Jedyne ocalałe. Te które przeżyły (okładka  miękka, wyd. 03.2024)

Uważam, że książka jest warta przeczytania. Uwielbiam sposób pisania Riley Sager i jeśli ktoś zastanawia się nad tym czy spróbować, to myślę, że warto :)

Super

Eksplorująca zakorzenione pod skórą traumy, które boleśnie ranią w starciu z codziennością. Spowita wyczuwalnie emanującym ze stron powieści niepokojem. Akcentująca siłę, która nie skrywa się w fizykalności, ale w meandrach zaskakującej psychiki. „Jedyne ocalałe. Te, które przeżyły” to prozatorski debiut autora, który utrwalił się w pamięci odbiorców twórczością snutą niespieszną psychodelią, wyraźnie eskalującą w finalnej przestrzeni. Tak, jak dramatyczne obcowanie z ucieleśnieniem śmierci, a przy tym zuchwałe umknięcie z jej szponów na zawsze zakorzeniło się we wspomnieniach trzech kobiet. Tytułowych „Ocalałych”, mianowanych tak przez okrutne media, które naznaczyło piętno przetrwania bezwzględnych zbrodni. Których normalną egzystencję oszpeciła skaza niekiedy nawet mącąca zmysły, wywołująca permanentnie odczuwalny lęk i niechciany blask żądnych sensacji jupiterów – całkowicie sobie nieznajomych, ale szczelnie zespolonych zatrważającymi doświadczeniami. Retrospekcje z okrytego tragedią incydentu jednej z nich pomroczono lukami zapomnienia, które niczym czarna dziura wchłonęły w swoją czeluść fragmenty zdarzeń. Zmyślnie balansując między wyśnionym na jawie koszmarem z przeszłości a równie enigmatyczną teraźniejszością otuloną piętrzącymi się niewiadomymi, Riley Sager splata losy każdej z nich, tworząc literacki spektakl kłamstw, fobii i emocji nieuchwytnych kontroli. Pierwsza odsłona pióra autora także osadza się na fundamencie powielanego w kolejnych tytułach schematu konstrukcji – oscyluje wokół skrupulatnie intensyfikowanego napięcia, sugestywnego rozpraszania mgły tajemnic oraz eksponowania powłóczyście dusznego i gęstego klimatu, który w kulminacyjnym ujęciu nabiera dynamizmu i obnaża szokujące w wymowie oblicze prawdy. To kompozycja, która dogłębnie przenika psychologiczne warstwy, eksponuje definicję urazu nie tylko ciała, ale przede wszystkim duszy – nóż, który okalecza skórę, swoim ostrzem kształtuje dalsze życie zranionych. Od tamtego momentu pokryte już bliznami przeżyć, które przy emocjonalnym dotyku wciąż dojmująco pulsują, wciąż wyświetlają pod powiekami żywe obrazy doznanej masakry. Sager mimowolnie tchnął w swoją dosadną aranżację nuty refleksji – czy ocaleć to od życia dar, czy przekleństwo? Trudno odmówić tej kreacji mocnego wydźwięku, nie sposób zarzucić jej też przewidywalności w ostatecznym kadrze wyjaśnień. Niesiona nurtem ukradkowych tropów i śmiałych zawirowań narracji, usatysfakcjonuje nawet wielbicieli późniejszych przestrzeni fabularnych nakreślonych przez autora, choć niewątpliwie subtelnie debiutancki ton również staje się tu wyczuwalny. Zarazem już od początku swojego zaistnienia na pisarskiej scenie z precyzją wkrada się on w otchłań mrocznych zakątków ludzkich umysłów, ekscytująco dokonuje ich wiwisekcji, podkreśla newralgiczne oddziaływanie uwierającej przeszłości na obecną rzeczywistość. Bez wątpienia sensorycznie oddaje fetor zła, który wypełnia duszę, a przy tym intrygująco zanurza uczucia w oparach grozy.

