Starsza pani z nożem (okładka  twarda, wyd. 10.2023)

Czy każda babcia, każdy dziadek jest taki sam? Czy może wśród nich kryje się ten jeden, którego zawód nie śniłby się nikomu? A może jakaś babcia lubi się paprać w brudnej robocie? Te wszystkie pytania możemy skierować do Rógszpony, koreańskiej staruszki, dla której nie ma rzeczy niemożliwych, a w swojej pracy wysłała już wiele ludzkich istnień na inny świat. Seniorka niezwracająca na siebie uwagi, starsza pani żyjąca własnym życiem, nienaprzykrzająca się nikomu. Nikt nie zdaje sobie sprawy, iż jest ona płatną zabójczynią z ramienia jednej z koreańskich agencji. Jednak jej ciało nie jest już tak sprawne, jak za lat młodości, co daje się we znaki z każdym dniem coraz bardziej. Jednak jej „spokojne” życie komplikuje się w momencie, gdy ulega wypadkowi, dzięki któremu poznaje doktora Kanga oraz jego sześcioletnią córkę. To nie jest pociągająca praca. Nie powiem, że robię to, bo ktoś musi to robić. Śmiesznie byłoby powiedzieć, że robię to, aby wymierzać sprawiedliwość. Ale jeśli pieniądze, które zarabiam za pozbycie się tego robactwa, można później wykorzystać pożytecznie, to nie wydaje się takie złe, no nie? „Starsza pani z nożem” autorstwa Gu Byeong-Mo, w tłumaczeniu Anny Diniejko-Wąs to powieść kryminalna z wątkiem psychologicznym z lekkim klimatem literatury noir, której akcja rozgrywa się w Korei Południowej. Przesycona jest zarówno czarnym humorem, jak i pewną dozą dramatyzmu, dlatego, choć z początku sądziłam, że sięgam bardziej po komedię kryminalną niż po kryminał psychologiczny, myliłam się. Ta książka komedią nie jest. To opowieść o kobiecie, która będąc po sześćdziesiątce zaczyna wnikliwie analizować swoje życie, jak i pewnego rodzaju wykluczenie społeczne oraz zawodowe. Nie jest ona bowiem w pełni sił, żeby wykonywać swój zawód, na co sama zwraca dużą uwagę, choćby pod kątem własnego zdrowia. Historia kobiety o pseudonimie Rógszpona to głęboko psychologiczna przejażdżka po meandrach umysłu staruszki oraz wgląd w jej codzienność, jak i antagonistów, których spotka na swojej drodze. Nie utrzymasz się w tym zawodzie, jeśli ujawnisz swoje emocje. Nie ma znaczenia, czy to wściekłość, stres, czy żal. Główna bohaterka to postać surowa, lecz głęboko w środku przesiąknięta współczuciem. Czytając tę lekturę odniosłam wrażenie, że pod płaszczykiem zgorzkniałej staruszki, kryje się ciepła osoba o przyjaznym bądź co bądź usposobieniu. Uważam, że właśnie wgląd w umysł, jak i danie jej się wypowiedzieć w powieści jest największym atutem tej historii. I, mimo iż mamy do czynienia z kryminałem, a w książce roi się od śmierci, opisów dość brutalnych zbrodni, to odnoszę wrażenie, że sama akcja nie jest aż tak dynamiczna, jak mi się z początku wydawało, że będzie. Sądzę, że autorka kładzie w niej większy nacisk na próbę ukazania uczuć Rógszpony, niż na samo tempo, które w moim odczuciu było umiarkowane. Co ciekawe, zakończenie było dość oczywiste od samego początku, choć domyślam się, że Gu Byeong-Mo nie pisała tej fabuły z naciskiem na zaskoczenie czytelnika, a bardziej z myślą oddania głosu bohaterom z marginesu społecznego. Nie ma na świecie ładniejszej czerwieni od czerwieni krwi, nawet jeśli po utlenieniu zmienia kolor na brunatny. Czerwień jest głęboka i okrutna właśnie dlatego, że staje się mroczna. Nie da się ukryć, że literatura azjatycka wciąż nie jest mi zbyt bliska i dopiero wkraczam w ten literacki zakątek świata. Sama powieść była dla mnie czymś, co czytało mi się z przyjemnością, choć sama historia do lekkich nie należy, nie czuję jednak, żeby była to lektura, która mnie zachwyca. Były w niej momenty, przy których zwyczajnie się nudziłam. Nie chwyciła mnie również tak, jak się spodziewałam i czegoś mi w niej po prostu zabrakło. Uważam, że jest to książka na jeden wieczór przy kawie lub herbacie. Czyta się ją szybko i z pewnością nie żałuję, że po nią sięgnęłam.

