Radio Silence (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

Radio Silence, powieść mojej ukochanej autorki Alice Oseman. Alice jak zwykle mnie nie zawiodła swoją kolejną powieścią. Postacie jak zwykle były ciekawe i nie przekoloryzowane, zakończenie dość nudne ale i tak bardzo mnie zadowala (dla tego 4 gwiazdki). Też mi zdziwiło mnie to że Frances, główna bohaterka tak szybko znalazła swoją przyjaciółkę Carys. Wątek z Carys mógłby być nie co bardziej rozwinięty ale nie narzekam. Fajnie że poruszyli również temat aseksualności i demiseksualności. Podobało mi się też to że w tej książkę pokazano że oceny nie są najważniejsze i możesz być kim tylko zechcesz nie ukańczając prestiżowych uczelni.

Jeszcze nie przeczytałam ale napewno mi się spodoba jak każda książka tej autorki

Książka jest super polecam ^^

Bardzo dobra książka

polecam!

❤️❤️

Uwielbiam twórczość Alice Oseman i po jej książki sięgam z zamkniętymi oczami. To co najbardziej lubię w jej książkach to wszelkie analogie do serii Heartstopper, tutaj głównym bohaterem jest Aled czyli najlepszy przyjaciel Charliego ale żeby było jeszcze ciekawiej to mamy tutaj nawiązanie także do pożaru, który pojawia się w Solitaire. Czytałam tę książkę pierwszy raz z dobre 2 lata temu, w wersji elektronicznej i pamiętam, że wywarła na mnie ogromne wrażenie i pozytywnie zaskoczyła. Z wielkim sentymentem sięgnęłam po nią ponownie. Tak samo jak poprzednio "Radio Silence" wciągnęło mnie i nie puszczało do samego końca. Jest to trudna opowieść ale bardzo ważna i potrzebna moim zdaniem. Wielu rodziców przelewa swoje niespełnione marzenia na dzieci wywierając na nie ogromną presję, która je po prostu wyniszcza i ta książka właśnie o tym jest. O ogromnej presji ze strony rodzica i walce z samym sobą, swoimi marzeniami i pragnieniami, o ukrywaniu swojego prawdziwego "ja". Momentami smutna ale pokazująca, że najlepsze co możemy w życiu zrobić to być sobą i decydować zgodnie ze swoim sumieniem. Uwolnić się od toksycznych ludzi i żyć pełnią życia, nigdy nie przestawać marzyć i podążać za tymi marzeniami. Zdecydowanie jedna z lepszych książek Alice Oseman. Będziecie kibicować głównym bohaterom, śmiać się z nimi i płakać. Będziecie chcieli za wszelką cenę wejść do książki i ochronić ich przed całym złem świata. Taka właśnie jest ta książka: łamiąca serce ale napawająca optymizmem i nadzieją na lepsze jutro.

