Trudna miłość (okładka  miękka, wyd. 10.2018)

Czytałam lepsze tej autorki ☹️

Kto co lubi. Nie dla mnie

Zakochanie jest wspaniałym stanem, uskrzydla, ukazuje wybranka w idealnym świetle, napawa optymizmem i wiarą, że żadne przeszkody nie są nam straszne. Niestety, największe tarapaty funduje nam zwykła codzienność, gdy opada pierwsza fascynacja, przytłaczają nas obowiązki, zmęczenie, rośnie potrzeba przestrzeni. Pomału dostrzegamy wady partnera, pojawia się również żal, że wspólne chwile nie są już tak ekscytujące, znamy się na wylot, oszczędzamy komplementy, nie zabiegamy o siebie jak dawniej, a pożądanie zostaje przysłonięte codziennymi pretensjami. Właśnie wtedy człowiek może szukać pocieszenia, bo przecież każdy potrzebuje troski, uścisków i pewności, że jest dla kogoś ważny. Natalia nigdy nie chciała zdradzić męża, a jednak przypadkowo spotkany mężczyzna z każdym dniem stawał się dla niej kimś ważnym. Ich przyjaźń najpierw była piękną relacją, po to, by po chwili zostać przytłumiona zazdrością i zaborczością, a także niechcianym pociągiem. W momencie, gdy znajomość z tajemniczym facetem okazuje się być czymś zupełnie innym, niż dotąd przypuszczała, Natalia jest na skraju wyczerpania a jej zaniedbana rodzina ewidentnie potrzebuje pomocy. Kobieta decyduje się na wielkie zmiany, wierzy, że nie jest za późno na naprawienie relacji z córką, jak i odbudowanie jej małżeństwa. Niestety, wygląda na to, iż los ma wobec niej zupełnie inne plany... "Kocham głupio i całą sobą. Odczuwam tę miłość wszystkimi zmysłami, wszystkimi zakończeniami nerwowymi. Kocham intensywnie. Im dłużej go znam, tym bardziej pragnę jego obecności. Kocham, mimo chaosu, niepewności, cierpienia." Gabriela Gargaś nakreśliła nadzwyczaj poruszającą, głęboką, boleśnie prawdziwą opowieść o wszelkich obliczach miłości. Przypomniała nam, iż to nie tylko romantyczne chwile, ale też szara codzienność, sztuka przebaczania, przywiązania, umiejętność rozmawiania. Mimo że każdy z nas nosi ją w sercu, to jednak nigdy nie można jej zaniedbać, wymaga ciągłej nauki i opieki, gdyż potrafi zmieniać się zależnie od napotkanych sytuacji. Miłość to także macierzyństwo, niełatwe, pełne wzlotów i upadków, radości i uśmiechów, bywa też, że umocnione niesprawiedliwą chorobą, nie zawsze możliwą do pokonania. "Z każdego dnia można zebrać kilka okruchów szczęścia. Trzeba nauczyć się kochać to, co przynosi życie." Historia nakreślona przez autorkę to niepojęty wulkan emocji, jaki momentalnie obezwładnia czytelnika. Bije z niej przejmujący realizm, dlatego dość szybko utożsamiamy się z naszkicowanymi postaciami. Ta powieść jest jak życie, słodko-gorzka, pełna pięknych, poruszających chwil, ale także tych przerażających, które nas umacniają i kształtują. "Trudna miłość" to jedna z tych książek, jakie przeżywa się całym sobą, otumania, uzależnia i skłania do głębokiej zadumy, nie tylko daje nam cenne lekcje, ale również potrząsa nami i przypomina, jakimi bogaczami jesteśmy, jak wielu rzeczy nie doceniamy. „Jest na świecie taka miłość, która jest bezinteresowna i najprawdziwsza ze wszystkich – to miłość matki do dziecka. Choćby nie wiem co się stało, choćby nie wiem jak bardzo własne dziecko cię zawiodło, zraniło, to i tak będziesz je kochać ze wszystkich sił. Ta miłość jest jedną z najpiękniejszych miłości." Postacie stworzone przez autorkę są jak najbardziej przemawiające, to osoby, które codziennie mijamy, to ludzie, jacy do złudzenia przypominają nas samych. Ukształtowani przez liczne doświadczenia, pragną szczęścia, wsparcia, miłości, a jednak kpiący los podrzuca im kolejne kłody pod nogi. Czasem to nic nieznaczące problemy, czasem prawdziwe katastrofy, pod ciężarem których trudno się nie złamać. Książka Gabrieli Gargaś udowadnia jednak, że można odnaleźć w sobie nieopisane pokłady energii i przetrzymać burzę, a najsilniejsza motywacją będzie właśnie sama miłość, niełatwa, lecz szczera, wymagająca poświęceń i kompromisów. "Z miłości robi się różne rzeczy. Miłość nie zważa na nic, rozrywa więzy małżeńskie, nie obchodzi jej wiek, stan konta i twoje zobowiązania. Dla niej nie ma przeszłości ani przyszłości, najważniejsza jest teraźniejszość. Bywa nieodpowiedzialna, ale zawsze ma sens. I tylko miłość sprawia, że serce oddala się od rozumu o tysiące mil." "Trudna miłość" jest nadzwyczaj głęboką, chwytającą za serce, przenikającą na wskroś powieścią, którą powinna przeczytać każda kobieta. To nie tylko przerażająco prawdziwa opowieść o najróżniejszych obliczach miłości, ale również drogowskaz po zagmatwanych meandrach życia, gdzie wybaczanie i pomaganie stanowi przecież największą wartość. Przesycona trudną, bolesną tematyką lektura, która skłania do zadumy, podkreśla, co tak naprawdę jest ważne, a przede wszystkim przypomina, by niczego nie oceniać po pozorach, bo wszyscy popełniamy błędy, ale też każda sytuacja ma przecież dwie strony medalu

