Baca. Pod drugiej stronie gór (okładka  miękka, wyd. 06.2023)

Książka jest niesamowita! Mało sięgałam po polskich tytułów, ale ta książka robi wrażenie! Idealne przedstawienie legend górskich oraz miejsc w pobliżu Żabnicy. Akcja książki jest nieprzewidywalna i z niecierpliwością czeka się na wątki głównych bohaterów😊

Książka, która czyta się jednym tchem. Piękna powieść . Z niecierpliwością czekam na koleje książki Pani Sylwi

Jesteśmy z Ciebie dumni córeczko. Po przeczytaniu książki, utwierdziłam się jeszcze raz o szczególnej więzi jaka łączyła Ciebie i dziadka. Jego opowieści, które znał z przekazu ustnego i trochę ubarwiał przekazując je Tobie a wcześniej mnie ,stały się światem za jakim tęsknimy dlatego cieszę się że miałaś odwagę stworzyć swoją własną opowieść , która przenosi czytelnika w klimat baśniowych gór i pozwala spojrzeć na Żabnicę jako na miejsce , które ma swoje tajemnice i piękne oraz ciekawe miejsca. Z niecierpliwością czekamy z tatą na następną część. Bardzo nas intryguje postać Bacy tajemniczego a za razem demonicznego. Życzymy Ci samych sukcesów i recenzji które dodadzą Ci skrzydeł. Rodzice

2 czerwca miała swoją premierę książka, która diametralnie różni się od znanych nam do tej pory dzieł. Mimo, iż jest to debiut literacki to dorównuje, a nawet ośmielę się napisać, że przewyższa wiele pozycji, które wyszły spod pióra znanych i uznanych polskich pisarzy. Sama treść jest napisana z sensem i naprawdę przemyślana. Fabuła jest z życia wzięta, bardzo realna i może przydarzyć się dosłownie każdemu, jednak wpleciony weń wątek z przeszłości, obfitujący w wydarzenia wzięte z mitów regionalnych górali wymaga talentu i naprawdę świetnych umiejętności pisarskich. Kasia to miła i skromna nauczycielka, która doświadcza zdrady małżeńskiej. Jej szok jest tym bardziej dotkliwszy, gdyż tę nowinę otrzymała prosto z ust kochanki jej męża, która nie szczędziła jadu ani szyderstw. Jej poukładany dotąd świat legł w gruzach i wtedy jedynym miejscem, który wydał jej się bezpiecznym azylem, okazała się chata babci w Żabnicy. Dlatego korzystając z wolnych dni kobieta pojechała w góry, które tak bardzo kochała. Tam pośród odgłosów natury i cudownych widoków nareszcie mogła odetchnąć pełną piersią i zebrać myśli. Jednak wtedy coś niespodziewanego się wydarzyło i spotyka tajemniczego mężczyznę. Kim był przystojny góral i jaki wpływ ma on na to, co spotyka Kasię podczas pobytu w górach żywieckich? Dlaczego nauczycielka doświadcza tylu dziwnych sytuacji, w których ożywają legendy z wierzeń polskich górali? Czy to co widzi jest prawdziwe, a może to skutek uboczny wypadku? Czy koniec czegoś może stać się początkiem czegoś wspaniałego? Kochani, przewracając zapisane stronice wręcz je pochłaniałam w zawrotnym tempie i nie zwracałam uwagi na to co działo się wokół mnie. Historia była tak ciekawa i pasjonująca, że musiałam jak najszybciej dotrzeć do finału. Niestety, tu się załamałam, gdyż opowieść urwała się w dość ciekawym momencie, a mój umysł wręcz błagał o więcej. Cóż pozostało mi uzbroić się w cierpliwość i czekać na kolejną część. Powieść czytało już kilku moich znajomych i uwierzcie, że byli nią zachwyceni. Na każdym czytelniku lektura wywarła pozytywne wrażenia i byli oni zaintrygowani tym czym uraczyła nas autorka. Świat z kart książki jest naprawdę niezwykły, tajemniczy i czasami budzi tyle odczuć, że ciężko potem zebrać myśli. Emocje są wszechobecne i wyłaniają się z zaskoczenia przez co często moje ciało pokrywała gęsia skórka, a serce przyśpieszało swój rytm, zaburzając mój spokój. Nie ukrywam, że w tej powieści się zakochałam i pozostanie ona już na zawsze w mojej pamięci. Ten nieco duszny, tajemniczy klimat mnie uwiódł, świetnie wykreowane postaci podbiły me serce, a wydarzenia tak intrygowały, że mój umysł pracował na najwyższych obrotach. Treść jest nieprzewidywalna, często zaskakuje, a niektóre zwroty akcji tak namieszają, że nie jesteśmy w stanie oderwać się od czytania. Tempo jest nierówne, raz przyspiesza, to znów zwalnia, by za moment przejść w galop. Dlatego moi drodzy zachęcam was do sięgnięcia po tę pozycję. Nie zwlekajcie i nie zastanawiajcie się, bo naprawdę warto. Jestem pewna, że przyjemnie spędzicie czas z tą lekturą i tak jak ja staniecie się fanami pani Strzelczak, wyczekując jej kolejnych dzieł.

