Dom pożądania (okładka  miękka, wyd. 04.2024)

Witaj w świecie, w którym krew jest towarem luksusowym, dla którego ludzie są w stanie zrobić wiele. „Dom Pożądania” to mroczna, gotycka powieść przesiąknięta wampiryzmem, elementami horroru i fantastyki. Główna bohaterka, Marion Shaw, stara się wiązać koniec z końcem, pracując jako pomywaczka. Mieszkanie w slumsach to najlepsze, na co może sobie pozwolić. Pewnego popołudnia Marion natrafia na kontrowersyjne ogłoszenie w gazecie, w sekcji matrymonialnej, na temat potencjalnej pracy - zostania krwiopanną. Na północy powszechnym jest to, że bogaci szlachcice żyjący w luksusie piją krew młodych dziewczyn. Shaw wie stosunkowo mało na temat tej nietypowej dla niej pracy, jednak pensja jest na tyle kusząca, że Marion decyduje się zaryzykować. Niedługo później staje się krwiopanną w Domu Pożądania, gdzie stara się zadowolić swoją panią - Baronową Lisavet. Z początku praca wydaje się uczciwa, lecz z biegiem czasu dochodzi do dziwnych wydarzeń. Poprzedniczka Marion znika w tajemniczych okolicznościach, a nasza bohaterka zaczyna odkrywać tajemnice, które kryje Dom, jak i jej pracodawczyni. Jak Marion poradzi sobie w świecie tajemnic, kłamstw i pożądania? Czy uda jej się przeżyć i zyskać zasłużone spokojne życie? Tego dowiecie się, gdy przeczytacie „Dom Pożądania”. Co do moich odczuć, miałam wysokie oczekiwania co do tej powieści i powiem szczerze, nie zawiodłam się! Historia porwała mnie od samego początku, nie potrafiłam się od niej oderwać. Cały świat literacki i bohaterowie zostali wykreowani w bardzo ciekawy sposób, a koncepcja szlachciców żywiących się krwią? Wow… Jest to nietypowa historia, którą trzeba przeczytać. Końcówka zupełnie mną wstrząsnęła! Nie spodziewałam się, że akcja rozwinie się w tę stronę. Klimat gotycki był wyśmienicie oddany, a książka potrafiła wywołać niepokój u czytelnika. Serdecznie polecam tę pozycję dla fanów podobnych historii! Ode mnie mocne i szczere 4/5. [współpraca z @wydawnictwomova]

Marion Shaw wychowała się w slumsach na biednym Południu, gdzie ubóstwo i ciężka fizyczna praca była wszystkim co znała. Mimo ogromnej chęci opuszczenia nędznego Prane nie ma nadziei na ucieczkę, aż do dnia w którym dostrzega w gazecie osobliwe ogłoszenie o poszukiwaniu krwiopanny. Choć niewiele wie o dalekiej Północy, gdzie bogaci szlachcice żyją w luksusie i piją krew młodych służących, Marion zgłasza się na to stanowisko. W ciągu kilku dni staje się nową krwiopanną w cieszącym się złą sławą Domu Pożądania. Pochłania ją świat mrocznej rozpusty. W centrum znajduje się ona: hrabina Lisavet, która przewodzi hedonistycznemu dworowi, a Marion szybko staje się jej faworytą... Dość ciekawie acz stereotypowo wykreowany świat wzorowany na XIX wiecznej Anglii. Mamy tu biedne Południe, pełne nędzy, która zmusza ludzi do wycieńczającej pracy, aby tylko przeżyć. Za to bogata Północ to liczne Dwory, w których uprzywilejowani arystokraci spędzają czas na hedonistycznej zabawie pełnej środków psychoaktywnych i seksu. Lecz główną atrakcją dla szlachciców są krwiopanny, czyli młode kobiety sprowadzane z Południa, które za obietnicę życia w luksusie do końca życia decydują się "krwawić" dla swoich panów. Problem polega na tym, że rzeczywistość nie wygląda tak dobrze jak obietnice, którymi karmi się młode, zdesperowane kobiety. Marion szybko ulega czarowi życia w dostatku, lecz po czasie zaczyna się orientować, że obietnice arystokratów są puste jak ich nienasycone krwią młodych kobiet żołądki 🧛‍♀️ horror z elementami fantasy, czerpiący garściami z motywów horroru gotyckiego. Mamy też silny motyw