W cieniu Babiej Góry (okładka  miękka, wyd. 01.2021)

Pod Babią Górę jeżdżę od małego! Najpierw do zaprzyjaźnionej gospodyni, pani Ani (spędzaliśmy tam całe ferie), a potem na wakacje do Dziadków. Okolice Zawoi, Zubrzycy Górnej i samej Babiej Góry znam całkiem dobrze, a ludzi, którzy tam mieszkają polubiłam za szczerość i miłość do kultury regionalnej! Nie mogłam zatem przegapić książki, której akcja dzieje się na Babiej Górze i w okolicznych miejscowościach! Z najnowszą, debiutancką książką Iwony Małysy „W cieniu Babiej Góry” wiązałam wielkie nadzieje – zaczęło się dobrze, potem było jeszcze lepiej, ale na końcu coś poszło nie tak. ZARYS FABUŁY Baśka Zajda po nieudanej akcji zostaje zdegradowana i przeniesiona z Krakowa do Zawoi. Jako policjantka małego komisariatu znajdującego się cichej i spokojnej miejscowości nie może narzekać na nadmiar obowiązków. Podczas wieczoru panieńskiego swojej przyjaciółki Izy bierze udział w wycieczce do schroniska Markowe Szczawiny na Babiej Górze i nie ma zielonego pojęcia jak tragicznie skończy się ta wyprawa… Ciało dwudziestodziewięcioletniej Izy znaleziono przy szlaku, tuż obok schroniska – rany na głowie dowodziły morderstwa, a podejrzany był każdy turysta, który minionej nocy był na terenie Babiogórskiego Parku Narodowego. DOBRY POMYSŁ „W cieniu Babiej Góry” to pomysłowo wymyślona i napisana książka, która bez problemu zaciekawi każdego czytelnika. Sprytnie poprowadzona narracja skupia się na dwóch wydarzeniach: zabójstwie młodej dziewczyny i prowadzonym śledztwie, które mają miejsce w 2019 roku oraz katastrofie lotniczej z 1969 roku, kiedy na zboczu góry rozbił się samolot z 53 osobami na pokładzie. I zdecydowanie te „historyczne” fragmenty podobały mi się bardziej! Odpowiadał mi schyłek lat ’60, lasy pełne wilków i obfite w opady śniegu zimy – w takich warunkach klimat przychodzi sam, Autorka w ogóle nie musiała się o niego przesadnie starać! Irena Małysa w ciekawy sposób opisuje społeczność mieszkańców najdłuższej wsi w Polsce – lokalni celebryci, grupki koleżanek-płotkarek i starzy górale, którzy mają niejedno do ukrycia… a przy tym sporo gwary góralskiej i piękne opisy dzikiej przyrody. PROBLEM Z WARSZTATEM Co w pierwszej kolejności zrobiło na mnie dziwne wrażenie? Brawura, której tu pełno! Dwa morderstwa w spokojnej miejscowości to aż nadto, kolejne były po prostu zbędne, w dodatku – ręka, noga, mózg na ścianie (tutaj: na szybie samochodu) – niektóre fragmenty ocierały się o absurdalną mało zabawną komedię kryminalną. Wartka akcja i niesamowicie duża ilość wątków sprawia, że bohaterowie giną w natłoku wydarzeń, są ich tłem, dopełniają liczne dziury w fabule, ale czy nie powinno być odwrotnie? Mam wrażenie, że wątek homoseksualny został wciśnięty na siłę – mógł być całkiem ciekawie rozwinięty, tym bardziej, że jego bohater to jedna z najbardziej wyrazistych i lubianych przeze mnie postaci! Nie do końca podoba mi się też obraz Ukraińców, który został przedstawiony w powieści – według mnie jest mocno naciągany i krzywdzący (Autorko, nie każdy gangster musi być Ukraińcem, a takie wrażenie odniosłam po przeczytaniu książki). PODSUMOWANIE Debiuty nie są łatwe, dlatego pozostaje nadzieja, że z czasem warsztat Autorki ulegnie poprawie – nie jest źle, jednak do dobrego, przełomowego kryminału tu jeszcze daleko. Mocno drażniący jest fakt, że książka była reklamowana jako zupełna nowość na polskim rynku…cóż, ja tu nowości i przecierania szlaków nie widzę. Jednak mocno trzymam kciuki, seria „Kuna” dopiero się rozkręca, a zakończanie, które pozostało otwarte może okazać się naprawdę ciekawe! Mam duży problem z oceną, ponieważ dysonans między potencjałem, a wykonaniem jest w tym przypadku naprawdę duży. Nic nie zmieni jednak faktu, że fabuła wciąga, a całość czyta się w oka mgnieniu! Dodatkowym, tym razem czysto wizualnym plusem, jest okładka – piękna! Moja ocena – 5,5/10!