"Jedyne Ocalałe" są kolejną książką autora, po którą miałam przyjemność sięgnąć i po raz kolejny się nie zawiodłam. Historie poznajemy z dwóch linii czasowych: tego co dzieje się aktualnie oraz tego co miało miejsce chwilę przed wydarzeniami w Pine Cottage, miejscu, gdzie doszło do tragedii, a jedyną ocalałą została Quincy Carpenter i to na niej skupia się cała akcja. Początek jest bardzo spokojny, obserwujemy jak wygląda jej życie dziesięć lat po tragedii i pomimo przeżytego horroru, kobieta radzi sobie naprawdę nieźle. A przynajmniej do czasu. Gdy dostaje telefon od znajomego policjanta, że inna "Jedyna Ocalała" popełniła samobójstwo, kobieta nie bardzo chce w to wierzyć, z czasem dowiaduje się jednak, że sprawa jest poważniejsza, a Lisa została zamordowana. Do tego pod jej drzwiami nagle pojawia się Samantha, która jako trzecia nosi tytuł "Jedynej Ocalałej", a przed laty wycofała się z życia towarzyskiego oraz social mediów i po prostu "zakopała się pod ziemią". Jej nagłe pojawienie się oraz ujawnienie światu wydaje się kobiecie podejrzane, ale postanawia pomóc Sam ze względu na sytuację w jakiej się znajduje. Życie Quincy z dnia na dzień obraca się o 180 stopni, a niebezpieczne tajemnice powoli zaczynają wychodzić na wierzch, a pamięć, którą straciła, zaczyna wracać. Mam wrażenie, że w tej książce w porównaniu do poprzednich ("Dom po drugiej stronie jeziora", "Tylko ona została") niewiele się dzieje (Ale nie jest to minus!!). Autor powoli buduje klimat i częstuje nas informacjami odnośnie zdarzenia w Pine Cottage i jednocześnie pilnuje, aby co jakiś czas podrzucić nam pod nos różne tropy oraz wskazówki, by bawić się czytelnikiem aż do ostatnich stron. Tak naprawdę 3/4 książki skupia się na życiu Quincy od śmierci Lisy, więc nie dzieje się nic niezwykłego, jedynie Sam co jakiś czas wprowadza trochę zamieszania i dopiero na ostatnich 100/50 stronach dzieje się tak dużo rzeczy, że sama nie potrafiłam się oderwać, dopóki nie poznałam zakończenia. Postać Sam wprowadza chaos do porządnego i spokojnego życia Quincy, ale to właśnie ten chaos sprawił, że nie nudziłam się w trakcie czytania. Kobieta co chwila testuje główną bohaterkę i manipuluje nią na różne sposoby. Sager stworzył ciekawe postacie, które swoim zachowaniem i wyborami sprawiały, że w głowie co jakiś czas zapalała mi się czerwona lampka i w pewnym momencie już sama nie byłam pewna kogo podejrzewam. Autor sprawnie przeplata teraźniejszość z przeszłością, pojawia się również związek przyczynowo-skutkowy i z całego tego chaosu informacji jakie są nam dawkowane, powstaje misternie utkana fabuła, a rozwiązanie tajemnicy okazuje się nie być tak oczywiste jak mogło się z początku wydawać. Książka jest nieprzewidywalna i trzyma w napięciu. Z każdą kolejną książką Sager zaskakuje mnie coraz bardziej i choć jest to debiut, uważam, że utrzymany jest na naprawdę wysokim poziomie, a sam Sager oficjalnie ląduje na liście moich ulubionych autorów.

