Wybacz mi (okładka  miękka)

Polecam tą książkę wciągająca jest . Czytając ją to nie możemy się doczekać kolejnego rozdziału co będzie dalej i co się wydarzy 🙂😍

Piękna, piwinni przeczytać wszyscy, samo życie

Jak Gabrysia Gargaś to musi być dobre

Super książka !

Genialna

Polecam

Super

Czasami wydaje nam się, że mamy wszystko. Dom, rodzina, praca, pieniądze, które pozwalają nam spokojnie egzystować. A jednak przychodzi moment, że zaczynamy mieć wrażenie, że w tym całym codziennym kieracie czegoś nam brakuje. Niby jesteśmy szczęśliwi, ale nie możemy pozbyć się uporczywej myśli, że to nie jest szczęście skrojone na naszą miarę. Zupełnie tak, jakbyśmy realizowali czyjeś plany i pragnienia. Tylko czy idąc tą drogą mamy tak naprawdę szansę na spełnienie? A może tęsknota, którą z dnia na dzień odczuwamy coraz bardziej, jest tą za prawdziwym "ja"? „Wybacz mi” to opowieść utkana na fundamencie bolesnej rodzinnej tajemnicy. I choć główną bohaterką jest Klaudia, to powieść Gabrieli Gargaś to tak naprawdę opowieść o wielu kobietach. O takiej, która kochała, ale dała się porwać nałogowi, który wyniszczał ją każdego dnia. O tej, która próbowała całym swoim życiem i miłością odpokutować za błędy przeszłości, ale i o takiej, która mimo pozornego szczęścia, czuje wewnętrzny, nieopisany deficyt, który próbuje zapełnić. Autorka splata ich losy, dając czytelnikowi możliwość poznawania poszczególnych elementów tej historii strona po stronie, również ze wspomnień zapisanych kiedyś na kartach pamiętnika, który był jedynym powiernikiem smutku, niemym świadkiem tragedii, która odcisnęła piętno na życiu wielu osób. To poruszająca opowieść, która pokazuje, jak przewrotny bywa los, który zdaje się kpić z ludzkiego nieszczęścia. Gabriela Gargaś porusza w niej wiele ważnych tematów w tym ten dotyczący alkoholizmu. Uświadamia, jak przebiegły to jest nałóg, jak potrafi zdominować życie, zarówno osoby uzależnionej, jak i jej najbliższych. To także historia, które pokazuje, jak rodzinne relacje czasami się plączą, kiedy zabraknie szczerości oraz czasu na rozmowę. Taki stan rzeczy może doprowadzić do nadszarpnięcia więzi, które powinny być mocne i trwałe. Mimo to należy pamiętać, że zawsze jest dobry moment, by je naprawić. Wystarczy tylko otwarty umysł i serce. W „Wybacz mi” autorka zdaje się stawiać czytelnikowi pytanie: czy wszystko można wybaczyć? Jednak tak trudno jest na nie jednoznacznie odpowiedzieć . Kiedy stajemy przed wyborem, czy wybaczyć, w pierwszym odruchu myślimy, że jest to niemożliwe. Wszak tak łatwo jest ocenić drugiego człowieka i nawet nie podjąć próby wczucia się w jego sytuację. Nawet wtedy, kiedy mamy świadomość, że sami nie jesteśmy bez winy… A przecież zawsze należy dać szansę temu, kto popełnił błąd i wsłuchać się w jego historię. Może się bowiem okazać, że "wina" była największym wyrazem odwagi i jednocześnie ogromnej miłości. Podsumowując: Powieść Gabrieli Gargaś to słodko-gorzka opowieść, która mimo trudnych tematów, jakie autorka w niej poruszyła, otula swoim ciepłem i życiową mądrością, jaka płynie z jej kart. To historia, u której fundamentów leży ogromna tęsknota za domem, co zdaje się naturalnym uczuciem u osoby żyjącej na obczyźnie, ale także „łaknienie” miłości, która czasami staje się czymś powszednim, co sprawia, że zapominamy, jak potrafi uskrzydlić. To również powieść, która pokazuje, jak ogromne znaczenie mają decyzje podjęte w przeszłości, a także błędy, które niewybaczone, przede wszystkim samemu sobie, potrafią się jątrzyć niczym niezagojona rana i obarczać balastem poczucia winy, osobę, która je popełniła. Jednak to przede wszystkim opowieść o wybaczeniu i miłości. Zarówno o uczuciu między dwojgiem ludzi, jak i o miłości do samego siebie, która jest równie ważna, o ile nie najważniejsza w drodze do szczęścia.

