Klątwa ruin (okładka  miękka, wyd. 07.2020)

Autorka zabrała czytelnika do roku 1920. Poznajemy Anielę Wilczkówną, pochodzącą z chłopskiej rodziny. Dzięki protekcji otrzymała jednak wykształcenie i została damą do towarzystwa we dworze w Olszowej. Tam poznaje krewnego właścicielki, Rafała Mielżyńskiego. Losy bohaterów poznajemy w trudnych chwilach dla Polski w walce o wolność, kiedy to bolszewicy atakują nasz kraj. Autorka pokazała w przystępny sposób sytuację, nastroje panujące w społeczeństwie. Mamy ciekawie opisane tło społeczne po uzyskaniu niepodległości, poglądy ziemian i chłopów, atmosferę w czasie Bitwy Warszawskiej. W tym to czasie rozwija się znajomość Anieli i Rafała. Ona sama poznaje wcześniejsze losy rodziny w której się wychowywała jako dziecko. A w pobliżu odkrywa istniejące ruiny zamku i poznaje przepowiednię z nimi związaną. "Klątwa ruin" to ciekawa opowieść, głównych bohaterów, których od razu można polubić. Poznajemy też krewnych dziedziczki dworu, ich znajomych, życie we dworze. Przeczytajcie jak potoczyły się losy dwójki głównych bohaterów. Gorąco polecam! Wspaniała lektura!

___Recenzja z bloga Literackieprzeszpiegi.pl]___ "Dom tworzą ludzie. Można przeboleć utratę majątku i związanych z nim ważnych pamiątek, dopóki jednak żyją ci, których kochamy, zawsze można zbudować całkiem nowy dom, pełen szczęśliwych wspomnień". Sto lat temu świat był inny. Pełen reguł, podziału na lepszych (bogatszych) i gorszych (biedniejszych). Na właścicieli ziemskich i chłopstwo. Albo było się panią i panem na włościach, albo się im służyło. Granica była wyraźna, nie do przekroczenia. A gdyby tak... Nie, na pewno nie. Aniela Wilczkówna szybko potrafiła się otrząsnąć z rozmarzenia. Świadoma swojej niechlubnej historii rodzinnej i pozycji tylko panny do towarzystwa, trwała u boku Cyprianowej Strumieńskiej w Olszowej. Miała być punktualna, użyteczna, niedostrzegalna. Tylko to gwarantowało jej spokojną przyszłość. Rafał Mielżyński był ulubionym siostrzeńcem Cyprianowej. Poważny i odpowiedzialny wojskowy, zapatrzony bez pamięci w bursztynowozielone oczy Anieli. A może psotnik, flirtujący z nią przy każdej sposobności? Dziewczyna, świadoma różnic społecznych, odrzuca jego zaloty. Związek chłopki i ziemianina to przecież mezalians a nawet katastrofa. ___Tych dwoje zbliży do siebie klątwa ruin. Tajemnicza historia do tego stopnia zaciekawi Anielę, że nie bacząc na różnice, będzie chciała poznać historię opuszczonych pozostałości zamku. "(...) przyczyną klątwy stała się czyjąś wygórowana ambicja, zazdrość, a w końcu poczucie wielkiej krzywdy i chęć zemsty". Kim była tajemnicza Rudowłosa, którą los tak okrutnie doświadczył, że zdecydowała się rzucić klątwę? I dlaczego ta historia powinna być szczególnie bliska Anieli?____ "Klątwa ruin" to powieść, która opowiada o uczuciu wręcz niemożliwym i lokalnej legendzie, przekazywanej szeptem w obawie, że wciąż może być żywa. Tylko, że czasy wtedy były niespokojne. Rok 1920 to rok sprawdzianu dla Polski, dla Polaków, którzy dobro ojczyzny przedkładali nad swój dobrobyt. To w końcu rok słynnego Cudu nad Wisłą, który powstrzymał marsz bolszewików. To fakty znane powszechnie. A dla społeczeństwa był to czas próby. Wiadomości nadchodzące z frontu nie napawały optymizmem a troska o bezpieczeństwo najbliższych rosła z każdym dniem. Nadszedł czas, gdy wszystkie rozmowy towarzyskie zostały zdominowane przez tematy wojny i pertraktacji pokojowych. Świat się zmieniał a polskie społeczeństwo musiało dokonywać wyborów. Czy walczyć ramię w ramię przeciwko bolszewikom i wysyłać na