Jak już zapewne doskonale wiecie, są takie chwile, w których do mojej czytelniczej podróży dołączają również debiutanci i tak właśnie było przy książce, o której chcę Wam dziś opowiedzieć. „Baca” autorstwa Sylwii Strzelczak to pierwsza część cyklu Po drugiej stronie gór. Jego bohaterką jest Kasia, która po tym, jak zostaje zdradzona przez męża jest, jak można się domyślić, życiowo zdruzgotana… Aby choć odrobinę się pozbierać i ukoić rozszalałe myśli oraz szarpiące nią emocje kobieta postanawia udać się do Żabnicy – jest to urokliwa miejscowość w górach, gdzie mieszka ukochana babcia Kasi. Znajome, pełne ciepłych wspomnień otoczenie, tchnąca spokojem i równowagą wszechobecność natury i ukochanych przez bohaterkę gór oraz ogromna miłość i troska babci pozwalają Kasi nieco lżej oddychać. Pewnego dnia kobieta postanawia wybrać się na spacer, by pobyć trochę sama ze sobą. Początkowo wszystko przebiega zgodnie z założonym planem, jednak z biegiem czasu sporo się zmienia i niestety podczas tej przechadzki nasza bohaterka ulega wypadkowi, a młody człowiek, który jej wtedy pomaga przedstawia się jako Baca. Jest to postać na równi magnetyzująca, co tajemnicza… Skrzyżowanie losów Kasi i Bacy staje się w niniejszej powieści preludium do otwarcia drzwi do rzec by można równoległego świata, w którym choć wszystko wydaje się proste, tak naprawdę nic nie jest do końca oczywiste. Trwa odwieczny spór dobra ze złem, a czas płynie zupełnie inaczej… Autorka zabiera czytelników w niesamowitą podróż do świata pradawnych wierzeń i obrzędów, pokazując przy tej okazji wiele zapomnianych lub mało znanych postaci z legend i podań z rejonu Żywiecczyzny. Ta barwna, emocjonująca, niejednoznaczna opowieść o losach Kasi i Bacy porwie Was już od pierwszych stron. Sylwia Strzelczak w sposób niezwykle misterny łączy w niej teraźniejszość, z tym co niestety coraz bardziej odchodzi w niebyt. „Baca” to magiczna historia o relacjach rodzinnych i międzyludzkich, o nierozerwalnym połączeniu przeszłości z teraźniejszością i przyszłością oraz o tym, że nie tylko to, co widzimy jest prawdziwe. Czy Kasia odnajdzie znów życiową równowagę? Jakie tajemnice skrywa Baca? - Odpowiedź m.in. na te pytania znajdziecie na kartach niniejszej publikacji. Książka skłania do refleksji, a co za tym idzie, daje możliwość spojrzenia na codzienność z nieco innej perspektywy. Elementy baśniowości wynikające ze wspomnianych przeze mnie wcześniej odniesień tym bardziej dodają tej powieści uroku, niebanalnego kolorytu i zagadkowości. Takie połączenie gwarantuje wciągającą lekturę, od której ciężko będzie Wam się oderwać. Serdecznie polecam i zachęcam Was do przeczytania „Bacy”, a sama za jakiś czas sięgnę po jego drugą odsłonę, czyli „Jagnę”, która również jest już dostępna. * https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta * https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2024/01/pamietaj-ze-kazda-odsona-piekna-ma-swoj.html

