Beach read (okładka  miękka)

Moim osobistym zdaniem książka nie zasługuje na taki fame ponieważ jest strasznie nudna, byłam pewna że książka będzie fajnym letnim romansem jednak tak nie jest, GDZIE JEST AKCJA?!???!! Strasznie ciężko się ją czytało. Mało jest tu coś o romansie dopiero na końcu zaczyna się jakiś romans pomiędzy bohaterami. Totalnie nie mój styl

To że jestem wielką fanką romansów, to sprawa oczywista. Lubię dobre zakończenia (nawet te banalne), trochę kiczowatości i emocje. Na moim regale to właśnie ten gatunek dominuje. Czasem tak sobie myślę, że może to naiwne trochę wierzyć w happy end, bo przecież tyle paskudnych rzeczy dzieje się dookoła, jednak to nie sprawia, że nadal dużą wiarę pokładam w szczęśliwym zakończeniu. W końcu ludzie piszą takie rzeczy, więc może raz na sto lat trafi się jakiś szaleniec w realnym życiu, którego będzie stać na romantyczny gest 😉🤷‍♀️ . Sięgając po tę książkę byłam pewna, że to taka historia na leżak, aby powygrzewać się w słońcu. Jednak nie do końca tak było. Właściwie początek jest dość ciężki, zważywszy na wydarzenia z życia January. Kobieta mierzy się z wieloma rzeczami, które sprawiają, że jej optymizm, zapał i uśmiech ulatniają się. Właściwie, gdy przybywa do domu ojca w stanie Michigan jest w wielkim dołku i nie bardzo wiem jak ma sobie poradzić z chaosem panującym w głowie. 1. Ukochany ojciec umarł (przy czym dowiedziała się, że zdradzał chorą matkę) 2. Rzucił ją facet 3. Nie ma pieniędzy, ani pomysłu na kolejną książkę 4. Matka za nic w świecie nie chce rozmawiać o drugim życiu ojca 5. Najlepsza przyjaciółka jest cholernie daleko i nie ma się nawet komu wypłakać. Tak prezentuje się postać głównej bohaterki. Całe życie wierzyła w serduszka, romantyzm i starała sie patrzeć na świat przez różowe okulary. Niemniej teraz jej życie nie rysuje się kolorowo. Wtedy na jej drodze pojawia się Gus, mężczyzna, który był jej rywalem na studiach i zawsze wyśmiewał się z jej romantycznych historii. Co z tego wyniknie? . Gus, a właściwie Augustus Everett, to ten typ skrytego, mrocznego typa, który widzi wszystko w ponurych barwach. Ma swój urok, ale przez większość czasu jest niedostępny. Od kilku lat mieszka w małym miasteczku stroniąc od ludzi. Wtedy obok niego pojawia się January Andrews, ale zupełnie nie przypomina tej wesołej dziewczyny ze studiów. . "It's June in January, because I'm in love" . Książka poprowadzona jest z perspektywy January, dlatego skryty Gus, jest jeszcze bardziej tajemniczy. Główna bohaterka zagubiona we własnych uczuciach stara się poskładać do kupy i wyjść na prostą, a nieoczekiwanie przebywanie z jej nowym sąsiadem sprawia, że wraca powoli do swojego dawnego ja. Nie jest to jednak takie proste, ale czy miłość nie jest lekiem na całe zło? (dobra, tutaj trochę już przegięłam😉🤭). . Między bohaterami czuć napięcie i widać ich zaangażowanie. Jednak mimo wszystko wcale nie opisałabym tej pozycji jako "lekki romans". Coś przytłaczającego było w tej książce. Historie, które ludzie opowiadali w wywiadach do książki, dzieciństwo Gusa czy zachowanie ojca January, sprawiało, że mimo wszystko odczuwałam smutek i to całkiem duży. To ostatnie zmieszane z słodkimi wspomnieniami, na koniec miało gorzki wydźwięk, gdy miało się już całą perspektywę. Oczywiście, nie jest to jakaś ciężka literatura. Raczej z kategorii obyczaj-romans, bo mamy tutaj naprawdę kawał dobrej i przemyślanej historii. Znajdziemy w niej trochę humoru, barwne postaci drugoplanowe jak Shandy i Patt, czy sporą dawkę popkultury - bardzo lubię takie porównania w książkach, bo dzięki temu o wiele łatwiej mi wyobrazić sobie bohaterów. (True story: Meg Ryan była piękna, Taylor Swift zawsze pisze o rozstaniach, a pomysł by nazwać główna bohaterkę January od piosenki był genialny. No i to pisanie kartek. Strasznie lubię takie detale - nawet jeśli wydają się kuczowate). . Ja uwierzyłam w ich miłość i tak naprawdę w moich oczach zasłużyli na swoje szczęśliwe zakończenie, czy raczej szczęśliwe teraz. "To był po prostu kolejny dobry dzień. Idealny dzień. Szczęśliwe teraz, tak głębokie i szerokie, że wiedziałam – czy raczej wierzyłam – że nie muszę się martwić o jutro."

