Pani z wieży (okładka  miękka, wyd. 07.2021)

Eliza Baranowska jest dziedziczką pokaźnego majątku Janowice położonego na Kresach. Po śmierci matki, jej ojciec ułożył sobie życie z nową kobietą. Macocha Krystyna i przyrodnia siostra Modesta są bardziej zainteresowane bywaniem i luksusowym życiem, niż majątkiem, z którego czerpią na swoje dostatnie życie. Po wybuchu wojny bolszewickiej, chłopi z majątku chcą wziąć odwet na dziedziczkach i zdobyć siłą bogactwo, o którym tylko mogli marzyć. W czasie ataku Eliza jako jedna z niewielu zachowuje zimną krew i wyprowadza macochę, przyrodnią siostrę i resztę służby do wieży. Wieży, w której wg rodzinnej legendy mąż przetrzymywał kniaziówną Sonkę i która wciąż nawiedza miejsce swojego uwięzienia. Zła sława wieży i przesądy chronią panie Baranowskie przed być może śmiercią z ręki chłopów, jednak jest także dla nich pułapką, nie mogą opuścić wieży. Na ratunek przybywają im polscy żołnierze, a wśród nich jest daleki kuzyn Elizy, wojskowy lekarz. W ramach wdzięczności Eliza oddaje wojsku sporą część żywego inwentarza, czemu sprzeciwia się macocha. Wkrótce wojsko opuszcza Janowice, a panie Baranowskie również postanawiają wyjechać z majątku. W czasie przygotowań do wyjazdu Eliza odkrywa dziwne zapisy w dokumentach ojca. W dniu wyjazdu Eliza odkrywa, że macocha i przyrodnia siostra zostawiły ją na pastwę losu w domu i wyjechały zabierając ze sobą najcenniejsze przedmioty. Eliza po raz kolejny musi szukać schronienia w wieży Sonki i po raz kolejny z pomocą przychodzi jej Mateusz. Czy Elizie uda się odkryć rodzinne sekrety? Czy Eliza ciągle opłakująca miłość swojego życia Antka, pozwoli Mateuszowi zbliżyć się do siebie? „Pani z wieży” kontynuuje opowieść o Sonce, kniaziównie zamkniętej w wieży, którą mogliśmy poznać w powieści „Klątwa ruin”. W tle podobnie jak w „Klątwie ruin” są walki wojny polsko-bolszewickiej. „Pani z wieży” doskonale oddaje atmosferę lat 20-tych XX w., świat podzielony na ziemiaństwo, chłopstwo i miastowych, wyższe sfery i niziny społeczne. W takich warunkach hasła równości i wyzwolenia się spod panowania wyższych sfer musiały być niezwykle atrakcyjne dla prostych mieszkańców wsi, zwłaszcza jeśli ich praca ledwo starczała na wyżywienie rodziny, a „panowie” się bawili. Egoizm i egocentryzm Krystyny i Modesty zapewne nie były niczym niezwykłym wśród wyższych sfer. Całkowicie oderwane od rzeczywistości nie potrafiły racjonalnie myśleć nawet w obliczu groźby śmierci, bardziej dbając o zabranie ze sobą dóbr niż jedzenia i picia. Historia stworzona przez Magdalenę Walę wciąga, czaruje tajemnicą Sonki i rodziny Baranowskich, każe nam martwić się o Elizę, kiedy ta zostaje sanitariuszką. Jest to opowieść o sile kobiety, która wie, czego chce, potrafi myśleć i podejmować trudne decyzje, choć często jako kobieta „chowana pod kloszem” nie pojmuje brutalności wojny i decyzji, jakie muszą podejmować walczący w niej ludzie. Czy polecam? Tak. Świetna powieść obyczajowa z elementami powieści historycznej, o świecie, którego już nie ma, o miłości, którą okazywało się delikatnym dotykiem ręki, czy nieśmiałym całusem.