wampiryczny, mroczny klimat, duszną atmosferę, autorka naprawdę znakomicie gra znanymi motywami przedstawiając je w uwspółcześniony sposób. Akcja może nie powala dynamiką, ale dzieje się sporo, bywa brutalnie i obrzydliwie, lecz nie można powiedzieć aby powieść epatowała przemocą aż do przesady. Jest sporo psychologicznych gier, uzależnienia od oprawcy, patologicznych relacji, miłości przeradzającej się w nienawiść. W świecie wykreowanym przez autorke podstawą władzy nie są pieniądze czy seks, a krew, można pewnie tę książkę interpretować jako komentarz współczesnego świata, gdzie to bogaci metaforycznie wysysają krew z biedniejszej części społeczeństwa uzależniając ją od siebie. Powieść ta idealnie przedstawia snobizm elit i ich pogardę w stosunku do innych ludzi. Historia jest przesycona erotyzmem, acz autorka nie epatuje opisami seksu, raczej skupia się na budowaniu mrocznego, nastrojowego klimatu grozy, doprawionego erotyzmem, przemocą zarówno fizyczną jak i psychiczną, a wszystko pod płaszczykiem pięknego, bogatego, wystawnego życia pełnego konwenansów 😁 powieść jest napisana bardzo przyjemnym językiem, czyta się szybko, jest wciągająca, acz nie nazwałbym jej czymś wyjątkowym, jest raczej dość kliszowa, przewidywalna. Typowa rozrywka z nutką grozy 😁 Ogólnie jestem usatysfakcjonowany lekturą, jednak do zachwytów zabrakło trochę więcej grozy. Klimat był fajny, ale większość postaci wykroewana dość powierzchownie, autorka nie siliła się na bardziej pogłębioną psychologię, dialogi były dość naturalne, szkoda że było ich tak niewiele, zdecydowanie brakowało więcej interakcji pomiędzy postaciami, bo ich relacje rozwijały się ot tak, trudno było uwierzyć w niektóre więzi, bo te relacje były bardzo płaskie.

„– Bliźniaczki to tylko rozrywka – stwierdziła Lisavet – Potrzebowałam ich, żeby nie myśleć o tobie. Ponieważ moje pragnienie ciebie… wzbudzało we mnie grozę. I dlatego trzymałam się z daleka. Myślałam, że to zdystansowanie pomoże, ale pożądam cię jeszcze bardziej. Nie mogę już walczyć z tym głodem, Marion. Chce cię mieć u swego boku, ofiarować ci wszystko. Całą siebie, jeśli tylko mi się oddasz”. Biorąc do recenzji Dom pożądania Alexis Henderson, byłam przekonana, że to książka o wampirach. Samo pojęcie krwiopanny nasuwa taką myśl, ale jakie było moje zdziwienie, gdy w trakcie czytania okazało się, że to nie jest historia o wampirach. Tytuł sugeruje pożądanie, które z kolei kojarzy się z podtekstem seksualnym. Tutaj, moi drodzy, kolejne zdziwienie – nie jest to erotyk i na pierwszy plan nie wysuwa się takie pożądanie, o jakim można pomyśleć. Jednak zacznijmy od początku. Książka napisana jest lekko i przyjemnie, czytało mi się ją bardzo szybko. Fabuła jest przemyślana, spójna i intrygująca, a świat stworzony przez autorkę wciąga od pierwszych stron. Byłam pewna, że otrzymam historię o wampirach i ich karmicielkach, natomiast dostałam zgoła coś innego. Trafiamy do świata arystokracji przypominającej tą z XVIII wieku . Czuć mrok, który sączy się z każdej strony, mamy tu klimat gotyckich opowieści, a krwiopanny to tak naprawdę dziewczyny, które karmią swoją krwią arystokrację z dalekiej Północy. Krew w książce stanowi bardzo cenny towar – notable żyją w przeświadczeniu, że ma ona prozdrowotne właściwości, a jej picie uleczy z różnych chorób. Główna bohaterka zostaje wplątana w intrygi, manipulacje i będzie musiała odkryć mroczne tajemnice Domu Pożądania. Otrzymamy delikatne sceny zbliżeń, jednak napisane ze smakiem. Akcja początkowo jest jednostajna, ale nabiera rozpędu – pod koniec jest dynamiczna i pełna zwrotów akcji. Zakończenie mnie zaskoczyło i