Siostra księżyca. Trzy czarownice. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 09.2021)

Jeśli książka wciąga i prawie 500 stron przeczytane w 2 dni, to jest dla mnie mega dobra. Drugi tom sagi o siostrach czarownicach. Czyta się jeszcze lepiej niż pierwszą część, nadal wiele się dzieje. Książka utrzymuje klimat, jest to fantastyka z romansem w tle, nadal zabawna, pełna legend i magii. Bohaterka Vi znajduje się w świecie demonów i jest też tutaj miłość jej życia. Ale jak to bywa, pojawia się ktoś jeszcze, tajemniczy książę demonów, na pozór przerażający bez uczyć, ale czy jednak... Nagle... bum zmieniasz front i czujesz tą chemię między Vianne a Aarvandem "- Powiem ci jedno: gdybym kochał jakąś kobietę, nigdy w życiu nie naraziłbym jej na coś podobnego. Zabrałabym ją stąd, nieważne, za jaką cenę." . Książkę czyta się szybko i przyjemnie, nie można oderwać się od stron. Autorka kreuje ciekawy świat i postacie. Wydaje ci się że to takie oczywiste i wiesz co się wydarzy i tak jest, ale i jest zaskoczenie. Wszystko mi się podobało poza jedną rzeczą w końcówce. No kurcze to tak nie powinno być. Może i pomysł fajny ale nie teraz "not now". A o czym mówię... cóż byłby to spoiler więc nie mogę zdradzić. Ale końcówka na nie, mam nadzieję że autorka wynagrodzi mi to w 3 tomie. Premiera za kilka dni, już zamówiona 💗 Czy mi się podobała? Zdecydowanie tak 😊