Rzadko doceniamy życie. Łatwiej przychodzi pomniejszanie jego wartości. Nie mamy czasu, aby zauważyć tego co w nim najcenniejsze. Docenić ludzi wokół siebie, zachwycić się prostymi rzeczami: błękitem nieba, śpiewem ptaków, zapachem pieczonego ciasta. Tak łatwo w dzisiejszym świecie się zgubić. Wpaść w pułapkę niezadowolenia i przekonanie, że do pełni szczęścia wciąż nam czegoś brakuje. Gdy nagle stracimy bezpowrotnie coś co najcenniejsze, uświadamiamy sobie, że życie to jeden wielki chaos. Nigdy nie jest prostą drogą. Czekają nas ślepe zaułki, objazdy i często błądzimy, skręcając w niewłaściwą stronę. Istotne, żeby się odnaleźć. Otoczeni gęstą mgłą życiowych iluzji, nadziei i pragnień, szukamy jak ślepcy w labiryncie złudzeń. "Nie wszystko, co ważne, widać. Nie wszystko, co widać, jest ważne". Kasia straciła wszystko. Cały swój świat. Pozostał niewyobrażalny ból. Wspólna droga z mężem rozeszła się. Marzenia i plany poszły w zapomnienie. Musi poskładać na nowo swoje życie. Wyjeżdża, by zapomnieć, do ukochanej Żabnicy, gdzie otulona babciną miłością i wspomnieniami, szuka ukojenia. Spotkania z naturą, tęsknota za umiłowanym dziadkiem i górskie ścieżki, prowadzą ku przeznaczeniu i zrozumieniu tego co niezrozumiałe. Wyjątkowy, subtelny debiut. Niezwykle klimatyczny. Jest w nim magnetyzm. Przyciąga umiłowaniem do przyrody i baśniowością. Chce się w tym świecie trwać. Powieść pełna symboliki, a w tle legendy. Diablak, Mamuna, Nocnica. Demony i zmory. Pośród piękna natury Beskidu Żywieckiego tętnią emocje. Ulotność chwili i jej nieprzewidywalność porusza. Bohaterka błądzi po ścieżkach wspomnień z dzieciństwa, by odnaleźć siebie. Dylematy, rozterki, wybory które nie zawsze są proste i oczywiste. Relacje i więzi rodzinne. Ukryty dar staje się przekleństwem, ale kieruje ku wolności. Natura myśli prowadzi po dróżkach umysłu, szukając dróg wykraczających poza zwykły porządek świata. Odgłos rąbanego drewna i mgła przenoszą ją w inny wymiar rzeczywistości. Między przeszłością a teraźniejszością. Ukryta tajemnica i nierealność. Przeszłość żyje w nas i postępuje. Nie można jej zmienić. Za tajemniczą bramą przeznaczenia kryje się prawda. Wkrocz na tę drogę. Jeśli chcesz odkryć właściwy szlak, trzeba uleczyć swój wewnętrzny świat. Ci, którzy odeszli pozostają na zawsze w naszej pamięci i sercu i tam żyją. "Czas nie goi ran, on tylko uczy nas, jak z nimi żyć". Jestem urzeczona tą historią o utracie, która osiada na dnie serca i chce się ją przytulić. Delikatność w prostocie prozy życia i upiorność tego co nieuchronnie. Wiele prawd życiowych ukrytych na kartach tej powieści. Skłaniają do refleksji. Nostalgia i zaduma nad przemijającym życiem. Wysmakowany debiut. Czytajcie! Polecam.