ucieszyło. Czuję się usatysfakcjonowana, że taki finał dostała ta historia. Bohaterowie są bardzo dobrze wykreowani, realistyczni, tajemniczy, intrygujący, czasem nawet brutalni. Główna bohaterka – Marion – trafia na salony wprost z rynsztoka. Jej życie zmienia się o 180 stopni, ale czy na lepsze? Tego musicie dowiedzieć się z książki. Bardzo charakterystyczną i intrygującą postacią jest Lisavet, baronowa, do której Marion trafia jako krwiopanna. Jest ona pełna tajemnic, świetnie manipuluje i nigdy nie wiemy, co jest prawdą, a co kłamstwem. Postać mroczna, gotycka, a zarazem magnetyczna. Sposób ukazania relacji w książce jest bardzo ciekawy: to, co łączy krwiopanny z baronową czy z innymi krwiopannami jest pełne manipulacji Lisavet. Reasumując, mogę śmiało polecić tę książkę, ponieważ autorka w bardzo interesujący sposób wykorzystała motyw wampiryzmu. Historia porwała mnie od pierwszych stron i nie mogłam się od niej oderwać. Mam nadzieję, że Wam również przypadnie do gustu.

W "Domu Pożądania" poznajemy Marion - mieszkankę slumsów, marzącą o lepszym życiu. Gdy dziewczyna natrafia na ogłoszenie o poszukiwania krwiopanny - dawczyni krwi dla bogatej arystokracji - postanawia zaryzykować wszystko na tę jedną kartę. Trafia do domu Baronowej Lisavet, gdzie pogrąża się w świecie rozpusty, ale jeden fałszywy krok może zmienić przyjemności w grobowe deski... Nie miałam do tej pory okazji do sięgnięcia po zbyt wiele powieści gotyckich, więc z tym większym zaciekawieniem odkrywałam sekrety "Domu Pożądania", który od samego początku przyciągnął mnie swoją ciężką atmosferą i niepowtarzalnym klimatem. Sam koncept krwiopanien wykorzystywanych przez bogaczy do zachowania zdrowia i witalności niezaprzeczalnie przywodzi na myśl wampiry, więc tym bardziej mnie zaintrygował fakt, że tu jednak w rolę krwiopijców wchodzą po prostu wyższe sfery, co w dodatku jest przez społeczeństwo w pewnej mierze akceptowane, choć kontrowersyjne. Ot, wymysły możnych, którzy nie mają co robić z fortuną. tworzy to miks świata nieistniejącego, na pograniczu fantastyki, z realnym, w pewnym stopniu nawet w dystopicznych wizjach możliwym, co robiło ogromne wrażenie. Akcja toczy się stonowanym tempem, przyspieszającym w finale, mamy możliwość razem z główną bohaterką dobrze poznać nową rzeczywistość, w którą wkroczyła. Rozciągnięta aż do granic możliwości pochwała hedonizmu, wyzwolenia i braku granic moralnych czy etycznych jest wprost porażająca i ciekawie ją obserwować oczami dawnej mieszkanki slumsów. Nie brak tu mocnych scen, erotyki i brutalności. Trochę brakowało mi szerszych historii o innych krwiopannach i Domach, bo już te fragmenty, które dostajemy, są bardzo ciekawe i z chęcią bym poznała więcej. Myślę też, że Baronowa nie miała do końca szansy rozwinąć skrzydeł - początkowo wyobrażałam ją sobie jako postać bardziej mroczną i niepokojącą, a ta aura najbardziej dała o sobie znać tylko na początku i końcu książki, dając swoisty powiew Elżbiety Batory. Gdyby jej szaleństwo i zło podkręcić bardziej tez w toku pomniejszych zdarzeń, to byłaby znakomitą antagonistką, a tak to tu mam jedynie trochę niedosyt. Ogólnie jest to bardzo wciągająca powieść, którą czyta się z ogromnym zaciekawieniem. Pomysłowa, eteryczna i mroczna, utrzymująca uwagę czytelnika do samego końca. Mogę serdecznie polecić fanom gotyckich horrorów :)

