Nie odrzucaj mnie. Iskra bogów. Tom 2 (okładka  twarda, wyd. 05.2021)

Pierwszy tom serii „Iskra bogów” bardzo mi się podobał, ot taka lekka i przyjemna książka na jeden wieczór, dlatego też od razu sięgnęłam po drugi tom. Niestety drugi tom „Iskra bogów. Nie odrzucaj mnie” już mnie trochę rozczarował. Miałam chwilami dosyć krótkowzroczności głównej bohaterki i jej błędnych decyzji. Nie za bardzo przypadło mi do gustu jak potoczyła się cała historia, to jak bogowie nie dostrzegali pewnych rzeczy i jak wiele ich zaskoczyło. Spodziewałabym się więcej sprytu i przebiegłości po bogach. Nie rozumiem też dlaczego Jess pozwalała się tak traktować przez swoją byłą przyjaciółkę i dlaczego wciąż dążyła do zgody, po tych wszystkich świństwach, która ta jej uczyniła. Ogólnie jest to lekka lektura i dobrze się czyta. Jest trochę gorsza od pierwszej części, no ale często tak niestety bywa. Czekam teraz na część trzecią, która, mam nadzieję, okaże się być lepsza od tej. Jeśli lubicie wątki mitologiczne i miłosne, to na pewno Wam się spodoba.

Niestety książka moim zdaniem trochę infantylna. Co prawda fabuła dość ciekawa, ale historia miłosna między głównymi bohaterami dla 11-latek.

Książka super! Świetna kontynuacja pierwszej części. Czekam nieciwepliwie na 3 części!

Lubię czytać książki z mitologia w tle.

Po zaskakujących wydarzeniach z obozu Jess próbuje wrócić do codzienności. Tylko już nic nie jest takie jak było. Robyn stanęła naprzeciw niej i już nie jest jej przyjaciółką. Na domiar złego w nowym roku szkolnym przybywa nowy uczeń. A jest nim nikt inny jak Cayden. A skoro jest on, to muszą być także Atena, Apollo a także Agrios. Zawodów bowiem ciąg dalszy. Tylko bogowie nadal nie chcą wyjaśnić Jess prawdy, dlatego los przychodzi jej z pomocą... Czego chce od niej Cayden? Kim jest Mateo i jaki ma plan wobec głównej bohaterki? Jakie tajemnice skrywa Ariadna? Czy Jess uda się wyrwać bogom i zakończyć tę grę? Na drugi tom trzeba było trochę poczekać. Uzbroiłam się więc w cierpliwość i wypatrywałam informacji o nim. Po prawie dwóch latach w końcu jest. Lubię takie pasujące do siebie okładki a tym bardziej te w twardej oprawie. Wygląda to dostojniej na półce. I są także wielkie plusy - ochraniają rogi kartek. Dodatkowo lepiej mi się je czyta. I jeśli chodzi o mnie, to wszystkie książki mogłyby być właśnie w takiej formie. A ta ponownie mnie zaskoczyła. Drugi tom jest bezpośrednią kontynuacją, wiec jeśli macie w planach czytać, to trzymajcie się kolejności. Kolejny raz zaczęłam czytać i przepadłam. Wsiąkłam w tę powieść. Mimo, że jest młodzieżowa, to mi wcale to nie przeszkadzało. Wydaje mi się, że ona może spodobać się nawet dojrzałym czytelnikom. Dlaczego? Bo wydaje mi się, że fajnie jest tak sobie powyobrażać, co by było, gdyby faktycznie greccy bogowie mogli zawitać do naszego świata. Jak by się odnaleźli i co by porabiali. Tutaj mamy podpowiedź. Taką naprawdę fajną i wciągającą. Intrygującą i oddziałującą na naszą wyobraźnię. Autorka pisze lekko i przystępnie. Umie żonglować emocjami i dostarcza rozrywki. Co rusz coś się dzieję. Spokój jest mącony, by nadchodził chaos. Pod względem przygodowym jest idealnie. Ciekawie, tajemniczo, zaskakująco i frapująco. Nie mogłam przewidzieć tego, co się wydarzy na kolejnej kartce. Do samego końca powieść skutecznie trzymała moją uwagę. Do samego finiszu, po którym na już chciałabym móc poznać kontynuację. Sytuacja mocno się skomplikowała. Nawet bardziej, niż w części pierwszej. A to zdecydowanie na plus. Fajnie, że bohaterowie z pierwszego tomu tutaj znowu się pojawili. A także pojawili się nowi. Dzięki nim kolejne puzzle w tej układance wędrowały na swoje miejsce. Cayden nadal szaleje i uwodzi. Kokietuje, co nie jest łatwe dla Jess. Ale wbrew pozorom ona jest silna. Może się myli i się gubi, może jest zbyt łatwowierna ale to tylko młoda kobietka. Ich relacja nadal iskrzy. Na plus, że nie ma opisanych scen miłosnych. Jakoś by mi się one tutaj gryzły. Wystarczają pocałunki pełne ognia i pasji oraz starcia głównych bohaterów. Ciśnienie podnoszą wątki z Mytikas oraz niespodzianki czyhające na główną bohaterkę. I to jest to, co niezbędne w tej powieści. W końcu wszystko tyczy się mitologii w rzeczywistości. We współczesności, która różni się niczym ogień i woda od świata bogów. Autorce świetnie wyszło to zderzenie się światów. Opisy pobudzają wyobraźnię. Fabuła jest ciekawa. Nie ma tutaj miejsca na nudę. Lekturę czyta się szybko, mimo swej objętości. Dostarczyła mi rozrywki i umiliła czas. Mogłam odetchnąć od codzienności i przenieść się oczyma wyobraźni do bohaterów. Z przyjemnością im towarzyszyłam. Czekam na więcej. Czekam na kolejny tom, w którym mam nadzieję ujrzeć cała prawdę i decydujące starcie. A jeśli Wy szukacie książki przygodowej i jesteście ciekawi poczynań bogów na ziemi to koniecznie czytajcie. Warto.