Pani Gabriela wprowadza czytelnika w świat uczuć, które zmieniają się jak sinusoida. Bohaterowie książki poszukują swojego miejsca na świecie, tej jedynej prawdziwej miłości. Często nie dostrzegają, że swoim postępowaniem ranią najbliższych. W małżeństwo wkrada się rutyna i przyzwyczajenie. Zapominając o zwykłej rozmowie ze swoim małżonkiem, drobnych gestach miłości, które utrwalają małżeństwo. Jest to prosta droga, która skutecznie oddala od siebie dwoje ludzi, którzy kiedyś nie widzieli świata poza sobą. Dopiero tragedia otwiera im oczy, na to co jest najważniejsze. Boleśnie przekonała się o tym Natalia, która nieustannie skupiała się tylko na własnych potrzebach, zapominając o potrzebach emocjonalnych męża i córki. Autorka w "Trudnej miłości" pokazuje nam liczne oblicza miłości, jej blaski i cienie. Nie sposób ocenić, która miłość jest lepsza, gdyż gdy kochamy, to to jest najważniejsze. Natalia i Gośka musiały dojrzeć do swoich miłości i zaakceptować siebie, jako kobiety. Z pewnością traumatycznym przeżyciem jest choroba dziecka, gdy istnieje widmo jego śmierci. Jakim heroizmem musi wykazać się rodzic, gdy wie że jest bezsilny i nie może pomóc swojemu dziecku, które kocha ponad życie. Bardzo poruszający emocje w czytelniku jest opis dzieci przebywających w hospicjum. Dojrzałość dzieci w obliczu śmierci poraża niejednego dorosłego. Z początku książka wydawała mi się nudna. Przyjaźń Natalii z Nieznajomym wydawała mi się co najmniej dziwna. Do końca nie wiem czy była ona prawdziwa, czy tylko wymysłem Natalii. Niemniej jednak stanowiła punkt zwrotny w życiu bohaterki. Natalia w końcu zapragnęła zmienić swoje życie podejmując się pracy zawodowej, dzięki temu uwierzyła w swoje możliwości i odzyskując wiarę w siebie, że jest w stanie osiągnąć wszystko co sobie zaplanuje. Od tego momentu już nie mogłam oderwać się od książki. Bardzo chciałam dowiedzieć się jak potoczą się losy Natalii i jej rodziny. Jednak to co zaserwowała autorka, powaliło mnie. Eksplozja emocji, jakie towarzyszyły mi podczas czytania przytłoczyły mnie swoim ciężarem. Razem z bohaterkami przeżywałam ich radości i smutki. Patrzyłam z niedowierzaniem, jak jedna decyzja może zniszczyć życie wielu ludzi. Jednak po burzy przychodzi słońce i tak samo Natalia, Julia, Gosia i Ola podnoszą się i przekuwają traumatyczne przeżycia w dobro, które daje im szczęście i radość. Jednak wcześniej muszą pogodzić się z wieloma trudnymi wydarzeniami w ich życiu (...) Dziękuję wydawnictwu Dragon za książkę.