Wszyscy ją polecali wiec kupiłam. Książka mnie nie zachwyciła w połowie chciałam ją odłożyć. Czytało mi się ją "ciężko". Nie kupiłabym drugi raz

momentami nie mogłam się oderwać od czytania, natomiast przez większość czasu zmuszała się do czytania i marzyłam aby ta książka już się skończyła

Relacja pomiędzy bohaterami a także wydarzenia w książce wydawały mi się nierealne. Czułam,że ta historia nigdy nie miała miejsca i mieć go nie będzie. Wciągnęłam się trochę dopiero po około stu stronach, ale i tak często według mnie ,,nic się nie działo" w życiu bohaterów. Również spodziewałam się innego i ciekawszego zakończenia.

N polecam 💀💀💀

Ależ to było dobre! W książce Beach read wakacyjny romans – Emily Henry opowiada nam historię dwojga ludzi, którzy nie tylko skrywają swoje tajemnice, ale są także troszkę zmęczeni tym, co ich spotkało. Życie nie było łaskawe dla żadnego z nich i trudno im odnaleźć się w obecnej sytuacji. Jak sobie poradzą z przeszłością i cały czas piszącą się przyszłością? January po wielu przejściach wyjeżdża do domku nad jeziorem – chce odszukać zagubioną wenę i napisać nową książkę. Na miejscu spotyka Jego – rywala sprzed lat, wielkiego pisarza, którego książki zdobią witryny księgarń. Dzieli ich wszystko, łączy… praktycznie nic. Zawierają układ – oboje muszą napisać książkę nie w swoich klimatach. On, przeciwnik wszystkiego, co romantyczne, musi napisać romans, a ona – optymistka patrząca na świat przez różowe okulary, musi wczuć się w klimat “poważnej” powieści, która niekoniecznie ma dobre zakończenie. Zakład, jak zakład. Wiadomo, że nie zawsze możemy przewidzieć skutki pewnych rzeczy, a tym bardziej, jeżeli dopuścimy do głosu emocje i uczucia. Tak było i tym razem – bohaterowie przeżywają ciekawe przygody, pokazane są ich wzloty i upadki. Książka jest bardzo życiowa – nie jest przerysowana, nie ma cukierkowego i nudnego romansu. Bohaterowie są dorośli, okres nastoletni mają już dawno za sobą, więc i ich problemy i reakcje są zupełnie inne. Autorka świetnie połączyła dość trudne tematy (jak na przykład strata bliskiej osoby, trudna miłość, brak pieniędzy, choroba) z wakacyjną beztroską i typowymi, romantycznymi sytuacjami. Iskry, jakie wytwarzają się między Gusem i January, momentami można odczuć w postaci gęsiej skórki. Według mnie genialnie i wyraziście wykreowani bohaterowie – mieli swoje mocne i słabe strony, byli świadomi swoich wad, ale i pewni swoich zalet. Do tego wszystkiego dobrze stworzony wątek erotyczny, który tylko podgrzewał atmosferę. Wszystkie te elementy składają się na świetną powieść romantyczną, idealną na wakacje! Szczerze polecam! Pochłonęłam ją w półtora dnia, tego drugiego czytając do północy, bo nie mogłam się oderwać. Zakończenie, mimo że przewidywalne, to potrafi otulić. Książka poza przyspieszonym biciem serca, gęsią skórką i ogólnym rollcoasterem emocjonalnym daje również do myślenia. Kiedy ukrywane latami tajemnice głównych bohaterów wychodzą na światło dzienne, nikt nie wie, co wydarzy się dalej. Nawet oni sami.

