Matka roku (okładka  miękka, wyd. 09.2021)

O Matko! To tak bardzo ja! Te słowa chyba najczęściej padały z moich ust podczas lektury nowej książki Gabrieli Gargaś. Czasami nawet: „o matko Polko, jak ty to wszystko ogarniasz i jeszcze nie zwariowałaś?!”. Autorce udało się bowiem wyciągnąć wszystkie smaczki z kobiecej codzienności. Można by nawet stwierdzić, że „Matka roku” to satyra na kobiece życie, ale jeśli dłużej się zastanowimy nad opisanymi przez autorkę scenami, dochodzimy do wniosku, że wcale nie przerysowała ich tak bardzo. Ile razy wściekałaś się, bo dzieci brudzą, mąż znowu czegoś zapomniał, rozlałaś kawę lub masz ch*jowy dzień? Wiele razy. Wiesz dobrze, że jesteś idealnie nieidealna i nie zawsze jest ci z tym dobrze… Gabriela Gargaś trafnie punktuje kobiece potknięcia, ale i podkreśla zasługi. Niedoceniana wielofunkcyjna maszyna do prasowania, gotowania, matkowania, bycia żoną i kto wie kim jeszcze. Jest naprawdę jak ludzkie perpetuum mobile. I choć tak dużo robi, aby utrzymać w ryzach codzienność, to zazwyczaj w tym całym galimatiasie zapomina o najważniejszej osobie. O sobie! Zabiegana, zbyt zajęta pracą, domem, problemami innych, tymi małymi i dużymi. A przecież… A przecież każda z nas potrzebuje chwili oddechu. Chciałaby, aby mąż/partner, nawet w związku z długim stażem, kupił jej kwiaty lub powiedział coś miłego. Bo poza wszystkimi funkcjami jest przede wszystkim kobietą. Kobietą, która czasem ma dosyć. Kobietą, która czuje się do bani. Kobietą, której chce się płakać z bezsilności. Kobietą, która boi się, czy da radę. Kobietą, która po prostu chce wciąż od życia czegoś więcej. Nie znaczy to jednak, że ma przekreślić to wszystko, co do tej pory udało się jej osiągnąć. Zapomnieć, jak ważna jest rodzina, drugi człowiek obok, który będzie wsparciem, będzie czuwał w chorobie lub po prostu obejrzy z nią głupi serial. Nie jest łatwe znalezienie złotego środka. Najważniejsze jest jednak, aby uwierzyć w to, że TY TEŻ JESTEŚ WAŻNA. I masz prawo być... nieidealna. Podsumowując: Pod zabawną przykrywką lekkiej historii o zwyczajnej kobiecie, Gabriela Gargaś ukryła opowieść o kobiecie niezwyczajnej. Takiej jak ty, jak ja, jak ona. Która układa każdego dnia skomplikowane orgiami, aby zapanować nad życiem swoim i swoich najbliższych. Zabawna, do bólu prawdziwa opowieść, która uświadamia nam, jak dużo możemy i ile jeszcze przed nami. Mam nadzieję, że dzięki tej książce wiele kobiet zrozumie, że nie może cały czas zamykać się w kokonie codzienności. Bo choć życie daje nam popalić, zaliczamy kolejne potknięcia i upadki, to nadal trzeba i warto przeć naprzód. Zrzucić z pleców bagaż złych doświadczeń i dać sobie szansę na lepsze jutro. Bo w nas kobietach jest przecież moc. Wystarczy tylko ją w sobie obudzić. Wszak „na końcu mroku jest zawsze jakieś światełko. Bo zdarzają się nieszczęśliwe zbiegi okoliczności i cała masa cudów”.

Tatiana to kobieta przed czterdziestką. Dokładnie lat 39. Matka, żona, gospodyni domowa, kobieta pracująca przyjaciółka. To kobieta taka jak ja czy Ty. Może nie każda z nas utożsami się ze wszystkimi myślami Tatiany, nie podzieli jej każdego poglądu i nie zgodzi się z wszystkimi decyzjami, ale na pewno odnajdziemy w niej odrobinę siebie. Czasami mamy chęć śmiać się do łez, innym razem po prostu się wypłakać, wypić kieliszek wina bądź pić do upodlenia. Bo każda z nas nosi w sobie wiele emocji o których nie zawsze nawet chce mówić, chociaż czasami wykrzyczałaby je głośno całemu światu. Takie jesteśmy i nic na to nie poradzimy. " Matka roku" to kolejna świetna książka, która wyszła spod pióra Gabrieli Gargaś. Tym razem autorka postawiła na lekką formę, troszkę komediową, odrobinę ironiczną. Ale myślę, że w tej książce można doszukać się wielu mądrych, a nawet złotych myśli. Bo dobrze spojrzeć czasami na siebie z dystansem, odsunąc się kilka kroków i pomyśleć : kurcze, tak, to ja. Fajna babka, mimo pewnych niedociągnięć. Ale któż z nas jest ideałem?... Nie ma ich wokół i nie ma sensu się spinać w dążeniu do takiego wizerunku. My kobiety chcemy kochać i być kochane, niestety czasami książę na białym koniu okazuje się być zaledwie stajennym na osiołku. Ważne jednak, żeby sam nie okazał się być osłem. Bo i na takich przyjdzie nam w życiu trafić. Ważne, żeby wtedy w porę zdjąć różowe okulary i zobaczyć że co prawda otaczająca nas rzeczywistość nie jest cukierkowa, ale też nie jest czarno-biała. Przeczytajcie drogie Panie tę książkę, pośmiejcie się razem z Tatianą, zezłośćie się na nią, wzruszajcie się z nią, a chwilami zastanówcie się, czy ona czasami nie jest do Was podobna. Wyciągnijcie wnioski z jej życia, żeby nie zawsze uczyć się na własnych błędach.

