Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym (okładka  miękka, wyd. 04.2023)

Świetna książka z przykładami . Polecam

Mega książka. Kiedy pierwszy raz ja przesłuchałam na audio booku zapragnęłam ją mieć namacalnie. Zakupiłam 2 bo dla bliskiej mi osoby. A po tygodniu następną w prezencie dla przyjaciółki. Uważam że ta książka jest jasna,przejrzysta i zrozumiała dla każdego.Czyta się ją przyjemnie i lekko.Jestem wdzieczna autorce za jej napisanie i wydanie. Twarda mocna okładka. POLECAM ❤️

Od czasu do czasu lubię czytać poradniki. Jedne mnie interesują bardziej, a drugie niestety mniej. Najnowsza książka Melissy Urban "Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym?" stoi gdzieś pośrodku. Miejscami było interesująco, ale zdarzały się również i takie momenty, przez które chciałam odstawić ten poradnik na półkę. Jednak nie byłabym sobą, gdybym jej nie przeczytała do końca. Autorka daje dobre rady, dotyczące stawiania granic w relacjach z rodzicami, dziećmi, partnerami i dziadkami. Nie brakuje również wyznaczania granic w miłości, pracy i w życiu towarzyskim. Swoją drogą Melissa Urban ma ciekawe poglądy. Autorka w swojej książce "Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym?" podaje dużo informacji o swoim prywatnym życiu, dzięki temu możemy ją lepiej poznać. Cieszę się, że wyszła ze swojego nawyku. Czy teraz potrafi wyznaczać jasne granice? Najpierw poznajemy teorię, a potem przechodzimy do praktyki. Autorka podaje przykłady, a potem trzy warianty odpowiedzi (zielona — jest lekka, żółta — już bardziej stanowcza i czerwona — po której każdy człowiek powinien odpuścić, ponieważ ta odpowiedź jest taka, że aż w pięty idzie), które powinniśmy stosować w życiu. Na początku każdy z nas powinien wiedzieć, czego chce. Później powinniśmy stawiać granice, których nikt nie powinien przekraczać, a gdy ją przekroczy, powinien zostać o tym poinformowany. Czy wy w swoim życiu czujecie się wolni, czy raczej osaczeni? Czy możecie robić, to co chcecie, czy raczej macie nad sobą kata i to jego życzenia realizujecie? Żeby czuć się wolnym, trzeba pamiętać o swoich uczuciach i wyznaczyć granice, których nikt nie może przekroczyć. Warto przyjrzeć się z bliska temu poradnikowi, a złote rady w nim zawarte wziąć sobie do serca. Zachęcam do przeczytania, o ile lubicie poradniki. Każdy tutaj powinien znaleźć coś dla siebie.

Wyznaczanie granic nie jest łatwym zadaniem, ale warto się go nauczyć. A z pomocą książki Melissy Urban „Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym” staje się to o wiele bardziej przystępne, wszak dostajemy tu czarno na białym gotowe rozwiązania wielu konfliktów, jakie większość z nas napotyka na pewnym etapie życia. Autorka podaje mnóstwo przykładów spornych sytuacji, a każdemu z nich przypisuje trzy możliwe etapy rozwiązania – granicę zieloną, żółtą i czerwoną. Kolorystyka ta jest nieprzypadkowa i łatwo się domyślić jak mogą wyglądać poszczególne granice. Jak wyznaczać granice w relacjach rodzinnych, sąsiedzkich, w miejscu pracy? Jak reagować na niezapowiedziane wizyty krewnych, nadmiernie gadatliwych sąsiadów, albo służbowe telefony na urlopie? Odpowiedź jest jedna – z poszanowaniem zarówno uczuć swoich, jak i drugiej osoby, której konfliktowa sytuacja dotyczy. Melissa Urban ma, w mojej ocenie, bardzo zdrowe podejście do relacji i ponad tak lansowany w ostatnich latach w wielu poradnikach egoizm, stawia znalezienie rozwiązania zadowalającego obie strony. Jeśli masz dość uciekania od problematycznych sytuacji, zgadzania się na zupełnie niekomfortowe dla ciebie warunki, chcesz wreszcie poczuć się pewnie, spokojnie i uwolnić od złości i frustracji to zdecydowanie jest to lektura dla ciebie. Dzięki niej nauczysz się nie tylko stawiania granic w relacjach z innymi ludźmi, ale wyznaczysz i utrzymasz granice wobec samego/samej siebie, a to czasem bywa prawdziwym wyzwaniem. To książka, do której zdecydowanie będę wracać i polecam ją bardzo wszystkim, którzy chcą pójść krok dalej na drodze samorozwoju.