„Radio Silence” to książka Alice Oseman wydana przez Wydawnictwo Jaguar [współpraca reklamowa]. Frances ma jeden cel w życiu – uczyć się najlepiej na świecie, żeby dostać się na wymarzoną, elitarną uczelnię. Pochłania wiedzę bardzo szybko, nic nie jest dla niej wyzwaniem. Jest Szkolną Frances, która jak robot przyswaja wszystko, co tylko się da. Jednak jest coś, co jest ważniejsze dla Frances, a w zasadzie bliższe jej sercu – podcast Universe City. Dziewczyna jest fanką numer jeden, zna wszystkie odcinki niemalże na pamięć, towarzyszy bohaterom od początku, a do tego rysuje grafiki inspirowane UC. Pewnego dnia los uśmiecha się do Frances za sprawą jednej, krótkiej wiadomości. To autor Universe City zwraca się bezpośrednio do niej… Aled, twórca podcastu, „otwiera drzwi do prawdziwej Frances”. Dziewczyna na nowo poznaje siebie, doświadcza prawdziwej przyjaźni, odkrywa inną rzeczywistość. Problem w tym, że aktualnie w dziewczynie zderzają się dwa zupełnie inne światy i nie jest już ona pewna, czego tak naprawdę chce od życia. Książka porusza wiele ważnych tematów, jak to na Alice Oseman przystało. Poszukiwanie siebie, udawanie kogoś, kim się nie jest, poznawanie otoczenia i różnych grup, orientacja seksualna i jej określanie lub właśnie brak konieczności tego robienia, nauka, szkoła, wybór studiów i podjęcie decyzji, czy aby na pewno chce się w ogóle studiować, problemy rodzinne, wsparcie rodziców lub ich toksyczne zachowania, strata przyjaciół. Do tego dochodzi wątek główny, czyli ten internetowy - publikowanie treści w Internecie, korzyści i jednocześnie konsekwencje publikacji, prywatność i jej utrata, budujące i motywujące do działania zachowania fanów oraz wsparcie z ich strony, ale i wszechobecny hejt. Książka jest mocno problemowa, jednak nie ruszyła mnie tak bardzo, jak inne książki Alice. (Poruszył mnie za to rozdział „Spalała go powoli”, co było dla mnie zdecydowanym too much i nie spodziewałam się tego, że taki rozdział zamieszczony będzie w książce autorki). „Radio Silence” czytało mi się bardzo dobrze do pewnego momentu. Później zaczęłam się irytować i przestałam dopiero za spoooro stron. Bardzo przeszkadzało mi zachowanie jednego z bohaterów. Mimo, że rozumiem cały kontekst sytuacji, tak osobiście jestem fanką konfrontacji i mówienia wprost, aby coś naprawić, jeśli mi na kimś zależy. Później sytuacja lekko się naprawiła i potem znowu zetknęłam się z własnym niezrozumieniem zamysłu autorki pod koniec książki, ponieważ wydaje mi się, że tę końcówkę dość mocno spłyciła. Plusem zaś są emocje bohaterów i właśnie problemowość książki. Podobało mi się to, że mimo wielu poważnych kwestii, bohaterowie nie podejmowali jakichś skrajnych decyzji. Te myśli postaci były bliskie myślom nastolatków. Nie ma tu rzeczy heroicznych, jest normalne życie człowieka wkraczającego w dorosłość, związanego z problemami szkolnymi, rówieśniczymi i internetowymi. Sądzę, że dla wielu młodych osób ta książka będzie bardzo adekwatna, gdy stoją oni przed wyborem szkoły, uczelni, chcą zaplanować jakoś swoją przyszłość lub utwierdzić się w przekonaniu, że robić tego wcale nie muszę. Plusem też jest ogólnie postać pomocnej Raine i niesamowitej mamy Frances, która zasługuje na nagrodę mamy roku. Osobiście polubiłam „Radio Silence” najmniej ze wszystkich książek autorki, ale to raczej ze względu na to zirytowanie w którymś momencie i brak czegoś, co by faktycznie mnie jakoś mocniej przekonało do wszystkiego. Tak to jest to dobra książka z dobrym przekazem, wciągająca, wspierająca młodsze osoby i otwierająca oczy starszym. Ja czułam pewnego rodzaju niedosyt sponiewierania emocjonalnego, na który liczyłam po poruszanej problematyce, aczkolwiek i tak pochłonęłam książkę w chwilę. Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Jaguar.

Okres dorastania jest dla młodego człowieka trudny i to nie tylko dlatego, że to czas przemian zachodzących w ciele (przede wszystkim w mózgu), ale również dlatego, że wiele się wówczas dzieje. Kolejne szkoły, nowi nauczyciele, grupy rówieśnicze, konieczność podejmowania samodzielnie wielu decyzji – to wszystko niezwykle obciąża psychicznie młodego człowieka i powoduje, że kiedy nie ma wsparcia wśród bliskich, może się pogubić. Dorastanie to również czas odkrywania swojej tożsamości, również seksualnej, to czas eksperymentowania z modą, wyglądem, przesuwaniem granic czy partnerami. Czasami jednak młody człowiek jest tak pogubiony, że tak naprawdę nie wie dokąd zmierza i czego chce. W takiej właśnie sytuacji jest siedemnastoletnia Frances, przewodnicząca szkolnego samorządu, najlepsza uczennica na roku. Wybierała się na Uniwersytet Cambridge, a jej plan na życie obejmuje skończenie studiów, znalezienie dobrej pracy, zarabianie dobrych pieniędzy i szczęśliwe życie. I mogłoby się to tak naprawdę udać, bowiem Frances koncentruje się właściwie tylko na nauce, ograniczając do minimum życie prywatne. Jedynie w domowym zaciszu pozwala sobie na luz i bycie sobą, rysuje i słucha podcastów. Jednym z ulubionych jest Universe City, opowiadający o androgenicznym studencie detektywie, który korzystając ze swoich zdolności rozwiązuje różnego rodzaju zagadki. Frances do tego stopnia wciągnęła się w rzeczywistość wykreowaną przez tajemniczego autora podcastów, że na podstawie Universe City tworzy prace, umieszczając je w siebie pod pseudonimem Toulouse. Kiedy twórca Universe City zwraca się do Frances z prośbą, by podjęła z nim współpracę, dziewczyna jest niezwykle szczęśliwa. Ma jednak świadomość, że to niezwykle pracochłonne zajęcie, a ona musi skoncentrować się na wynikach w nauce. Ostatecznie jednak zgadza się na wspólną pracę. Tyle tylko, że w międzyczasie poznaje autora podcastów. A właściwie nie poznaje, bowiem dość dobrze go już zna, raczej odkrywa jego tożsamość. Pomiędzy nimi szybko nawiązuje się nić porozumienia, która przeradza się w przyjaźń. Tyle tylko, że oboje są przyzwyczajeni do zakładania masek – nawet, kiedy poznają swoje sekrety, pozostaje jeszcze jedna tajemnica z przeszłości, bowiem Frances czuje się odpowiedzialna za zniknięcie siostry przyjaciela. Jak zakończy się ta historia? Czy relacja budowana na kłamstwie, również tym wobec siebie, ma szansę na przetrwanie? Czy Frances w końcu odważy się robić to, na co ma ochotę i zastanowi się nad tym, kim naprawdę jest? Przekonamy się o tym dzięki lekturze słodko-gorzkiej opowieści autorstwa Alice Oseman pt. Radio Silence”, skierowanej do młodych czytelników. To jedna z niewielu książek poruszających kwestię tożsamości płciowej, preferencji seksualnych, ale również temat szkolnych wyników i tego, w jak nikłym stopniu odzwierciedlają one rzeczywiste marzenia, cele i zaangażowanie. Ta przepiękna historia o przyjaźni i życiowych wyborach przyciąga uwagę swoją głębią, mimo lekkości, z jaką została napisana. Nie znajdziemy tu jednak banalnych dialogów czy infantylnych wyznań, a raczej próbę nawiązania głębokiej relacji, również tej z samym sobą. W książce znajdziemy wiele fragmentów podcastu czy wiadomości testowe oraz treści postów, co może przeszkadzać, choć tak naprawdę doskonale komponuje się zarówno z charakterem książki, jak i tematyką. Tym sposobem to wspaniała książka o byciu sobą, którą powinien przeczytać każdy nastolatek.

