Czas zapomnienia. O północy w Berlinie (okładka  miękka, wyd. 03.2024)

Lubię czytać książki Autorki, a ta jest trochę inna, bo należy do gatunku kryminału i sensacji, również interesująca.

Kolejna pozycja na mojej półce, polecam książkę Joanny Jax . Naprawdę warto zarwać noc.

Joanna Jax jeszcze nigdy nie zawiodła. Wciągająca książka . Polecam

Zakupiłam jako dalszy ciąg cyklu czas zapomnienia

Ciekawa seria

Super

Jax – gdzieś, kiedyś, słyszałem/czytałem w literackim świecie ten pseudonim, ale bez jakichkolwiek skojarzeń czy ocen. Podejrzewałem, że może to być jedna z wielu królowych polskiego kryminału, ale mimo to, a może właśnie dlatego, gdy nadarzyła się okazja, postanowiłem sprawdzić. Afryka, 1889. „Dziadek Ann-Katrin, Joseph Schneider, przybył na Wybrzeże Szkieletowe, nazywane także bramą prowadzącą do piekła, wraz z dziewiętnastoma śmiałkami i dowódcą, kapitanem pruskiej armii Curtem von François. Dostali zadanie by naprawić błędy poprzednika i przykryć jego porażkę. Wcześniej tę ziemię miał zająć dla Drugiej Rzeszy doktor Heinrich Ernst Göring, ale jego misja okazała się kompletną katastrofą”*. Dwudziestu ludzi miało z Niemiec uczynić mocarstwo kolonialne? Dostali zadanie… eee… a od kogo? Cesarz czy Kanclerz Cesarstwa Niemieckiego, zwanego II Rzeszą, wysłał dwudziestu ludzi, by zdobyli Wybrzeże Szkieletowe, stanowiące część pustyni Namib? Dziwne to i nie do końca zrozumiałe, jak wiele fragmentów powieści, ale wyjaśnia się częściowo w drugiej połowie książki. Berlin, 1947. Urodzona w Kairze Ann-Katrin Schneider ukrywała się pod nazwiskiem Karen Bremer, domyślając się, że jej prawdziwe dane znajdują się w Centralnym Rejestrze Zbrodniarzy Wojennych. W Berlinie planowała się spotkać z doktorem Alfredem Kleinem, znajomym jej wuja. W solidnie przeszukanym mieszkaniu (łącznie ze zrywaniem parkietu) kobieta znalazła zwłoki lekarza. Przed śmiercią był torturowany. Ann-Katrin Schneider zostawiła w mieszkaniu odcisk dłoni i włos; widziała ją też stara sąsiadka lekarza. Policja znalazła zdjęcie ofiary z czasów wojny, na którym Klein pozuje w towarzystwie feldmarszałka Erwina Rommla i kilku innych osób w mundurach Afrika Korps, wykonane na afrykańskiej pustyni. Wkrótce kolejna osoba z fotografii znaleziona zostaje martwa. Wydaje się, że trwa polowanie na następną. Od początku lektury natykałem się na niejasne, nie do końca zrozumiałe informacje, ale dopiero w drugiej połowie powieści odkryłem, że to zapewne maniera pisarska autorki (alternatywą jest nieudolność, ale to raczej nie to): podsunąć czytelnikowi informację, ale jej wyjaśnienie, znacznie później. Przykład: Już na samym początku czytelnik dowiaduje się, że gdyby Ann-Katrin Schneider w czasie wojny przebywała w Niemczech, to ze względu na ciemną skórę padłaby ofiarą ustaw o czystości rasowej – ale zaraz, zaraz… czemu córka Niemca i Brytyjki miałaby mieć ciemniejszą karnację? Dopiero po przeczytaniu połowy książki dowiedziałem się, że jej ojciec, ten Niemiec, był Mulatem. Sprawę morderstw powiązanych jakoś z Afryką Południowo-Zachodnią prowadzi berliński policjant, Eric Weber. Za Hitlera członek NSDAP, pederasta, znakomity śledczy ze skłonnością do użalania się nad sobą. Niewiele udaje mu się odkryć i niekoniecznie jest to jego winą. Weber prosi więc o pomoc przyjaciela, dawnego agenta MI6 (brytyjskiego wywiadu), Connora Evansa. Tak się składa, że Evans też przebywa w Berlinie – zjawił się tam w poszukiwaniu Ann-Katrin Schneider, która w Kairze zniszczyła mu karierę. Czy chodzi mu o doprowadzenie jej na stryczek za szpiegostwo, czy o kolejną kopulację, to on sam chyba jeszcze do końca nie wie. A tak, naiwny wątek romansowy też jest w powieści obecny. Powieść historyczno-polityczno-romansowo-szpiegowsko-sensacyjna. Ewidentnie za dużo tego wszystkiego. Wątek uczuciowo-romantyczny przewidywalny, bo przecież żadna Polska nie uczyniłaby bohaterką swojej powieści nazistki. Więc nieomalże od początku wiadomo, że Ann-Katrin Schneider... Sporo miejsca poświęciła autorka kwestii ludobójstwa dokonywanego przez białych chrześcijan na afrykańskich plemionach. Z tym, że określenie „ludobójstwo”, może nie być w pełni precyzyjne, bo Belgowie i Niemcy w tamtych czasach, nie uważali Murzynów za ludzi. „Nie przywiązuję do tego wagi. Niejednemu wykopywałem spod nóg skrzynię, by zawisł na szubienicy. Czasami byłem miłosierny i ciągnąłem takiego za nogi, żeby szybciej zdechł. Zrozum, oni są jak zwierzęta. Równie dobrze mógłbym polować na lwy czy antylopy, tylko na tych tutaj szkoda cennych naboi**”. Nie jest to specjalnie dobre pisarstwo, choć i nie całkiem złe. „O północy w Berlinie” to pierwsza część większej całości

