Piersi i jajeczka (okładka  miękka, wyd. 09.2023)

Zamówiona dla wnuczki."Heaven" bardzo się jej podobało.Babcia czyli ja zamówiła kolejna czyli "Piersi i jajeczka" w prezencie.Sama zajrze- I poczytam ponieważ gust młodej osoby mnie interesuje.Podobno młodzież polubiła p.Kawakami.

Ciekawe spojrzenie na emancypację z japońskiej perspektywy

Kocham tą książkę. Portrety kobiet i zmagania z którymi muszą się zmierzyć w teraźniejszym świecie są tak dobrze dopracowane.🥹

Świetna książka! Polecam

Natsuko, Makiko, Midoriko- trzy kobiety, wszystkie trzy łączy jedno- więzy rodzinne, ale czym one są we współczesnym świecie? Japonię, jak i inne kraje azjatyckie łączy mam wrażenie, takie przeświadczenie, że rodzinę trzeba stworzyć, bo taka jest tradycja pokoleniowa. Kobiet musi urodzić dziecko, wychować je, usługiwać mężowi, teściowej, mężczyzna musi założyć rodzinę, a pary muszę zawrzeć związek małżeński. Bez tego ludzie są niekompletni. Jakże krzywdzące jest to już na samą myśl... Losy bohaterów dzisiejszej książki są tego przykładem. Makiko to samotnie wychowująca córkę kobiet, która na codzień walczy z upływającym czasem, przemijającą uroda i zmaganiami z bycia matką. Midoriko to jej córka, która nie rozumie po co kobiecie menstruacja, owulacja, rosnące piersi, rodzenie dzieci, przecież to same problemy... Natsuko to siostra Makiko i ciotka dorastającej Midoriko, która najbardziej rozprawia o przemijającym życiu, samotności, braku dzieci i chęci ich posiadania, niespełnionej karierze i planach, które zwykle zostają w jej wyobraźni. Obraz tych trzech kobiet to opowieść bardzo emocjonalna, momentami, aż smutna do szpiku kości. Oczywiście nie zabrakło również momentów, kiedy się uśmiałam, wszystko tam było takie prawdziwe, szczere. Powiedziałabym, że losy wszystkich trzech bohaterek są nam bardzo bliskie. Od dorastania po dorosłość, każda musiała się z czymś zmierzyć, czegoś dokonać, z czegoś zrezygnować dla dobra innych, oraz pogodzić się z losem, który nie zawsze był łaskawy. Brzmi znajomo? W końcu nikt nas tak dobrze nie zrozumie, jak druga kobieta( przynajmniej mam taką nadzieję). Mieko Kawakami w bardzo dosadny i wnikliwy sposób opowiedziała nam tę historię. Wsłuchując się w narrację głównej bohaterki Natsuko miałam poczucie, jakbym spędzała z nią czas, w klimatycznej kawiarence, z kubkiem gorącej herbaty, a czas z nią przemijał jak przemijające pory roku. Przysłuchiwałam się opowieściom z życia, bardzo prywatnym, intymnym, jakby były notatką z pamiętnika, a monolog Natsuko jakby był terapią, której potrzebowała na zranioną duszę. Przenikająca na wskroś. Na kartkach tej książki było czuć chłód, żal, biedę, tęsknotę i pragnienie bycia zrozumianą w tym szaleńczo, pędzącym świecie. Czytając tę książkę kibicowałam każdej z nich, szczególnie nastoletniej Midoriko, która w końcu znalazła sens i odpowiedzi na pytania z wczesnej młodości oraz Natsuko, której największym marzeniem było urodzić dziecko i na wszelkie możliwe sposoby próbowała znaleźć rozwiązanie, ale czy znalazła? Czy zdecydowała się na dość ryzykowną metodę i dała szansę nowemu życiu? Warto wspomnieć również o pozostałych bohaterach książki, którzy odgrywali dużą rolę w wyborach głównej bohaterki. Bardzo, ale to bardzo przejmująca powieść. Dawno nie czytałam tak dobrze napisanej książki, która porusza tak trudne, egzystencjonalne tematy. Ze smutkiem zakończyłam jej czytanie, A zarazem z radością, że w końcu poznałam pióro autorki i zdecydowanie wpada na listę jednej z ciekawszych książek przeczytanych w tym roku., przynajmniej do dziś. Gorąco polecam 💜

