Ludzie z mgły (okładka  miękka, wyd. 03.2023)

Świetna, tajemnicza, wciągająca małomiasteczkowa fabuła z wątkami kryminału, psychologii z zagadkowymi bohaterami. Książka napisana profesjonalne, czyta się ją jednym tchem przerzucając z zaciekawieniem następne strony. Jest to moja pierwsza przeczytana książka pani Izabeli i na pewno nie ostatnia!

Świetnia książka.. Uwielbiam książki pani Izy i przeczytałem wszystkie...każda jest inna i każda dopieszczona...Doskonale wymyślona historia, wielowontkowa która spina się w trakcie czytania, a całość pozostawoa czytelnika usatysfakcjonowanego... Polecam

Super książka bardzo mi się podobała. Dobrze że dzieje się to w Polsce bo jakby to się to lepiej i przyjemniej czyta

Człowiek cierpiący w niewiedzy, pragnący skrawka dawnych odgłosów bliskiej osoby. Człowiek bez pamięci gubiący się we własnych myślach. I w końcu człowiek niestrudzony pragnący odkryć prawdę skrytą pod płaszczem białych oparów. Izabela Janiszewska w "Ludziach z mgły" dała nam ich wszystkich. Tych skrzywdzonych, ale i tych kochających. Rodzinę, która cierpi przez utratę. Młodych ludzi potrzebujących akceptacji oraz zrozumienia. I w końcu mgłę, która obrosła legendą, która stanowi w małej mieścinie wygodny argument dla nieopisanego zła. Zabłądziłam w tych mglistych terenach. Poczułam dreszcze, gdy postawiłam pierwsze kroki w tej wielowątkowej historii, a potem dałam sobie wbić emocjonalną drzazgę, której do samego końca nie mogłam się pozbyć z mojej głowy. "Ludzie z mgły" to tak naprawdę trzy główne wątki dziejące się w różnym czasie. Mamy zaginięcie Alicji Jarosz, ukochanej córki, będącej w oczach rodziców ideałem, kolejno mamy mężczyznę, który po dwóch miesiącach od zaginięcia dziewczyny wychodzi z lasu, z jej naszyjnikiem w kieszeni i amnezją, która utrudnia z nim kontakt. Jest również trzeci wątek, w tym wypadku najmocniejszy i który najbardziej mnie sponiewierał na płaszczyźnie emocjonalnej, a o którym lepiej dowiedzieć się sięgając po książkę. Wszystko, co Janiszewska postanowiła zawrzeć w swojej opowieści, jest znakomicie posplatane i o ile lubicie mieć totalny blender w głowie, po łyknięciu kolejnego rozdziału, to ta historia was zachwyci, bo autorka nie szczędziła składników w tym kryminalnym koktajlu. Zachwycił mnie sam pomysł, punkt wyjścia od mgły, błądzący przez hermetyczną społeczność, a w końcu dochodzący do ludzi tak pogmatwanych w swoich życiowych postawach, że ciężko ich jednoznacznie ocenić. Przy tym Janiszewska pisze bardzo sensualnie, jej poetycki mrok wnika w skórę, a niewiedza przyjemnie drapie wyobraźnię, która musi pracować na wysokich obrotach, by te wszystkie nici połączyć w całość. Bo "Ludzie z mgły" to angażująca powieść. To nie jest książka, przy której robicie przerwę na kawę lub w międzyczasie pozmywacie naczynia, ona domaga się waszej całkowitej uwagi i swoim finałem wynagradza wasze oddanie. Autorka dała nam również obraz wielu odmian miłości, ale nie tych romantycznych, pełnych uniesień, czy opiekuńczych i ciepłych. Tu uczucia bywają bolesne, toksyczne, wyniszczające. Były momenty, że chciałam płakać i krzyczeć z bezsilności. A przecież to kryminał, a jednak tak mocno szarpiący uczuciami, dający punkt wyjścia do rozważań o rodzicielstwie, o opiekuńczości, jak i o samoakceptacji, w świecie tak mocno narzucającym ideały postępowań. Zwieńczenie tej śledczej podróży rozbiło mnie na tysiąc elementów, które na próżno sklejać. Takich emocji oczekuje od powieści. Nieścieralnych plam fabularnych, psychicznego dyskomfortu, refleksji o ludzkiej naturze. Tu dostałam wszystko, skrupulatnie związane, szokujące a jak przyjemnie logiczne. Wejdźcie z otwartą głową w "Ludzi z mgły", dajcie się pochłonąć w jej wielowątkową intrygę i pamiętajcie „[…] mgła nie oddaje tego, co uznała swoje”.

