Natalia (okładka  miękka, wyd. 04.2018)

Właśnie skończyłam czytać „Natalię” Magdaleny Wali i tak jak w przypadku książek poprzedzających tę powieść, czyli „Marianny” i „Rozalii”, jestem zachwycona kunsztem pisarskim tej autorki. Dla książek Magdaleny Wali charakterystyczne jest to, że jej powieści historyczne mają nie tylko daną epokę jako tło, ale u niej dawne czasy są żywe, a czytelnik podczas lektury tymi dawnymi czasami po prostu oddycha. Poza tym w przypadku „Natalii” jako czytelniczka czułam, że Magdalena Wala włożyła w tworzenie postaci głównej bohaterki dużo serca i ciepła. Dla mnie do tej pory żadna z bohaterek książek Magdaleny Wali nie była tak prawdziwa jak delikatna i wrażliwa Natalia. Chętnie też chciałabym mieć taką przyjaciółkę jak ona. Według mnie „Natalia” jest też najbardziej pogłębioną psychologicznie książką Magdaleny Wali, jeżeli chodzi o konstrukcję charakterów jej postaci, powodów, dlaczego bohaterowie zachowują się tak, a nie inaczej. Wzruszające i ciepłe były także fragmenty dotyczące zwierząt domowych: Bestii (pomimo swojego imienia Bestia był bardzo łagodny) i Ogryzka. Bardzo podobały mi się również szczegółowe opisy codzienności kobiet i mężczyzn oraz ich miejsca w dziewiętnastowiecznym społeczeństwie, opisy ówczesnej mody damskiej i męskiej, sposobów dbania o urodę i produkcji kosmetyków. Czułam się tak, jakbym przeniosła się do przytulnej sypialni Natalii, wraz z nią piła filiżankę czekolady i przyglądała się Bestii, słodko śpiącemu przed kominkiem. Wszystkich, którzy chcieliby poznać życie codzienne epoki polskiego biedermeieru serdecznie zachęcam do lektury. Ja od „Natalii” nie mogłam się oderwać i przeczytałam 412 stron w ciągu dwóch dni.

Książka jest niesamowicie ujmująca. Piękna, pouczająca historia, o miłości, wsparciu, rodzinie, o tym, że piękno to coś więcej niż aparycja. Barwni bohaterowie. Szkoda, że nie ma dalszej części