Po przeczytaniu tej książki mam mieszane uczucia. Bardziej jest to dla mnie podręcznik " sytuacja odrodzonej Polski w 1920 r. " niż powieść obyczajowo- romantyczna na jesienno- zimowe wieczory. Brakuje tylko dat bitew bo Marszałek Piłsudski już występuje ;). Głowni bohaterowie to "silne charaktery", które dają się każdemu oszukiwać, o " dobrym serduszku". Zakończenie zupełnie bez sensu, chyba, że miało to przybliżyć następstwa zachorowania na kiłę. Wątek romantyczny skromny i mocno naciągany. Mam nadzieję, że autorka powróci do pisania w stylu jaki zaprezentowała w "Rzymskie odcienie miłości" czy w serii książek Buntowniczki - "Rozalia", "Natalia", " Marianna".

Polecam 🙂

Cenię twórczość Magdaleny Wali między innymi za różnorodność. Za to, że potrafi od powieści lekkiej i zabawnej przejść do książki, w której tło historyczne zachwyca dbałością o szczegóły. „Pani z wieży” to jest jeszcze inna jej odsłona, w której fabułę wplata tajemnice oraz elementy legend. Całość okraszona jest rozbudowanym wątkiem miłosnym. Po lekturze „Klątwy ruin” bardzo czekałam na powieść autorki w podobnym stylu. I przyznaję, że jej najnowsza książka zaskoczyła mnie wielopłaszczyznowością. Czytając, otrzymujemy nie tylko ciekawą opowieść, w której historia gra ważną rolę, ale także powieść, która ma ukryte dno. Tłem wydarzeń jest wojna polsko-bolszewicka. I choć autorka nie opisuje walk z placu boju, to zabiera czytelnika niejako na zaplecze — w sam środek działań wojennych, które toczą się w szpitalu polowym. Praca lekarzy i sanitariuszek okupiona jest wysiłkiem, nadludzkim poświęceniem w trudnych warunkach, gdzie leki, opatrunki i sterylne okoliczności wszelkich zabiegów, są jedynie nierealnym snem. Przyznaję, że z dużym zainteresowaniem śledziłam ich poczynania. Na pewno najbardziej intrygująca jest postać tytułowej Pani. Autorka utkała opowieść niezwykle ciekawą i smutną zarazem. Historię kobiety, której los nie rozpieszczał, której odebrano za życia coś, co jest niezwykle istotne dla każdego człowieka — wolność. Oparte na legendzie losy mieszkanki wieży autorka związała z losami głównej bohaterki. Bardzo podobało mi się to, w jaki sposób połączyła tamtą historię z bieżącymi wydarzeniami, jednocześnie znajdując jej odzwierciedlenie w losach współczesnych dla fabuły reprezentantek rodu. Nie sposób w tym miejscu nie wspomnieć o wątku romantycznym, który autorka subtelnie wplotła w całą historię, a który wywoła na pewno szybsze bicie serca u czytelniczek, które w książkach oczekują także opowieści o miłości. Znajdą ją, choć ukochani spotkają na swojej drodze liczne przeszkody, a to, czy ostatecznie będą razem, stanie pod znakiem zapytania. Przechodząc do meritum — mamy legendę, tło historyczne, opowieść o uczuciu, a jednak dla mnie „Pani z wieży” to przede wszystkim opowieść o kobiecie. O dziewczynie, która musiała zmierzyć się nie tylko z nierównymi prawami kobiet w świecie rządzonym przez mężczyzn, ale przede wszystkim z samotnością i poczuciem odrzucenia. To w sobie musiała szukać siły, aby przezwyciężyć wszelkie przeciwności losu, zatroszczyć się o bezpieczeństwo najbliższych, a także uwierzyć, że przyjdzie czas, kiedy obok pojawi się ktoś, kto będzie dla niej opoką. Kiedy w końcu będzie mogła cieszyć się życiem i miłością drugiego człowieka. Podsumowując: „Pani z wieży” to powieść niezwykle barwna i różnorodna. Zadowoli miłośników książek z historią w tle, którym tym razem autorka uczyniła wydarzenia z okresu wojny polsko-bolszewickiej. Ujmująca opowieść o uczuciu, które kiełkowało nieśmiało, mimo niesprzyjających warunków. To także pełna rodzinnych tajemnic historia o kobietach, które musiały radzić sobie z ludzką podłością. Niektóre poddały się bez walki, nie mając szans w starciu z tymi, którzy postanowili zniszczyć im życie. Czy Elizie udało się przerwać złotą nić, która poniekąd łączący losy pokoleń? Czy odnalazła w sobie dość siły i odwagi, żeby zawalczyć o swoje życie i tym samym odkupić wydarzenia z przeszłości na przekór... wszystkim? Jeśli chcecie poznać odpowiedź na te pytania, to koniecznie sięgnijcie po „Panią z wieży”. A jeśli spodziewacie się spokojnej opowieści, w której fabuła będzie układać się gładko po Waszej myśli, to zdradzę, że Magdalena Wala zaserwowała na koniec taki zwrot akcji, który na pewno Was zaskoczy. Polecam!