Bohaterką powieści nie jest ani żadna piękność, ani też kobieta sukcesu. To Natalia, osoba w średnim wieku, „kura domowa” – bo tak o sobie mówi, która należy do przeciętnych, zwyczajnych i niezadowolonych ze swojego życia osób. A to chyba najgorsze uczucie z możliwych, bo przecież życie mamy jedno i chcemy przez nie przejść jak najowocniej i jak najlepiej. Z bohaterką powieści może się jednak utożsamiać wiele kobiet, bo przecież nieraz nachodzą nas chwile zwątpienia, widzimy swoje słabości i niedoskonałości. U boku Natalii pojawia się dwóch mężczyzn. Jeden Nieznajomy, idealny, wnoszący w jej życie impuls do zmian. Kim jest? I czy aby na pewno wszystko w nim jest takie prawdziwe? Drugi, Wiktor – mąż, z którym przeżyła już tak wiele lat, zatracając umiejętność radowania się ze wspólnie spędzonych chwil. Zdaje się, że to małżeństwo chyli się ku rozpadowi, w dużej mierze dlatego, że brak w jego szeregach rozmowy. Bo nie ma nic gorszego niż tłumienie problemów wewnątrz siebie i niewykazywanie zainteresowania troskami drugiej osoby. To zabija. Zabija mocniej niż zdrada. Jednym z czołowych bohaterów powieści jest zatem miłość. Tak, i to nie ta jednotorowa, dotycząca typowego staniu zakochania. Tutaj pojawia się wiele jej skomplikowanych ścieżek, jest ból, etapowe pokonywanie przeszkód, przebaczenie, zdrada, są poszukiwania, popełnione błędy, są trudy – trudy pojawiające się na drodze do miłości. Autorka naprawdę potrafi zaskoczyć, wcale nie tym wyszukanym, filmowym scenariuszem, a prozą dnia codziennego, ludzkimi słabościami. W historii czytelnik ma okazję przyjrzeć się także cierpieniu dziecka, chorobie, jest motyw hospicjum. Na brak palety emocji z pewnością nie można narzekać. Bardzo życiowa, a zaskakująca historia. O ludziach takich, jak my, ciągnących za sobą bagaż wad i zalet. O wielu obliczach miłości, tej kojącej, jednoczącej, ale także tej niszczycielskiej, trudnej. Na pewno nie słodka, raczej mająca smak goryczy – powieść obyczajowa skłaniająca do refleksji i pobudzająca do zmian. A przecież o to chodzi w dobrej książce, by pozostawała na dłużej dając o sobie znać jeszcze na jakiś czas po zamknięciu ostatniej strony. https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2019/02/trudna-miosc-gabriela-gargas-zdrada.html