Czy są tutaj fani mitologii greckiej? Nie od dziś wiadomo, że jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych, znanych i cenionych mitologii. Wiedza na ten temat jest szeroka i każdy z nas uczy się na ten temat w szkole. Ma swoich pasjonatów, a wielu autorów różnych książek czerpie z niej nie tylko inspiracje, ale i korzyść wplatając jej elementy w swoje powieści. Dość dawno temu opowiadałam Wam na temat książki „Iskra bogów. Nie kochaj mnie”, to był pierwszy tom trylogii Marah Woolf pod tytułem Iskra bogów. Zastanawiałam się, kiedy pojawi się drugi tom, bowiem byłam ciekawa i szczerze zaintrygowana, co dalej się stało z główną bohaterką, czy jej życie będzie normalne? Czy z taką wiedzą może być? Główną bohaterką książki jest Jess, poprzednio wraz z najlepszą przyjaciółką Robyn wybrała się na letni obóz. Ten wyjazd zmienił wszystko, to właśnie na nim poznała kilka dziwnych osób, wyróżniających się z tłumu nastolatków. Zwłaszcza, jeden z nich, pewien chłopak zwrócił na siebie jej uwagę. To Cayden, zdystansowany, tajemniczy, przystojny, jednak trzymający na swych barkach sekret. W „Iskra Bogów. Nie odrzucaj mnie” Jess udało się rozwikłać tajemnice chłopaka, ale także poczuć czym jest nie tylko strata najlepszej przyjaciółki, ale także jak to jest mieć złamane serce. Powrót do rzeczywistości jest dla niej wybawieniem, ponieważ nie spotka więcej obiektu jej westchnień, ani też jego przyjaciół. Nic jednak nie jest ani oczywiste, ani takie, jakby sobie tego życzyła Jess. Okazuje się bowiem, że Cayden i pozostali bohaterowie przeprowadzają się w jej rodzinne strony, chodzą razem do szkoły i zdają się być blisko niej. Czyżby nadal była w niebezpieczeństwie? Czy powinna pozwolić sobie na to, aby ugiąć się i zaufać? Czy będzie w stanie wybaczyć Caydenowi? Kto jest prawdziwym zagrożeniem? „Iskra Bogów. Nie odrzucaj mnie” jest jedną z tych powieści, które niesamowicie do siebie przyciągają i to nie tylko za sprawą wizualnej otoczki powieści, ale także ma tutaj wiele do uznania jej treść. Marah Woolf potrafi przykuć uwagę czytelnika, podsycać ją podczas kolejnych przygód, które przezywają jej bohaterowie. Nie tylko spotykamy się tutaj z tymi poznanymi w pierwszym tomie, ale także zupełnie nowych, równie ciekawych, ale czy godnych zaufania? Nikt nie jest idealny, autorka pamięta o tym, że postacie, które wykreowała są bardzo młode, nastoletnie, więc co za tym idzie działają nie tylko pod wpływem emocji, ale także popełniają błędy. Po raz kolejny pozwoliłam autorce przenieść się w mitologiczny świat, pełen tajemnic, zaskoczeń i magii. Uważam, że Marah Woolf umiejętnie napędza akcje, potrafi sprawić, że zmiany zachodzące w bohaterach stają się widoczne, dojrzewają, a każde wydarzenie odciska na nich piętno. „Iskra Bogów. Nie odrzucaj mnie” pozostawiła po sobie niedosyt, tak bardzo wciągnęłam się w ten świat, że nie mogę się doczekać kontynuacji.

