Spotkasz mnie nad jeziorem (okładka  miękka)

Piękna to opowieść, aż chciałaby się takich więcej. Nie jest to ckliwy, cukierkowy i płytki romans. Jest to cudowna opowieść o życiu, o miłości, o wyborach, o wsparciu rodziny i sile przyjaźni. Młodziutka Fern, tuż przed wyjazdem z Toronto spotyka Willa. Jeden dzień spędzony razem odciska się istotnym śladem na sercu bohaterki. Młodzi ustalają, że spotkają się za rok w ośrodku wczasowym mamy Fern. Niestety Will nie pojawia się, pozostawiając dziewczynę ze złamanym sercem. W wieku trzydziestu dwóch lat, po śmierci matki, Fern powraca do opuszczonych wiele lat temu rodzinnych stron. Nagle pojawia się Will…. Autorka zaserwowała nam 3 linie czasu: Fern spotkającą Willa, Fern w obecnym czasie oraz historię jej mamy spisanej w pamiętnikach. Opowieści przeplatają się ze sobą odkrywając kolejne tajemnice. Powoli poznajemy bohaterów i widzimy co nimi kierowało. Pokochałam tą opowieść i z drżącym sercem obserwowałam koleje losu nie tylko Fern i Willa. Bardzo wzruszyła mnie również postać Petera. Mamy tutaj kilka postaci drugoplanowych, które są świetnie rozpisane i dodają całej historii nie tylko kolorytu, ale również realności. Powieść ta pełna jest czaru, skrajnych emocji, tętni prawdziwym życiem. Nie mam tutaj tylko wątku miłosnego, mamy opowieść o przyjaźni, poświęceniu, odnajdywaniu tożsamości o odpowiedzialności. Z jednej strony ta książka dała mi niewysłowiony komfort, otuliła mnie zapachem chleba na zakwasie, aromatem kawy, ukoiła przyjaźnią, która łączy niektórych bohaterów dając im siłę i mocne wsparcie a z drugiej wycisnęła łzy i ścisnęła serce przepiękną, wydawałoby się nieszczęśliwą miłością. Z wielkim zainteresowaniem rozsupływałam kolejne nitki historii aby dowiedzieć się co tak naprawdę się wydarzyło w życiu bohaterów. Wielkim plusem całej historii jest dla mnie to, że dzieje się ona w Kanadzie.

Przeczytałam ja w jeden dzień :) Książka jest przyjemna czyta się spoko, choć jest dużo lania wody, opis gonił opis, zamiast dziać się akcja. Tak naprawde książka się rozwija w połowie. Mimo wszystko polecam