Sugerując się tytułem, czytelnik może myśleć że ma do czynienia z komedią, nic bardziej mylnego, dla mnie bardzo ciekawa fabuła kryminalna

Sensacyjne tło, opowiedziane ciepłym językiem. Kontrowersje może wzbudzić to, że lubi się główną bohaterkę....

Sensacyjna fabuła opisana ciepłym językiem. Kontrowersje może być to, że lubi się główną bohaterkę.....

Książka bardzo fajna polecam mega mnie wciągnęła

Jeszcze czytam ale zapowiada się ciekawie

W osobliwym ujęciu obrazująca kontrowersyjną kwestię, jaką jest płatne zlecenie zabójstwa. Ze specyficznym urokiem portretująca zuchwale przedzierającą się przez życie staruszkę. Śmiało zwalczająca społeczne stereotypy i eksponująca zapomniane w odmętach codzienności ludzkie sylwetki. „Starsza pani z nożem” to koreańska powieść z pewnością dziwna w obliczu poruszonej materii zaaranżowanych świadomie morderstw – kompilująca brutalność z ujmującą esencją, która oblewa serce ciepłem. To eksploracja rzeczywistości w podeszłym wieku, niestroniąca od dosłowności i mocnej wymowy, ale przy tym okryta swoistym wdziękiem, a nawet mądrością. Sugestywnie eksponująca znamienną niewidzialność, która w zadziwiający sposób, po osiągnięciu słusznego wieku, obleka sędziwe wizerunki. Tu intencjonalnie oddano narrację kreacjom sugestywnie wymazywanym z istotnych ram społeczeństwa, często odzieranym z należnego im szacunku, zapomnianym na tle tego, co barwne i kuszące. Z wyraźną czułością, Gu Byeong-Mo tworzy historię może nieco oburzającą, uplastyczniającą bowiem profesję o negatywnym nacechowaniu, ale niezwykle ważką w pokreślonym przekazie, przy tym osnutą w patriarchalnej scenerii, co jeszcze intensywniej jaskrawi jej emocjonalny koloryt. Solidnym fundamentem tej nietuzinkowej odsłony, oddanej estetycznym piórem literatury pięknej, staje się portret psychologiczny sześćdziesięciopięcioletniej kobiety. Staruszki, która nie zadowala się babciną stagnacją na bujanym fotelu, ale śmiało para się od przeszło czterdziestu lat najemnym zabijaniem. Czas przybiera postać jej najokrutniejszego i zarazem niemożliwego do unieszkodliwienia przeciwnika – niszczy ciało nawarstwiającymi się słabościami, spowija umysł pamięciowym pomroczeniem. I tym samym jego nieubłagany upływ inicjuje nieprzewidziany splot zdarzeń, które przyczyniają się do ostatecznego spektaklu, który może okazać się ostatnim rozdziałem niechlubnej kariery, a niewątpliwie nawet egzystencji. To naznaczony refleksjami, które skryto pod warstwą wzbudzającą sensację, mariaż skąpanej w otchłani starości teraźniejszości i poruszającej przeszłości. Z wyczuwalną wrażliwością, autorka przybliża losy Rógszpony, intrygując ich nieobliczalnym przebiegiem i dotykając delikatnych strun duszy odbiorcy. W otuloną surowością i jawną samotnością prozę dnia profesjonalnej zabójczyni na zlecenie z nieodłączną kolekcją noży u boku wkradają się zgubne i jakże niebezpieczne w wymowie emocje. W wyzutą z głębszych doznań i monotonną czeluść kobiety przenika zgubna empatia, w sercu klaruje się niepokojąca ckliwość, ale także ewidentnie tłumiona w myślach tęsknota za bliskością, której uosobienie stanowi mała, całkowicie obca dziewczynka. I właśnie ona staje się impulsem do podjęcia ryzyka, wykrzesania z wnętrza uczuć, w końcu do rozliczenia się przeszłością, która głośno upomina się o wyartykułowanie. To powieść z nieszablonowością traktująca o życiowych prawdach, fabularnie ekscentryczna, ale bezsprzecznie wyjątkowa i mocno utrwalająca się w kontemplacyjnym pojmowaniu. Fragmentarycznie wypełniona ożywczą energią, inspirująca do odważnych przedsięwzięć, odważnie sprzeciwiają się narzuconym seniorom w każdym zakątku świata powinnościom – bezwstydnie i esencjonalnie lokujących ich w utartych przez dzieje schematach. I o Rógszponie, która stanowi odzwierciedlenie zaprzeczenia wszystkich tych ustalonych koncepcji. Trudno o bardziej oryginalną książkę tej jesieni!

