Czas zapomnienia. Kair, czwarta rano (okładka  miękka, wyd. 03.2024)

Kontynuacja powieści czas zapomnienia . Bardzo mi odpowiada styl autorki Joanny Jax i wszystkie książki staram się czytać na bieżąco

Uwielbiam Jax. Książka przyjemnie skradła mi czas. Bardzo przyjemnie się ją czyta.

Polecam dla osób , które uwielbiają poszerzać wiedzę hustoryczna! Rewelacyjna

Też interesująca jak pierwsza część.

Super

Nieporozumienie może być początkiem końca. Zniszczyć relację łączącą dwoje ludzi, miłość przekuć w nienawiść. Kiedy jesteśmy przekonani o winie ukochanego człowieka, czynach, które sprawiły nam ból, nienawiść zaczyna przesłaniać logiczne myślenie. Dajemy się porwać chęci zemsty, która niczym trucizna trawi ciało, umysł i serce… Odtąd to ona jest sensem naszego istnienia. Co jednak, kiedy prawda okazuje się inna, niż zakładaliśmy? Czy zdradzony człowiek zdoła wybaczyć w imię dawnego uczucia? Zakończenie pierwszego tomu dylogii Joanny Jax zostawiło nas z buzującymi emocjami i całe szczęście, że pod ręką była kontynuacja. A ta okazała się równie świetną rozgrywką, która stanowi mariaż sensacji i prawdy historycznej, w których meandrach zatapiamy się od pierwszej strony. Z jeszcze większym zaciekawieniem śledzimy następujące po sobie wydarzenia, bo kolejne elementy zawiłej układanki zdają się coraz bardziej klarowne, a napięcie wywołane chęcią poznania prawdy, napędza nas do aktywnego uczestnictwa w śledztwie prowadzonym przez Webera. A to nadal stanowi dlań trudny orzech do zgryzienia, a okoliczności w powojennym Berlinie nie sprzyjają zgłębieniu nowych poszlak, które niestrudzony śledczy próbuje przekuć w dowody. Podobnie jak w powieści „O północy w Berlinie” także tutaj autorka tka opowieść, splatając dwie linie czasowe. Mam wrażenie, że fakt, iż czytelnik przyzwyczaił się do stałej zmiany miejsca lokalizacji akcji oraz czasu, w którym rozwija się fabuła, naturalnym staje się skupienie na wątku sensacyjnym. A ten stanowczo nabiera rumieńców, bowiem Joanna Jax niemal do samego końca nie odkrywa wszystkich kart, zostawiając uchyloną furtkę niedopowiedzeń i finałowego rozwikłania poszczególnych wątków. Mam wrażenie, że w drugim tomie autorka zostawia więcej pola dla części romansowej, bowiem dochodzi do konfrontacji byłych kochanków. A ta przypomina zderzenie dwóch żywiołów, które ścierają się ze sobą, bazując na niezabliźnionych ranach i urazach, które są niczym paliwo – napędzają chęć zemsty po obu stronach. Ta nieoczywista walka emocji i skrajnych uczuć jest niczym najlepszy spektakl, który trzyma w napięciu, bowiem czytelnik cały czas nie ma pewności, która ze stron okaże się w nim zwycięzcą, która ofiarą, a nade wszystko – czy wygra miłość czy nienawiść…? Mam poczucie, że kontynuacja w jeszcze bardziej przejmujący sposób pokazuje, jak wielka może być nienawiść i niechęć do człowieka innej narodowości. Że korzenie rasy nadludzi sięgają dużo wcześniej, niż do czasów, kiedy doszło do przejęcia władzy przez Hitlera. Książka Joanny Jax to dojmujący obraz czasów, w których królowała bezduszność, ludzkie okrucieństwo, ślepy pęd za bogactwem i chora potrzeba życia ponad stan, które przypominało niewybredną i pozbawioną skrupułów grę pozorów. Podsumowując: „Kair, czwarta rano” to doskonałe dopełnienie dylogii! Trzymająca w napięciu opowieść o ciemnej stronie ludzkiej psychiki, która karmiona zachłannością i chęcią władzy, może przybrać odpychające oblicze. To kolejny pokaz umiejętności autorki, która po mistrzowsku splata historię z sensacją, okraszając ów mariaż pełnym namiętności i skrajnych uczuć romansem. Z jednej strony, odmalowuje obraz historycznych wydarzeń, a z drugiej, kreśli odgrywający się przed nami spektakl ludzkich emocji. Od pierwszej strony dajemy się porwać w wir opowieści, którą cechuje gęsta, niemal lepka atmosfera oraz niesamowity klimat powojennego Berlina przetykany nicią minionych kadrów z terenów gorącej Afryki. To wszystko sprawia, że nie można się od niej oderwać, a fakt, że autorka do końca trzyma nas w niepewności rozwinięcia poszczególnych wątków, dodaje lekturze rumieńców. Mam nadzieję, że jeszcze będzie nam dane odkrywać Joannę Jax w takim wydaniu!