NIE KAŻDY, KTO ZBŁĄDZIŁ WE MGLE, ODNAJDZIE DROGĘ DO DOMU. Nie ukrywam, że bardzo lubię pióro Izabeli Janiszewskiej. Autorka z każdą kolejną książką podnosi wyżej poprzeczkę i zaskakuje mnie coraz bardziej, a ja po skończonej lekturze zastanawiam się, co następnym razem nam zaserwuje. Książki Izabeli Janiszewskiej charakteryzuje niebywały mroczny klimat i małe miasteczka, co dla mnie jest ważnym elementem dobrze skonstruowanej historii. „(…) nad łąkami unosiła się mgła. Taka sama jak, ta, która spowijała miasto przy wszystkich poprzednich zaginięciach. Gęsta i nieprzenikniona. Ta, która mąciła w głowach i wiodła na zatracenie”. Na mieszkańców Sinic pada blady strach, kiedy w mglisty poranek znika bez śladu dziewiętnastoletnia Alicja Jarosz. Świadomość, że nie jest pierwszą nastolatką, która weszła w unoszącą się nad łąkami biel, tylko potęguje w ludziach niepokój. Po dwóch miesiącach od zniknięcia policja nadal nie ma żadnego śladu, który mógłby im odpowiedzieć na pytanie, co takiego stało się z dziewczyną. Wszystko nabiera tempa w momencie, kiedy dwójka nastolatków nagrywa reportaż z miejsca zaginięcia. Nieoczekiwanie podczas nagrania z lasu wychodzi mężczyzna. Nie wie, kim jest ani, skąd się tam wziął, ma jednak coś, co należało do Alicji. „Ludzie z mgły” to prawdziwa uczta literacka dla koneserów gatunku. Izabela Janiszewska po raz kolejny stworzyła historię, którą czytałam z ogromnym zaciekawieniem i zaangażowaniem. Historię, od której nie sposób jest się oderwać. Fabuła dopracowana jest w najdrobniejszych szczegółach, jej wielowymiarowość i zawiłość nie pozwala czytelnikowi, choćby na chwilę znużenia. Autorka po mistrzowsku buduje napięcie, które towarzyszy nam po ostatnią stronę powieści. Pełno tutaj sekretów, niedomówień i tajemnic, które z każdym przeczytanym rozdziałem coraz bardziej wzbudzają niepokój. „Ludzie z mgły” to fenomenalny thriller z intrygującą zagadką, której zakończenie z pewnością zaskoczy nie jednego czytelnika. Autorka stworzyła powieść, której atmosfera momentami sprawiała, że czułam ciarki na ciele. Oddała w nasze ręce historię nieszablonową, ze świetnie wykreowanymi bohaterami. Są tak realni, a ich doświadczenia tak namacalne, że czytelnik ma wrażenie, jakby był jednym z nich. „Ludzie z mgły” to jeden z najlepszych thrillerów, jaki przeczytałam w tym roku i z pewnością ciężko będzie go przebić. Polecam!

"Ludzie z mgły” to kolejny świetnie napisany thriller Autorki. Intrygujący od samego początku. Wciągający w tytułową mgłę i osaczający swoją tajemnicą. Jego klaustrofobiczny i nieco mistyczny klimat spodoba się fanom Pisarki. Dla mnie, Autorka dzięki tej historii stała się królową polskiego thrillera! 19-letnia Alicja Jarosz, córka znanego lekarza, pewnego dnia ginie w niewyjaśniony sposób we mgle. Zrozpaczona rodzina postanawia jej szukać. Sęk w tym, że owa mgła „pochłonęła” już niejedną młodą osobę, co zaczyna siać popłoch w miasteczku. Na domiar złego po dwóch miesiącach poszukiwań, z mgły wychodzi młody mężczyzna, który nie wie kim jest, skąd się wziął, ani dlaczego posiada łańcuszek zaginionej. Z marszu staje się głównym podejrzanym. W rozwikłaniu zagadki, policjantom pomaga dziennikarz, który zupełnie przypadkowo wkroczył w wir kłamstw i zagadek. Janiszewska stworzyła niezwykle intrygującą opowieść, których tajemnice pochłoną niejednego Czytelnika. Poznajemy dwie rodziny: Jarosz oraz pewną młodą kobietę, która codziennie opiekuje się ciężko chorym synem. Do tego dochodzi owiana mgłą mieścina, której lepkie macki pochłaniają ludzi. Dzięki tej grozie i mistycyzmowi ta książka staje się rewelacyjną przygodą! Lawirujemy w świecie teraźniejszym oraz w przeszłości grzebiąc w odmętach kłamstw. Towarzyszące nam intrygi wciągają nas w mrok rodzinnych tajemnic. Bardzo powoli układamy puzzle, które Autorka rozsypała już na samym początku swej opowieści. Prócz skrzętnie utkanych intrygujących historii, Autorka uplotła ciekawe postacie. Kolejny raz postawiła na dobrze skrojonych policjantów. Jeden typowy bad guy z mrokiem za karkiem oraz jego partnerka, czujna niczym Anioł Stróż, a do tego inteligentna. Postacie drugoplanowe to z kolei majstersztyk. W tej książce nie jest oczywiste kto jest tym złym, kto jest ofiarą, a kto się świetnie bawi strachem ludzi. Powieść czyta się szybko, ale z książkami tej Autorki to tak jest. Wciągają za każdym razem. Polecam!