front ojców, mężów i niedoświadczonych młokosów? Czy ratować kosztowności i z podkulonym ogonem uciekać za granicę? A może wierzyć w ideały i mrzonki, tym samym zwracając się przeciwko dawnym przyjaciołom? Magdalena Wala pokazuje liczne dylematy, z którymi borykała się praktycznie każda rodzina w tym czasie. Rok 1920 to także czas wyzwania dla kobiet. Gdy ich mężczyźni walczyli na froncie, nie bały się wziąć spraw w swoje ręce. Pomagały na wszelkie możliwe sposoby - organizowały warsztaty robótek na drutach, wydawały posiłki rannym, przeznaczały swoje oszczędności i kosztowności, by przysłużyć się ojczyźnie. ____"Klątwa ruin" to książka obowiązkowa dla tych, którzy łakną ludzkiej strony tych wielkich wydarzeń historycznych. O dokładnym przebiegu walk, ofiarach i spustoszeniach poczytamy wszędzie. Ale walka o ojczyznę to nie tylko bolesne statystyki. Pełni obrazu dopełnia pokrzepiający obraz społeczeństwa, które w obliczu zagrożenia potrafi się zmobilizować i pokazać, że wciąż ma serce po właściwej stronie.

RECENZJA PATRONACKA 55\2020 „Klątwa ruin” – Magdalena Wala Wydawnictwo: Książnica Liczba stron: 298 Premiera: 15.07.2020 r. Otrzymanie propozycji patronatu medialnego nad książką „Klątwa ruin” było dla mnie ogromnym zaskoczeniem i wyróżnieniem. Ba! Nadal jest! Możliwość przeczytania przed premierą powieści autorki, którą podziwiam za kunszt literacki, niebywałą wiedzę historyczną oraz ogrom pracy włożony w pisanie, to zaszczyt, ale również odpowiedzialność za rzetelne przekazanie czytelnikom opinii o lekturze. „Klątwa ruin” jest wyjątkową historią, która zatraciła we mnie poczucie czasu. Dlatego jeśli tą recenzją zachęcę Was do sięgnięcia po książkę, najlepiej wygospodarujcie kilka godzin czasu, bowiem ciężko będzie się od niej oderwać! „Aniela była naprawdę trudna i chwilami kłuła niczym oset, ale im bliżej ją poznawał, tym bardziej rosło jego zauroczenie." Autorka przenosi nas do 1920 roku, gdzie w ziemiańskim dworze Olszowa zostaje zatrudniona Aniela Wilczkówna, jako panna do towarzystwa. Pod czujnym okiem chlebodawczyni, nie znoszącej sprzeciwu i nieposłuszeństwa, wykonuje swoje obowiązki. Do posiadłości ciotki, wraca z niewoli porucznik Rafał Mielżyński. Aniela – czule nazywana przez niego „sówką”, pozostaje lojalna wobec pani dworu i chłodno reaguje na jego zaloty. Nie trudno się domyśleć, że im bardziej dziewczyna unika Rafała, tym częściej na niego wpada. Postać porucznika – oprócz bohatera wojennego jest ukazana niczym księcia na białym koniu, który ratuje z opresji wybrankę swojego serca, jednak na drodze do szczęścia młodych, stają przede wszystkim różnice społeczne. Poprzez wątek romantyczny, zostają mocno zarysowane różnice klas społecznych. Z kolei od strony historycznej lektura jest niezwykle bogata w fakty z regionu. Między innymi za to szczegółowe opracowanie materiałów i dokumentów archiwalnych podziwiam i cenię Magdalenę Walę, sięgając po jej powieści z przyjemnością! „Tęskniła za tym światem prostych zabaw znanych jej z dzieciństwa, muzyki granej w karczmie podczas ostatków, tańców i przyśpiewek. To właśnie było jej miejsce, a nie pański dwór.” Kluczowym motywem „Klątwy ruin” jest legenda o ruinach zamku, która rozdarła moje matczyne serce. Połączenie trzech elementów: historii, tragizmu miłości i legendy uczyniło tę książkę niepowtarzalną podróżą. Z jednej strony do czasów tuż po odzyskaniu niepodległości, a z drugiej do surowego dworu pozbawionego uczuć, gdy konwenanse stawiane są ponad wszystko. Sceny z udziałem Anieli i Rafała, którzy zdobyli moją sympatię od samego