Quincy jako jedyna przeżyła tragedię w Pine Cottage, z tamtego momentu nie pamięta zbyt wiele. Wie, że pojechała ze znajomymi do domku w lesie by świętować urodziny przyjaciółki, pamięta również jak uciekała boso przez las w zakrwawionej sukience i napotkała policjanta Coopa. To on ją uratował i strzelił do tego, co zabił wszystkich jej przyjaciół. Od tamtej chwili ma z Coopem bliski kontakt, spotykają się od czasu do czasu, on się nią opiekuje i dba o jej bezpieczeństwo. Quincy ułożyła sobie życie na nowo, zajęła się pieczeniem i właśnie o tej tematyce prowadzi bloga. Mieszka razem ze swoim chłopakiem, który jest prawnikiem. Kobieta stara się jakoś funkcjonować, bo nie sposób jest zapomnieć o tym co ją spotkało. Po tym co się stało w Pine Cottage dziennikarze okrzyknęli ją jako „Jedyna ocalała”. Do tego grona należą równie Samantha Boyd, oraz Lisa Milner . Pewnego dnia policjant Coop chce się spotkać z Quincy by przekazać jej wiadomość, otóż jedna z ocalałych, Lisa Milner nie żyje. Czy jedyna ocalała popełniła samobójstwo? Kto stoi za morderstwami w Pine Cottage? Oraz czy Quincy ma szansę przypomnieć sobie, to co się tam wydarzyło? Po książki autora sięgam już w ciemno. Mam już kilka jego powieści za sobą i wiem, że się nie zawiodę. W tym przypadku również jest oczarowana tą historią. Każda postać jest dopracowana w każdym najmniejszym szczególe. Bardzo polubiłam główną bohaterkę, jedyne co mnie w niej denerwowało to, że pozwala sobą tak manipulować. To jak zaprzyjaźniła się z Samanthą muszę przyznać, że na wiele jej pomysłów, aż zaciskałam zęby z nerwów. Z drugiej jednak strony domyślam się, co mogła czuć Quincy. W ciągu kilku godzin straciła wszystkich przyjaciół, zwyczajnie mogła potrzebować kogoś, kto będzie jej towarzyszył i przede wszystkim będzie w stanie ją zrozumieć, bo sam przeszedł coś podobnego. Główna bohaterka też chciała sama być oparciem dla Samanthy, chciała by miała kogoś na kim może polecać i komu może ufać. W tej historii na czytelnika czeka ogrom tajemnic i sekretów do odkrycia, co tylko potęguje chęć dalszego czytania, by wreszcie dowiedzieć się jak to się wszystko zakończy. Ogromne brawa dla autora za stworzenie tak nieprzewidywalnej fabuły. Powiedzieć, że nie spodziewałam się takiego zakończenia, to za mało. Nawet mi do głowy nie przyszła taka opcja. Całą książkę przeczytałam z zapartym tchem i dosłownie chłonęłam tę historię. Jeżeli wśród was są osoby, które nie znają twórczości Rileya Sagera, a lubią czytać kryminały to koniecznie musicie sięgnąć po jego książki. To jak potrafi wywieść czytelnika w pole, to nie wielu autorów tak potrafi (przynajmniej pośród tych, których ja czytałam). Ta historia była wyśmienita i ja już wiem, że po kolejną książkę również sięgnę bez zastanowienia.