Znam wiele powieści Gabrieli Gargaś, jednak nigdy wcześniej nie słyszałam o Trudnej miłości, a to książka, która doczekała się już kolejnego wydania. Książki Pani Gabrieli przyciągają mnie jak magnes, bo ona nie pisze na siłę, nie pisze ckliwie i zwyczajnie. Jej każda książka napisana jest emocjami, ma głęboki przekaz i porusza problemy i dylematy, z którymi boryka się wielu z nas. I taka właśnie jest też ta powieść. Muszę jednak przyznać się Wam szczerze, że początek z tą historią miałam dość trudny, bo ciężko było się mi wkręcić w fabułę, na całe szczęście po kilkudziesięciu stronach przepadłam z kretesem i zachłannie chłonęłam każde napisane przez autorkę słowo. Ta opowieść robi wrażenie i naprawdę Ciszę się, że na nią trafiłam, bo to bardzo dobra, mądra i pouczająca historia, która skłania do wielu przemyśleń i refleksji. Momentami książka przytłacza smutnymi emocjami, a temat dzieci przebywających w hospicjum, w którym dominuje śmierć, porusza do głębi. Autorka porusza w niej wiele trudnych i bolesnych tematów takich jak zdrada, choroba dziecka, czy nawet śmierć. Zdecydowanie jest to książka obok, której nie można przejść obojętnie, bo historia Natalii może pomóc odmienić życie niejednej kobiecie. "Jest na świecie taka miłość, która jest bezinteresowna i najprawdziwsza ze wszystkich – to miłość matki do dziecka. Choćby nie wiem co się stało, choćby nie wiem jak bardzo własne dziecko cię zawiodło, zraniło, to i tak będziesz je kochać ze wszystkich sił. Ta miłość jest jedną z najpiękniejszych miłości." „Trudna miłość” to powieść przede wszystkim o miłości. O jej licznych twarzach, jej cieniach i blaskach. To powieść, która na początku wydaje się lekka, ale im dalej czytamy, tym bardziej odnajdujemy w niej trudy i gorycz dnia codziennego. To historia o miłości, o zdradzie, o walce z chorobą, przyjaźni, o przebaczeniu, która koniec końców ukazuje siłę, jaka drzemie w każdej kobiecie. To powieść niesamowicie mądra, która wzrusza i skłania do refleksji. Jeżeli jeszcze nie znacie tej historii, to gorąco ją Wam polecam.

Gabriela Gargaś prezentuje nam całą gamę postaci oraz emocji. Opisy są mięsiste, przykuwające uwagę. Jest to opowieść, która może pomóc nam przewartościować nasze życie i dojrzeć do pewnych decyzji. Natalia jest przykładem kobiety, która postanawia zawalczyć o siebie, spełnić swoje ambicje zawodowe oraz pokazuje jak stać się kobietą niezależną. Ta historia jest też przykładem na to, że nic nie dzieje się w naszym życiu bez przyczyny, że pewne rzeczy muszą się wydarzyć, byśmy mogli poradzić sobie z innymi wyzwaniami. Natalia, żona Wiktora, kobieta która poświęciła całe swoje życie dla dziecka i męża. Stworzyła „układ idealny”, czyli obiad zawsze na czas, mieszkanie posprzątane i pełna gotowość o każdej porze dnia i nocy by być pomocną córce i mężowi. Tylko czy tak można przez całe życie? W wieku 39 lat ma dosyć bycia „kurą domową”. Całą sobą odczuwa, że gdzieś po drodze zatraciła siebie, nie czuje się spełniona w żadnym wymiarze swojego życia

Trudna miłość to książka, którą koniecznie musiałam przeczytać. Już sam jej tytuł wskazywał, że będzie to lektura, z której wyniosę wiele dla siebie i nie myliłam się. Książka jest po prostu cudowna. Urzekło mnie w niej jej autentyczność i prawda, która bije od głównej bohaterki Natalii. Z pewnością niejedna czytelniczka może przyznać, że była w podobnej sytuacji, co ona. Każda z nas marzy o zmieni swojego życia, jednakże nie wszystkie mamy na to odwagę. Natalia miała. Z pewnością każda czytelniczka będzie pod wrażeniem tej książki. Polecam szczególnie tym Panią, które nie mają zbyt wiele odwagi do zmiany swojego życia.