Dzięki powieści Joanny Jax „Czas zapomnienia. Kair, czwarta rano” kolejny raz przeniosłam się na tereny Afryki Północnej, której burzliwe losy końca XIX i początku XX wieku, stają się tłem porywającej historii pełnej intryg, zagadkowych morderstw i miłości, która zostanie wystawiona na niejedną próbę. Ann-Katrin w końcu wpadła w pułapkę zastawioną przez Connora Evansa. Dawny kochanek jest zdeterminowany aby dowiedzieć się, jaki ma ona związek z morderstwami osób, które w jakimś stopniu były związane z kopalnią diamentów jej dziadka. Evans przekonany, że kobieta go zdradziła, zmusza ją do wyjawienia prawdy o wydarzeniach, które nie tylko pogrzebały ich miłość, ale naraziły na szwank jego karierę. Tak oto rozpoczyna się opowieść, w której ważne miejsce zajmują jej zbankrutowany wujek, niemiecki szpieg oraz bezbronna dziewczynka, której śmierć zapoczątkowała ciąg tragicznych wydarzeń. Czy Connor odkryje kto podąża śladem Ann-Katrin i dlaczego eliminuje kolejne osoby zamieszane w handel diamentami? Czy Connor zaufa kobiecie, która już raz go zdradziła i złamała mu serce? Rozpoczyna się niebezpieczna gra, w której przeciwnik jest gotowy na wszystko, aby wydobyć z Ann-Katrin sekret. Czy Connor wygra wyścig z czasem i odkryje intrygę, która narodziła się wiele lat temu w upalnym Kairze? Joanna Jax kolejny raz udowadnia, że powieści ze świetnie narysowanym tłem historycznym to jest jej specjalność, bo w nowej, sensacyjnej serii „Czas zapomnienia” bardzo szczegółowo przybliża skomplikowaną historię Afryki Północnej, która w XIX wieku stała się niemiecką kolonią, a w początkach XX wieku areną walk o wpływy pomiędzy Niemcami a Brytyjczykami. Autorka poświęca dużo uwagi podbojowi ludów afrykańskich: masowe mordy, brutalne gwałty, czy wykorzystywanie tubylców do pracy ponad siły i zamykanie ich w obozach - to były stałe elementy niemieckiej kolonizacji, która na kartach książki jest bardzo silnie wyeksponowana. Dwie linie czasowe, które się ze sobą przeplatają, tworzą złożony i skomplikowany obraz intrygi, u podstaw której stały niepohamowane żądze i ambicje mające zapewnić wygodne i dostatnie życie. „Czas zapomnienia. Kair, czwarta rano” to także opowieść o różnych odcieniach miłości: * mamy miłość do przygarniętej, czarnoskórej sieroty, która dla Ann-Katrin stała się najukochańszą siostrą i dla której gotowa była do największych poświęceń * mamy miłość zakazaną, niemieckiego osadnika, dziadka Ann-Katrin do czarnoskórej Kunene z ludu Herero a także miłość pomiędzy Connorem i Ann-Katrin, pomiędzy Brytyjczykiem a Niemką, których związek po II wojnie światowej i demilitaryzacji Rzeczy nie był mile widziany. To także opowieść o nieposkromionych żądzach, chciwości i obsesji bogactwa, które prowadzą do tragicznych wydarzeń i sprowadzą na bohaterów śmiertelne niebezpieczeństwo. Autorka bardzo dobrze połączyła wątki historyczne z sensacyjnymi, nie brakuje tu akcentów kryminalnych, roi się od zagadek, tajemnic z przeszłości oraz intryg na najwyższych szczeblach władzy. Zanurzając się w tę opowieść nasuwa się jeden wniosek: władza i pieniądze deprawują a okazja czyni złodzieja. Jeśli chcecie poznać nowe, sensacyjne oblicze Joanny Jax, a przy okazji odkryć mroczne karty historii kolonizacji Afryki, to koniecznie sięgnijcie po tę serię.