____„Mądra kobieta nie może polegać wyłącznie na mężczyznach. Czasami należy zatroszczyć się o samą siebie”.___ Chodźcie, opowiem Wam historię, która tylko z pozoru przypomina tę o Kopciuszku. Główna rola przypadła Elizie Baranowskiej, która w rodzinnym majątku mieszka z macochą i przyrodnią siostrą, Modestą. Ich relacje są poprawne, aczkolwiek prawdziwej rodzinnej atmosfery ze świecą można szukać. Jak tu znaleźć wspólny język, gdy głowę macosze i Modeście zaprzątają bale, zbytki i szukanie odpowiedniej partii dla młodszej z sióstr a Eliza woli po prostu skupić się na zarządzaniu majątkiem? W głowie jej księgi inwentarzowe, wydatki, plany upraw i jak najlepsze gospodarowanie majątkiem, który w testamencie powierzyła jej ukochana mama. I tutaj bajkowe porównania się kończą. Nie ma czarów, dobrej wróżki i zagubionego pantofelka a na swojego rycerza trzeba będzie cierpliwie poczekać. Za to nadciągają bunt chłopów, bolszewickie idee sprawiedliwości i lęk o życie swoje i bliskich. Eliza będzie musiała przełknąć wiele gorzkich łez, bo krzywda z rąk bliskich boli w dwójnasób.____ Eliza odziedziczyła po matce, bądź też wypracowała w sobie zestaw cech, który ponoć nie przystoi pannom we dworze. Cierpliwa, opanowana, racjonalnie myśląca i potrafiąca znaleźć wyjście z każdej sytuacji. Szukająca mężczyzny, dla którego byłaby partnerką a nie własnością i który będzie liczył się z jej zdaniem. Dla większości – rzeczy niepojęte, stąd łatwiej było Elizie przykleić łatkę starej panny w wieku 25 lat. Rodzinne historie potwierdzają, że kobiety w ich rodzie szczęścia w miłości nie zaznały. Eliza, pomna matczynych rad, postanawia zawalczyć o inne życie dla siebie, o to, by historia nie zatoczyła koła. To będzie trudna walka. Rozczarowanie i złość spowodowane krzywdzącym zachowaniem bliskich sprawiły, że Eliza czuje się winna, ma wyrzuty sumienia, chociaż w niczym absolutnie nie zawiniła. To inni stchórzyli, zawinili kłamstwami, materialistycznym podejściem i wyborem niewłaściwych priorytetów. ____ Ale „Pani z wieży” to nie tylko opowieść o walecznej Elizie. Nawet się nie zorientujemy, kiedy autorka nas wciągnie w opowieść o sekretach rodziny Baranowskich, ze smutną legendą o kniaziównie Sońce. Czasy to były niespokojne, łatwiej było ukryć niewygodne tajemnice, przeszkody wywieźć daleko a cisnące się na usta pytania uciszyć pieniędzmi. Tłem dla tych wszystkich wydarzeń jest wojna z bolszewikami. Jednakże Magdalena Wala nie wysłała swoich bohaterów na pierwszą linię ognia a schowała ich na zapleczu medycznym. Codzienne obcowanie ze śmiercią, z rannymi pomaga im oswoić pewne kwestie, zrozumieć dokąd chcą zmierzać i z kim, jak i również dają odpowiedź, gdzie będzie ich miejsce na ziemi. Toczące się walki odzierają ze złudzeń, z pewności, z planów, które kiedyś człowiek ośmielił się robić. ____ Magdalena Wala w książce „Pani z wieży” snuje opowieść o tym, jak rok 1920 wkracza do życia zwykłych ludzi, przewracając je do góry nogami, stawiając nowe wyzwania i pytania. Czy główni bohaterowie wyjdą z tej potyczki silniejsi, odważniejsi i bardziej świadomi swoich pragnień i celów? W tej książce pierwsze skrzypce odgrywa Eliza – silna, niezależna, choć niezwykle krucha emocjonalnie. Kobieta, której przyszło się zmierzyć z poczuciem bezdomności i niekochania. A legenda o Sońce, będąca dopełnieniem tej historii, jest ku przestrodze. Nie bójmy się zawalczyć o siebie, o swoje uczucia i poglądy.