Są takie książki, na które czeka się z niecierpliwością. Książki, które chce się jednocześnie czytać i odłożyć na później, żeby móc dłużej się nimi zachwycać. Trzymać je w rękach i cieszyć się na kolejne spotkanie z ulubioną autorką. Tak właśnie mam z książkami Izabeli Janiszewskiej! Po prostu wiem, że będzie to fantastyczna lektura, dlatego potrzebuje odpowiedniego przygotowania na tę przygodę! Wygodne łóżko, ciepły kocyk, kubek gorącej herbaty i kilka godzin w spokoju, żeby nikt nie przeszkadzał i niczego nie potrzebował. „Ludzie z mgły” to właśnie jedna z takich powieści! W niewielkiej podlaskiej wsi krąży przekonanie, że mgła porywa ludzi i ślad po nich ginie. Czy tak samo jest w przypadku dziewiętnastoletniej Alicji, która pewnego poranka znika bez śladu? A może to tylko wierzenia małej, hermetycznej miejscowości, a dziewczynie przytrafiło się zupełnie coś innego? Poszukiwania trwają, aż pewnego dnia z gęstej mgły wyłania się mężczyzna. Zupełnie nie wie, kim jest, skąd się tam wziął i skąd ma przy sobie naszyjnik Alicji. Autorka stworzyła niesamowicie klimatyczną i wielowątkową historię, której głównym motywem na pierwszy rzut oka wydaje mgła. Jednak im dalej zagłębiamy się w opowieść, tym bardziej na pierwszy plan wysuwa się miłość. Nie ta romantyczna, o której marzy każdy z nas, ale ta, która sprawia nam najwięcej cierpienia. Ta, którą powinny darzyć nas najbliżsi, jednak ich postępowanie pokazuje zupełnie coś innego. Ta książka jest dopracowana w najdrobniejszym szczególe. Z pozoru niezwiązane ze sobą zdarzenia z każdą stroną nabierają znaczenia i tworzą spójną całość. Moja kryminalna dusza jest zachwycona i bardzo chętnie zobaczy tę historię na dużym ekranie. Polecam!

Książka wywołała we mnie emocje, za jakie ukochałam ten gatunek; od niedowierzania i ciekawości po napięcie i obawy. Byłam pełna podejrzeń, kiedy bez śladu zniknęła studentka Alicja Jarosz. Doszukiwałam prawdy na moczarach, w lasach gdzie zaginęła w niewyjaśnionych okolicznościach nie tylko Alicja. Zaglądałam ludziom w okna, wciąż dowiadując się o nich czegoś nowego, niekoniecznie budzącego moje zaufanie. Musiałam przebijać się przez malomiasteczkową mentalność, przesądy, wierzenia. *** Jak bardzo ta książka mnie intrygowała, to głowa mała! Szczególnie retrospekcje z życia pewnego chłopca, uwięzionego w niepełnosprawnym ciele. @izabelajaniszewska.autorka w tak genialny sposób poprowadziła fabułę, że z pozoru różne historie, obcy sobie ludzie, łączą się i przenikają, tworząc historię spójną, angażującą i idealnie wyważoną. Dosłownie pochłonęłam Ludzi mgły, nie mogąc nadziwić się, jak autorka splotła wszystkie wydarzenia w całość, która okazała się autentyczna, przerażająca i zarazem poruszająca. @izabelajaniszewska.autorka dziękuję za ten "kawałek" świetnej literatury. *** Mam nadzieję, że was przekonałam! Bardzo bym chciała, bo książka jest naprawdę rewelacyjna :)

W niebanalny sposób zostajemy wciągnięci w świat małego miasteczka w Sinicach, owianego historią o mgle wciągającej ludzi w swoje sidła. Gdy dochodzi do zniknięcia 19-letniej Alicji nic nie wskazuje na to by sprawy poprzednich zaginięć, które miały miejsce w miasteczku mogło coś łączyć. Poza mgłą. Nic jednak nie jest takie jakim by się wydawało. Wplatane nowe wątki dostarczają wielu niewiadomych, a brak rozwiązania kotłuje się w głowach policjantów. Do czasu.. Zagadkowe zaginięcia. Mężczyzna bez tożsamości. Skrywane tajemnice. Bezsprzecznie ludzka psychika odegrała tu ogromną rolę. Trzymający w napięciu do ostatnich chwil. Niejedną osobę zaskoczy swoim finałem.

IG: book_szpanerka Izabela Janiszewska jak zwykle nie zawiodła. Choć po tytule spodziewałam się bardziej mrocznego kryminału, autorka zaserwowała nam niezły thriller psychologiczny. Mamy tutaj historię przedstawioną z perspektywy trzech ram czasowych co z początku może powodować chaos w chronologii, ale Pani Iza umiejętnie potrafi lawirować miedzy wydarzeniami pozostawiając czytelnika jedynie z czystą ciekawością „co dalej?”. Ludzie z mgły są bardzo dobrą powieścią na wiosenne wieczory. Momentami żałowałam, że nie mieszkam w domku koło lasu, bo nadałoby to dreszczyku całej czytelniczej otoczce :)