(Współpraca reklamowa z @wydawnictwomova ) Dom pożądania Alexis Henderson "Nigdy nie znałam zła tak upadlającego, jak moja miłość do niej". "Dom pożądania" to horror i choć ja zazwyczaj nie sięgam po ten gatunek (tak, trochę się obawiam 😂) w tym przypadku jak zobaczyłam te okładkę, przeczytałam opis - poczułam, że muszę zrobić wyjątek. Czy było warto? Zacznijmy może od tego o czym jest ta historia. Główną bohaterką książki jest Marion, która prowadzi ciężkie życie w slumsach - pracuje jako sprzątaczka, żeby mieć z czego żyć i utrzymywać chorego, agresywnego brata. Kiedy w gazecie,na ogłoszeniach matrymonialnych znajduje ogłoszenie o poszukiwaniu krwiopanny uznaje, że to może być jej szansa. Tam, gdy poznaje Baronową Lisavet, panią Domu Pożądania daje się pochłonąć zupełnie innemu światu... Zaciekawieni? 😊 Jak mi się ta książka, ten pomysł na fabułę i to co się tu zadziało spodobało! Nie wiedziałam czego się spodziewać, czego oczekiwać, ale ostatecznie dostałam naprawdę fascynującą książkę, niesamowity klimat Domu Pożądania, historię pełną tajemnic i naprawdę ciekawych bohaterów. Było naprawdę krwiście, momentami obrzydliwe, ale był ten dreszczyk, który powinien mieć dobry horror. I choć główna bohaterką potrafiła mnie momentami zdenerwować to chyba jest to charakterystyczne dla tego gatunku - przynajmniej ja jak jeszcze oglądałam horrory zawsze denerwowałam się na bohaterów. A stopniowo wraz z główną bohaterką wdrażając się do Domu Pożądania nieraz będzie Wam towarzyszyło uczucie niepokoju, obiecuję! Ja cały ten klimat czułam i niesamowicie mi się ta książka podobała, super mi się ją czytało, styl jakim została napisana, pomysł na fabułę i wykonanie - wszystko mi zagrało. No i zakończenie - pełne emocji i zaskoczeń w pełni mnie usatysfakcjonowało. Nie chciałabym Wam za dużo zdradzać, ale jeśli się zastanawiacie czy warto to powiem, że oczywiście! ❤️ Jestem bardzo ciekawa jak Wam spodoba się ta historia. "Kochała mnie i bała się mnie w równym stopniu. Ta mieszanka doprowadziła ją do obłędu, jak sądze."

“Dom Pożądania” to niesamowicie oryginalna, zmysłowa i soczysta historia, korzystająca w śmiały sposób ze znanych motywów literatury gotyckiej. Alexis Henderson prezentuje nam współczesny horror gotycki opierający się na interesujących podziałach klasowych, w których towarzyska śmietanka pragnie najdroższego trunku płynącego w ludzkich żyłach. Początkowo historia może wydawać wam się kolejną pozycją z literatury wampirycznej jednak po zagłębieniu się w nią zrozumiecie, że jest ona zdecydowanie bardziej… Szalona. W fantastycznym świecie stworzonym przez autorkę to nie seks, władza czy pieniądze są najwyższą walutą lecz właśnie… krew. Osoby, które zdecydują się na jej oddanie snobistycznym elitom są stawiane na piedestale przez bogatych i pogardzane przez biednych, wśród których tzw. “Krwiopanny” upadły niżej niż osoby zajmujące się prostytucją. Główna bohaterka, Marion, decyduje się na śmiały krok i odpowiada pozytywnie na tajemnicze ogłoszenie. Jej życie od tego momentu ma się całkowicie odmienić – z przegniłych, zabłoconych slumsów przenosi się na luksusowe salony egocentrycznej Baronowej by wraz z innymi Krwiopannami usługiwać elicie. Przebywanie w gronie wysoko urodzonych nie jest jednak zawsze przyjemne i kolorowe a ich tajemnice są zdecydowanie bardziej obrzydliwe niż znane Marion slumsy. Tutaj właśnie tkwi przerażająca tajemnica którą tytułowy Dom Pożądania ukrywał już wiele lat… Historia stworzona przez Alexis Henderson to moim zdaniem niezwykle klimatyczne i udane dzieło, inspirowane jedną z najbardziej morderczych kobiet znanych historii. Niesamowicie nastrojowa, wręcz erotyczna, momentami jednak odpychająca a nawet obrzydliwa, gdy czytelnik dochodzi do rozwiązania zagadki. Krew, miłość i pożądanie przeradzają się tutaj w niezdrową obsesję, tworząc niesamowicie dynamiczną i interesującą fabułę.