Pamiętam ubiegłoroczną lekturę "Klątwy ruin", która zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie. Autorka pokusił się o przedstawienie świata w czasie wojny polsko-bolszewickiej, przedstawiając zarówno życie polskiego dworu jak i chłopstwa. "Pani z wieży" ma wiele elementów wspólnych, choć jest zupełnie inną historią, która wciąga równie mocno jak jej poprzedniczka. Eliza po śmierci rodziców staje się właścicielką dworu na Kresach, w którym mieszka razem z macochą i przyrodnią siostrą. Kobieta stara się naprawić błędy ojca, ale w trudnym czasie wojny nie jest to łatwe. Pewnej nocy, na dwór napadają białoruscy chłopi, którzy czują się bezkarni słysząc o nadciągającej armii bolszewickiej. Kobiety ratują się ucieczką do pobliskiej wieży, w której podobno straszy, a która związana jest bardzo mocno z rodziną Elizy. Pomoc w tym trudnym momencie przychodzi ze strony wojska polskiego, w którego szeregach bohaterka spotyka kuzyna, którego nie widziała od lat. Autorka po raz kolejny osadza historię w niepewnych czasach wojny polsko-bolszewickiej. Tym razem bohaterką jest szlachcianka, choć jej życie nie jest łatwe. Trudne relacje z macochą i młodszą siostrą, jak również z niedawno zmarłym ojcem. Eliza to kobieta twardo stąpająca po ziemi, która wie co się liczy i chce, żeby nie tylko jej było dobrze w życiu. Jest przedstawiona mocno feministycznie i od pierwszych stron zyskuje sympatię czytelnika. To ona jest w tej historii najważniejsza. Warto też wspomnieć tytułową Panią z Wieży, czyli dawno nieżyjącą kniaziównę, praprzodkinię Elizy, która ma straszyć w pobliskiej wieży. Jej historia jest niezwykle tragiczna, a dwudziestowieczna bohaterka czuje się z nią w wielu kwestach mocno związana. Po raz kolejny bardzo ważna jest chwila historyczna, w której osadzona jest akcja. Wojna polsko-bolszewicka, niepewność jutra, bliskość wojsk bolszewickich oraz pomoc walczącym z nimi Polakom. Tym razem dzięki Elizie lektura zbliża w sam środek walki, kiedy bohaterka wpiera polskie oddziały jako sanitariuszka i sama znajduje się w bezpośrednim niebezpieczeństwie. Autorka pokazuje również problemy narodowościowe, które po raz kolejny ujawniają się podczas wojny, czyli napady białoruskich chłopów. Nie może zabraknąć wątku romantycznego, który pokazuje Elizie, że nie wszyscy mężczyźni są niestali w uczuciach. Męski bohater posiada wszystkie cechy, które kobiety cenią w drugiej połówce. Stoi twardo przy Elizie, ale daje jej samej działać, co na tamte czasy może wydawać się niezwykłe. Przeczytałam ten tytuł niezwykle szybko i z wielką przyjemnością. Zdecydowanie lekki język, ciekawi bohaterowie, ale również osadzenie w czasach niezbyt często wykorzystywanych w literaturze polskiej, to duże plusy tej historii. Akcja jest wartka, momentami zaskakująca, wywołuje również wiele, czasami skrajnych, emocji. "Pani z wieży" po raz kolejny pokazuje świetne pióro autorki, doskonałą kreację bohaterów i historii. To idealna pozycja dla każdego, kto lubi powieści historyczne z silną kobiecą postacią, historią miłosną i delikatnym dreszczykiem legendy. Dla mnie lektura tej powieści była idealnym pomysłem na wieczór i myślę, ze warto po nią sięgnąć.