Wyrazem wielkiego sentymentu do górskiego krajobrazu, beztroskiego dzieciństwa spędzanego w malowniczej beskidzkiej Żabnicy, jest debiutancka powieść Sylwii Strzelczyk pt. ,,Baca". Stanowi ona swoiste podziękowanie dla babci i dziadka, którym autorka zawdzięcza swoje najpiękniejsze wspomnienia. Opiekuńcza postawa babci, relacja oparta na wzajemnej miłości i zaufaniu oraz fascynujące opowieści prababci i dziadka, wywarły tak ogromny wpływ na autorkę, że po latach zaowocowały nietuzinkową pozycją książkową, do której lektury gorąco zachęcam. Życie nie rozpieszcza głównej bohaterki - Kasia nie dość, że nie pogodziła się ze śmiercią ukochanego dziadka, musi jeszcze zmierzyć się z bolesną prawdą o swoim małżeństwie. Rozczarowanie i ból, jaki towarzyszy młodej nauczycielce, są tak druzgocące, że jedynym wyjściem wydaje się ucieczka w rodzinne strony i troskliwe ramiona babci. Na miejscu, w dramatycznych, a jednocześnie tajemniczych okolicznościach poznaje charyzmatycznego górala. Nie w głowie jej romanse, ale nie sposób przejść obojętnie obok kogoś, kto łączy w sobie najlepsze cechy i wszystko to, co dziewczyna najbardziej kocha w górach. Mężczyzna ma jednak także swoją mroczną stronę i przeszłość, która nie daje o sobie zapomniec. O tym jednak musicie przeczytać już sami. Autorka stworzyła w tej niewielkiej objętościowo pozycji niesamowity klimat. Jest otwartość i życzliwość, jaka cechuje ludzi gór, jest ich piękno i dostojeństwo, przy tym spora doza niepokoju, tajemnicy i mroku. Bywają momenty, kiedy balansujemy na cienkiej linie pomiędzy światem realnym i snem, przywidzeniem, fantasmagorią. Odwołanie się do miejscowych legend i podań pozwoliło autorce stworzyć nietuzinkową postać tytułowego Bacy, inspirowaną zbójnikiem z legendy o Babiej Górze, zaś sięgnięcie po elementy mitologii słowiańskiej dodało kreacji świata przedstawionego dodatkowych walorów. Wątkowi uczuciowemu, podobnie jak samej scenerii, w której ów wątek się rozwija, nie sposób odmówić romantyczności, nic nie jest jednak tak proste i oczywiste, jakby się wydawało, postaci zmierzą się z konsekwencjami podjętych decyzji i wyborów, mając w pamięci starą prawdę, że to, co najważniejsze, pozostaje niewidocznym dla oczu. Zakończenie mnie jednak zupełnie nie satysfakcjonuje - domagam się kontynuacji, to się nie może tak skończyć, pewne treści wręcz domagają się rozwinięcia! A wam, jeśli zaciekawiły was moje wynurzenia, polecam osobiste zapoznanie się z ,,Bacą" - czekają was niezapomniane wrażenia. 😘

Akurat tak się złożyło, że po książkę sięgnęłam w okolicach Sylwestra i chyba nie mogłam wybrać lepszego momentu. A to dlaczego? Bo dla części z nas ostatni dzień roku to czas podsumowań, refleksji, wspomnień, ale również nadzieja na lepsze jutro. I między innymi właśnie tym charakteryzuje się książka Pani Sylwii Strzelczak. ➡️ Autorka już na samym początku wywołała u mnie wzruszenie, dedykując swoją książkę dziadkom. Często nie doceniamy szczęścia, jakim jest możliwość poznania babci czy dziadka, a to właśnie oni są prawdziwą kopalnią wiedzy oraz życiowego doświadczenia, z którego powinniśmy czerpać całymi garściami. ➡️ "Baca" to dla mnie całkiem nowe doświadczenie literackie. Jest to połączenie obyczajówki oraz romansu z elementami fantastycznymi i dawnymi wierzeniami. ➡️ Góry to miejsce, które kojarzy mi się z moim tatą. To właśnie tam robimy sobie wypady "ojca z córką", a Babia Góra często znajduję się na naszej liście. Uczciwie jednak muszę przyznać, że do tej pory aspekt historyczny oraz legendy nie były w kręgu moich zainteresowań. Okazuje się, że popełniałam duży błąd. ➡️ Podczas lektury "Bacy" czytelnik zostaje wprowadzony do innego świata. Razem z główną bohaterką odkrywa powoli już zapominane tradycje, wierzenia. Cofamy się do czasów dzieciństwa - naszego oraz naszych przodków. ➡️ Motyw drogi, którą odbywa Kasia to nie tylko fizyczne zdobywanie kolejnych szczytów, ale również podróż w głąb siebie. Odnalezienie własnego głosu w momencie, gdy dotychczasowe życie legło w gruzach. Kasia jest młodą nauczycielką języka polskiego, która próbuje się odnaleźć po tym, jak jej życie osobiste legło w gruzach. Szuka pocieszenia w rodzinnych stronach, gdzie mieszka jej ukochana babcia. Akcja przenosi się do malowniczej Żabnicy leżącej w Beskidzie Żywieckim. Tam dziewczyna poznaje przystojnego górala. Jak się później okazuje, mężczyzna skrywa mroczną tajemnicę… ➡️ Autorka w doskonały sposób oddała emocje bohaterki, a piękne opisy przyrody i krajobrazu sprawiły, że czytelnik przeniósł się do magicznego świata gór. ➡️ Wisienką na torcie jest piękna okładka.