🩸”Dom Pożądania” skończyłam już kilka dni temu, a w głowie nadal mam chaos i gonitwę myśli🫣 Nie mam pojęcia jak ocenić tę historię… Ba! Ja nawet nie potrafię do końca stwierdzić czy ona mi się podobała czy jednak nie!🫢 🏯Jest to historia dla tych z Was, którzy uwielbiają: ✅mroczne, gotyckie powieści, ✅elementy horroru, ✅odrobinę romansu, ✅wstrząsające, opisowe wydarzenia związane m. in. z krwią i chorobami. 🩸Całość przeczytałam w kilka godzin i nie odłożyłam tej historii nawet na moment, bo tak się wciągnęłam w losy głównej bohaterki🤯 Nie czytałam jeszcze nic w podobnym klimacie, więc całość chłonęłam jak gąbka i zamknęłam ją dopiero, gdy przeczytałam ostatnie zdanie🔥 🏯Fabuła jest ciekawa, choć ma swoje wady, ale największą robotę robi tu mroczny, duszący klimat. Dosłownie czułam bijący od tej historii brud i zgniliznę, a niektóre opisy były nawet dla mnie zbyt mocne i obrazowe, przez co aż czasami robiło mi się niedobrze😨 🩸Postacie są intrygujące! Nie powiem, że można je lubić, ale w tej historii zdecydowanie nie o to chodzi. Są wielowymiarowe i trzeba je bardzo dobrze poznać, żeby zrozumieć ich motywację i zachowanie, a to moim zdaniem autorce się udało🔥 🏯Na tle całości najsłabiej wypada końcówka, bo jednak od początku towarzyszyło mi napięcie i czekałam na to jak całość się rozwinie, a przez to ostatnie strony nie sprostały moim oczekiwaniom🤔 Liczyłam, że pójdzie to w inną stronę🫤 🩸Jestem pewna, że nie jest to tytuł dla każdego, jednak trzeba przyznać, że potrafi mocno zaintrygować i wywołać bardzo skrajne emocje🤯 Sami musicie ocenić, czy się na niego skusicie, bo ja tym razem, ani Wam go nie polecę, ani nie odradzę, bo jest to zbyt specyficzna lektura🔥

Marion żyje w slamsach. Jej życie nie jest kolorowe. Kiedy dziewczyna trafia na ogłoszenie, w którym poszukiwana jest krwionpanna, wie doskonale, że to jest szansa dla niej na lepsze życie. Chociaż początki są wręcz idealne, a jej życie faktycznie się zmienia, to dziewczyna nie jest gotowa na to, co czeka na nią w domu Pożądania, do którego trafiła. Mam mieszane uczucia co do tej pozycji. Z jednej strony mi się faktycznie podobała, jednak z drugiej czuję niedosyt. Czekałam na krwawy horror i faktycznie mamy tu masę krwi, w końcu krwiopanny ciągle ją oddają, to ten horror rozpętał się na samym końcu i trzymał w napięciu. Początek był trudny. Nie mogłam się wciągnąć w historię. Dopiero w momencie, kiedy Marion przekroczyła Dom Pożądania, zaczęło robić się lepiej. Ciekawiły mnie reguły tam panujące i autorka ciekawie to przedstawiła. Podoba mi się, że mamy tutaj nawiązanie do Elżbiety Batory. Uważam, że to bardzo ciekawy zabieg. Co do Marion, to mam do niej mieszane uczucia. Miejscami była mocno irytująca, zachowywała się jak niedojrzała nastolatka. Mamy też masę scen, w których dziewczyna pokazuje, jak bliska stała się jej Lisavet. Baronowa również okazuje jej uczucie, możecie domyślić się, do czego to prowadzi. Sam pomysł na fabułę jest bardzo fajny. Mamy trochę tajemnic, które wybuchają na ostatnich stronach. Żałuję jednak, że tak szybko to się kończy, bo faktycznie ten wątek mocno mnie przyciągnął. Jest krwawo, bardzo krwawo. Gęsia skórka murowana. Polecam Wam sięgnąć po ten tytuł i wyrobić sobie zdanie na jego temat. Były momenty, kiedy faktycznie odnalazłam się w tym gotyckim klimacie. Może i Wy się odnajdziecie? Kto wie! Warto to sprawdzić !