początku, powodowały szybsze bicie serca i wywoływały niekontrolowany śmiech. Lektura nasiąknięta została tajemnicami oraz sekretami z przeszłości i legendą, poznawaną stopniowo. Chciałabym zdradzić więcej tej dopracowanej i zaskakującej fabuły, ale nie mogę zepsuć Wam towarzyszących emocji podczas lektury. Zapewniam, że zakończenie jest zaskoczeniem. Czy pozytywnym? Warto to sprawdzić! „Przyznaj sama, że od haftowania kwiatków lepsza szczypta ekscytacji, kiedy czujesz, jak wewnątrz ciebie pulsuje krew, a serce bije gwałtownym rytmem. Dokładnie to, czego doznałaś, królując na tej tafli. Radość z życia. Z takich małych rzeczy”. Za możliwość objęcia patronatem medialnym powieści i egzemplarz do recenzji dziękuję autorce i wydawnictwu

“Klątwa ruin" Magdaleny Wali przykuła moją uwagę już od pierwszych stron, ponieważ już na wstępie budowana jest atmosfera tajemnicy. Mamy początki XX wieku, Polska cieszy się upragnioną niepodległością, choć na horyzoncie już zbierają się ciemne chmury zagrożenia ze strony bolszewików. W mroźną, styczniową noc do pewnego ziemiańskiego dworku przybywa konno z noworodkiem na ręku przyjaciel domu z gorącą prośbą o udzielenie schronienia jego córeczce. Matka dziecka zmarła w połogu, a owocowi ich miłości grozi niebezpieczeństwo. Gość zobowiązuje się łożyć na jej utrzymanie, byleby jej prawdziwe pochodzenie nie wyszło na jaw. Mijają lata. Nie wiemy, jak potoczyły się losy małej Konstancji. Poznajemy natomiast młoda Anielę, wywodzącą się z chłopstwa, która w wyniku sprzyjających okoliczności zostaje damą do towarzystwa w jednym z dworów. Poznaje tam młodego porucznika, któremu od pierwszego spotkania nie jest obojętna. Wysoko urodzony, wykształcony stanowi idealną partię, ale Aniela zdaje sobie sprawę z dzielącej ich przepaści. Czy różnice w statusie społecznym oraz bolesny sekret, który skrywa dziewczyna uniemożliwią im wspólną przyszłość? Co z malutką Konstancją i jaki związek z całą historią ma mroczna średniowieczna klątwa - doczytajcie sami. Mnóstwo elementów w tej powieści sprawiło, że jestem nią zachwycona. Począwszy od starannego nakreślenia tła historycznego - autorka bez przytłaczania nas ogromem wiedzy, w wyważony sposób przedstawia realia życia tamtych czasów, życie ziemiańskiego dworu, wzajemne zależności i antagonizmy, rosnące poczucie zagrożenia i nieuchronnej wojny z bolszewikami. Ukazuje piękno patriotyzmu i walki o wolność, ogromne zaangażowanie młodych ludzi masowo wstępujących do wojska oraz rolę, jaką odegrały również kobiety, wspierające swoich mężczyzn, ojców i braci, oddające własną biżuterię i oszczędności na rzecz wojska, zbierające fundusze, zgłaszające się do pracy w szpitalach polowych itp. Z prawdziwą przyjemnością czytałam o rodzącym się uczuciu między bohaterami - szarmancki sposób zabiegania porucznika o względy wybranki był po prostu ujmujący, niezwykle romantyczny, ale i nie pozbawiony humoru. Sama Aniela kilkukrotnie przez swoją żywiołowość wywoływała u mnie salwę śmiechu, gdy popadała w zabawne tarapaty. Zakończenie powieści przyniosło odpowiedź na wszystkie dręczące mnie pytania i było sporym zaskoczeniem. Bardzo podobał mi się również finalny zabieg - przeskok w czasie do współczesności i potomków głównych bohaterów. I jeszcze jedno - piękny język i styl pisania, który sprawił, że czytanie przebiegało bardzo płynnie. Polecam gorąco! A na dokładkę cytat: "Dom tworzą ludzie. Można przeboleć utratę majątku i związanych z nim ważnych pamiątek, jednak dopóki żyją ci, których kochamy, zawsze można zbudować całkiem nowy dom, pełen szczęśliwych wspomnień".