Czytanie, podobnie jak wiele innych aspektów życia, wymaga odpowiedniego czasu. Uważam, że właśnie nadszedł mój moment na poznanie "Piersi i jajeczek". Ta pięknie wydana książka okazała się dla mnie najlepszą lekturą tego miesiąca. Powieść przedstawia historię Natsuko – kobiety o bogatym życiu wewnętrznym, dążącej do sukcesu jako pisarka, lecz równocześnie zmierzającej się z oczekiwaniami społecznymi. Pierwsza część powieści chwyta za serce. Oprócz Natsuko, poznajemy również jej siostrę Makiko - samotną matkę, która nie akceptuje w pełni zmian zachodzących w jej ciele. Jej córka, Midoriko, przechodząca przez trudny okres dojrzewania, prowadzi pamiętnik, w którym opisuje swoją perspektywę dorastania i zmian w ciele oraz otoczeniu. To fascynujący motyw - obserwacja trzech kobiet w różnych etapach życia, z różnymi potrzebami, priorytetami i marzeniami. Druga część powieści rozgrywa się kilka lat później, pozostawiając nas z nadzieją, że nawet w obliczu presji współczesnego świata można odnaleźć szczęście. Powieść dotyczy trudnych aspektów życia, o których zwykle nie mówi się otwarcie. Uważam, że to wspaniała inicjatywa, aby przedstawić życie takie, jakim jest- uzewnętrznić wszelkie jego wady, jednocześnie dając wiarę i zrozumienie czytelnikom. Styl prowadzenia fabuły podobał mi się. Był bezpośredni, angażujący fabularnie i emocjonalnie. Portrety bohaterek są szczere, intymne i pozbawione sztucznego upiększania.

Natsuko jest trzydziestoletnią niespełnioną pisarką. Pewnego dnia odwiedzają ją jej siostra, Makiko, oraz trzynastoletnia siostrzenica Midoriko. Ta pierwsza chce za wszelką cenę poddać się operacji powiększenia piersi, a ta druga nie odzywa się do matki już pół roku. Jedną formą komunikacji, jaką stosuje, są krótkie zdania, pisane na kartce. Nastolatka prowadzi pamiętnik, któremu zwierza się ze swoich rozterek związanych z dojrzewaniem. Mija dziesięć lat. Natsuko ma na swoim koncie jedną wydaną książkę, ale chciałaby napisać kolejną, bo boi się, że zostanie zapomniana. Jej uwagę zajmują jednak myśli o posiadaniu dziecka. Kobieta jest samotna, a przed fizycznym zbliżeniem odczuwa blokadę. Coraz częściej zastanawia się nad skorzystaniem z dość kontrowersyjnej metody. Natsuko z jednej strony wie, czego chce, z drugiej boi się podjąć ryzyko, szuka wsparcia i próbuje zasięgać opinii wielu osób. Ta najważniejsza decyzja należy jednak tylko do niej… Z twórczością Mieko Kawakami spotkałam się przy okazji cudownej książki “Heaven”. Autorka w swoich tekstach dotyka tematów intymnych i kontrowersyjnych zarazem, które dla wielu osób na co dzień są bardzo osobiste, czasami wstydliwe. Kawakami podaje je czytelnikowi w sposób bezpośredni, a postaci w jej książkach otwarcie nazywają rzeczy po imieniu. “Piersi i jajeczka” to, w moim odczuciu, książka niezwykle smutna, a jej treść odzwierciedla stan emocjonalny głównej bohaterki. Z kart tej powieści wyziewa hermetyczność, zagubienie, strach, brak wiary w siebie. Autorka w literacko piękny sposób stworzyła wielowarstwową, emocjonalną historię o szukaniu własnego szczęścia. Kawakami porusza tematy związane z kobiecością. Bierze na tapet kwestie dojrzewania, macierzyństwa, siostrzeństwa, cielesności i oczekiwań, które narzucone zostały odgórnie na płeć. Myślę, że w tej książce może przejrzeć się wiele z nas. Ona jest jak lustro, które obnaża nasze lęki, słabości, pożądania, instynkty lub ich brak, ale też udowadnia, że nie ma rzeczy niemożliwych i jeśli czegoś się bardzo chce, to jedyne ograniczenia są w głowie.