Do „Siostry księżyca” autorstwa M. Woolf zbierałam się dość długo. Pierwszą część, czyli „Siostrę gwiazd”, oceniałam średnio, szczególnie przez strasznie irytującą główną bohaterkę, ale kiedy zaczęła się zbliżać premiera trzeciego tomu, postanowiłam się zmobilizować i nadrobić. Poza tym pasowała mi idealnie do akcji #365dniFantastyki u fantastyka_na_luzie. Początkowo książkę czytało mi się źle. Nie chodziło tu o styl autorki, który był w miarę prosty i płynny, ale fakt, że akcja zaczyna się idealnie w momencie skończenia poprzedniej części. Zarys fabuły „Siostry gwiazd” pamiętałam dość ogólnikowo, postacie mi się mieszały, a autorka ciągle nawiązywała do wydarzeń, których nie pamiętałam, bez choćby częściowego ich przywołania. Musiało minąć dużo stron, zanim udało mi się wstrzelić, a i tak do końca autorka przywoływała fakty z poprzedniej książki, których istnienie dopiero sobie wtedy przypominałam. Było to dość męczące, ale w dużej części jest to też moja wina, bo porzuciłam serię na dość długo. Kolejnym minusem są nawiązania do mitów arturiańskich. Najczęściej robione są bez ich przywoływania, a nie każdy czytelnik je zna, plus oczywiście ich wersji jest bardzo dużo. Dość szybko zgubiłam się w nawiązaniach, tonie imion, a sytuacji wcale nie poprawiał fakt, że ciągle mi wspominano, że noo, wersja tych legend u demonów i ludzi się różni, więc u nas jest tak i tak. Cóż, ale ja wcale nie wiem, jak jest oryginalnie, więc zdecydowanie różnic wyłapać nie umiem samodzielnie. Trylogię zapowiadano jako opowieść o trzech siostrach czarownicach, więc miałam nadzieję, że każda z nich będzie narratorką w swojej książce. Szczególnie że o głównej bohaterce pierwszej, Vi, nie miałam zbyt dobrego zdania. Jej siostry wydawały się dużo ciekawsze. Niestety rozczarowałam się. Vi nadal została narratorką, a jej siostrom wcale nie poświęcono więcej czasu. Na szczęście w tej części Vianne zaczyna być bardziej znośna. Nadal denerwowała mnie jej lekkomyślność i wzdychanie za Ezrą, ale przynajmniej dało się to już jakoś czytać. Maelle dostaje trochę rozbudowy swojej przeszłości uczuciowej, ale nadal jest to niewiele jak na książkę teoretycznie o niej. Aimee całkowicie znika na dalszym planie i jest sprowadzona do wróżenia władcy demonów i jego córce oraz udawania, że odkochała się w Calebie po jego zdradzie. Caleb, którego lubiłam po pierwszym tomie, tutaj niestety schodzi na dość daleki drugi plan. Ezra, którego motywacje szło zrozumieć, zaczyna wypadać na bezbronnego chłopaczka, a nie Mistrza Loży i zachowuje się jak chorągiewka na wietrze. Czarne charaktery nie wyróżniają się niczym szczególnym i wypadają dość stereotypowo. Najlepiej z głównych bohaterów w tej części wypada książę demonów Aarvand. Jako jedyny zdaje się mieć jakieś głębsze i skomplikowane motywacje oraz ciekawą osobowość. Wątek hate-love jego i Vi został poprowadzony dużo lepiej niż jej zauroczenie Ezrą i nawet bywał interesujący. Nie do końca jestem pewna, jak w świecie bohaterek działa magia. Niby wszystko jest opisane, ale właściwie nikt praktycznie przy korzystaniu z niej się nie męczy, a ona sama ma też niewiele ograniczeń. Budzi to trochę moich obaw, że końcowo zostanie zastosowana jako jakiś wytrych fabularny i magiczne uratowanie naszych bohaterów. W książce pojawiają się też ilustracje przedstawiające bohaterów. Aż cztery, bo mamy na nich trzy siostry i Ezrę. Są ładne, ale i dość proste, bez na przykład tła. Vi wygląda prawie identycznie jak Maelle na pierwszy rzut oka i gdyby nie podpisy, to bym nie załapała, że to kolejna bohaterka. Dopiero przy szczegółowym porównaniu ilustracji widać jakieś różnice między nimi. Żeby nie było, że tylko narzekam, książkę całościowo oceniam bardzo dobrze. Fabuła mimo problemów była interesująca, a nie wszystkie zwroty akcji udało mi się przewidzieć, choć zakończenie lekko mnie rozczarowało. Jeśli nie jesteście wybredni względem dość płytkich postaci o jednej głównej cesze i bohaterek rozpaczających za utraconą miłością, to seria może was też wciągnąć, a ja na pewno zabiorę się za trzecią część.

Powiem tak, początek mnie dobił, co to było? Ten plot twist zmiażdżył moje serce na drobny mak i automatycznie czytało mi się ciężej. Po jakimś czasie jednak niesamowicie się wciągnęłam. Dalej mamy cięty język, który tak uwielbiam oraz dodatkowo dużo więcej brutalności. Na pewnej scenie (kto czytał, ten pewnie od razu wie o jaką chodzi) byłam dosłownie przerażona brutalnością. Cieszę się, że autorka zdecydowanie bardziej zagłębiła się w psychologicznym opisie naszych bohaterów. Szczerzę mogę powiedzieć, że najbardziej zdecydowanie polubiłam Maelle. Jest zaradna, ambitna, ciężko pracuje i nigdy nie daję sobie w kaszę dmuchać, a przede wszystkim w odróżnieniu od sióstr nie jest naiwna i zawsze trzyma głowę na karku. To ona panuje nad swoim umysłem i emocjami, nie na odwrót. Nieco irytowała mnie Vianne. Nie chcę spojlerować, więc powiem ogólnikowo, gościu ją krzywdzi, nie dba o nią, nie szanuje jej, okłamuje ją, a ona wciąż pozwala mu się wykorzystywać. Bardzo przeszkadzała mi jej słabość i zbytnia uczuciowość. Miałam ochotę przeniknąć karty powieści i sprzedać jej porządnego liścia z tekstem; "ogarnij się". Myślę, że siostry są dla niej zdecydowanie zbyt wyrozumiałe, ale bardzo podobała mi się ich więź i relacja. Brakuje teraz tego w książkach, tej szczerej i prawdziwej więzi rodzinnej. Bardzo mi się podobało i ogólnie gorąco polecam. 8/10