Wiele z was ma już tę książkę za sobą , wiele przed sobą a jeszcze inne są w trakcie czytania tak jak ja. Czytając tę książkę mam milion myśli na minutę ,zapierdzielają w mojej głowie jak szalone . Ja pierniczę ,to mi się zdarzyło ,tak mam ,to czuję ,ja pitolę ta Tatiana to taka ja tylko w innym wydaniu. Też wyję bez powodu mając milion powodów do radości , krzyczę czasem o byle pierdołę,wkurzam się a innym razem śmieję jak wariatka bo coś mnie rozbawiło. Czytając tę książkę nie ma chyba kobiety , która nie odnalazłaby cząstki siebie ,a może i większości siebie. Czytając , patrzę na siebie innymi oczami , z przymrużeniem oka ,ale też z ogromnie zarombistą satysfakcją , że nie jestem sama , że my kobiety choć tak różne to w sumie rzeczy jesteśmy bardzo do siebie podobne ,tylko nie zawsze o tym pamiętamy . Ta książka jest o każdej z nas . W każdej z nas jest cząstka głównej bohaterki Tatiany. Dobrze mi z tym faktem , że jestem idealnie nieidealna , taka prosta dziołcha ,kobieta ,matka , żona . Gabriela Gargaś dziękuję za tę książkę ,za słowa w niej zawarte ,za poczucie humoru ,za wkurwa ,za łzy smutku i radości i tryliard innych emocji podczas czytania . Ściskam mocno Zuzia 🤗

Gabrielę Gargaś biorę w ciemno. To jedna z tych autorek, które mnie nie zawodzą. Sięgając po Matkę Roku spodziewałam się chyba czegoś w stylu "Nietypowej Matki Polki", więc nieco się rozczarowałam na początku. Myślałam, że to będą jakieś zabawne perypetie kobiety żony matki jakich wiele, a dostałam książkę o rozterkach, dylematach, problemach, przemyśleniach z dokładką pozytywnego myślenia o sobie, docenienia tego co nam los dał, dostarzegania dobra w prostych rzeczach. Nie jest mi po drodze z główną bohaterką, ale rozumiem jej niektóre rozterki. Za to Daria to ten rodzaj przyjaciółki, którą warto mieć w życiu. Nie jest to najlepsza książka tej autorki w moim odczuciu, ale warto sięgnąć chociażby że względu na mądre cytaty, za które książki Gabrieli Gargaś bardzo cenię.

Zachęcona pozytywnymi opiniami kupiłam i teraz boję się sięgnąć po kolejną książkę autorki. Uważam że był to mój najgorszy tegoroczny zakup i mimo początkowej wiary, że nudny jest tylko początek, to nie dałam rady przejść przez całość. Miałam wrażenie że czytam bardzo nudny pamiętnik i jak już się z tym uporam, to mogę powiedzieć "jestem zwycięzcą", no cóż... poległam. Podsunęłam książkę jeszcze 3 osobom, ale tylko jedna z nich stwierdziła, że "książka jest spoko - taka życiowa', dwie kolejne też się męczyły. Osobiście lubię się przy książce odprężyć, pośmiać, popłakać, przestraszyć, zafascynować, rozmarzyć itp, itd, ale na pewno nie wynudzić. Z tą pozycją miałam pod górkę od początku do (chyba) dziewiątego rozdziału i miałam dość.

Hmmm na początku nie przypadła mi do gustu jakas taka monotematyczna... jednak w połowie zaczyna się coś dziać i książka zaczyna być ciekawa... ogólnie rzecz biorąc książka ma morał i umie podnieść na duchu lecz osobiscie jakoś mnie nie urzekła...

Książka o mnie, o Tobie, o każdej z nas. O kobiecie niezwykle zwykłej, zaganianej, nierozumianej, niewytulanej. Miło jest przeczytać książkę napisaną o mnie ;)

Matka Roku kolejna wspaniała pozycja dla kobiet. Lekka , przyjemna pozycja z morałem. jeśli jakaś kobieta zastanawia się czy przeczytać to polecam serdecznie.

Książka dla każdej kobiety. Inspirująca, pokazującą że nie wszystkim musimy być idealne. Że czasem musimy pomyśleć o sobie - gorąco polecam ❤

Taka książka o niczym. Dużo powszechnie znanych stwierdzeń o życiu, małżeństwie rodzinie, wychowywaniu dzieci. Na raz i do zapomnienia.