Między miłością a nienawiścią biegnie cienka linia. Łatwo ją przekroczyć, kiedy okoliczności nie sprzyjają rozwojowi uczucia. Trudna rzeczywistość, mnogość niedopowiedzeń, a także konieczność postępowania zgodnie z powinnością – to sprawy, które mogą zaważyć na przyszłości związku. Czy jednak można mówić o prawdziwej relacji, gdy świadkiem ich pierwszego spotkania jest upalna noc w szemranym barze? Kiedy ona jest tamtejszą tancerką, a on oficerem wywiadu? A może to miłość z góry skazana na porażkę…? Powojenny Berlin w niczym nie przypomina już symbolu potęgi Niemiec. Ludzie mieszkają w piwnicach, w ocalałych fragmentach budynków, niczym szczury w warunkach dalekich od przyzwoitych… Joanna Jax maluje obraz miasta, które pełne jest tajemnic, niewyjaśnionych spraw, a także pozbawione podstawowych narzędzi, które mogłyby być pomocne w przestrzeganiu litery prawa. Z tym i innymi deficytami musi mierzyć się śledczy Weber, który próbuje rozwikłać sprawę tajemniczych morderstw. Czy zdoła połączyć poszczególne elementy, które wciąż niejasne, nikną we mgle niedopowiedzeń i powojennego bałaganu…? Joanna Jax w nowej książce jest niczym wytrawny strateg, który kreśli misternie utkaną siatkę powiązań. Czytelnik od początku powinien nastawić się na permanentne skupienie, bowiem autorka narzuca szybkie tempo akcji, przenosząc go w czasie, a także między miejscami, w których toczy się fabuła. Dziś — powojenny Berlin, kiedyś — pełna tytoniowego dymu knajpa „Alladyn”, jeszcze wcześniej – przełom XIX i XX wieku, tereny Afryki. To wszystko tworzy łamigłówkę, której rozwikłanie stanowi nie lada wyzwanie, bowiem Joanna Jax tworzy płaszczyzny czasowe, wprowadza kolejne postaci, niby ze sobą niepowiązane, ale im bardziej zagłębiamy się w lekturę, tym wyraźniej widzimy, że to wyłącznie pozory, a autorka daje nam do ręki narzędzie, które umożliwia szersze spojrzenie na całą sprawę, której punktem wyjścia były tajemnicze zabójstwa. Joanna Jax kolejny raz udowadnia, że jest mistrzynią w kreśleniu opowieści, w których historia odgrywa ważną rolę. Bo chociaż „Czas zapomnienia. O północy w Berlinie” jest sensacyjną odsłoną autorki, to nie zapomina ona o wiarygodności zdarzeń, na których tle rozgrywa się książka. Czytając, będziecie pod wrażeniem, jak wiele elementów składa się na fabułę. Niby wydają się one stanowić wyłącznie obraz miejsc i ówczesnych realiów, a jednak bez ich udziału, cała powieść nie byłaby tak autentyczna. Joanna Jax nie tylko pokazuje brudny, powojenny Berlin, ale także poświęca wiele uwagi działaniom Niemców zmierzających do kolonizacji Afryki. Okrucieństwo, czystki etniczne, eksterminacja miejscowej ludności – to wszystko stanowi szokujące dla niektórych świadectwo bezwzględności tego narodu, a jednocześnie pokazuje, że jego przedstawiciele często stali po przeciwnych stronach barykady i byli przeciwni drastycznym praktykom. Zwłaszcza ci, którzy z lokalną ludnością wchodzili w zażyłe relacje i tworzyli rodziny. Podsumowując: Joanna Jax udowadnia, że wielka historia jest idealnym, plastycznym materiałem, który w połączeniu z jej wyobraźnią może stanowić doskonały fundament pod powieść sensacyjną. To właśnie wydarzenia z lat minionych stają się kanwą dla autorki, która kreśli trzymającą w napięciu opowieść, w której miłość, nienawiść, intrygi, tajemnice, morderstwa, działania szpiegowskie, walka o władzę, a także brutalna powojenna rzeczywistość i przeszłość upalnego lądu z przełomu wieków stają się podstawą akcji, która wciąga od pierwszej strony. Nowa książka Jax to lektura dla osób wnikliwych, uważnych, ciekawych świata i głodnych odkrywania tajemnic, które autorka misternie wplata w fabułę. Tutaj wszystko ma znaczenie, a chwila nieuwagi może nas kosztować ważny szczegół, bez którego nie połączymy intrygującej układanki w jedną całość. Zakończenie przyprawia czytelnika o szybsze bicie serca, ale na szczęście już wkrótce kontynuacja. Czy śledczy Weber zdoła odkryć, kto stoi za tajemniczymi morderstwami? Co zwycięży – miłość czy nienawiść? Tego dowiecie się, sięgając po tom drugi. Polecam!