Co to była za historia 🩷🩷🩷

Empik pozaginane strony

Kiedy ujrzałam zapowiedź powieści „Spotkasz mnie nad jeziorem”, wiedziałam, że muszę ją poznać. Przemówił do mnie przede wszystkim opis, który zasugerował mi emocjonalną opowieść, gdzie główną rolę grać będzie motyw drugiej szansy i spotkania po latach. Szczerze mówiąc, spodziewałam się, że wątek romantyczny będzie nieco bardziej rozwinięty i z tego względu odczuwam drobny niedosyt. Dostałam jednak emocje, choć ulokowane w innym temacie. Powieść rozgrywa się na dwóch płaszczyznach czasowych. Rozdziały teraźniejsze przeplatane są z dniem sprzed dziesięciu lat, kiedy to Fern i Will spotkali się po raz pierwszy i spędzili ze sobą jeden niezapomniany dla nich dzień. Skończył się on obietnicą ponownego spotkania rok później w prowadzonym przez mamę Fern ośrodku wypoczynkowym. Tyle że Will się nie pojawił. Teraźniejszość ukazuje ich ponowne spotkanie, kiedy Fern staje się właścicielką ośrodka wskutek śmierci matki, a Will pojawia się tam, by pomóc jej go ulepszyć. Szczerze mówiąc, myślałam, że dostanę tu większą dawkę żalu, nie żeby nie było go wcale, ale chyba oczekiwałam lepszych wyjaśnień ze strony Willa. Fern zdecydowanie na to zasługiwała. Fakt, że historię poznajemy wyłącznie z jej perspektywy, również w tym nie pomaga. Bardzo chciałam wejść do głowy Willa i przekonać się, co takiego sprawiło, że się wtedy nie pojawił w umówionym miejscu. Z drugiej jednak strony autorka otoczyła go tajemniczością, która powodowała, że przez powieść dosłownie się płynie, ponieważ czytelnikiem kieruje chęć odkrycia prawdy. Po trudnych początkach dość szybko ich relacja zacieśnia się, nabiera intensywności, a uczucia, które zapłonęły wbrew rozsądkowi dziesięć lat wcześniej, ponownie wypłynęły na powierzchnię. Zastosowanie takiego układu rozdziałów pokazuje, jak bardzo zmienili się na przestrzeni tych lat. Fern i Will sprzed dziesięciu lat byli pełni marzeń, natomiast obecnie widzimy, że życie zweryfikowało ich oczekiwania, rozdając zupełnie inne karty. Końcówka nieco mnie zaskoczyła, gdyż autorka nie postawiła na klasyczną dramę, gdzie to ON walczy o NIĄ. Pokazuje, że jeśli kogoś kochamy, to po prostu zawsze trzeba walczyć. To także powieść o marzeniach, tych utraconych, ale też tych, które ewoluowały na przestrzeni lat. Autorka stawia bohaterów na rozdrożu, zmusza do refleksji i zastanowienia się nad tym, czego chcą od życia. Ubiera ich także w żal, że nie wszystko potoczyło się po ich myśli. Dość ważnym tematem jest tutaj relacja Fern z jej matką. Wiemy, że nie była idealna, a obecnie wywołuje w Fern żal, że nie zdążyła jej naprawić przed śmiercią kobiety. Temat ten wywoływał we mnie smutek, bo zasługiwały na więcej. Razem z Fern poznajemy Maggie i jej myśli za pomocą dzienników, które prowadziła przed narodzinami córki. Dzięki temu razem z główną bohaterką dostajemy nieco nostalgiczne, poruszające, ale bardzo ważne zamknięcie spraw.  „Spotkasz mnie nad jeziorem” otuliło mnie wakacyjnym klimatem, a także zauroczyło wielowątkowością. Dla mnie to bardziej powieść obyczajowa z wątkiem romantycznym, a główną rolę odgrywają tu marzenia, które z czasem mogą przybrać inny kształt oraz tęsknota i żal w związku z relacją głównej bohaterki z jej matką. Autorka dotyka także wielu innych realnych problemów, uczula na nie, przez co skłania do refleksji. Mimo iż nastawiłam się na coś innego, nie czuję się rozczarowana. Spędziłam z nią przyjemne chwile, napełniła mnie dawką emocji i stała się idealnym letnim oderwaniem od rzeczywistości w majówkowy weekend. Jeśli macie ochotę przenieść się razem z bohaterami do kanadyjskiego kurortu położonego nad jeziorem, koniecznie skuście się na tę powieść! 