W "Bacy" kryją się elementy realizmu magicznego. Ale "Baca" to przede wszystkim świat gór i góralskich tradycji oraz wierzeń. Znajdziemy tutaj piękne widoki, życie w zgodzie z przyrodą, odgłosy natury, szacunek do przeszłości, do osób starszych, wiarę w Boga, w ciężką pracę- wszystkie te wartości, które dla górali są najważniejsze. Zetkniemy się także z czarami i gusłami. Autorka ożywia na kartach powieści góralskie pojęcia (jak "tybetka"), legendy (jak ta o Diablaku na Babiej Górze), stare wierzenia i zabobony (o Nocnicy i Zmorze). Przywołuje w swojej powieści postacie historyczne (jak Sebastian Bury- zbójnik z XVII w. na Żywiecczyźnie) oraz rzeczywiste miejsca (jak schronisko górskie "Rysianka" w Beskidzie Żywieckim). Wszystko to tworzy specyficzny góralski klimat. . Ale "Baca" to także powrót do wspomnień z czasów dzieciństwa. Wydarzenia graniczne w życiu często sprawiają, że wracamy do miejsc, które kojarzą nam się ze szczęśliwym dziecięcym czasem. Dla głównej bohaterki takim właśnie miejscem jest dom babci w górach. Pobyt w nim to także powrót do "starych i zapomnianych czasów", które budzą wspomnienie silnej emocjonalnej więzi z nieżyjącym już dziadkiem. Nie tylko nasila to tęsknotę za minionym czasem, ale też stanowi "kompres na skołatane nerwy". Miłość do dziadków ukształtowała bohaterkę jako osobę empatyczną, wrażliwą, pełną pokory i szacunku wobec ludzi starszych oraz natury. Autorka z czułością kreśli obraz stosunków międzyludzkich, uwypuklając te wartości, które są w życiu najważniejsze. . Z ciekawością obserwowałam zmagania bohaterki z otaczającą ją rzeczywistością. A ta jest jednak dosyć specyficzna. "Wiele rzeczy i zjawisk" jest tutaj nierealnych i zbyt fantastycznych. Miałam często problem, żeby odnaleźć się w tej konwencji. Przechodzenie ze świata rzeczywistego do tego równoległego- stanowiło wyzwanie. Coraz śmielej wybrzmiewał wątek romantyczny. Chciałam, żeby ten świat mnie zahipnotyzował swym kolorytem, uwiódł. Jednak te elementy baśniowości sprawiły, że całość wymykała się mojemu postrzeganiu świata. Stąd niektóre emocje nie rezonowały we mnie tak, jakbym chciała. Pomimo tego- warto przeczytać. Lekki styl i duża wrażliwość Autorki.

Zapewne znacie to uczucie, gdy napisać recenzję książki, która wywarła na Was wrażenie, ale nie możecie znaleźć słów, by to odpowiednio zrobić. Ja tak właśnie miałam....❤️ Historia powieści rozpoczyna się w momencie, gdy Kasia, młoda nauczycielka języka polskiego rozstaje się z mężem i szukając ukojenia, wyjeżdża w rodzinne strony. W Żabnicy, gdzie mieszka jej babcia, próbuje uspokoić umysł i serce, a podczas jednej z wędrówek poznaje tajemniczego górala... "Nie wszystko, co widać, jest ważne. Nie wszystko, czego nie widać, jest nieprawdziwe." Ten cytat idealnie pasuje do tej historii, która na zaledwie 257 stronach, dała mi wiele emocji. Ta książka, to taka sentymentalna podróż autorki na tereny dobrze jej znane i ukochane. To tam mieszkali jej dziadkowie, a teraz już tylko babcia. To tam dziadek opowiadał jej miejscowe legendy i podania i to na ich podstawie została stworzona postać tytułowego Bacy. Jeśli jesteście fanami cyklu "Kwiat paproci", musicie sięgnąć po tę pozycję, bo znajdziecie tu fajną namiastkę tamtego klimatu. Po drugiej stronie gór- autorka dosłownie zabiera Nas w tę podróż, która jest niezwykła, magiczna, świat realny miesza się z tym wymyślonym, a granica między nimi jest naprawdę cienka. Czy polecam? Po stokroć TAK! ❤️ ja już nie mogę się doczekać kontynuacji. Współpraca reklamowa z @wydawnictwo_vectra