finalnie wzbudzi wiele refleksji. Polecam bardzo!

Są książki, w których każdy znajdzie coś dla siebie, ale są też takie, które docenią wybrani. Myślę, że to właśnie taka książka. Czytam kryminały od lat i niewiele jest mnie w stanie zaskoczyć. Do tej pory tylko jedna książka sprawiła, że powiedziałam – to było mocne! No właśnie, do tej pory, gdyż na prowadzenie wysuwa się „Liturgia krwi”. To historia w której znajdziecie przemoc, erotykę, brutalność, tajemnicze obrządki i najgorsze ludzkie pragnienia. Brzmi przerażająco? Dodam, że w tym wszystkim znajdziecie ojca walczącego o córkę i przekonacie się, jak pozory mogą mylić. Zaczynając czytać miałam wrażenie, że to będzie dobry kryminał z tajemniczym porwaniem na pierwszym miejscu, a jednak książka zabrała mnie w najciemniejsze zakamarki ludzkiej wyobraźni. Wiem, ze nie każdy doceni jej wartość, ale ja szanuję chociażby za to, że po tylu latach wywołała u mnie te dawno uśpione emocje.

Adam Kopacki "Liturgia Krwi " Ernest Ostrowski budzi się w ciemnej jaskini . Mężczyzna został zakneblowany , związany oraz rozebrany do naga . Ogarnia go paniczny strach , który potęguje pojawiająca się kobieta . Naga i łysa postać zaczyna urzywac mężczyzny w swoich rytuałach . Mroczne pełne symboli i krwi poczynania kobiety wywołują u Ernesta skrajne emocje ... Ernest za wszelką cenę chce uciec z jaskini , bo czeka na niego jego ośmioletnia córka . Mężczyzna doszedł z byłą żoną do porozumienia i miał odzyskać dziecko w zamian za spełnienie niemoralnego żądania kobiety . Czy mężczyźnie uda się uciec i odzyskać córeczkę ? Czy dowie się kto stoi za jego porwaniem i jakie kierują nim pobudki ? Czas sięgnąć po tę pełną mrocznych sekretów lekturę , by się tego dowiedzieć . Pierwsze pytanie jakie mi się nasuwa po przeczytaniu tej książki to "Jak żeś to wymyślił człowieku ?" 😳🔥 Cała książka od pierwszych stron jest owiana tajemnicą. Wszystkie łączące postacie relacje są w jakim stopniu chore i pokręcone . Ernest przez całą książkę wydawał mi się lekko mówiąc tajemniczym typem , lubiącym ostre zabawy z kobietami , ale miałam wrażenie , że jest poprostu pogubiony i nieszkodliwy , ależ byłam daleka od prawdy ! Nie mogę zdradzać za wiele , ale jedno muszę napisać - Liturgia Krwi to książka brutalna , mroczna i jedna z tych , które zmiażdżą wasz mózg 🔥🔥 Polecam każdemu kto lubi mocne lektury i nie boi się skrajnych emocji , bo książka zdecydowanie od nich kipi !

Tytuł: "Liturgia krwi" Autor: Adam Kopacki Data premiery: 27.10.2023r. Wydawnictwo: Vectra O ludzie! Co tu się działo!🤯 Adam ma trzy książki. Czytałam wszystkie. Zaczęło się od wakacyjnej powieści...później był wątek korporacyjny, a teraz thriller. W trakcie czytania zastanawiałam się ciągle czy to naprawdę napisał Adam! Chylę czoła! Po pierwsze to Twoja najmocniejsza książka, a po drugie jest tak dopracowana, że brak mi słów. Ogromne brawa Ci się należą! . Wiem, że mi pisałeś, że być może ta książka będzie dla mnie za mocna. Przyznam szczerze, że trochę była...ale nie potrafiłam jej odłożyć bo mnie tak wciągnęła, że pomimo niepokoju który towarzyszył mi w trakcie czytania byłam ciekawa co dzieje się na kolejnych stronach "Liturgii krwi". . Jestem pod wrażeniem tematyki (musiałeś chyba zrobić duży research, żeby to wszystko opisać🙈), bo o niektórych rzeczach nie wiedziałam w ogóle... Poza tym przyznam się od razu bez bicia, że od pierwszych stron nie polubiłam głównego bohatera - Ernesta. Po prostu miałam swoje przeczucie co do niego 🤭 Akcję poprowadziłeś w taki sposób, że czytelnik może się łatwo pogubić i mieć różne emocje względem bohaterów! Pięknie Ci to wyszło. I czekam na więcej😍 I nie - nie napisałam tego wszystkiego tylko dlatego że się znamy 😜 Po prostu książka jest świetna- łącznie z okładką, która niesamowicie przyciąga wzrok!