“Spotkasz mnie nad jeziorem” “Wspaniałą rzeczą w spotkaniu z kimś, kogo prawdopodobnie nigdy więcej nie zobaczysz, jest to, że możesz powiedzieć mu o sobie wszystko, bez żadnych konsekwencji.” Czyżby? Jeden dzień, jedna obietnica, jedno spóźnienie. “Każde kolejne lato” bardzo mi się podobało, ale tutaj? Przy “Spotkasz mnie nad jeziorem”? Nie ma miłości. Wręcz mam wrażenie, że jest rozczarowanie. Historia zapowiadała się naprawdę obiecująco. Początek bardzo mi się podobał, natomiast im dalej zagłębiałam się w historię, to miałam wrażenie, że pode mnie zaczynają się rozpadać schody… Fern, to postać opłakująca stratę najbliższej jej osoby. Miała nie najlepsze młodzieńcze lata. Brakowało mi jej głębszej osobowości. I tej motywacji do dążenia i spełnienia własnych marzeń. Will… wydaje mi się, że jego postać została nieco lepiej przedstawiona. Z własną historią, jednak chwilami odniosłam wrażenie, jakby brakowało mu dojrzałości. Jego pragnienie mnie frustrowało. A artystyczna dusza z biegiem lat została ukryta. Miłość Willa i Fern była dla mnie dziwna, bo o ile jest w stanie uwierzyć w miłość od pierwszego wejrzenia, tak tutaj nie rozumiałam tego uczucia. Nie zrozumcie mnie źle… historia jest podzielona na trzy czasy. Teraźniejszość, ten jeden dzień, w którym się spotkali i w zasadzie nie robili nic takiego oraz dzień, w którym mieli się spotkać po latach. I zastanawiałam się jak? Jak po tylu latach i spędzonym razem jednym dniu stworzyła się taka miłość. Rozumiem, że uczucia nie wygasły, ale halo… ona miała wtedy chłopaka, którego kochała. Natomiast tutaj widać, że te “uczucia”, które wytworzyły się tyle lat temu, nie zniknęły. AKCJA… niestety się zawiodłam, pomijając to, że historia bardzo mnie nużyła, to brakowało mi tutaj czegoś dynamicznego, jakiegoś punktu zwrotnego, który mógłby, chociaż na chwilę odwrócić bieg wydarzeń i wywołać emocje. Kolejna sprawa, to akurat wyczytałam na końcu książki od autorki to przedstawione stany lękowe, których nie zauważyłam w historii. Jeśli chodzi o ten jeden moment, w którym główny bohater szybko się ewakuował, to przykro mi, ale mnie to nie kupuje. Uważam, że zostało to w bardzo słaby sposób przedstawione. * A już ostatnia sprawa, to “popadający w ruinę pensjonat”, który miał problemy i miałam wrażenie, że jego temat został zapomniany. Brakowało mi rozwoju tego miejsca, poznania jego głębszych problemów, a tutaj? Pod koniec było już wszystko dobrze… * Wiele elementów tej historii nie zostało rozwiniętych, nawet odniosłam wrażenie, że albo nie kleiły się ze sobą, albo zostały zapomniane w trakcie przemijającej historii. * Na duży plus zasługuje na pewno to, że książka jest łatwa do zrozumienia, nawet przy retrospekcjach, które zastosowała autorka. Opisy też zostały dobrze przedstawione i z łatwością można było wyobrazić sobie dane miejsca. * Jedyne, co mi się podobało w tej historii, to dzienniki mamy głównej bohaterki i jej relacja z Peterem, która wywołała we mnie chociaż namiastkę pozytywnych emocji, a ich miłość i jej prawdziwość została pokazana w zaledwie kilku wpisach. I tak, jest to niewiele na tle całej historii, a jednak ich prawdziwość była lepiej przedstawiona niż relacja Fern i Willa. * Można pomyśleć, że typ historii jest bardzo podobny do “Każde kolejne lato”, jednak ta książka miała w sobie więcej elementów, które mi się nie podobały, niż takie, które faktycznie mogłyby mnie do siebie przekonać. * Niestety ta książka nie spełniła moich oczekiwań. Myślałam, że otrzymam powieść na tym samym poziomie co KKL i niestety. Czuję się nieco zawiedziona i rozczarowana. * Do następnego, Ania

"Spotkasz mnie nad jeziorem” to historia o tym, jak wspólne spędzone 24 godziny mogą zmienić życie dwojga młodych ludzi. Powieść rozgrywa się na przestrzeni dwóch linii czasowych: teraźniejszości oraz jednego dnia, który miał miejsce dziesięć lat wcześniej. Obydwie perspektywy skupiają się wokół relacji między Fern Brookbans a Willem Baxterem. Nasi główni bohaterowie, mający wówczas po 23 lata, spędzili wspólnie niezapomniany czas, który wniósł wiele do ich życia. Zdecydowali, że muszą spotkać się ponownie, tego samego dnia, rok później, w ośrodku rekreacyjnym nad jeziorem. Młoda Brookbans wyczekiwała dawnego znajomego godzinami, lecz ten się nie zjawił. Latami zamartwiała się, jaki był powód wspomnianego niepojawienia się. Po dziewięciu latach, gdy Fern ruszyła do przodu. Po tym jak była zmuszona przejąć rodzinny biznes i poprowadzić ośrodek, kobieta nie spodziewała się, kogo ujrzy pewnego dnia, stojąc przy recepcji. Will stanął przed nią zmieszany, oznajmiając, iż uzgodnił z jej już nieżyjącą matką, że podejmie się współpracy w celu uatrakcyjnienia ośrodka. Para jest zmuszona żyć obok siebie przez wiele tygodni, obydwoje mają okazję poznać się na nowo i dowiedzieć się prawd, które zaważyły na biegu wydarzeń. Czy uczucie zakwitnie między nimi na nowo? Czy Fern wybaczy Willowi wystawienie jej te dziewięć lat temu? Tego dowiecie się, gdy przeczytacie „Spotkasz mnie nad jeziorem” od Carley Fortune! Co do moich odczuć, biorąc tę pozycję do recenzji, miałam przeczucie, że przepadnę dla historii Fern i Willa. Tak też się stało! Idealny romans, dzięki któremu miałam okazję poczuć wakacyjny klimat. Wielkim plusem jest to, że nie dostaliśmy wyidealizowanego obrazu miłości, zarówno partnerskiej jak i rodzicielskiej. Nasza bohaterka, Fern, przechodzi właśnie żałobę po tragicznej śmierci matki, Margaret. Poza dwoma liniami czasowymi, dostajemy również fragmenty z dziennika prowadzonego przez mamę dziewczyny, który był, dla mnie, nawet bardziej interesujący, niż główny wątek powieści. Z chęcią przeczytałabym historię o relacji Margaret z jej serdecznym „przyjacielem” Peterem. Pomimo tego, że Will jak i Fern zmagają się z wielkimi, aczkolwiek tak odmiennymi problemami, starają odnaleźć w sobie szczęście. Powieść nieustannie utrzymywała w napięciu i nie mogłam się od niej oderwać! Całość oceniam bardzo pozytywnie, na pewno będę sięgać po kolejne książki tej autorki. [ współpraca z @czwartastrona ]