Kilka tygodni temu obchodziliśmy setną rocznicę Bitwy Warszawskiej. Rok 1920 jest tłem do opowieści historii Anieli Wielczkówny w powieści „Klątwa ruin” autorstwa Magdaleny Walii. Pierwsze lata niepodległej Rzeczpospolitej Polskiej nie należały do spokojnych. Budująca się powoli państwowość, groźba utraty niedawno odzyskanej niepodległości ze strony bolszewickiej Rosji, to na pewno niełatwy czas. W 1918r nasze prababki (ale już nawet praprababki) otrzymały prawa wyborcze, ale nie otrzymały prawa o decydowaniu o sobie. Wciąż pokutowała opinia, że rozwód to wstyd i hańba dla całej rodziny, a brudy należy prać w domu. O zamążpójściu panny decydowali krewni według własnego uznania (narzeczonego wybierano zazwyczaj z finansowego punktu widzenia). Magdalena Wala skrupulatnie opisuje polskie społeczeństwo na początku XXw. W oparciu o źródła historyczne udaje jej się oddać nastroje panujące na linii właściciel ziemski, chłopi. Jak bardzo szlachta była skupiona na sobie i na swoich potrzebach, jak bardzo bolszewickie hasła „walki klasowej” były atrakcyjne dla chłopów, którzy upatrywali w nich swoją szansę na lepsze jutro. Taka otoczka historyczna i obyczajowa staje się kanwą opowieści historii o Anieli Wilczkównie. Aniela wywodzi się z chłopskiej rodziny, ale dzięki protekcji, zdobywa wykształcenie. Po ukończeniu szkoły zostaje zatrudniona w dworze w Olszowej jako panna do towarzystwa pani Cyprianowej Strumieńskiej. Na dworze pełni rolę panny do towarzystwa, służącej a z czasem także zarządcy i ekonoma. Porucznik Rafał Mielżyński, krewny pani na Olszowej zwraca uwagę na intrygującą pannę Wilczek. Między młodymi zaczyna się tlić nić porozumienia, jednak na uczucie Aniela nie może sobie pozwolić, nie pozwalają jej na to konwenanse. Pewnego popołudnia Rafał zaczyna opowiadać Anieli legendę ruin zamczyska stojącego opodal dworu. Legenda związana z rodem jego wuja opowiada o wielkiej miłości i klątwie ciążącej od pokoleń nad rodziną Strumieńskich. Czy Rafał i Aniela mają szansę na wspólne szczęście? Czy klątwa dotyczy także ich? Czy wielka historia pokrzyżuje plany mieszkańców Olszowej? Tego dowiecie się z lektury powieści „Klątwa ruin” Magdaleny Wali, do czego Was serdecznie zachęcam. „Klątwa ruin” to ciekawie skonstruowana powieść obyczajowa z ciekawym wątkiem historycznym. Można byłoby ją zaklasyfikować jako romans, ale taki w starym stylu, nastrojem przypominała mi czytane kiedyś romanse Jadwigi Courths-Mahler. Na uznanie zasługuje warstwa językowa powieści, „dostosowana” do warstwy społecznej, inaczej wysławia się szlachta inaczej chłopi. Ten ciekawy zabieg czynił lekturę powieści jeszcze przyjemniejszą. Serdecznie polecam tę powieść wszystkim, nie tylko wielbicielkom romansów.