Bookstagram: @ksiazkowe_opowiesci Recenzja może zawierać spojlery. „Iskra Bogów. Nie odrzucaj mnie” to drugi tom trylogii Marah Woolf. Jest to autorka wydanej ostatnio w Polsce przez wydawnictwo Jaguar „Siostry gwiazd”. Po „Siostrze gwiazd” wysnułam tezę, że Marah Woolf lubuje się w tworzeniu żeńskich postaci chorych z miłości i dosłownie szaleńczo i głupio zakochanych. Pierwszy tom „Iskry bogów” sprawił, że tylko utwierdziłam się w przekonaniu. Jednak drugi… Cóż, nad drugim stoi wielki bilbord, z masą czerwonych, rażących strzałeczek, podpisanych zacnymi słowami: „żałosna bohaterka, tu ją znajdziecie”. Moje słowa są mocne, wyjątkowo dobitne, muszę Was za to przeprosić jednakże nie umiem inaczej. Znoszę wiele rzeczy w książkach, można powiedzieć, że mam dość wysoki próg znoszenia głupich bohaterów. Jednakże po pierwszym tomie „Iskry bogów” w drugim już zachowania Jess – głównej bohaterki – znieść nie mogłam. Drugi tom rozpoczyna się tuż po zakończeniu obozu, Jess wraca do domu ze złamanym sercem, udaje się do szkoły, a tam – a to ci dopiero niespodzianka! – znów spotyka Caydena. Oczywiście serce nie sługa, więc Jess znów czuje motylki w brzuchu, jej myśli toną w Caydenie, usycha do niego z tęsknoty, a jej jedynym pragnieniem jest to, by w końcu zbliżył swe słodkie usta do jej ust i złożył na nich soczysty pocałunek… No do cholery jasnej, ogarnij się typiaro! Typ. Potraktował. Cię. Jak. Śmiecia. A ty mu jeszcze chcesz się oddać???? Gościu. Od. Początku. Ma. Cię. W. Dupie. A ty marzysz o tym, żeby cię dotknął. NO DO CHOLERY JASNEJ ON PRZESPAŁ SIĘ Z TWOJĄ PRZYJACIÓŁKĄ! CZY TY NIE MASZ W SOBIE ZA GROSZ GODNOŚCI???? A wiecie co jest cholera najzabawniejsze? Że Cayden owinął sobie wokół palca inną dziewczynę, Jess ją pociesza, a w myślach mówi sobie; July nie bądź, żałosna, on cię nie chce. NOSZ CHOLERA JASNA ZNALAZŁA SIĘ HIPOKRYTKA. I teraz zastanawiacie się pewnie, dlaczego mówię tylko o relacji Jess i Caydena, nie odnoszę się w ogóle do fabuły, do wydarzeń, do czegokolwiek innego. Przykro mi, ale relacja tej parki przyćmiła obraz wszystkiego innego. Wiecie co jest najgorsze? Że ja miałam nadzieję, że Jess naprawdę kopnie Caydena w dupę. Dlatego zniosłam tę relację w pierwszym tomie… A wiecie co jest jeszcze gorsze? Ze ja i tak chce przeczytać 3, ostatni tom… Jess jest hipokrytką, ale ja jestem chyba masochistką….