Wyznaczanie granic. Dla jednych rzecz intuicyjna, dla innych zaś zgoła odmienna. Zaliczam się do tej drugiej grupy, zatem widząc poradnik "Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym" wiedziałam, że to pozycja dla mnie. Będąc po jej lekturze, muszę przyznać, że moje granice niemalże nie istnieją. Kolokwialnie mówiąc, daję sobie wchodzić na głowę wszystkim. Niby byłam tego świadoma, jednak autorka dzięki licznym przykładom zaciągniętym z życia uświadomiła mi to jeszcze dobitniej. Książka ta zaczyna się od wprowadzenia, które moim zdaniem jest niesamowicie ważne, bo poznajemy bliżej Melissę. Widzimy, że też jest człowiekiem, jak każdy z nas. Śledzimy jej drogę, niesamowicie z resztą wyboistą, od młodej, zagubionej dziewczyny do kobiety zarządzającej swoimi granicami i pomagającej w owej dziedzinie innym. Pozycja ta porusza wiele oczywistych obszarów naszego życia takich jak praca, rozmowy z rodzicami, granice w kontaktach byłymi, jest nawet cały rozdział poświęcony relacjom małżeńskim. Autorka przytacza tak wiele przykładów, że nie sposób je wszystkie spamiętać. By było nam jeszcze łatwiej stosuje kolorystyczny podział granic (niczym przy sygnalizacji drogowej). Co ważne, sytuacje przywołane w książkach są normalne, takie, z którymi śmiało możemy się identyfikować. Szczerze mówiąc, nie wiem ile ta pozycja wniesie do mojego życia, a może już to zrobiła, bo dostrzegam wiele sytuacji, w których pomimo mojego dyskomfortu godzę się na coś wbrew sobie? Myślę, że będę wracać do poszczególnych rozdziałów. Zacznę eksperymentować z wyznaczaniem granic, nie stracę nic a zyskać mogę naprawdę wiele. Po lekturze uświadomiłam sobie, że brak owych granic wpływa diametralnie na moje poczucie własnej wartości. O ile łatwiej by było, gdybym bez skrępowania i wyrzutów sumienia komunikowała innym, że ich zachowanie narusza moją przestrzeń osobistą bądź moje poczucie wartości? Jeśli macie podobnie do mnie zdecydowanie polecam przeczytać parę przykładów, może i wam uda się utrzeć nosa teściowej dzięki pomocy Melissy!

Stawianie granic w relacjach z innymi ludźmi jest bardzo ważne dla naszego zdrowia psychicznego i fizycznego. Niestety nie wszyscy potrafią to robić. Niektórzy nie potrafią mówić ,,nie’’ nawet, gdy powinni. A nawet, jeśli to zrobią mają wyrzuty sumienia. Melissa Urban pomogła już milionom ludzi wyrobić sobie zdrowy nawyk wytyczania granic w relacjach międzyludzkich. Teraz za pomocą swojego poradnika pragnie wesprzeć tego, kto po niego sięgnie w ustalaniu hierarchii ważności potrzeb, dając szanse na swobodniejsze i szczęśliwsze życie. Mam problemy ze stawieniem granic w relacjach z innymi ludźmi a mówienie ,,nie’’ najczęściej budzi we poczucie winny. Staram się to zmienić, ale złe nawyki trudno wyplenić. Na razie stawiam małe kroczki w tej materii, ale wierzę, że kiedyś nauczę się prawidłowego stawiania granic. W sukurs osobom takim jak ja przychodzi książka Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym. Niniejsza lektura daje prostą receptę na zmianę swojego życia na lepsze. Pozwala zrozumieć mechanizmy działania psychiki ludzi mających problemy w ustalaniu granic. Uświadamia, że zdrowe relacje możemy nawiązać tylko wtedy, gdy zaczniemy je stawiać prawidłowo. Drobną pomocą w takiej nauce mogą być liczne scenariusze przebiegu przykładowych rozmów, które zostały nam zaprezentowane na kartach tej książki. Oto one mogą stać się lampkami ostrzegawczymi, które zapalą się nam w głowach, kiedy ktoś zechce przekroczyć wytyczone przez nas linie. Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym pozwoliła mi dostrzec błędy, jakie popełniłam z innymi ludźmi. Wyczuliła na sygnały wysyłane przez innych, które potrzebują naszej zdecydowanej reakcji. Zapewniam, że to nie książka, którą po przeczytaniu odłoży się na półkę i zapomni się o jej istnieniu. Z pewnością będzie wracało się do niej wielokrotnie. Ja mam taki zamiar. Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym to podręcznik uczący nas szczęśliwego życia.