🌸"𝓟𝓲𝓮𝓻𝓼𝓲 𝓲 𝓳𝓪𝓳𝓮𝓬𝔃𝓴𝓪" 𝓜𝓲𝓮𝓴𝓸 𝓚𝓪𝔀𝓪𝓴𝓪𝓶𝓲 🌸 𝓘𝓯 𝔂𝓸𝓾 𝔀𝓪𝓷𝓽 𝓽𝓸 𝓴𝓷𝓸𝔀 𝓱𝓸𝔀 𝓹𝓸𝓸𝓻 𝓼𝓸𝓶𝓮𝓫𝓸𝓭𝔂 𝔀𝓪𝓼 𝓰𝓻𝓸𝔀𝓲𝓷𝓰 𝓾𝓹, 𝓪𝓼𝓴 𝓽𝓱𝓮𝓶 𝓱𝓸𝔀 𝓶𝓪𝓷𝔂 𝔀𝓲𝓷𝓭𝓸𝔀𝓼 𝓽𝓱𝓮𝔂 𝓱𝓪𝓭. 𝓓𝓸𝓷'𝓽 𝓪𝓼𝓴 𝔀𝓱𝓪𝓽 𝔀𝓪𝓼 𝓲𝓷 𝓽𝓱𝓮𝓲𝓻 𝓯𝓻𝓲𝓭𝓰𝓮 𝓸𝓻 𝓲𝓷 𝓽𝓱𝓮𝓲𝓻 𝓬𝓵𝓸𝓼𝓮𝓽. 𝓣𝓱𝓮 𝓷𝓾𝓶𝓫𝓮𝓻 𝓸𝓯 𝔀𝓲𝓷𝓭𝓸𝔀𝓼 𝓼𝓪𝔂𝓼 𝓲𝓽 𝓪𝓵𝓵. 🌸"Heaven" Mieko Kawakami już jakiś czas temu zagościło na moim profilu, więc dzisiaj chciałabym Wam przybliżyć książkę– "Piersi i jajeczka", po którą sięgnęłam w ciemno i absolutnie się nie zawiodłam. Autorka ma w sobie coś magicznego, coś co przyciąga czytelnika i cichym głosikiem zaprasza do lektury. 🌸Powieść podzielona została na dwie części - przeszłość i teraźniejszość na tytułowe piersi i jajeczka. 🌸W oparach łaźni poznajemy głęboko skrywane kompleksy będące jedynie maską dla lęku, żalu, gniewu i smutku. Wodząc za długopisem dziewczynki wczytujemy się w przerażoną duszę, która boi się samotności w wielkim, szalonym świecie. I w końcu zdobywamy się na odwagę, aby zrozumieć Natsuko – jej poglądy na temat kobiecości oraz sek*ualności, które są skrajnie odmienne od tego co proponuje społeczeństwo. 🌸W stylu autorki niezwykle podoba mi się zacieranie granic tabu i odzieranie ze wszystkich warstw przywar kulturowych i społecznych. Niestety, gdy zakazanych owoców jest zbyt wiele zaczynają albo być rozkradane, albo gniją porzucone w niepamięć. 🌸Nie dziwię się, że rozmowy o ciele nas krępują, gdy nasza sfera fizyczna jest codziennie bo*bardowana przez najróżniejsze ulepszacze. Nie mówię tu jedynie o kobietach, chociaż "Piersi i jajeczka" jest bardzo "kobiec ą" książką. 🌸M. Kawakami mnie oczarowała, jednak wciąż mam wrażenie, że czegoś brakowało w tej książce. Niemniej jednak wyczekuję kolejnego tytułu od tej pisarki❤️ Za egzemplarz książki dziękuję @wydawnictwomova [Współpraca barterowa]