Riley Sager w "Jedynych ocalałych", swoim debiucie literackim, zabiera czytelników w mroczną podróż do umysłu kobiety, która przeżyła koszmar. Quincy Carpenter, jedyna ocalała z masakry w Pine Cottage, staje się symbolem siły i traumy. Od pierwszych stron książki Sager buduje duszną atmosferę, w której czytelnik czuje się osaczony przez tajemnice i napięcie. Zbrodnie... powstały o nich tysiące książek, artykułów, dokumentów czy podcastów. Ale czy ktoś się zastanawia jak wygląda życie ofiary po tak dramatycznych wydarzeniach? Jak sobie radzi? Czy ma wsparcie? Z jakiegoś powodu to życie PO zdecydowanie rzadziej staje się tematem publikacji, na szczęście nie zostało zepchnięte na margines. Niesamowity klimat spowija czytelników już od pierwszych stron. Niezwykle duszna i osaczająca atmosfera powieści zagęszcza się z każdą kolejną stroną. Quincy pozornie wiedzie normalne życie, ale oszukuje samą siebie. Zawsze będzie jedyną ocalałą. Jedną z trzech na cały kraj. Jej iluzorycznie poukładane życie przepełnione jest pieczeniem ciast, babeczek, popijaniem Xanaxu napojem winogronowym, rozwijaniem związku z młodym prawnikiem. Ten domek z kart rozsypuje się w chwili, gdy kobieta dowiaduje się o samobójstwie innej wybranki losu. Czy życie Quincy również jest zagrożone? Klasyczne zagranie Sagera: zaczyna się spektakularnie, później akcja nieco zwalnia, atmosfera się zagęszcza, by na koniec doszło do eksplozji. Lubię ten schemat u autora, dlatego "Jedyne ocalałe" to kolejna jego powieść, którą wysoko oceniłam. Misternie uknuta intryga, zawiła fabuła, zagadkowi i nieco przerysowani bohaterowie - Sager dał mi wszystko, czego oczekiwałam. Siłą napędową tej powieści jest jej klimat oraz błądzenie w oparach sekretów i tajemnic. "Jedyne ocalałe" to nie tylko poszukiwanie prawdy o śmierci Lisy, ale także odnajdowanie zagubionych wspomnień Quincy oraz mierzenie się ze swoją mroczną przeszłością. Czy pod całunem zapomnienia kryją się odpowiedzi na wszystkie pytania kobiety? Co tak naprawdę wydarzyło się w Pine Cottage? "Jedyne ocalałe" to porywająca powieść, która porusza zarówno serce, jak i umysł czytelnika. Sager udowadnia, że potrafi stworzyć niezapomnianą historię pełną tajemnic i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Dla miłośników thrillerów psychologicznych ta książka będzie prawdziwą gratką, a dla tych, którzy dopiero odkrywają gatunek, stanowi doskonałe wprowadzenie w świat napięcia i emocji. Bardzo zachęcam do zapoznania się tą powieścią i całą twórczością autora.

Trzy różne dziewczyny, które łączy tylko jedno: każda z nich przeżyła masakrę. Quincy, Samantha i Lisa. Nie znają się i nigdy się nie spotkały, ale media nadały im wspólną nazwę: JEDYNE OCALAŁE. Quincy jest "tą ocalałą" z Pine Cottage. 10 lat wcześniej razem ze znajomymi świętowała urodziny swojej przyjaciółki. Jednak ich imprezowy weekend zamienił się w koszmar. Tajemniczy mężczyzna zabija wszystkich obecnych uczestników i tylko Quincy cudem udaje się uciec i trafić na policyjny radiowóz. Obecnie Quincy ma normalne życie, chłopaka, blog kulinarny, ale nadal cierpi na ataki paniki i prawie nic nie pamięta z tamtej straszliwej nocy. Lisa jest "tą ocalałą" z akademika, gdzie uniknęła ataku mordercy. Jako jedyna szerzy swoją historię w mediach i napisała książkę o tym, co przeżyła. Z kolei Samantha jest "tą ocalałą" z masakry w hotelu. Niewiele wiadomo o jej życiu. Tak świetnie chroni swoją tożsamość, że nawet prasowi detektywi nie są w stanie jej namierzyć. Kiedy Lisa zostaje znaleziona z podciętymi nadgarstkami, Quincy nie może uwierzyć, że mogła odebrać sobie życie. To tragiczne wydarzenie