Pierwszy raz spotykam się z twórczością Autorki właśnie przy okazji lektury książki "Spotkasz mnie nad jeziorem". To książka, o której ostatnio jest głośno, a dodatkowo opinie innych bardzo mnie zachęciły, aby sięgnąć po ten tytuł. Czy jednak byłam nim zachwycona? Zapraszam na recenzję. Fern Brookbans po śmierci matki dziedziczy ośrodek wypoczynkowy. W jednej chwili całe życie wywraca jej się do góry nogami. Nie dość, że musi porzucić swoje życie w Toronto, to któregoś dnia spotyka tu dawnego znajomego. Powracają wspomnienia, a spotkanie po latach budzi w niej uczucia, jakich się nie spodziewała. Autorka stworzyła bardzo ciekawą i niezwykle wciągającą historię. Przede wszystkim zauroczyła mnie swoim stylem pisania. Lektura tej powieści była dla mnie dużą przyjemnością, choć nie brakowało tu trudnych i poruszających momentów. Mamy tu dwie linie czasowe. Aktualne wydarzenia przeplatają się z tymi sprzed dziesięciu lat. Dzięki temu można lepiej poznać bohaterów i zrozumieć ich motywy postępowania. Ciekawym dodatkiem były także fragmenty pamiętnika mamy Fern. Autorka wykreowała ciekawe postaci, mierzące się z własnymi problemami i wewnętrznymi rozterkami. Przypadkowe spotkanie Fern i Willa już na zawsze zmienia ich życie i ich samych. Od początku czuć, że coś ich do siebie ciągnie, a jednak nie wszystko układa się tak, jakby tego chcieli. Obydwoje stają przed trudnymi wyborami, mierzą się z rzeczywistością, która nie jest usłana różami. W tym wszystkim często zapominając o sobie. Muszę jednak przyznać, że wybory podejmowane przez Willa były dla mnie czasami trochę niezrozumiałe. Zdecydowanie to historia, w której nie brakuje emocji. Jest przepełniona miłością, radością, ale także stratą, smutkiem. Doskonale ukazane jest tu, jak decyzje, które podejmujemy wpływają na nasze życie, naszą przyszłość. Czasem jedna pomyłka może doprowadzić do straty czegoś lub kogoś. Może nam umknąć coś ważnego. Dlatego tak ważna jest szczerość i zaufanie. To także historia o poszukiwaniu życiowej drogi i życiu w zgodzie ze sobą samym. Bardzo urzekł mnie także klimat stworzony przez Autorkę. Z jednej strony sielski, wręcz wakacyjny, a z drugiej ukazujący naszą codzienność, bez koloryzowania. Bo taka właśnie jest ta historia, słodko-gorzka, jak nasze życie. Zdecydowanie to historia, która zmusza do refleksji nad własnym życiem, piękna i poruszająca zarazem. Polecam!