RECENZJA PATRONACKA 51\2021 Pani z wieży – Magdalena Wala Wydawnictwo: Książnica Liczba stron: 304 Premiera: 28.07.2021 r. Magdalena Wala jak sama przyznaje – w swoich powieściach często podejmuje temat rodzinnych tajemnic. Skrywana przez laty przeszłość nie rysuje się zwykle w kolorowych barwach, najczęściej jest okupiona cierpieniem i bólem, który odnawia się w momencie powrotu do minionych wydarzeń. W Pani z wieży, znajdziemy wiele tajemnic ukrywanych przed bliskimi, legendę o więzionej kobiecie i historię, która spotkała się z poczuciem niesprawiedliwości dla członków rodziny. Eliza – główna bohaterka książki jest osobą o bardzo silnej psychice, mocno stąpa po ziemi i potrafi odnaleźć się w każdej sytuacji, jaką przyniesie jej los. Kiedy na rodzinny majątek napadają białoruscy chłopi, to ona bierze sprawy w swoje ręce i pod osłoną nocy zarządza ucieczkę do wieży, gdzie kobiety z dworu i służba znajdują schronienie. Trzeźwy umysł, zaradność i odwaga są wpisane w charakter dziewczyny i okazują się bardzo pomocne w mierzeniu się z trudnościami. Tłem wydarzeń w Janowicach jest wojna polsko – bolszewicka. W książce nie znajdziemy opisów bitew i nie spotkamy postaci, które przyczyniły się do biegu historii, lecz obserwujemy wydarzenia rozgrywające się obok wojennej rzeczywistości, jednak w ściśle są z nią powiązane. Armia, aby walczyć o wolność potrzebowała wszystkiego, dlatego spieniężano cenne przedmioty na poczet Pożyczki Odrodzenia Polski. Autorka bardzo szczegółowo pokazała warunki sanitarne szpitala wojskowego. Poprzez zawód lekarza, wykonywany przez jednego z bohaterów i pracę sanitariuszki, możemy zobaczyć jak wyglądało zaplecze sanitarne, jak leczono pacjentów oraz jak np. wyglądała praca chirurga. Jedną z najbardziej zaskakujących informacji dla mnie, był brak nieświadomości społeczeństwa o możliwościach przenoszenia zakaźnej choroby kiły i jej daleko idących powikłań. W powieści Pani z wieży znajdziemy także wątek romantyczny. Magdalena Wala potrafi bardzo subtelnie pisać o rodzącym się uczuciu, gestach zakochanych oraz oddawać emocje bohaterów w chwilach radości, niepewności, czy straty. Scenom towarzyszy uczucie napięcia i przeświadczenie, że za moment możemy być świadkami czegoś niezwykłego. Nie jest to intensywne budowanie napięcia, ale poprzez niepowtarzany styl pisania, oddana zostaje ciążąca atmosfera, która rozładowana zostaje w niejednokrotnie zadziwiające wydarzenie. Nie mogę zapomnieć o poczuciu niesprawiedliwości, towarzyszącym Elizie w różnych etapach życia – podczas najazdu na dwór w Janowicach i niszczenia gospodarstw, profanacji mauzoleum, wydarzeń powiązanych z legendą, odkrytej rodzinnej, bolesnej tajemnicy, czy powrocie „ducha” z przeszłości. O Pani z wieży nie będzie łatwo zapomnieć, podobnie jak o Klątwie ruin. Pisarka kolejny raz, zaskakująco dobrze połączyła powieść historyczną z rodzinnymi tajemnicami i legendą, wplatając wątek romantyczny. Obie powieści czyta się fantastycznie, bowiem nietuzinkowi bohaterowie wciągają w swój przejmujący świat bez opamiętania!

