Rdza (okładka  miękka, wyd. 09.2021)

Cudowna, mądra powieść. Życie, przyjaźń, przemijanie.

24/52 Pierwsze spotkanie z Jakubem Małeckim za mną i już wiem skąd te zachwyty nad autorem. Rdza jest napisana w tak przejmujący sposób, że trudno się od niej oderwać. Potrafi wzruszać, zaskakiwać, ale i szokować. Autor opisuje z pozoru zwyczajną scenę i nagle dosłownie jednym słowem, czy zdaniem potrafi zmienić nastrój książki o 180 stopni. Z minuty na minutę wszystko przewraca do góry nogami. Mam wrażenie, że w jego książkach nie ma ani jednego zbędnego słowa. Żadnych niepotrzebnych ozdobników. Wszystko jest surowe i mocne. Wszystko jest po coś. Nie ma tu zapychaczy. Historia dzieje się na kilku planach czasowych. Sięgamy w dal, w wojenną zawieruchę, ale też pływamy po latach 2000 . Szymek, Budzik, Tośka, to główne tryby opowieści. Każdy z nich z własną historią. Każdy inaczej poobijany przez życie. Ze swoimi demonami radzą sobie na własny sposób. Ich losy w trakcie opowieści przechodzą różne fazy, przybliżają się i oddalają. Podejmowane przez nich decyzje prowadzą ich (i nie tylko ich) w różne zakamarki życia. Nie zawsze pożądane. Im dalej w las, tym łatwiej jest zrozumieć ich myślenie i początkowo zaskakujące decyzje. Totalnie dobra książka. Smutna i bardzo refleksyjna. Przede mną Korowód. Już nie mogę się doczekać ♡ #jakubmałecki #rdza #literaturapiękna

Opowieść o rodzinie i przemijaniu. O tym, co w życiu jest wazne. O wojnie, o cierpieniu. Przeplatanie ów uczuć w wykonaniu Pana Kuby, to majstersztyk. Jest to moja pierwsza książka Jakuba Małeckiego i już kolejna czeka na półce do przeczytania. W jeden wieczór przeczytałam "Rdze". Nie mogłam się oderwać.

Książka wciąga już od pierwszego rozdziału, historia opisana z dwóch perspektyw czasowych, polecam

Polecam miłośnikom JM

Miłe zaskoczenie

Do przemyśleń

Polecam

Polecam

Są takie książki, które zostają w czytelniku. Znajdują sobie w nim wolną przestrzeń i osiadają, jak kurz na starych meblach. "Rdza" zdecydowanie należy do grupy tych, które osiadają. Czytaliście? "Rdza" to codzienność ludzi z Chojen. Codzienność, która pod wpływem pióra Jakuba Małeckiego nabiera tak dużego ładunku emocjonalnego, że nie sposób ukryć wzruszenia. Czytając ją, niby przypadkiem i od niechcenia, przytrafiają się czytelnikowi delikatne pęknięcia serca, które uzupełniają bolesne razy w splot słoneczny. Ta książka zalewa serce tytułową rdzą, ogromnym żalem i tęsknotą za utraconymi osobomi i niespełnionymi marzeniami. Rezonuje na każdej, nawet tej najbardziej skrywanej, strunie serca. Wzrusza. Rozwala emocjonalnie. Ukochuje. Szymon i Tośka. Osierocony wnuk i jego babcia. Próbują nauczyć się żyć ze sobą i uwierzyć, że ten potworny ból po stracie bliskich, który noszą w sercu, kiedyś przeminie. Dla chłopca wszystko bez rodziców jest nowe. Zamiast żyć w mieście i nadal malować krowy musi przywyknąć do życia w zupełnie nowym, innym niż dotąd miejscu. Ale jak się przyzwyczaić, kiedy życie utrudnia Bozia. Przychodzi w nocy, nie lubi niepogody i to właśnie przez nią Szymon musi chować zabawki do pralki. A może to nie jest Bozia? Może to dawny ukochany babci Tosi? Może to "człowiek, który więcej był, niż nie był"? Ten, który lata temu, wraz z innymi, wdychał mdły zapach palonych ludzi? "Rdza" to historie zwykłych ludzi, które przeplatają się na przestrzeni czasu, opowiedziane w niezwykły sposób. Łączy je ból, poczucie straty i niewielkie odrobinki szczęścia, które czasem po prostu się przytrafiają, by rozjaśnić codzienność. Trudno opisać słowami to, co się czuję podczas lektury tej książki. Jest to tak intymne, delikatnie i ulotne, że trudno to złapać. Tę książkę po prostu trzeba przeczytać i poczuć. Smutek upchany pomiędzy zdania zalewa serce rdzą i sprawia, że coś w środku pęka i uwiera już zawsze, kiedy wracamy wspomnieniami do tej lektury. Czytajcie! 🤍🤍🤍