“Spotkasz mnie nad jeziorem” autorstwa Carley Fortune to piękna i wielowymiarowa powieść, która wciąga nas w wir emocji i trudnych wyborów. Historia rozpoczyna się dziesięć lat temu, kiedy główna bohaterka, Fern Brookbanks, spędziła niezapomniane dwadzieścia cztery godziny z Williem Baxterem. Choć ich spotkanie było krótkie, pozostawiło w sercu Fern trwały ślad. Para zawarła wtedy układ: spotkają się za rok. Jednak Will nie pojawił się w umówionym miejscu. Teraz, po latach, Fern musi porzucić swoje życie w Toronto i wrócić do rodzinnych stron. Zostaje tam jedyną właścicielką ośrodka wypoczynkowego nad pięknym jeziorem. W tym trudnym okresie po śmierci matki, niespodziewanie spotyka Willa, który wygląda nieco inaczej niż dawniej. Czy można zaufać mężczyźnie, który zupełnie nie przypomina chłopaka sprzed dekady? Książka napisana jest w narracji pierwszoosobowej ze perspektywy Fern. Pokazuje ona jej przeżycia, wybory i zmiany, jakie w niej zachodzą z intymnej strony. Bohaterowie są świetnie wykreowani i trudno ich od razu nie pokochać. Akcja rozgrywa się w dwóch liniach czasowych, współczesna i sprzed dziesięciu lat, które wzajemnie się przeplatają. Ciekawym dopełnieniem historii są rozdziały z dziennika mamy Fern, Maggie, które ukazują historię jej miłości. Emocje płyną tu z każdej strony, a wzruszające zakończenie potwierdza, że to piękna opowieść o drugich szansach, przebaczeniu i odnajdywaniu siebie nawzajem na nowo. To co mnie poruszyło, oprócz samej książki, to posłowie od Autorki. Jest one bardzo osobiste i wzruszające, choć dla niektórych może być trudne do lektury. Nadaje ono nowy wydźwięk tej historii oraz tłumaczy, skąd pomysł na historie i niektóre przeżycia bohaterów. Po jego przeczytaniu opowieść staje się jeszcze głębsza. Jednak nie czytajcie jego przed książką! „Spotkasz mnie nad jeziorem” to historia o prawdziwej miłości, która przetrwała próbę czasu. Jest pełna nostalgii, bólu i niespełnionych marzeń. Zmusza również do refleksji na życiowymi planami i nad tym, że nie zawsze życie układa się po naszej myśli. Will i Fern to postacie, które pokochacie i pozostaną z Wami dłuuugo po lekturze 💖. To idealna historia na lato! Musicie ją przeczytać! Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @czwartastrona 🩷.

Fren zmarnowała dużo czasu na rozmyślaniach o Willu. Dziesięć lat temu spędziła z nim niezapomniane 24 godziny. Tyle wystarczyło, by narodziło się między nimi uczucie. Krótkie spotkanie pozostawiło trwały ślad w sercu Fren. Para zawarła układ, że spotkają się za rok. Ona się pojawiła, on nie. Fran teraz ma trzydzieści dwa lata, a jej życie nie ułożyło się idealnie. Opuszcza ukochane miasto i wraca w rodzinne strony, by prowadzić rodzinny pensjonat, chociaż nigdy go nie chciała. Wtedy niespodziewanie zjawia się Will, który wydaje się jedyną deską ratunku. Pamiętam, że rok temu „każde kolejne lato” zawojowało w moim sercu. Idealna emocjonalna lektura, na letnie wieczory. Ogromnie się ucieszyłam, gdy dowiedziałam się, o nadchodzącej nowej powieści autorki. Książka „Spotkasz mnie nad jeziorem” przenosi nas do malowniczej miejscowości, zlokalizowanej nad jeziorem. Fren po śmierci matki, otrzymuje pensjonat, w którym spędziła większość swojego życia. To miejsce było największą miłością jej mamy, poświęcała mu się cała. Jednak Fran nigdy nie chciała zarządzać tym miejscem. Pewnego dnia, w pensjonacie pojawia się Will- dawna sympatia dziewczyny. Przyjeżdża na zlecenie zmarłej Matki, aby wspomóc upadający biznes. Uczucia między nimi, okazują się uśpione. Gdy ponownie się spotykają, odżywają ze zdwojoną siłą. To piękna historia o dojrzewaniu, wyznaczaniu priorytetów w życiu i podążaniu za swoim przeznaczeniem. Wątek romantyczny był ogromnie angażujący. Ogromnie doceniam, retrospekcje z pierwszego spotkania bohaterów, które są przeplatane z teraźniejszością. Książka wzrusza, jest ogromnie emocjonalna. Zakończenie książki było dosłownie jak plaster na złamane serce. Styl pisania autorki, już przy pierwszej pozycji ogromnie mi się spodobał. Podczas czytania tej powieści, utwierdziłam się w przekonaniu, że to zdecydowanie mój typ literatury. Odnalazłam się w nim od pierwszych stron. Ta książka jest ogromnie wartościowa, w lekkim stylu ukazuje nam życiowe prawdy. Pozostawia za sobą refleksję oraz odznacza się na długi czas w naszej głowie. Jestem pewna, że większości z was ta pozycja przypadnie do gustu i kompletnie się nie dziwię. To po prostu wyśmienita pozycja, którą polecam z całego serca.