Alice Oseman dała się poznać od strony bacznej obserwatorki świata. Jej historie są dojrzałe, szczere i piekielne inteligentne a tym samym przyciągające mnóstwo fanów. Uwielbiam twórczość autorki, a dziś powracamy do początku, czyli sięgamy po wznowienie jednego z tytułów. Zacznijmy od stylu autorki na który zawsze zwracam uwagę w pierwszej kolejności. Tutaj zupełnie nie ma do czego przyczepić, ponieważ Oseman już dawno pokazała nam jak dobrze włada piórem i jak umiejętnie potrafi przelać na kartę swojej powieści wszelkie emocje. Jej dojrzała strona idealnie łączy się z pokorą dziecka i potrzebą zrozumienia świata, co przekłada się na wiarygodny, realny tekst oraz równie imponujące kreacje bohaterów. W książce odnajdzie się każdy, ponieważ doskonale potrafimy zrozumieć postacie i postawić się na ich miejscu a pojawiające się dookoła problemy zupełnie nie są nam obce. To literatura młodzieżowa kierowana do dorastającego czytelnika, ale tak naprawdę odnajdzie się w niej każdy, ponieważ poruszane motywy są ponadczasowe i uniwersalne. Czytamy o losach Frances, dziewczyny nastawionej na realizację swoich celów. Wiedziała że nic nie stanie jej na przeszkodzie do tego, by zdobyć miejsce na wymarzonym uniwersytecie. Jednak pewnego dnia spotkała Aleda, twórcę swojego ulubionego podcastu i tak rozpoczęła się droga ku zmianom. Chłopak pokazał jej zupełnie inną odsłonę życia, pozwolił wsłuchać się w głąb siebie i na nowo zinterpretować marzenia. Okazało się wówczas, że z góry zapisana przyszłość nie była odpowiednią definicją Frances. To nieszablonowa historia, która na pierwszy rzut oka wydaje swą banalna i prosta. Warto jednak czytać między wierszami, rozłożyć na czynniki pierwsze złożoną kreację postaci, ponieważ zarówno Frances jak i Aled mają tutaj sporo do powiedzenia. Na bazie doświadczeń bohaterki obserwujemy zachodzące w niej zmiany a także proces jaki pozwala jej w końcu odnaleźć drogę do pełni szczęścia. Nagle wielkie marzenia przestają być takie istotne a pierwsze miejsce zajmuje wewnętrzny głos, który mówi czego tak naprawdę nam potrzeba. Nie chcę zdradzać Wam wiele z poruszanych w tej powieści motywów, ale zapewniam, że zamykając ostatnią stronę zupełnie inaczej będziecie interpretować własne priorytety i właśnie dzięki temu ta historia staje się taka wyjątkowa. Cieszę się, że "Radio Silence" doczekało się wznowienia. Takie książki są nam potrzebne, ponieważ nie tylko wspaniale się je czyta, ale możemy także wyciągnąć konkretne wnioski. Alice Oseman po raz kolejny udowodniła, że nie ma sobie równych w obserwacji świata i analizie ludzkich zachowań. Lekki styl, malownicze pióro a także dużo odpowiednich emocji budują fabułę, od której trudno się oderwać i o której trudno przestać myśleć.