Jess chciałaby zapomnieć o tym, co przydarzyło się na obozie. Emocje w niej buzują i czuje się mocno zraniona. Powrót do szkoły miał jej pomóc wrócić do normalności. Jednak nie jest to możliwe, ponieważ bogowie pojawiają się w jej klasie, a wraz z nimi Cayden. Dziewczyna jest rozdarta, bo wie że jej kłopoty jeszcze się nie skończyły, a wrogowie dalej czają się w ciemnościach. Zbliża się coś wielkiego i jej umiejętności mogą pomóc jednej ze stron konfliktu. Tylko jaką cenę będzie trzeba za to zapłacić? Kto kłamie i manipuluje osobami? Do czego to wszystko doprowadzi? Pierwszy tom niezmiernie mi się podobał i chciałam zapoznać się jak najszybciej z kontynuacją. Gdy wreszcie się za nią zabrałam mój entuzjazm szybko opadł, niestety. Strasznie denerwowała mnie główna bohaterka, a część wydarzeń była kompletnie bez sensu, jednak do rzeczy. Może zacznę od bohaterów, bo do nich mam najwięcej uwag. Jess irytowała mnie niesamowicie, jej idiotyzm przekroczył wszelkie granice mojego rozumowania. Wcześniej została przedstawiona jako osoba mądra i rozsądna, która potrafi kalkulować i nie zachowywała się jak typowe nastoletnie bohaterki książkowe. Najwidoczniej w tym tomie musiała to nadrobić, co nie wyszło dobrze. Okropnie traktowała męskie postacie, jej rozmyślania były bezsensowne i wręcz głupie, a decyzje kompletnie nieprzemyślane. Cayden wcale nie był lepszy. Jego ciągłe kłamanie, latanie na kilka frontów i sceny zazdrości, były wręcz śmieszne. Mimo tego, że bohaterowie byli niezmiernie irytujący, to czytało mi się książkę dobrze. Fabuła była ciekawa, ciągle coś się działo, pojawiły się nowe postacie, które dość dużo namieszały. A zakończenie rekompensowało wcześniejsze nerwy. Także będę wyczekiwać finałowego tomu, bo wiele może się w nim wydarzyć. Podsumowując, po części zawiodłam się na tej książce. Bohaterowie, którzy byli świetni w poprzednim tomie, teraz mocno podupadli i denerwowali, ale za to akcja to nadrabiała. Mam ogromną nadzieję, że w kolejnej części będzie już tylko lepiej. Na końcu rozwinął się ciekawy wątek i jestem ogromnie ciekawa, jak zostanie to poprowadzone i zakończone.