Znacie twórczość Joanny Jax? Znana do tej pory z powieści historycznych zaskakuje nową, sensacyjną odsłoną swojej twórczości, w której nie zabraknie świetnie nakreślonego historycznego tła, kryminalnych zagadek oraz bezwzględnej walki o wpływy i pieniądze. Koniec lat czterdziestych XX wieku to czas wyjątkowo trudny dla mieszkańców Berlina - miasto, pogrążone w ruinie, boleśnie odczuwa skutki demilitaryzacji i alianckich rządów. W mieście, które kiedyś było dumą i symbolem niemieckiej dominacji, dochodzi do serii zagadkowych morderstw, których ofiary, na pierwszy rzut oka nie są ze sobą w żaden sposób powiązane. Erik Weber, oficer prowadzący śledztwo odkrywa, że ofiary nie tylko się znały, ale służyły w Afryce Północnej za czasów owianego złą sławą generała Rommela. Brak motywów, śladów zbrodni czy dostępu do informacji o ofiarach, sprawiają że Weber zmuszony jest prosić o pomoc swojego znajomego, byłego oficera brytyjskiego wywiadu, Connora. Nie zdaje sobie jednak sprawy, że ten wie więcej, niż chce to przyznać, bo nie tylko wiele lat spędził na Bliskim Wschodzie ale zna kobietę, która jest powiązana z ofiarami morderstw. Connor wpada na trop Anne Schneider, kobiety, która nie tylko złamała mu serce, ale naraziła na szwank jego reputację oraz skazała na niepowodzenie wielkiej akcji mającej na celu pojmanie niemieckiego szpiega. Rozpoczyna się niebezpieczna rozgrywka, której początki sięgają początku XX wieku, kiedy to w Kairze odkryto złoża diamentów, a Niemcy i Wielka Brytania walczyły o strefy wpływów. Rozgrywki szpiegów, niebezpieczne uczucie i tajemnice, które nie powinny ujrzeć światła dziennego - to tylko przedsmak tego, co serwuje nam Joanna Jax. Czy Connor odkryje, dlaczego Anne zdradziła go przed laty w trakcie pobytu w Kairze? Kto i dlaczego zabija osoby powiązane z Afrika Korps i generałem Rommelem? „Czas zapomnienia. O północy w Berlinie” to trzymająca w napięciu sensacyjna powieść ze świetnie nakreślonym tłem historycznym i ciekawie poprowadzonym wątkiem szpiegowskim. Już na pierwszy rzut oka widać, że autorka przeprowadziła dokładny research, bo nie tylko szczegółowo maluje sytuację polityczną w Berlinie po przegranej przez Niemców II wojnie światowej, ale pokazuje ich imperialistyczne działania z początku XX wieku na terenie Afryki Północnej. Wydawać by się mogło, że te dwie ramy czasowe powieści, nie mają ze sobą wiele wspólnego, ale w miarę czytania, elementy układanki zaczynają do siebie pasować, tworząc skomplikowaną mozaikę historii i przeżyć głównych bohaterów. Aby zrozumieć to co się dzieje w ich obecnym życiu, trzeba poznać losy ich przodków z początku XX wieku, których los rzucił do Kairu. To właśnie tutaj rozpoczyna się niebezpieczna gra o wpływy i pieniądze, gra, w której życie ludzkie nie będzie najwyższą wartością a jedynie środkiem do osiągnięcia upragnionego celu. Sprytnie poprowadzona fabuła i kryminalna intryga nie pozwalają ani przewidzieć kolejnych wydarzeń ani tym bardziej przewidzieć zakończenia, które zostawia ogromny niedosyt. Nie spodziewałam się, że losy Anne i Connora tak bardzo mnie pochłoną, jestem ogromnie ciekawa nie tylko tego, jak one dalej się potoczą, ale przede wszystkim intryguje mnie zagadka tego, co tak naprawdę stało się w Kairze przed laty, a co sprawiło, że Anne zmieniła tożsamość i ukrywa się, że przed Connorem. „Czas zapomnienia. O północy w Berlinie” to pierwszy tom świetnej, szpiegowskiej powieści, która intryguje do samego, nieoczywistego końca. To napisana z wielkim rozmachem i dbałością o historyczne realia opowieść, w której nie zabraknie miłości w cieniu intryg oraz tajemnic, które będą kosztować niejedno życie. Polecam z całego serca.

