Na zawsze, ale z przerwą (okładka  miękka, wyd. 09.2020)

„Na zawsze ale z przerwą” Taylor Jenkins Reid. Autorka wprowadziła mnie w tak ogromną hipnozę, z której nie potrafiłam się wydostać. Spowodowała, że mój świat nagle się zatrzymał, nie patrzyłam w przyszłość, tylko zaczęłam rozmyślać nad przeszłością... Książka zapiera dech w piersi i od pierwszych stron mnie pochłonęła. Gdy zaczynałam ją czytać, wiedziałam, że wywróci moje życie do góry nogami, jednak nie spodziewałam się tego, że roztrzaska je na milion małych kawałeczków.  Za sprawą lekkiego, realistycznego pióra, autorka zabiera nas w niesamowitą podróż, podczas której widzimy jakie niesprawiedliwe może być życie i ile emocji oraz zwrotów akcji może nam się przytrafić, a to tylko dlatego, że bohaterowie występujący w tej książce przeżywają znakomite chwile, które niestety nie trwają długo... Jestem zachwycona tą lekturą i śmiało mogę stwierdzić, że jest to kolejna książka dla mnie bardzo ważna, która na długo zostanie w mojej pamięci. Moje słowa nie oddadzą w stu procentach wspaniałości tej książki, jednak musicie wiedzieć, że jeżeli po nią sięgnięcie to nie pożałujecie ♥️ • Elsie Porter to dwudziestokilkulatka, której życie składa się z monotonii. Gdy pewnego wieczoru spotyka mężczyznę, który wpada jej w oko nie spodziewa się tego, że już następnego dnia umówi się z nim na lunch. Gdy ich przygoda trwa w najlepsze i relacja, którą budują się rozwija, nie są świadomi tego, że tylko tyle a może aż tyle dostaną od życia. Cała ich sielanka i wspaniałe życie niedługo ma się skończyć i dla tej drugiej osoby będzie to okropne doświadczenie, którego nikt nie chciał by doświadczyć niezależnie od wieku...

Elsie Porter jest młoda i wiedzie monotonne, życie. Pierwszego deszczowego dnia nowego roku podczas odbierania swojego zamówienia z restauracji wpada na Bena, a wtedy wszystko się zmienia. Ta książka była naprawdę dobra. Mój największy zarzut do tej historii znikał wraz z czytaniem jej. Początkowo przeszkadzało mi jak szybko rozwinęła się relacja bohaterów aczkolwiek w dalszej części książki tego nie odczuwałam. Bohaterowie są dobrze wykreowani (niczego innego się nie spodziewałam bo Taylor Jenkins Reid naprawdę jest w tym świetna), polubiłam ich i zrozumiałam czemu to wszystko w ich relacji wyglądało w ten sposób. Powieść ogromnie mnie wciągnęła, styl pisania jest świetny, ale nie jest ona w pełni ,,moja". Autorka wszystko zrobiła w swoim unikatowym, genialnym stylu jednak brakło mi tej jednej iskierki, magicznego impulsu, łzy, która sprawi, że powiem: ,,To książka, którą uwielbiam!". Nie mówię tak, ponieważ tego nie poczułam. Czy ta książka jest idealna? Nie. Czy mogę o niej mówić tak samo wiele jak o ,,Daisy Jones and The Six" oraz ,,Malibu płonie"? Nie bo wszystko wiele rzeczy tu musi być tajemnicą aby przeczytać tę książkę. Czy polecam? Tak! Naprawdę godna uwagi pozycja, inna niż pozostałe trzy, które czytałam od tej autorki, ale też dobra. Nie jest ona tak wyjątkowa jak wcześniej wspomniana ,,Daisy..." bądź ,,Malibu...", ale z całą pewnością mi się podobała i polecam. Moja ocena 4,65/5⭐️ - dość wysoka, ponieważ mimo mankamentów było bardzo dobrze!