Podobało mi się "Więcej niż jedno życie" i żeby zaspokoić swój kryminalny głód sięgnęłam po debiut Autorki. Oczekiwałam podobnych emocji. Finalnie "W cieniu Babiej Góry" podobało mi się nawet bardziej. Wątek kryminalny jest bardziej rozbudowany, złożony, ale także płynnie łączy się z obyczajowym. Ponadto Autorce udało się oddać klimat gór oraz na kanwie prawdziwych wydarzeń katastrofy lotniczej z 1969 r. ukazać moc ludzkich dramatów, których konsekwencje są widoczne na przestrzeni kilkudziesięciu lat. . Babia Góra- to ona jest tutaj główną bohaterką. Przez mieszkańców Zawoi ukochana, ale jednocześnie "mroczna i odpychająca". Autorce udało się zbudować klimat małej górskiej społeczności, który ma w sobie coś szczególnego. Ciągły świst wiatru, który wzywa na szczyt góry, jednocześnie często "zabiera" i sprawia, że znowu ktoś nie schodzi z niej, tylko zostaje tam na zawsze. "Licho tu nigdy nie śpi", a Babia zbiera swoje żniwo. Czuć "pierwotny lęk" i zło, które czai się pod osłoną nocy. Słychać głosy- szepty, szelesty, które budzą w ludziach demony i gnieżdżą się w ich sercach. Halny "wzbiera" też w duszach bohaterów, płoszy z głowy myśli, oślepia i upośledza, by sprawić, że dramaty przechodzą przez ich życie jak tsunami, by nagle runąć jak ten samolot z nieba. Emocje potęgują obrazy katastrofy lotniczej- "szklane oczy i twarze wykrzywione w makabrycznym przerażeniu", "upiorne ciała wiszące na drzewach i ciemne postacie krążące wokół nich". Coś w nas pęka, trzeba chwilę uspokoić wzburzoną duszę... . Lekkie pióro Autorki, wzbogacone emocjami i góralską gwarą sprawia, że czytałam na bezdechu. A halny hulał w moim sercu. Zagadka kryminalna jest nieoczywista. Główna bohaterka wzbudza sympatię. Dramatyzmu całości dodają retrospekcje, w których fikcja miesza się z obrazami autentycznych wydarzeń. Ludzkie dramaty okraszone klimatem gór na długo pozostają w pamięci. Moja kryminalna dusza rosła i rosła, zaczynając patrzeć na wszystko przez pryzmat beskidzkich szczytów... Polecam.

Zachęcił mnie tytuł bo Beskidy uwielbiam, przeczytałam jednym tchem. Fabuła bardzo wciągająca, moim zdaniem jest bardzo zwarta, akcja toczy się wartko, jest prawdopodobna, bez hollywoodzkich zwrotów akcji i obrażania inteligencji czytelnika. Bohaterka nie jest kryształowa, jest za to dobrą policjantką, jej koledzy również. Autorka ma duże poczucie humoru, co sprawia że lektura jest bardzo przyjemna, dzięki temu rozładowuje napięcie, wielokrotnie wybuchałam śmiechem w czasie lektury. Uważam, że użycie gwary, twórczości ludowej jest doskonałym zabiegiem stylistycznym, podnoszącym wartość książki, jako źródła wiedzy o tym regionie. Jak żurek to tylko w Rzymie. Czekam na dalszy ciąg.

Bardzo dobra. Po tych wszystkich Mrozach, Bondach rewelacyjna odskocznia.

Bardzo dobra książka świetnie się czyta .Polecam

Książka bardzo wciągająca, polecam!

Historia trzymająca w napięciu

Super książka polecam

Swietna ksiazka!

Polecam