IG: @zaczytana_archiwistka „Najważniejsze jest, aby zniewagi spłynęły po tobie jak woda po kaczce. Tym bardziej że jesteś kobietą, co oznacza, że często będziesz musiała ignorować obelgi.” „Starsza pani z nożem” autorstwa Gu Byeong-Mo to historia, która zachwyciła mnie swoim tytułem oraz okładką. No sami powiedzcie, czy nie zapowiada to dobrego kryminału/thrillera? Nic, bardziej mylnego. Owszem, dostaniecie tutaj wątek kryminalny, jednak ta historia w swoim wnętrzu ukrywa swoje drugie dno, które w pełni mnie kupiło oraz sprawiło, że zbyt szybko o tym tytule nie zapomnę. „Starsza pani z nożem” to osobliwa oraz intrygująca historia o oczekiwaniach wobec starszych osób i pewnej kobiecie, która nie zamieszała ich spełniać. Rógszpona to sześćdziesięciopięcioletnia kobieta, od ponad czterdziestu lat będąca bezwzględną płatną zabójczynią. Wykonując swoje obowiązki, posługuje się bogatym zestawem noży ukrytych w płaszczu, a jej umiejętności polegają na skutecznym likwidowaniu każdego „obiektu” szybkim i niezauważalnym dźgnięciem. W trakcie owocnej kariery z jej rąk zginęło wielu zdrajców, niewiernych małżonków czy wrogów wielkich korporacji. Fach kobiety wymaga od niej skuteczności i wysokiej sprawności fizycznej, jednak bohaterka „Starszej pani z nożem” zaczyna odczuwać przywary swojego wieku. Tym bardziej że u kresu kariery popełnia błąd. Rógszpona zdaje sobie sprawę z tego, że emocje są dla zabójcy niebezpieczne. Wie także, że ten ostatni rozdział w karierze może również oznaczać jej własny krwawy koniec. Seniorka jednak nie zamierza się poddawać i stara się odzyskać zaufanie Agencji, dla której tak długo pracowała. Przyznam się bez bicia - do tej pory nie miałam okazji sięgnąć po koreańską literaturę, dlatego też „Starsza pani z nożem” była dla mnie pewnego rodzaju eksperymentem, który (jak możecie się domyślić) będę wspominać dość dobrze. Rógszpona, to kobieta, którą na starość chciałbym być. (Zdaję sobie sprawę, jak to brzmi, ale wiecie, o co mi chodzi). To kobieta, która pomimo swojego wieku jest pełna sił oraz zwinności, która jest potrzebna do wykonywania jej zawodu. Autorka krok po kroku pozwala nam zagłębić się w umysł głównej bohaterki, dzięki czemu dowiadujemy się, co nią kierowało do popełnienia niektórych czynów oraz jak z wiekiem zmieniała się jej psychika oraz ciało. Fragmenty z przeszłości pokazują nam, co sprawiło, że drogi tej pani potoczyły się tak, a nie inaczej. „Starsza pani z nożem” to pozycja z krótkimi, lecz treściwymi rozdziałami, w których autorka nie owija w bawełnę. Gu Byeong-mo pokazuje nam prawdziwe uroki życia, niczego nie koloryzuje, tylko przedstawia nam biedę oraz problem z brakiem tolerancji na różnych płaszczyznach. Czy książkę polecam? „Starsza pani z nożem” to całkiem ciekawa pozycja z pogranicza kryminału oraz literatury pięknej, która do samego końca była dla mnie pewnego rodzaju zagadką, ponieważ nie wiedziałam, co przyniosą kolejne strony oraz jakie emocje we mnie wywołają.