Podeszłam do tej historii z pewnymi oczekiwaniami, a to dlatego, że ,,Ludzie, których spotykamy na wakacjach" od tej autorki było niesamowite. ,,Beach read" jest trochę gorsze niż wyżej wspomniana książka. Zacznę od pozytywów, których jest zdecydowanie więcej! January i Gus są bardzo dobrze wykreowani, polubiłam ich jako bohaterów. Ich relacja rozwija się w odpowiednim tempie, nie za szybko, nie za wolno. W książce występuje relacja, która bardziej do mnie trafia, mam na myśli cudowną przyjaźń January i Shadi. Ta dwójka jest przegenialna. Rodzinne więzi January są ciekawie przedstawione. Czytając o nich nie byłam obojętna na to co się dzieje, na początku ojciec January okropnie nie przypadł mi do gustu, ale rozdział z listami, który był bardzo emocjonujący odmienił moje spojerzenie na jego postać. Bohaterowie drugoplanowi są dla mnie neutralni, niektóre momenty z ich udziałem strasznie przypadły mi do gustu i nadawały książce uroku. Motyw z zakładem był po prostu świetny! Bardzo się zaangażowałam i byłam ciekawa jak to wszystko się skończy. Zakończenie idealnie pasuje do tej historii. Podczas czytania całej historii dobrze się bawiłam. Mimo wszystkich zalet coś mi przeszkadzało. Nie do końca wiem co bym zmieniła, czegoś mi tu brakło. Książka nie jest zła! Polecam ją, ale nie skradła mojego serca tak jak ,,Ludzie, których spotykamy na wakacjach". Moja finalna ocena książki to 4/5⭐.

Książka jest cudowna! Jej popularność jest w pełni uzasadniona. Opowiada ona o pisarce romansów, która utkwiła w martwym punkcie i nie może napisać nowej powieści. Dzieje się tak dlatego, że po prostu, przestała wierzyć w miłość. To nie jest słodki romans. To jest historia o zbyt wyidealizowanej miłości, o rozczarowaniu, opowiedziana ze sporą dawką sarkastycznego humoru. To jest opowieść o relacji zagubionych 28-latków, którzy już raz przegapili swoją szansę na szczęście. Czy można nazwać ją komedią romantyczną? Nie do końca. Panował w niej świetny humor, było mnóstwo romantyzmu, ale było też sporo cierpienia i bolesnych tajemnic z przeszłości. W pewnym momencie pojawił się wątek, który wywołał u mnie ciarki na ciele i strach, trochę jakbym czytała jakiś horror 🙂 I choć wiedziałam, że nie wydarzy się nic potwornego, to fajnie zostało to wplecione do książki. Okładka może wprowadzić Was w błąd. Nie wiem dlaczego określa się tę książkę jako wakacyjny romans? Chyba tylko dlatego, że akacja rozgrywa się w miesiącach letnich. Choć zakończenie mogło być nieco bardziej spektakularne, to gorąco Wam ją polecam! Dla mnie ta książka to cudo! Jest jedną z tych, do których będę chciała powrócić po latach.

Bardzo przyjemna książka. Rewelacyjna relacja głównych bohaterów. Bardzo prawdziwa i szczera. Czytałam tą książkę i ani przez chwilę się nie nudziłam. Jedyne co lekko mnie przymuliło to były listy, które były zdecydowanie nieciekawe dla mnie. Bardzo polecam, szczególnie na letnie wieczory. Występują SMUTne sceny (gdyby kogoś to ciekawiło, ale były to najlepiej opisane sceny jakie w życiu czytałam. Podobało mi się, że nastąpiły naturalnie, a nie po pierwszym spotkaniu, przez co jeszcze intensywniej odczuwałam emocje bohaterów.