Młoda dziewczyna, która zakosztowała pięknej i szalonej miłości, nagle ją traci. Jak poradzi sobie po odejściu ukochanego. Jak odmieni się jej codzienność, gdy wszystko będzie jej przypominać o tym co utraciła. Oczekiwałam wiele po przeczytaniu Daisy Jones & The Six, ale nie tego się spodziewałam. Bywam miękka kluchą i płacze czytając książki, ba przeżywam to potem kilka dni! (Kto czytał Promyczka wie co czuję) Ale nie spodziewałam się tego, że czytając tę książkę będę miała cały czas łzy w oczach i wielką gule w gardle. Nie mogłam się oderwać i chciałam wiedzieć więcej, chciałam zobaczyć, jak rozwiążą się pewne sprawy między bohaterami. A z drugiej strony byłam już wręcz wypompowana z tego smutku, który ciąży nad tą pozycją🥺 Jest to książka o żałobie, takiej, którą czuć w kościach, która odbiera oddech i pozostawia pustkę. Ale tak samo jak smutna, tak i piękna pozycja – pokazująca, że po największej burzy wychodzi słońce, ale najpierw trzeba wytrzymać ową burze. Nie chce pisać za dużo, aby nie zdradzać całej historii...

książka wywarła na mnie naprawdę duże wrażenie aczkolwiek sama fabuła była dosyć monotonna na samym początku, dopiero w środku zaczęła się bardziej rozkręcać i jej niektóre elementy zaczęły przechodzić na inne tory to rzeczywiście było ciekawe. na koniec całkowicie się rozkleiłam przez przebieg zdarzeń i przyznam szczerze że nie żałuję że ją przeczytałam gdyż ostateczne wydarzenia jakie spotkały główną bohaterkę i to jak jakie emocje towarzyszyły podczas tego wszystkiego mogą też uczyć nas jak przetrwać i zachowywać się oraz jaką mieć posturę momentach w życiu realnym. innymi słowy książka naprawdę wywarła na mnie ogromne wrażenia przez postawę głównej bohaterki i charyzmę oraz klimat związku głównych bohaterów który był wyjątkowo głęboki i rzadko spotykany w dzisiejszych czasach.

Boże jak ja kocham Taylor😭😭😭Evelyn Hugo to moja ulubiona książka więc postanowiłam, że sięgnę po debiutancką powieść autorki. Nie zawiodłam się. Kocham ten styl pisania. Chociaż temat nie był łatwy i książka jest dość smutna czyta się bardzo szybko. Najgorsze jest to że mam świadomość że prawdopodobnie nigdy nie doscwiadczę takiej miłości jak Ben i Elsie. Polecam wszystkim ❤️💋

Książka wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Porusza istotny temat - śmierć a także żałobę z nią związaną. Historia ukazana w książce mówi nam o tym jak ciężkim wydarzeniem w życiu człowieka jest śmierć najbliższej mu osoby. Uświadamia nas, że żałoba jest ogromnie bolesna, lecz da się przez nią przejść.

Powinnam napisać ze nienawidzę tej książki, ale pokochałam ja od pierwszych stron. Z 350 stron przepłakałam jakieś 340… Piękna historia miłości, dająca do myślenia i zastanowienia się nad swoim życiem. Jest zdecydowanie najlepsza książka jaka w życiu czytałam chociaż złamała mi serce

Patrząc na powieści od tej autorki troszkę się zawiodłam. To jak akcja szybko się rozwija na początku było ciekawe, ale potem strasznie to wszystko spowolniło było nudne i większość żeczy nie powinno być. Jednakże nie zarażę się tą powieścią i sięgnę po inne od tej autorki

Jest to pierwsza książka autorki która postanowiłam przeczytać i nie zawiodłam się jest pełna emocji, miłości oraz ukazuje nam różne etapy żałoby. Do książek pisarki na pewno jeszcze wrócę bo jej styl pisania jest cudowny i piękny.

Historia zawarta w ,,Na zawsze, ale z przerwa” jest niesamowicie smutna i tragiczna, ale jednocześnie bardzo mi się podobało sedno książki. Skłoniła mnie do rozmyślań, a podczas czytania wylałam tonę łez