Dalej trwa bitwa , w której Vianne wraz z siostrami udają się po pomoc ,dołącza do nich Celeb , przedostają się do Glamorgan. Trafiają do Kerys w świecie demonów , zostały zdradzone. Regulus chce je wykorzystać do spłodzenia potomków z demonami. Lecz dostają czas do święta Mabon ,aby Vianne znazła trzy czarnomagiczne artefakty , Maëlle znalazła rozwiązanie na zanieczyszczenie spowodowane środkiem ,który uodpornia demony od magii ,a Aimée wróżyła innym. Dowiadują się ,że Enza jest też tutaj wraz ze swoją małżonką. Drzwi ,których szuka Vianne nie pojawiają się , ćwiczy walkę z Aarvardem ,aby bronić się ,gdy moc nie działa na przeciwnika. Gdy wkońcu się pojawiają przynosi czarnomocny artefakt,czy go odda? Kto siedzi w lochach? Czy Enza ma jakieś plany? W co grają bracia Colaris? Czy Vianne spęłni żądanie Regulusa? Czy plan ucieczki do domu ,przebiegnie jak powinien? Jakie ma motywy Aarvard? Czy Aarvard coś czuje do Vianne? Ig: laura_book._

Historię "Siostry gwiazd" pokochałam od pierwszych stron. "Siostra księżyca" pochłonęła mnie bez reszty! Drugi tom jest jeszcze lepszy od pierwszego! Tym razem Vi wraz z siostrami musi zmierzyć się z demonami w ich świecie. Zdrada i intrygi na dworze króla Kerys są na porządku dziennym. Mimo tego, że mają wśród nich przyjaciół mogą ufać tylko sobie nawzajem. Siostrzana więź jest dzięki temu jeszcze silniejsza. W tym tomie nie zabraknie jednak również uczuć, nowych i niechcianych, czy tych dawno zapomnianych. Jeśli czytaliście "Siostrę gwiazd" to nie zwlekajcie z sięgnięciem po "Siostrę księżyca"! A ci, którzy czytali oba tomy, jesteście #teamezra czy #teamaarvand ? Ja zdecydowanie trzymam stronę demona.

Seria o siostrach podbiła moje serce na maksa. Nigdy w życiu nie byłam tak zakochana jak w tej książce . Polecam każdemu kto lubi fantastykę z wątkami miłości. Nie mogę sie doczekać 3 części by zobaczyć jak sie zakończy historia trzech sióstr, choć na drugiej części płakałam jak zła gdy Ezra niestety umarł. Polecam bo sztosik

Wciągająca rozbudowana fabuła. Książkę czyta się z zapartym tchem. Jestem zachwycona zarówno samymi wątkami jak i sposobem w jakim autorka opowiada nam całą historię. W tym tomie poznajemy świat demonów Kerys. Nie wszystko jest takie jak się wydaje. Spotkamy się także z nieoczekiwanym zwrotem akcji. Czekam na trzeci tom.

Część 2 o wiele ciekawsza od poprzedniej. Mimo iż czasami chciałoby się "wtłoczyć" w Vianne troche wewnętrznej siły i wiary w siebie, no i uwolnić ją od ślepego zakochania w Ezrze, to książka trzyma w napięciu, choć niestety na najważniejsze wydarzenia będzie trzeba poczekać do kolejnego tomu.

Świat jest bardzo fajnie wymyślony, ale problem dla mnie jest główna bohaterka, która jest najbardziej irytującą postacią z która miałam styczność od dawna. Jako druga część poziomowo dorównuje pierwszej i zostawia lekki niedosyt, wiec pomimo tej bohaterki czekam na trzecia

Cudo jak i część pierwsza. Choć nie chyba jeszcze lepsza od pierwszej. Jestem zakochana, czekam na kolejną cześć i już wiem że te książki zostaną ze mną na dłużej i będą wielokrotnie czytane. Lądują na półce ulubione!