Uwielbiam serie, na kontynuację których nie trzeba zbyt długo czekać. Zanim się obejrzałam, pojawił się kolejny tom i mogłam poznać dalsze losy bohaterów. "Kair, czwarta rano" to drugi i zarazem ostatni tom bardzo ciekawej dylogii Czas zapomnienia Joanny Jax. I inna odsłona Autorki, która bardzo mi się podoba. Wraz z bohaterami znanymi z poprzedniej części czytelnik zmierza ku wyjaśnieniu zagadki tajemniczych morderstw w Berlinie. Tropy prowadzą do Północnej Afryki. Czego dowie się prowadzący śledztwo? Jakie tajemnice wyjdą na jaw? I w jaki sposób są ze sobą powiązani oficer wywiadu, tancerka oraz sekrety z przeszłości? Po raz kolejny zostałam wciągnięta w sam środek śledztwa i niebezpieczną rozgrywkę. Tu od początku cały czas coś się dzieje i absolutnie nie ma mowy o nudzie. Z zapartym tchem śledziłam dalsze losy bohaterów. Powoli na jaw zaczęły wychodzić sekrety z przeszłości, pojawiały się kolejne tropy, a te prowadziły do wyjaśnienia zagadki tajemniczych morderstw. Niewątpliwym atutem powieści jest wierne oddanie realiów ówczesny chczasów. Autorka świetnie przybliża nam zarówno powojenny Berlin, jak i historię Afryki Północnej, której burzliwe dzieje końca XIX i początku wieku XX stają się początkiem i tłem bardzo ciekawej powieści sensacyjnej. Ponownie mamy tu przeskoki czasowe, różne miejsca akcji, które choć początkowo mogą wywołać delikatny chaos, z czasem jednak sprawiają, że od książki ciężko się oderwać, a wszystko jest ze sobą idealnie powiązane. Autorka zadbała o każdy najdrobniejszy szczegół, dzięki czemu powieść czyta się z wielką ciekawością i przyjemnością. To historia pełna intryg, kłamstw, interesujących bohaterów, sekretów z przeszłości. Nie zabraknie tu także różnego oblicza miłości. To także opowieść o ludzkich żądzach, pragnieniach, zazdrości, które mogą doprowadzić do tragicznych wydarzeń, których nie da się już zmienić. Autorka wspaniale połączyła wszystkie wątki, dzięki czemu powstała niezwykle wciągająca, intrygująca i ciekawa powieść. A styl pisania Pani Joanny Jax sprawia, że książkę czyta się znakomicie i ciężko się od niej oderwać. Zdecydowanie kupuję Autorkę w takim wydaniu. Moim zdaniem to świetna dylogia. Zarówno fani historii, jak i powieści sensacyjnych będą usatysfakcjonowani. Bardzo polecam!