„Starsza pani z nożem” autorstwa Gu Byeong‑mo to koreański bestseller o starszej pani, która nie zwraca na siebie niczyjej uwagi, a nauczyła się tego wykonując zawód… zabójczyni na zlecenie. Fabuła opiera się głównie o postać starszej pani i jej profesji. Całość podzielona jest na dość krótkie rozdziały napisane z perspektywy głównej bohaterki - Rógszpony. Retrospekcje czasowe zabierają nas w jej przeszłość i opowiadają historię niezwykle ciekawą. Początkowo może nam się wydawać, że jest to postać wyprana z jakichkolwiek emocji, która „eliminowała chorych” i nie budziło to w niej żadnych emocji. Jednak strona za stroną poznając jej historie, emocje, przemyślenia i wspomnienia zaczynamy rozumieć zabójczynię i jej profesję. Ba! Osobiście bardzo ją polubiłam i ogromnie jej współczułam. Jej postać to dowód na to jak przeszłość i osoby które stają na naszej drodze mogą wpływać na całe nasze życie. W tej książce bije od ludzkiego cierpienia, biedy, pragnienia zemsty i walko pomiędzy tym co moralne, a słuszne. W swoich rozmyśleniach Rógszponka porusza bardzo ważne tematy. Jednym z nich jest nietolerancja. Nietolerancja ze względu na wiek, płeć, status materialny… i jest to problem, który aktualny jest od setek lat i bez względu na kraj, czy kulturę społeczeństwa. Mam wrażenie, że ten problem tkwi w jakimś wadliwym genie ludzkości… „Pamiętała, jak traktowano ją sceptycznie, kiedy była młodsza – tylko ze względu na płeć. Teraz jej wiek jest tylko kolejnym powodem, dla którego ludzie ją odrzucają”. Drugim problemem jest fakt jak społeczeństwo traktuje osoby starsze. Postrzega je jako osoby słabsze, balast, którym trzeba się zajmować. Widzimy jak młodzi złoszczą się na seniorów, kompletnie nie starają się ich zrozumieć, wręcz ich ignorują, nie potrafią znaleźć do nich szacunku i należycie ich traktować. A to przecież wciąż ludzie tylko z innym, pomarszczonym ciałem, prawda? Także jak widzisz pomimo, że historia ta osadzona jest w wątku kryminalnym to według mnie główny prym wiodą tutaj wątki społeczne i przeważne przekazy, które powinny dać do myślenia Czytelnikowi. Oczywiście ten kryminał się tutaj pojawia i spina wszystko w jedną, spójną całość nadając historii dynamizmu i nieoczywistego kierunku. Na koniec jeszcze tylko nawiążę do stylu w jakim napisana jest książka. Język jest dość prosty, ale zadania długie, co niektórym może wydać się dość dziwne. Jednak sama historia ma w sobie coś takiego, że po prostu się przez nią płynie i całość czyta się dość sprawnie oraz bezproblemowo. „Starsza pani z nożem” to książka tajemnicza, momentami wręcz dziwna, ale i przy tym niezwykle ciekawa oraz ukazująca, że nawet pomimo przeciwności można żyć na swój własny sposób. Niby czytamy w niej o obcej kulturze, ale wszystko jest nam ta bardzo dobrze znane. Serdecznie polecam! ♡

Rógszpona jest seniorką. Rógszpona lubi noże. Rógszpona od 40 lat jest też płatną zabójczynią. Przez lata wykonywała tajne zlecenia, ale od niedawna stan jej zdrowia domaga się pauzy. Kobieta wie, że nieubłaganie zbliża się czas, kiedy będzie musiała odejść na emeryturę. Kiedyś szanowana w patriarchalnym środowisku skytobójczyni, dziś czuje, że jej pozycja traci na znaczeniu, a świadczyć może o tym notoryczne nazywanie jej starszą panią. A żeby było mało, od jakiegoś czasu kobieta czuje, że tym razem to ona stała się czyimś celem. Na dodatek Rógszpona całe życie była twarda, nieustępliwa, niebezpieczna, a z wiekiem zaczynają w jej sercu rozkwitać pokłady empatii i dobroci. Co się z nią dzieje? Opis tej książki może świadczyć, że mamy do czynienia z komedią. Nie tym razem. Nie tym razem. Owszem, ta książka obfituje w zabawne teksty, ale pod warstwami czarnego humoru skrywa się historia kobiety, która przez swój wiek zaczyna być wykluczana z życia zawodowego i społecznego. Rógszpona zaczyna analizować swoje życie i wspominać poszczególne etapy, które sprawiły, że w wieku 65 lat znalazła się w tym miejscu, w którym jest obecnie. “Starsza pani z nożem” to niezwykle intrygująca książka. Jak tylko zobaczyłam tę okładkę, po części przerażającą, a po części karykaturalną już wiedziałam, że historia, która się pod nią skrywa, będzie niezwykła, inna, niecodzienna. Historia głównej bohaterki utrzymana jest w klimacie introwertycznego noir. Mam wrażenie, że dla nas, Europejczyków literatura azjatycka jest jeszcze takim nieodgadnionym i nie do końca przyswojonym gatunkiem. Widzimy w niej pewnego rodzaju tajemnice, hermetyczność, niecodzienne szaleństwo przykryte płaszczem dziwactwa i tajemnicy zarazem. I taka jest też książka Gu Byeong-Mo. Niebanalna i trudna do zamknięcia w sztywne ramy gatunkowe.