Kiedy otrzymałam propozycję objęcia patronatem medialnym najnowszą książkę Pani Magdaleny Wali – Klątwa ruin, było to dla mnie ogromne wyróżnienie. Autorka wydała swoją najnowszą powieść w Wydawnictwie Książnica, które bardzo szanuję za dobór i jakość literatury. Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Magdaleny ale po lekturze jestem pewna, że nie ostatnie. Jest rok 1920 r., Aniela Wilczkówna wywodzi się z chłopskiej rodziny, ale dzięki wsparciu Pana Korzeńskiego otrzymuje solidne wykształcenie i zostaje zatrudniona jako panna do towarzystwa. Jest wykorzystywana przez właścicielkę dworu w którym pracuje. Musi znać się na wszystkim i doglądać dużego majątku. Mieszkając w dworze poznaje dalekiego krewnego właścicielki – porucznika Rafała Mielżyńskiego. Oficer próbuje skraść serce kobiety, ta jednak z uwagi na swoje pochodzenie traktuje go z dystansem. Zbliżające się wojska bolszewickie zagrażają Polsce, która dwa lata wcześniej odzyskała niepodległość. „- Nie rozumiem, jak można być tak okrutnym i obarczać winą ofiarę wydarzeń sprzed kilkunastu lat. Czy tylko ja dostrzegam, że panna Wilczek straciła wszystko co miała? Rodziców i dom? Czy otrzymała od sąsiadów choćby odrobinę współczucia? Tak potrzebne dziecku wsparcie? Dziecku pogrążonemu w żałobie, dodam. Pewnie wszyscy w nieskończoność ekscytowali się tą soczystą plotką, nie dostrzegając, że mała dziewczynka cierpi. Dobrze, że pan Korzeński zabrał ją do siebie…” Pewnego dnia dziewczyna poznaje historię ruin pobliskiego zamku. Związana z nimi legenda opowiada o pięknej Rudowłosej. Aniela jest zafascynowana tym podaniem i przez dłuższy czas myśli o skrzywdzonej kobiecie. Zastanawia się jaki jest wpływ klątwy rzuconej na rodzinę właścicieli dworu. Autorka w sposób niezwykle drobiazgowy odmalowała obraz polskiego majątku w przededniu wybuchu Bitwy Warszawskiej. Szczegółowo opisała rytuały, ilość pracy a także zasady panujące we dworze. A rodzące się uczucie między dwojgiem młodych ludzi z tak różnych klas społecznych jest taką wisienką na torcie. Czy mi się książka podobała? Bardzo! To piękna historia nie tylko obyczajowa. Pani Magdalena Wala w sposób niezwykle przyjazny ukazała nam historyczny rys tej powieści. To historia przekazana w sposób nienudny, belferski. To opowieść również o panujących w tamtych czasach nastrojach społecznych, co dla mnie osobiście było wartością dodaną. Za zaufanie i możliwość objęcia patronatem medialnym książki Pani Magdaleny Wali bardzo dziękuję Wydawnictwu Książnica. To dla mnie nieustający powód do dumy oraz radości z tego co robię. Zdecydowanie polecam tę historię. Ilość stron: 298 Data premiery: 15 lipca 2020 Patronat medialny: Zaczytana

„Dom tworzą ludzie. Można przeboleć utratę majątku i związanych z nim ważnych pamiątek, jednak dopóki żyją ci, których kochamy, zawsze można zbudować całkiem nowy dom, pełen szczęśliwych wspomnień.” @@@ Rok 1920. Zima. Za oknem śnieg i mróz. Mężczyzna na koniu, który pod płaszczem skrywa tłumoczek z noworodkiem. Pod osłoną nocy dociera do domu przyjaciela i wyjawia mu swoją największą tajemnicę… To dopiero początek przecudownej książki o której dzisiaj kilka słów… Aniela Wilczakówna pochodzi ze zwykłej chłopskiej rodziny. Dzięki zdobytemu wykształceniu zostaje zatrudniona w ziemiańskim dworze jako panna do towarzystwa. Tam poznaje porucznika Rafała Mielżyńskiego. Mimo, iż między nimi wyraźnie widać rodzące się uczucie Aniela doskonale zdaje sobie sprawę z różnic społecznych, które ich dzielą. Mimo to dochodzi między nimi do spotkań. Podczas jednego z nich Rafał opowiada jej legendę ruin pobliskiego zamku. Czy powtarzana przez ludzi legenda ma jakiś związek z Anielą? Z jej przeszłością? Podróż w czasie, którą przeżyłam dzięki książce „Klątwa ruin” to niesamowite doświadczenie. Autorka doskonale przedstawiła nam na kartach książki obraz XX wiecznej Polski. Polski, która odzyskała niepodległość, a której prawie natychmiast zaczęły zagrażać wojska bolszewickie. Cudownie nakreśliła obraz dworskiej rzeczywistości. Ukazała nastroje które towarzyszyły ludziom podczas wspierania mężczyzn walczących na froncie. W książce tej znalazłam tajemnicę, miłość, przyjaźń, pięknie przedstawione tło historyczne i emocje… Emocje które towarzyszyły mi już od samego początku. Mimo, iż historia w książce jest fikcją literacką autorka wykazała się niesamowitą wiedzą historyczną. Doskonale przedstawiła nastroje, które udzielały się ludziom krótko przed wybuchem Bitwy Warszawskiej. Ich problemy, rozterki i myśli. Ich zabawy, a także prace które wyznaczał rytm pór roku. Główni bohaterowie zostali świetnie wykreowani. A miłość, która się między nimi rozwijała była interesującym elementem powieści. Podsumowując – cudowna książka obyczajowa z bardzo rozwiniętym tłem historycznym, którą bardzo gorąco polecam. A jeśli jesteście ciekawi jak zakończy się ta historia rekomenduję przeczytać książkę. Było to moje pierwsze spotkanie z piórem autorki ale zapewniam, że nie ostatnie.