przyciąga do niej Sam. Tylko dlaczego Samantha tak nagle wyszła z ukrycia? Czego chce od Quincy i czy można jej w ogóle zaufać? Quincy jeszcze nie wie, że spotkanie z tą zagadkową kobietą ściągnie na nią kłopoty. Teraz zostały już tylko dwie ocalone i wygląda na to, że wcale nie są bezpieczne ... Przyznam szczerze, że pierwsze rozdziały nie zapowiadały tak pokręconej historii, jaka ostatecznie miała miejsce w tej książce. Poza niektórymi za długimi i nie aż tak bardzo istotnymi aspektami w fabule (np. związek Quincy) "Jedyne ocalałe" prezentują intrygujący thriller, który trzyma w napięciu i miesza w głowie. To duża zasługa dwóch głównych bohaterek, których nie da się tak łatwo poznać i zrozumieć. Quincy i Sam stanowią toksyczny duet a ich znajomość ma destrukcyjny charakter. Są momenty, że nie wiemy czy można im wierzyć a one swoim zachowaniem tylko podsycają wątpliwości. Dodatkowo, autor sprawnie manewruje podejrzeniami i do samego końca trudno jest wskazać prawdziwego zabójcę. Sprawa z przeszłości, tajemnice, napięcie i dreszczyk emocji - wszystko to znalazłam w tej książce. Polecam! 🔥

"Jedyne ocalałe" to pierwsza książka Rileya Sagera. Poznajemy tu Quincy, która jest jedną z trzech słynnych Jedynych Ocalałych - czyli kobiet, które wyszły cało z prawdziwego koszmaru. Quincy nie pamięta swojej krwawej masakry - tylko to, co wydarzyło się przed i po. Wydaje się, że ułożyła sobie życie na nowo, ale gdy Lisa - druga ocalała zostaje znaleziona martwa w wannie, a z ukrycia wychodzi Sam - trzecia z nich - przeszłość zaczyna się krzyżować z teraźniejszością... Do tej pory sama nie byłam pewna, jaki mam stosunek do twórczości Sagera. Przeczytałam wcześniej dwie książki - jedna mnie zawiodła, druga zachwyciła, więc byłam ciekawa, w którą stronę przeważy teraz szala. I po tej lekturze mogę śmiało stwierdzić, że już zaczynam czuć fenomen jego twórczości i stawać się jego fanką <3 To kolejny tytuł tego autora, który zelektryzował mnie swoim klimatem. Czułam się całkowicie zaabsorbowana zdarzeniami, a kolejne zwroty akcji i nowe informacje wywoływały coraz większy mętlik w głowie. Co rusz zmieniałam zdanie na temat kierunku, w jakim potoczy się rozwiązanie intrygi, a i tak na koniec zbierałam szczękę z podłogi. Taki efekt w thrillerach uwielbiam najbardziej! Opowieść snuje się niespiesznym tempem, które dopiero pod koniec gwałtownie przyspiesza. Ale i powolniejsze momenty to istna uczta dla najbardziej wymagających czytelników, bo gry pozorów, wojny psychologiczne pomiędzy bohaterami i sekrety są fascynujące do obserwacji. Tu nikomu nie można ufać, każdy nosi swój mrok duszy, który ujawnia się w najmniej oczekiwanym momencie. Autor wplata w fabułę wiele trudnych tematów, które umiejętnie prezentuje, jak życie po traumie, skrajności działań mass mediów czy zmiana roli ofiary na kata. To nie tylko podkręcające akcję motywy, ale i ciekawe spojrzenie na istotne społecznie kwestie. Poza warstwą rozrywkową książka tez momentami dawała mi do myślenia i nawet po zakończeniu lektury pewne kwestie nie dają mi spokoju. Świetny, hipnotyzująco wciągający i niezwykle zaskakujący thriller, który gorąco polecam każdemu fanowi tego gatunku! :)