„To okrutne, w jaki sposób nadal funkcjonował świat szlachetnie urodzonych.” Przenosimy się do ziemskiego majątku w Janowicach położonego na Kresach. Eliza Baranowska jest młodą szlachcianką, nie ma łatwego życia. Gdy była dzieckiem zmarła jej ukochana matka. Ojciec nigdy nie przejmował się losem córki – nie była synem – szybko ponownie się ożenił. Jej relacja z macochą, a później młodszą siostrą nie są przyjazne. Wkrótce umiera ojciec, ona przejmuje majątek, matka przed śmiercią zadbała, aby ten trafił w jej ręce. Wybuch wojny bardzo drastycznie zmienił życie we dworze, okoliczni białoruscy chłopi czują się bezkarnie, napadają na dwór. Kobiety ratują się ucieczką i chronią się w wieży, która okryta jest złą sławą, podobno tam straszy. Na odsiecz przybywa polskie wojsko, a z nim krewny Elizy, Mateusz, który jest lekarzem pełniącym służbę w wojsku. Eliza zastaje sanitariuszką, młodzi są sobą coraz mocniej zafascynowani. Już wkrótce Eliza odkryje tajemnice rodzinne, które mocno nią wstrząsną. Zaskakująca, barwnie opowiedziana historia. Z dużą przyjemnością przeniosłam się w czasie i z niepokojem oczekiwałam rozwoju wydarzeń. Autorka wykazała się dużą wiedzą historyczną, empatią i szczerością. Obrazowo i realnie ukazuje nam wzajemne zależności, powiązania, jakie panowały w tamtych czasach między ludźmi. Eliza skradła moje serce od razu, to inteligentna, silna, odważna, szczera, zaradna, ze sercem na dłoni młoda kobieta. Wie, czego chce od życia, nie jest jej łatwo w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Musi stawiać czoło samotności i odrzuceniu. Jej relacja z Mateuszem od początku oparta jest na szczerości, znajduje w nim oparcie, spokój, szczęście. Macocha Elizy, brak słów na tę kobietę, jej postępek budzi odrazę. Przejmujące losy Pani z Wieży – nieszczęśliwej kniaziówny, która żyła dawno temu, a niepokojące opowieści i jej duch do dziś krąży w okolicy. Eliza czuje silną więź ze swoją nieżyjącą krewną, której odebrano kompletnie wszystko. Poruszają opowieść, w której znalazłam wszystko to, za co cenię sobie takie powieści. Zajmujące i ciekawie ukazane tło historyczne, tajemnice z przeszłości, Uczucie, które przychodzi dość nieoczekiwanie. Aranżowane związki, życie we dworze, podział klasowy, dominująca władza mężczyzn. Siła i mądrość kobiet, a obok puste myślące tylko o sobie lale. Wojna polsko – bolszewicka, jej okrutne oblicze, strach, niepewność, ciągłe zagrożenie życia, głód, choroby, robactwo. Trudna, wymagająca poświęcenia, często nadludzkiej siły praca lekarzy i sanitariuszek w bardzo złych warunkach. Znikoma społeczna świadomość chorób zakaźnych. Poruszająca historia o nieśmiało rodzącym się uczuciu z idealnie wplecionym, dobrze rozbudowanym tłem historycznym. Czyta się ją bardzo szybko i przyjemnie, niesie sporą dawkę emocji. Daje do myślenia, bardzo polecam, Tatiasza i jej książki :)

"Pani z wieży" to kolejna świetna powieść, którą stworzyła Magdalena Wala. Wątki romantyczne zostały ukazane na tle wojny polsko-bolszewickiej, która miała wpływ na wszystkich, niezależnie od pochodzenia. Eliza Baranowska zarządza majątkiem w Janowicach, na Kresach. W dzieciństwie straciła ukochaną matkę i odziedziczyła po niej posiadłość. Jej ojciec, w krótkim czasie sprowadził do domu nową kobietę. Jednak parę lat później zmarł i teraz Eliza dogląda dworu i ma pod opieką swoją macochę i przyrodnią siostrę Modestę. Czasy są niepewne i pewnego dnia wszyscy muszą uciekać z posiadłości, by ocalić życie. Udaje im się schronić w wieży, w której kniaziówna Sonka, przez długie lata była więziona przez męża. W końcu udaje im się wrócić do dworu. Do Janowic przybywa polskie wojsko, a między żołnierzami Eliza rozpoznaje swojego kuzyna, Mateusza. Wkrótce dziewczyna zostaje sanitariuszką. Co jeszcze wydarzy się w życiu tej dzielnej dziewczyny? Czy legenda o Sońce