„Stulecia mijają, lecz ludzka natura pozostaje niezmienna…” Jest rok 1920, niepokojący i trudny czas wojny polsko-bolszewickiej. Utrata dopiero, co odzyskanej niepodległości jest, co raz bliższa. Bolszewicy prą naprzód mordują, niszczą, grabią, gwałcą, pozostawiają po sobie ruiny i zgliszcza. Wdowa po bogatym ziemianinie Zofia Strumieńska i inne panie z towarzystwa starają się wieść w miarę normalne życie. Aniela Wilczkówna to sierota, nad którą wisi rodzinna hańba. Dziewczyna z pochodzenia jest chłopką, dzięki wsparciu zdobyła wykształcenie. Pracuje, jako dama to towarzystwa i służąca na dworze w Olszowej u pani Strumieńskiej. Nie ma lekko, pracodawczyni odnosi się do niej z pogardą i niechęcią, nieustannie wypomina jej pochodzenie. Rafał Mielżyński to oficer, biorący czynny udział w wojnie z bolszewikami, jest ulubionym siostrzeńcem pani Strumieńskiej. Między młodymi nawiązuje się nić sympatii, jednak dziewczyna jest w pełni świadoma swojej niskiej pozycji społecznej. Zaskakująca, barwnie opowiedziana historia. Z dużą przyjemnością przeniosłam się w czasie i z niepokojem oczekiwałam rozwoju wydarzeń. Autorka wykazała się dużą wiedzą historyczną, empatią i szczerością. Czuć ogromne zaangażowanie, pracę i serce, jakie włożyła pisarka w swoją powieść. Obrazowo i realnie ukazuje nam wzajemne zależności, powiązania, jakie panowały w tamtych czasach między ludźmi, codzienne życie we dworze. Przejmująca powieść, w której znalazłam wszystko to, za co cenię sobie takie powieści. Zajmujące i ciekawie ukazane tło historyczne, tajemnice z przeszłości, piękno przyjaźni, nieśmiało rodzące się uczucie. Patriotyzm, oddanie, honor i ludzie, jedni oddali by wszystko dla ratowania ojczyzny, inni obojętni i okrutni wobec zaistniałych sytuacji. Niepokojąca i pełna napięcia atmosfera tuż przed Bitwą Warszawską. Aranżowane związki, mezalians, życie we dworze, podział klasowy, dominująca władza mężczyzn. Powieść obyczajowa z idealnie wplecionym, dobrze rozbudowanym tłem historycznym, w której całkowicie przepadłam. Z całą pewnością nie jest to moje ostatnie spotkanie z autorką. Bardzo polecam :) Tatiasza i jej książki :)

Tym razem dzięki literackiej podróży przeniosłam się do roku 1920. Zyskałam możliwość poznania pracy na ziemiańskim dworze, zgłębiłam codzienną rutynę wielkopolan oraz zależności wynikające ze statusu społecznego ludzi żyjących w tych burzliwych czasach. Tłem głównych wydarzeń jest bowiem niezwykle przewrotna wojna polsko-bolszewicka. Główną bohaterką powieści jest wywodząca się z chłopskiej rodziny Aniela Wilczkówna. Dzięki wsparciu Pana Korzeńskiego udaje się jej zdobyć solidne wykształcenie, dlatego z łatwością otrzymuję posadę damy do towarzystwa na dworze w Olszowej. Nie jest to jednak łatwa praca, gdyż jej chlebodawczyni jest kobietą wymagającą i często wykorzystuje pracowitość Anieli. Trudy egzystencji łagodzą odwiedziny krewnego właścicielki- porucznika Rafała Mielżyńskiego. Mężczyzna okazuje zainteresowanie Anielą, natomiast ona postanawia za wszelką