„Jedyne ocalałe” to wznowienie debiutu autorstwa Riley'a Sagera, w którym zręcznie żongluje czasem i perspektywą, aby stworzyć opowieść o przetrwaniu i pamięci. Sager opowiada nam historię o Quincy Carpenter, kobiecie, która jako jedyna przeżyła masakrę w Pine Cottage, stając się przez to częścią niechcianego "klubu ocalałych". Quincy po tym wszystkim, co ją spotkało próbuje prowadzić normalne życie i poradzić sobie z traumą, która ją prześladuje. Czy tym kobietom może przytrafić się coś jeszcze gorszego? Autor przeplata teraźniejszość z przeszłością, rzeczywistość z koszmarem tworząc wiarygodną historię. Porywa nas w wir intryg i najmroczniejsze zakamarki ludzkiego umysłu. Drażliwa przeszłość wraca tu regularnie, przypominając o najbardziej traumatycznych chwilach tytułowych bohaterek, trzech różnych, które w pojedynkę przetrwały niewyobrażalny koszmar. Każda z nich w pewien sposób oszukała makabryczne przeznaczenie i każda próbuje egzystować w medialnym żniwie budzącego grozę wybawienia. Debiutancka powieść Riley’a Sagera niewątpliwie wyróżnia się na tle kolejnych jego książek. Jest intrygująca i nasączona niepewnością, jednak odczuwanie jest mniej mroczna i nieco mniej szalona. Autor prowadzi nas w niej w nieco utartym przez siebie schematem początkowo wprawiając nas w realne przerażenie, by następnie wyciszyć poziom napięcia, zmuszając nas tym samym do obserwacji toczącej się gry psychologicznej oraz bacznego przyglądania się gestom, by na sam koniec, ponownie zdarzyć nas przenikliwym, choć nieco przewidywalnym, złem. „Jedyne ocalałe” to wciągający thriller, który fabularnie jest dość rozciągnięty w czasie. Zasysa w otchłani przez dotknięte brutalnością szczeliny ludzkiego umysłu oraz obiektywnie mocne, wręcz drastyczne epizody przywoływanych nieustannie wspomnień. To świetna lektura dla każdego, kto lubi thrillery lub pióro Riley’a Sagera. Bardzo mi się podobała, choć nieco mniej niż historia w „Tylko ona została”. Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od @wydawnictwomova (współpraca reklamowa) 🩷.

W końcu nadarzyła się okazja sięgnąć po jedną z pierwszych i podobno tę najbardziej popularną oraz polecaną książkę autora. Piszący pod pseudonimem dziennikarz zaoferował czytelnikowi kilka (podobno) dość udanych thrillerów, a "Jedyne ocałe" to wznowienie debiutu sprzed kilku lat. A jeśli debiut... to może być różnie. Trzy kobiety. Jedyne Ocalałe. Każda z ciągnącą się od lat traumą, każda po dramatycznych wydarzeniach, w których pozostała ogromna rysa w psychice uniemożliwiająca normalne życie, zwyczajne funkcjonowanie. Prócz łączących kobiety przeżyć jest fakt, że na tle wielu ofiar to właśnie im udało się przeżyć. Quincy wiedzie zwyczajne życie u boku partnera prowadząc kulinarnego bloga, odcina się grubą kreską od wydarzeń sprzed dziesięciu lat. Jest to o tyle proste, że nie pamięta niczego znaczącego z tamtej nocy. Jaki wpływ na jej współczesne życie mają dwie inne ocalałe z podobnych, dramatycznych wydarzeń? Bohaterka dość szybko się o tym przekona będąc poinformowaną o śmierci jednej z "trójcy". Losy kobiety splatają się, ale naiwny jest ten, kto sądzi, że autor powierzył wszystko przypadkowi. Jeśli miałabym tę książkę oceniać wyłącznie przez pryzmat debiutu, byłby to dość udany tytuł. Jednak wiedząc już co nieco, czego można się po autorze spodziewać, książka wydaje się być dość powierzchowna. Gryzą mi się tutaj wątki dotyczące współżycia. Główna bohaterka zdaje się być osobą niestabilną emocjonalnie, do końca nie wiedzącą, czego tak naprawdę potrzebuje. Podejmuje bezmyślne decyzje, dlatego gdy jej działanie nabiera w końcu sensu, czytelnik szuka w tym drugiego dna. Sager miota czytelnikiem serwując na początku dość przewidywalną historię, by później dawkować emocje i je podkręcać. "Jedyne ocalałe" nie mija się ze standardowym schematem thrillerów, czyli "jeśli nie wiadomo, kto jest winny to na pewno ta postać pojawi się już w pierwszych rozdziałach" i rzeczywiście tu autor nie zawiódł. Mam jednak wrażenie, że w dorobku autora można znaleźć lepsze, godne uwagi propozycje.