ma coś wspólnego z Elizą? "Pani z wieży" to opowieść o ludziach, którzy muszą sobie radzić w czasach wojny. Eliza chce chronić swoją rodzinę, skrupulatnie wypełnia swoje obowiązki, pomaga finansowo i materialnie polskiej armii. W młodości przeżyła zawód miłosny. Teraz skupia się na codziennym życiu. Pomiędzy nią, a macochą stosunki są napięte. Eliza nieraz czuje się niezrozumiana i samotna. Autorka książki dużo miejsca poświęca, na pokazanie czytelnikom jak wyglądały czasy wojny. Życie chłopów, szlachty i żołnierzy było bardzo ciężkie. To była walka o przetrwanie. Inny ciekawy aspekt, który w powieści został poruszony, to życie kobiet w tamtych czasach. Mają coraz więcej praw, lecz nadal o ich życiu często decyduje mężczyzna. Kobieta postrzegana jest jako istota mniej inteligentna, słabsza. Nieraz doznaje przemocy z rąk własnego męża, jest zdradzana i oszukiwana. Eliza, bohaterka powieści bardzo chce uniknąć takiego losu. Marzy, żeby być silną i niezależną. W książce znajdziemy też wątek romantyczny, który bardzo mi się spodobał. Jedno zdanie bardzo mnie rozczuliło: "Nie wadzi mi, że wcześniej kochałaś innego. Ważne, abyś to mnie miłowała ostatniego". "Pani z wieży" to powieść, którą polecam nie tylko wielbicielkom romansów. Jak dla mnie wszystkie wątki były odpowiednio wyważone. Nie zabrakło rodzinnych sekretów, zwrotów akcji, zaskakujących momentów i gorących uczuć. Mnie historia wciągnęła i przeczytałam ją w jeden dzień. Polecam serdecznie 📚📚📚.

Pięknie prezentuje się powieść z załączonego zdjęcia, prawda? Ale nie tylko na jej okładkę chcę dzisiaj zwrócić Waszą uwagę - treść jest równie atrakcyjna i zajmująca. Trzeba przyznać, że Wydawnictwo Książnica bardzo rozpieszcza swoich czytelników opowieściami z historią w tle. Poprzednia powieść z tzw. serii koronkowej ("Klątwa ruin") bardzo mi się podobała, jednak "Pani z wieży" jest dla mnie jeszcze ciekawsza, bardziej spójna, z głębszym przekazem. Mamy tu do czynienia z silną osobowością głównej bohaterki, dziedziczki pokaźnego kresowego majątku ziemskiego, która w obliczu wybuchu wojny polsko-bolszewickiej i ataku chłopstwa na dwór, staje przed koniecznością ocalenia rodziny i jej dóbr. Eliza od najmłodszych lat wzrasta w przekonaniu, że kobieta musi umieć zadbać o siebie. Poleganie na mężczyznach może bowiem doprowadzić jedynie do cierpień i zguby - takie nauki odbiera od matki, którą nieszczęśliwe małżeństwo odarło z wszelkich romantycznych złudzeń. Dzięki odwadze i determinacji dziewczynie udaje się wyprowadzić rodzinę do owianej złą sławą i unikanej przez okoliczne chłopstwo szerokim łukiem - wieży. Czy legenda o straszącej w niej kniaziównie zawiera ziarno prawdy oraz jak potoczą się dalsze losy Elizy, doczytacie już sobie sami. Nie sposób nie pałać sympatią nie tylko do głównej bohaterki, ale i jej dalekiego kuzyna, służącego jako lekarz w szeregach wojska polskiego. Podziwiamy jego patriotyczną postawę, poświęcenie i zaangażowanie. Bardzo ciekawym wątkiem są tajemnice rodzinne wychodzące na jaw w najmniej spodziewanych okolicznościach. Okazuje się, że więzi rodzinne nie gwarantują wcale większego poczucia bezpieczeństwa - najmocniej zranić, złamać może właśnie rodzina, najbliżsi. Powieść zyskuje wiele również dzięki metafizycznej otoczce, związanej z legendą - buduje ona atmosferę pewnego niepokoju i tajemnicy. Autorka przemyciła w treści cenne informacje na temat realiów pracy lekarzy polowych i sanitariuszek, sytuacji kraju, który w obliczu zagrożenia musi i może liczyć na wsparcie obywateli, spieniężających rodzinne pamiątki, dzielących się dobrami, by wesprzeć wojsko polskie. Jeśli kochacie powieści z historią w tle oraz silne, niezależne bohaterki, które z determinacją równą mężczyznom, biorą się z życiem za przysłowiowe bary, to jest to książka, której nie może zabraknąć w Waszej biblioteczce. 😘