cenę trzymać go na dystans. Jest przecież tylko nędzną damą do towarzystwa z niechlubną przeszłością. Podziwiam autorkę za tak szczegółowe przedstawienie realiów dworskiego życia. Podróż w czasie o sto lat wstecz okazała się fascynująca, ponieważ otrzymałam szansę poznania nastrojów społecznych, a także złowrogiej atmosfery tuż przed Bitwą Warszawską. Nie mogę oczywiście pominąć jednego z najważniejszych wątków, czyli powolnie rodzącego się uczucia między Anielą i Rafałem. Nie będę ukrywać, że ich losy ciekawiły mnie najbardziej i cały czas podczas lektury zawzięcie kibicowałam ich zakazanej miłości. Magdalena Wala na zakończenie historii przygotowała niemałe zaskoczenie. Udało jej się zmanipulować mnie, naiwnego czytelnika i nie spodziewałam się takiego obrotu zdarzeń. „Klątwa ruin” to intrygująca pozycja obyczajowa z rozbudowanym tłem historycznym. Miłośniczki gatunku z pewnością będą usatysfakcjonowane z lektury. A ja? Szczerze spodziewałam się większych emocji, miałam nadzieję że historia mnie wzruszy, bądź intensywniej zawładnie moimi myślami. Niestety nie zrobiła na mnie oczekiwanego wrażenia, choć spędziłam z nią całkiem przyjemne chwile. Mimo wszystko chętnie poznam dalsze losy Anieli oraz Rafała.

Kto jeszcze książkę ma przed sobą? Muszę wam powiedzieć, że czyta się wspaniale. Lekka, romantyczna historia z tajemnicą w tle, którą pani Magda umieściła pośród cierpienia i wojny, czyli w roku 1920. Aniela jest damą do towarzystwa, ale nie taką jak myślicie 😂. Jest taką służącą, ale bardziej dystyngowaną. Pani Strumieńska zaś była osobą bardzo wymagającą, czasami aż za bardzo, ale w gruncie rzeczy miała dobre serce. Te serce kierowała ku Rafałowi, którego traktowała jak własnego syna. Między nim a Anielą czuć iskrzenie, ale różnica społeczna jest ogromna. Dodatkowo Aniela jest mocno obarczona tragedią z przeszłości, która nie pozwala jej na złamanie ogólnoprzyjetych norm. Rafał ma jednak w zanadrzu legendę, którą Aniela bardzo chce poznać. Martwi się więc o swojego towarzysza rozmów, gdy ten powiadamia ich o głodzie, chorobach i śmierci, z którymi mierzą się żołnierze. Sytuacja w kraju staje się coraz gorsza i wszyscy muszą stawić czoła wrogowi. Cudowna historia. Fantastyczne połączenie autentycznych zdarzeń historycznych z fikcyjną, ale intrygującą legendą. Aniela jest przeuroczą, a zarazem twardą kobietą, którą polubiłam od samego początku. Rafał również był niczego sobie. Idealnie wkomponowali się w powiedzenie, kto się lubi, ten się czubi. Pani Strużyńska trzymała często wszystko twardą ręką, a mimo wszystko do niej także poczułam sympatię. Bohaterów jest sporo, ale każdy jest wyrazisty i z marszu wiemy, kto jest tym dobrym, a kto złym. Zakochałam się w książce i w zakończeniu, które mimo przewidywalności czytałam z zapartym tchem. Jestem zachwycona piórem autorki i tym, z jaką lekkością płynęłam przez kolejne strony, mimo że akcja rozkręca się bardziej dopiero w drugiej połowie książki. Polecam wam serdecznie i dziękuję @publicat_sa za egzemplarz.