Historie pisane przez samo życie to te najpiękniejsze i najbardziej wartościowe. Gabriela Gargaś przyzwyczaiła nas do tego, że jej książki oparte są na prawdzie płynącej z prozy dnia codziennego a bohaterowie przypominają nas samych, więc utożsamienie się z podejmowanymi tematami przychodzi bardzo łatwo. "Wybacz mi" jest lekturą o której już wcześniej mogliście słyszeć, ponieważ dziś doczekaliśmy się jej wznowienia w pięknej szacie graficznej. Zawsze jestem za ponownymi wydaniami, ponieważ to idealny bodziec do odświeżenia sobie lektury lub zapoznania się z twórczością danego autora a w tym przypadku nawet nie powinno się przechodzić obojętnie obok historii mądrej, owianej nutą rodzinnej tajemnicy oraz naznaczonej emocjami, które wcale nie są nam obce. Nawet jeśli nie przeżyliśmy podobnej przygody jak główna bohaterka to i tak bardzo łatwo jesteśmy w stanie zrozumieć jej wahania czy podejmowane decyzji, ponieważ każdy z nas, prędzej czy później, stanie w obliczu podobnych dylematów. Klaudia ma czterdzieści lat i wraz z rodziną mieszka w Londynie, ale nie czuje, żeby to właśnie tam było jej miejsce. Tęskni za Polską do której z resztą wraca po wypadku matki. Tylko czy konieczność opieki nad rodzicielką nie jest wyłącznie pretekstem do porzucenia wielkiego świata na rzecz miejsca, w którym się wychowywała i w którym czuje się jak u siebie? Klaudia boi się głośno wypowiedzieć swoje podejrzenia, nieustannie walczy z własnymi pragnieniami i próbuje pogodzić wszystko tak, by każdy był zadowolony, ale to przecież całkowicie niemożliwe. Na szczęście na drodze Klaudii szybko pojawią się przeciwności, które zweryfikują słuszność oczekiwań bohaterki. Ona sama zostanie zmuszona, by w końcu głośno powiedzieć czego pragnie od życia a upominające się o uwagę mroki przeszłości wyznaczą nowy bieg wydarzeń. Okaże się, że powrót do Polski będzie rozliczeniem nie tylko głównej bohaterki, ale i jej matki, która zdecyduje się na pewne wyzwanie a to nada dynamiczny wydźwięk akcji i sprawi, że trudno będzie choćby na moment porzucić tą rodzinną opowieść pełną skrajnych emocji. Autorka zadbała o prawdę płynącą pomiędzy wierszami, stworzyła bohaterów na miarę nas samych i posypała to wszystko solidną porcją przeciwności losu, które towarzyszą nam każdego dnia. Czy Klaudia zdoła wybaczyć swojej matce? Czy popełnione w przeszłości błędy wpłyną na nadchodzącą przyszłość? A może to co było kiedyś będzie lekcją dla tych, którzy żyją dziś? Gabriela Gargaś po raz kolejny zabiera nas w przepiękną, emocjonalną podróż, która porusza czułe czytelnicze struny i nie pozostawia nas obojętnym na to co dzieje się wokół bohaterów. "Wybacz mi" to nostalgiczna opowieść o towarzyszących nam problemach, błędnie podejmowanych decyzjach oraz o lęku przed zmianami, które czasami są kluczowe dla naszego szczęścia.

🍂Piękna, kwiatowa okładka utrzymana w subtelnych, kobiecych barwach. Można by rzec - właśnie przeczytałam odprężającą powieść obyczajową. Tylko dlaczego czuję się jakby przeciągnięto mnie przez wyżymaczkę, a obecność dookoła mnie rozrzuconych chusteczek muszę tłumaczyć katarem i zapaleniem zatok? To ta autorka, Gabriela Gargaś. Zawsze mi to robi. Zawsze stworzy powieść utkaną z ludzkich emocji, z samego życia i jego czystej prozy. Za każdym razem dość brutalnie otworzy oczy, uświadomi pewne sprawy, zmusi do refleksji i pokaże, że tak naprawdę każdy z nas, niezależnie od statusu i wieku jest taki sam. Każdy błądzi, rani drugiego człowieka i sam zostaje zraniony. Każdy upada i się podnosi. Tym razem Gabriela Gargaś wzięła na warsztat wybaczanie. Czy jesteśmy w stanie wszystko wybaczyć drugiemu człowiekowi i czy to wybaczanie jest konieczne do wspólnego życia? A czy można zapomnieć o krzywdach? W końcu, jak wybaczyć samemu sobie i czym zagłuszyć wyrzuty sumienia? Moja imienniczka, czterdziestoletnia Klaudia wiedzie życie, które niby jest udane, ale tak naprawdę pozbawione szczęścia. Małżeństwo z człowiekiem, z którym od lat nie ma nic wspólnego, dzieci, które żyją swoimi sprawami i samotna ona w obcym państwie. Złamana noga matki jest tylko pretekstem, aby wyrwać się z marazmu i być może sporo zmienić. Niby to bardzo dojrzała książka, niby jej bohaterka ma praktycznie jeszcze raz tyle lat niż ja na karku, a po raz kolejny odnalazłam w niej cząstkę siebie. Może nawet nie malutki fragment, a spory kawał wyrwany gdzieś prosto z serca. Tak życiowych książek jak powieści tej autorki chyba nie miałam okazji jeszcze czytać. Jej wiwisekcja relacji międzyludzkich, a zwłaszcza tych małżeńskich jest zawsze tak trafna, że to aż niezwykłe. Przy niektórych zdaniach nie sposób nie wstrzymać oddechu i nie zastanowić się z bolesną szczerością nad własnym życiem. Nie jest to przyjemne, ale bardzo oczyszczające. Gorąco polecam. Nie może być inaczej.