@alenajpierwksiazka Znacie twórczość Pani Joanny Jax ? Dużym zaskoczeniem dla mnie, był fakt ukazania się sagi sensacyjnej spod pióra autorki. I UWAGA tytułem wartym uwagi, ale wyłącznie dla wytrawnych koneserów gatunku. Dlaczego? Już wyjaśniam. 😉 📚 RECENZJA 📚 Seria tajemniczych morderstw w Berlinie, rozpoczyna śledztwo prowadzone przez komisarza Erika Webera. Brak motywów oraz trudności w prowadzeniu dochodzenia w zniszczonym wojną mieście, zmusza komisarza do uzyskania wsparcia byłego oficera brytyjskiego wywiadu Connora Evansa, który po odejściu z MI6, wraca do powojennych Niemiec w poszukiwaniu Ann Kathrin-Schneider - kobiety, która zrujnowała mu życie zawodowe i osobiste. Jak się okazuje, stanowi ona rownież źródło niejednej odpowiedzi. Pierwsza część najnowszej powieści Pani Joanny, została poprowadzona w dwóch ramach czasowych. Mamy tu powojenny Berlin oraz retrospekcje skolonizowanej Afrykę, niszczonej przez czystki etniczne. Wielowarstwowa fabuła została zbudowana w atmosferze tajemnicy i intrygi, a przy tym poparta rzetelnym tłem historycznym. Panujący w książce fantastyczny klimat w połączeniu z zawikłaną akcją, która została zbudowana na fundamencie zbrodni przy braku motywów, działalności konspiracyjnej oraz zmowie milczenia. Dodatkowym elementem scalającym fabułę, jest nieszczęśliwa miłość, której towarzyszy trudna rzeczywistość powojennego chaosu. Akcja powieści, osnuta kurzem powojennego Berlina a także upalnymi terenami gorącej egipskiej ziemi, wzbogacona o charakterne postaci, zabiera nas w ekscytującą podróż pełną zagadek, tajemnic i kłamstw. Ja osobiście, uwielbiam książki, które coś wnoszą, mają swój nietuzinkowy charakter i czymś się wyróżniają i takim tytułem z pewnością jest "Czas zapomnienia. O północy w Berlinie". Autorka wplata bowiem w treść wątki polityczne, obyczajowe oparte na kanwie brutalnej historii. Dlaczego więc uważam, że ten tytuł będzie chrapką tylko wytrawnych koneserów literatury szpiegowskiej ? A dlatego, że nie ma tu mowy o luźnej lekturze, tylko pełnym skupieniu, a przy tym umiejętnym połączeniu wątków, osób i zdarzeń. Książka ta, wymaga od czytelnika pełnej koncentracji- sieć powiązań utkana została w sposób wręcz kunsztowny, tutaj nie ma przypadków i nic nie dzieje się bez przyczyny. Czy coś jeszcze trzeba dodawać? Pani Joanna stworzyła powieść ekspresyjną, ciekawą i wciągającą. Pokazała zniszczenia powojennego Berlina i bestwialstwo panoszące się na skolonizowanych terenach północno-afrykańskich. Pozwoliła przeżyć historię pełną niedopowiedzeń, kłamstw i intryg. Książka jest pierwszym tomem, który pozostawia niedosyt i zaciekawienie. Na szczęście drugi tom "Czas zapomnienia. Kair, czwarta rano" czeka już na półce, by dać odpowiedź na nurtujące pytania i rozwiązanie intrygującej zagadki. Polecam! #recenzja #recenzjaksiazki #recenzjapowieści #powiescszpiegowska