Joanna Jax "Czas zapomnienia Kair, czwarta rano" @skarpawarszawska * " Tak, takie sytuację bywają niekiedy bardzo trudne. Postrzegamy ludzi inaczej już powinniśmy. Niektórych nosilibyśmy na rękach, chociaż absolutnie na to nie zasłużyli, innych posądzamy niesłusznie o paskudne rzeczy." * "Po prostu uważała, że jeśli nie można czegoś zmienić należy się z tym pogodzić, bo zamartwianie się i tak niczego nie poprawi, a jedynie wprowadzi (...) zamęt." * "Łatwo jest o czyjąś sympatię i aprobatę, gdy wszystko idzie dobrze. Gorzej, gdy pojawiają się kłopoty. To właśnie dopiero wtedy można ujrzeć prawdziwą twarz drugiego człowieka." Nadal jesteśmy w Berlinie tylko tym razem już w innych okolicznościach! A sprawa zrobi się jeszcze bardziej zawiła niż w tomie pierwszym. Fabuła układa się niczym puzzle tak jak w tomie pierwszym, ale tutaj te kawałki układają się w taki sposób, że to co ułożyliśmy wcześniej zmienia się, tworząc nowy obraz, a dopiero kiedy ostatni kawałek trafi na swoje miejsce, wtedy otrzymujemy całość. I dociera to, że musiało tak być, tak zawiłe wątki, tak nie wyjaśnione z początku, bo dopiero teraz pasują i wypełniają te puste fragmenty. Akcja jest dostosowana do puzzli, kiedy tam wszystko się układa to i ona rusza z kopyta, by znowu się zatrzymać i pomyśleć, która luka zostanie zakryta i kolejny fragment odsłonięty. Bohaterów wykreowanych mamy z krwi i kości. Każdy z nich jest inny, charakterny ze swoją historią, którą w tym tomie poznamy jeszcze lepiej. Nie sposób jest ich nie polubić, ale czasem nie rozumiałam ich zachowań i drażnili mnie trochę, ale to dobrze! Dodatkowym plusem, jest warstwa psychologiczna bohaterów. I kolejny plus to skoki czasowe, przeszłość w różnych okolicznościach oraz teraźniejszość. Idealnie się ze sobą mieszały i uzupełniały. Podsumowując dylogia "Czas zapomnienia" to idealna historia dla tych co lubią sensacje z prawdziwego zdarzenia, pełną niewiadomych! To również dla tych co nie mieli okazji przeczytać nic z tego gatunku. To idealna dylogia sensacyjna. Perun poleca fanom dłuższych historii, ale takich nie za długich, bo dylogia to w sam raz! A do tego jest pełna wydarzeń, które potrafią nakłonić do własnych rozmyślań.

✨ Recenzja Muszę Wam powiedzieć, że drugi tom był jeszcze ciekawszy. W tym tomie skoki czasowe mniej mi przeszkadzały, może dlatego, że czytałam w większym skupieniu. Pierwsza część tej dylogii pozostawia wiele niewyjaśnionych wątków. Ann-Kathrin była pogrążona w żałobie po ojcu i siostrze - myślała, że to jej były kochanek przyczynił się do ich śmierci. Connor Evans był z kolei przekonany o udziale Ann-Katrin w morderstwie, w sprawie, którego prowadził śledztwo. W tej części dochodzi do konfrontacji byłych kochanków i ich przekonań. Czy ich zachowanie było słuszne? Czy oboje zostali zmanipulowani? Nie mogę Wam tego zdradzić, ale polecam przeczytać oba tomy. Historia jest absolutnie intrygująca. Klimat historyczny jest utrzymany na bardzo wysokim poziomie. W tym tomie otrzymujemy rozwiązanie i rozwinięcie uciętych wątków z poprzedniego tomu. Fundamentem fabuły w dalszym ciągu jest Berlin i jego powojenne gruzy, gdzie dochodzi do wielu zbrodni i nie wszystkie zostają wyjaśnione. Jednak Connor uparcie brnie do przodu w swoim śledztwie, a przyczyn zbrodni, którą stara się wyjaśnić szukać musi w Afryce i ówczesnych wydarzeniach. Czasy te nie były łatwe ani piękne. Ludzie byli wykorzystywani i gnębieni ze względu na swoje pochodzenie i kolor skóry. Gdzie chciwość ludzka nie miała granic, a bestialstwo wobec rdzennych mieszkańców Afryki północno-zachodniej było niewiarygodne. “Kair, czwarta rano” to historia: - żałoby i straty - miłości i zaufania - wybaczania i pojednania - rozwoju osobistego - sprawiedliwości i zemsty - znaczenia więzów krwi - polityki na przestrzeni lat - szpiegów i układów - ludzkiej chciwości i obsesji Jeśli tylko zanurzycie się w tej skomplikowanej opowieści, dostrzeżecie jej piękno mimo skomplikowanej fabuły. Wątki historyczne są genialnie połączone z wątkami sensacyjnymi. A miłość to takie uczucie, które rozgości się w najmniej sprzyjających warunkach i pokaże swą wyższość nad trudami losu. Ludzie to niestety istoty pazerne na władzę i pieniądze. Tak było, jest i będzie. Zawsze znajdzie się jednostka, która po trupach będzie dążyć do celu. Fani gatunku będą zachwyceni.