W kolejnym tomie ponownie spotykamy się z Jess, która powraca do szkoły oraz do swoich codziennych obowiązków po zakończeniu lata. Chciałaby zapomnieć o letnim obozie i o Caydenie. Jednak nie jest jej to dane, bowiem bogowie mają inne plany. Już podczas pierwszego dnia w szkole spotyka go i musi radzić sobie z ciągle tlącym się uczuciem. Jednak obecność bogów martwi Jess nie tylko z tego powodu. Zaczyna zastanawiać się, czy przybyli dlatego, że znowu grozi jej niebezpieczeństwo. Czy faktycznie dzieje się coś złego, czy to tylko kolejny wymysł znudzonych greckich bogów? Niezmiennie jestem zafascynowana Iskrą bogów i również kolejny jej tom bardzo przypadł mi do gustu. Mogę śmiało stwierdzić, że podobał mi się nawet bardziej niż pierwszy. Jess w końcu trochę się ogarnęła i trzymała na dystans Caydena, skończyła z toksyczną przyjaźnią, która tylko ją niszczyła. Naprawdę byłam dumna z głównej bohaterki. Oczywiście do czasu, bo w świecie, w którym zaczynają mącić bogowie bardzo trudno się odnaleźć. Oczywiście nie zabrakło również niespodziewanych zwrotów akcji, walki dobra ze złem i kolejnej dawki naprawdę mocnych wrażeń, trzymania kciuków za głównych bohaterów i przeżywania z nimi każdej kolejnej przygody. Po raz kolejny również mogliśmy przeżywać kalejdoskop uczuć razem z naszymi bohaterami. Ja nieustannie zmieniałam zdanie, czy w końcu lubię, czy nie lubię pewnych bohaterów, bo z każdym kolejnym podjętym działaniem zachowywali się w tak różny sposób, że czułam się jak na huśtawce i trudno było mi wyrobić sobie konkretny i jedyny pogląd na ich zachowaniem. Oczywiście wątku miłosnego również nie zabrakło, bo jednak poza dużą dawką świetnej przygody jest to historia bardzo trudnej relacji miłosnej Jess i Caydena, więc musiała się pojawić i po raz kolejny nas porwać. Dla mnie to naprawdę bardzo dobra, lekka, momentami humorystyczna opowieść, przy której bardzo dobrze się bawiłam, a samo zakończenie spowodowało, że absolutnie nie mam ochoty czekać do stycznia na kolejną część. Chcę ją przeczytać już, teraz! Za egzemplarz do recenzji bardzo dziękuję wydawnictwu Media Rodzina.

Po wydarzeniach z tomu pierwszego, przyznam się że czekałam na tom drugi i to jak zostanie poprowadzona fabuła. Miałam pewne oczekiwania i byłam ciekawa jak rozwinie się fabuła. Chyba wyłamię się i powiem, że ten tom mi się nie podobał. Głównie dlatego, że cała książka to jak gra w ciepło zimno między głównymi bohaterami. Jess sama przyznaje, że zachowuje się jak idiotka za co plus dla niej. Nie każdy potrafi wprost przed samym sobą przyznać się, że popełnił błąd. Mimo to, nic się nie zmienia przynajmniej w moim odczuciu. Pojawiają się nowi bohaterowie, jednak mam wrażenie że zostają potraktowani na szybkiego. Ich wątek coś wnosi, jednak nie mamy czasu na więź z danym bohaterem bo już go nie ma albo zostaje zastąpiony innym. Dobrym przykładem jest tutaj postać Mamy Jess, która zapowiadała się naprawdę ciekawie ale gdzieś w połowie zeszła na dalszy plan. Mam wrażenie że Jess w tym tomie chciała być niezależna ale stwierdziła, że to nie dla niej i mimo wielu ostrzeżeń, od wielu osób wybiera najprostsze z możliwych rozwiązań. Zabrakło mi podejrzliwości względem bogów i większej asertywności. Fabuła jest o wszystkim, a tak naprawdę o niczym. Postacie które liczyłam że dostaną więcej fabuły zostały zepchnięte na rzecz wątku miłosnego, nad czym ubolewam. Mowa tutaj o Apollo, który pojawia się dosłownie 2-3 razy i nic nie wnosi do fabuły. Lekcje starogreckiego, też zostały zepchnięte na dalszy plan. Akcja dzieje się w szkole, ale tak jakby tylko z nazwy, więcej akcji jest poza nią. Pojawia się za to kilka nowych bogów i trochę więcej z ich świata, więc to mi się bardzo podobało. Ostatni rozdział jest najbardziej dynamiczny, chociaż to jak główna bohaterka na ślepo zaufała jednej osobie, jest rozbrajające jednak powiedzenie uważaj czego sobie życzysz jest tutaj wręcz namacalne. Kalchas i Hermes wnieśli do fabuły nieco radości, dzięki nim warto było przeczytać tę część do końca. Mimo tego, że ten tom nie jest moim ulubionym czekam na ostatni. Jestem ciekawa jak to wszystko się rozegra i czuję że autorka ukryła w rękawie dodatkowy as, który może wywróci wszystko w dobrą stronę.