4.5 ✨ Jakież było moje zdziwienie, kiedy po przeczytaniu książki sprawdziłam jej oceny i okazało się, że większość odbiorców nie była tak oczarowana jak ja. W moim odczuciu ta książka, była super! Zawierała w sobie elementy wampiryzmu, elementy zaczerpnięte z gotyckiej kultury oraz pierwiastek niepokoju i horroru. Czyli wszystko to co lubię. Krótko o fabule: Młoda Marion Shaw mieszka z chorym/uzależnionym bratem w slumsach, pracuje jako służąca u niemiłej pracodawczyni i ledwo starcza jej na przeżycie miesiąca. Pewnego dnia natyka się na ogłoszenie w gazecie, poszukiwana jest krwiopanna. Mimo tego, że profesja ta jest niepoważana wśród ludzi jej miasta, dziewczyna złakniona nowego, lepszego życia, zgłasza się i udaje do Domu Pożądania, gdzie władze sprawuje bardzo specyficzna baronowa. Książka jest pełna niepokoju, a czyta się ją naprawdę bardzo szybko. Osobiście nie mogłam jej odłożyć. Bardzo intrygowala mnie postać Lisavet, czyli baronowej domu. Uważam, że tajemnica zbudowana została wokół niej naprawdę w dobry sposób. Tak samo jak kupuję tę naiwność Marion, jej przywiązanie do pracodawczyni, jej wręcz chęć i wolę oddania dla niej swojego życia. Sam Dom Pożądania też został przedstawiony w sposób tajemniczy, pełen rozpusty oraz strachu i niepewności. Natomiast pozostałe krwiopanny domu trochę mi się zlały w jedno i nie byłabym w stanie wyróżnić, która była którą i jakie cechy posiadała. Możliwe, że to był celowy zabieg autorki, ale mi nie przypadł do gustu. Jeżeli lubicie mroczne tematy, gdzie rządzi rozpusta, horror i pożądanie. To zdecydowanie jest to książka dla was! Współpraca recenzencka z Wydawnictwem Mova.

„Dom Pożądania” autorstwa Alexis Henderson to dość ciekawa i oryginalna książka nawiązująca do świata wampirów, choć istoty w niej występujące nie zostają tak ani razy nazwane. Fabuła kręci się wokół Marion i jej zatrudnienia na stanowisko Krwiopanny w tytułowym Domu Pożądania. To właśnie w tej pracy bohaterka widzi szansę na ucieczkę z biedy, slumsów, od poniżenia czy gwałtowności brata. Jednak czy dostarczanie krwi spragnionym atrakcji potomkom szlacheckich rodów Północy może okazać się być mniej niebezpieczne niż dotychczasowe życie dziewczyny? I tak, i nie. Prawda jest taka, że w pewnym monecie czytania książki Czytelnik już sam nie wie co ma o niej myśleć. Najpierw poznajemy drogę jaką przeszła Marion przed dotarciem do Domu Pożądania, następnie zwyczaje w nim panujące, a koniec końcom czujemy się jakbyśmy się kręcili wokół własnej osi i zastanawiamy się co Autorka chciała nam przekazać. Powtarzalność scen jest dołująca, a dopiero pod koniec powieści występuje wątek, który naprawdę wciąga, ale kończy się on tak szybko, jak szybko się pojawił… Sami bohaterowie są dość płytcy i nijacy. Marion mocno irytuje swoją postawą zachowując się momentami jak rozkapryszona i naiwna nastolatka, którą już nie jest. Niby kreuje się na pewną siebie i sprytną kobietę jednak wyszło to nijak i wręcz groteskowo. „Dom pożądania” to książka z ogromnym potencjałem i świetnie zarysowaną fabułą. Jednak poprowadzenie akcji i kreacja bohaterów pozostawiają wiele do życzenia przez co Czytelnik nie ma z tej lektury zbyt dużej frajdy. Duży plus za klimat i pomysł, ale reszta kompletnie mi nie spasowała. Literacki średniaczek.