Odbiłam się od tej książki, ale nie odbieram jej w pełni źle, po prostu nie spełniła moich oczekiwań. Ta lektura składa się z dwóch części pisanych w różnym okresie życia autorki, wobec czego przy czytaniu tej drugiej różnica jest mocno widoczna i gdyby nie ci sami bohaterowie, to można by je uznać za odrębne historie. Byłam zawiedziona pierwszą częścią, ale! Sam zamysł mi się podobał - był kobiecy, był intymny, Mieko poruszała niepewności dorastania, starzenia się, tego co dzieje się z naszym ciałem na przestrzeni lat, po prostu kobiecego życia na różnym jego etapie za pomocą trzech powiązanych ze sobą bohaterek, co było świetne, bo poznaliśmy różne punkty widzenia. Zwłaszcza, że w przypadku najmłodszej z nich autorka postawiła na formę pamiętnika, co doskonale obrazowało jej uczucia i emocje, i myślę, że wiele młodych dziewcząt może się z nią utożsamić. No właśnie, to wszystko było prawdziwe, kobiece, nasze. JEDNAK! Dla mnie nastąpił tu przerost formy nad treścią, dlatego czułam nicość podczas zaznajamiania się z tą historią, po czasie odbieram ją znacznie lepiej niż w trakcie lektury, gdy ciągle przeskakiwaliśmy z wątku na wątek w tak krótkim tekście, co mnie po prostu zmęczyło i troszkę znużyło, przyznaję. Z kolei druga część po prostu była. Czytało się ją lepiej, szybko, ale bez zaciekawienia, wypada bladziej i mniej dojrzale od poprzedniczki. Mieko wyrzuca nam wiele poglądów dotyczących życia i jego sensu, ale to wszystko było takie... banalne. Uwielbiam poruszanie takich kwestii, ale tutaj nie wyszło. Nie umiem doprecyzować co nie zagrało. Jednak podobał mi się ostatni rozdział powracający do wydźwięku pierwszej części i odebrana przeze mnie puenta by działać w zgodzie ze sobą. Poprawiło to mój końcowy odbiór. Zastanowię się jeszcze nad tą książką. Ode mnie 6/10⭐ Nie jest zła, ale liczyłam na więcej. Współpraca barterowa z wydawnictwem Mova.

🎶 Być kobietą, być kobietą… 🎶 Ta książka właśnie jest o kobietach, o tym z czym mierzą się w młodości i później będąc dorosłymi ludźmi. To sprawy, których żaden mężczyzna nie zrozumie, bo nigdy ich nie doświadczy… To książka bardzo osobista i intymna, bo mówiąca o kwestiach, o których rozmawia się sporadycznie, czasem ze względu wstydu, niepokoju, czy braku odwagi, a może strachu przed niezrozumieniem. Bo powiedz mi Droga Kobieto, czy często rozmawiasz z innymi kobietami o macierzyństwie, ale o tych kwestiach trudnych w tym temacie? O niemożności zajścia w ciążę, o skorzystaniu z pomocy specjalistów, aby ta ciąża stała się faktem nie mając partnera? A wcześniej kiedy byłaś dziewczynką czy z innymi koleżankami dyskutowałyście o momencie kiedy „stałaś się prawdziwą kobietą”. Ja przyznam, że nie przeprowadziłam w swoim życiu takich rozmów wiele, z różnych względów, z powodu moich obaw, ze względu na to, że to kwestie bardzo prywatne, ale wielokrotnie bardzo poważnie się nad nimi zastanawiałam. Temat dojrzewania dziewcząt mam już za sobą, więc poznając przemyślenia Midoriko (to ona jest tą nastolatką, której dotyczy sprawa) jej matki i ciotki Natsuko, która w zasadzie jest główną bohaterką książki, przyglądałam się temu jakby z boku. To oczywiście bardzo ważna część życia, ale kiedy przyszedł moment rozważań na temat macierzyństwa, samotnego macierzyństwa i różnych jego aspektów stałam się bardziej uważna. Autorka przedstawiła wiele swoim dywagacji, które i mnie zmusiły do przemyśleń. Czasami łapałam się za głowę, czasami przytakiwałam. To książka o roli współczesnej kobiety, o tym jaka powinna byś według niektórych, o tym jakie ma skryte marzenia, które czasem są nie do zrealizowania, o relacjach między nami kobietami, siostrami, matkami i córkami, o cielesności. Ważna, potrzebna, choć trudna…