Wartościowanie Naszych potrzeb i potrzeb innych ludzi nie zawsze idą w parze z racjonalnym wyznaczaniem granic. Jednak warto popracować nad sobą, aby wreszcie poczuć, że panuje się nad tym co jest dla nas najważniejsze. Jak nauczyć sie dbać o relacje z innymi ludźmi możecie przeczytać w książce: Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym- Melissa Urban, wydawnictwo wydawnictwoluna Książka przedstawia wskazówki jak z człowieka, którym łatwo manipulować, łatwo skłaniać do swojego zdania i jak łatwo wykorzystywać, stać się człowiekiem asertywnym, ceniącym własne wartości i zwracającym uwagę najpierw na własne potrzeby. Całość została podzielona na cztery główne części: wyjaśnienia dlaczego akurat ta tematyka zajęła autorkę, podstawy wyznaczania granic, granicę w praktyce, czyli prawdopodobne scenariusze i podsumowanie korzyści płynących zxwyznaczania granic. Całość bardzo spójna, lekka w odbiorze, chociaż niektóre wersje stawiania granic dla mnie były nieco nieadekwatne, ale albo to wynika z wyolbrzymienia przez autorkę danej sceny, ale sama miałabym problem w ten sposób "powiedzieć nie" i dlatego czytając to wydawało mi się dane rozwiązanie absurdalne. Mimo to książka na pewno na ogromny plus. I. Na pewno jeszcze kiedyś do niej wrócę, chociażby dlatego, że poza jakimiś poważniejszymi miejscami do stawiania granic jak np praca, autorka porusza sporo scen z życia codziennego jak relacje z mężem, bliskimi, rodzina i przyjaciółmi. Myślę, że wielu osobom ta książka może pomóc w naprawieniu relacji z innymi i w lepszym samopoczuciu z podejmowanymi przez siebie decyzjami😍

Książka uczy stawiania granic przez pokazanie konkretnych sytuacji i skryptów odpowiedzi. Niewiele z nich było dla mnie przydatnych

Wyznaczanie granic – gwarancja zdrowia psychicznego, objaw silnego charakteru, a może egoizm? Melissa Urban w poradniku „Wyznaczanie granic, Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym” mówi o „uzdrawiającej mocy konfliktu”[1]. Udowadnia, że jasne wyrażanie swoich potrzeb jest niezbędne do utrzymania równowagi psychicznej i zdrowych relacji z otoczeniem, a przy okazji uczy nas, jak robić to grzecznie, acz stanowczo. Melissa Urban sprawia wrażenie bardzo szczerej osoby. Dzieli się z czytelnikami swoją historią, aby zobrazować, dlaczego stawianie granic jest takie ważne i co jej samej to dało. W swoim wywodzie odnosi się również do historii z życia swoich rozmówców, osób, którym pomogła, więc cześć czytelników pewnie będzie mogła zobaczyć na stronach tej publikacji siebie. Lubię tak skonstruowane poradniki. Konkretne przykłady mówią więcej niż najbardziej merytoryczny wykład. Zerknijmy w jakich obszarach Melissa Urban chce nam pomóc stawiać granice. Zerkam w spis treści i widzę, że wyróżniono takie tematy jak praca, relacje z matką/teściową, z małżonkiem, byłym partnerem, zachowanie „przy stole” (szczególnie drażliwa kwestia alkoholu), poruszanie tematów niezręcznych, osobistych oraz stawianie granic wobec siebie. Oczywiście rozdziały nazwano bardziej finezyjnie, ale my skupmy się na istocie sprawy. W ramach poszczególnych zagadnień autorka omawia, jak skutecznie stawiać granice oraz co może nam to utrudniać. Znajdziemy też coś, co jest szczerym złotem, czyli gotowe skrypty. Dla konkretnej sytuacji, np. kiedy słyszymy niestosowny komentarz współpracownika, kiedy małżonek nie wywiązuje się z podziału zadań itp., Melissa Urban przygotowała 3 frazy. Każda z nich ma odpowiednie natężenie w zależności o zaognienia sprawy. Rewelacja, że zostało rozwinięte coś, co jest najbardziej problematyczne. W teorii wiemy, jak mamy wyrażać swoje potrzeby, ale od teorii do praktyki droga daleka. I nawet jeżeli autorka nie opisała sytuacji, która nas nurtuje, czytając kolejne formułki wyczujemy pewien styl wypowiedzi – który świetnie łączy stanowczość z kulturą – a to pomoże nam zbudować własne granice. Jako motto poradnika „Wyznaczanie granic” zaznaczyłam sobie cytat: „Ludzie wezmą dokładnie tyle, ile będziecie skłonni im dać”[2]. Spójrzcie na to, jak na trening siłowy. Jeżeli źle dobierzemy sobie ciężar może i go udźwigniemy, ale ryzyko kontuzji jest ogromne. A w pierwszej kolejność należy zadbać o siebie. Mając nawet najlepsze intencje, w dłuższej perspektywie, wyczerpani nikomu nie pomożemy. Zgadzam się z Melissą Urban, że jasno wytyczone granice pomagają w budowaniu zdrowych relacji. Jej poradnik bardzo mi się spodobał ze względu na gotowe skrypty. Jest to coś, co pomoże w praktyce nabyć pewności siebie i sformułować własne zasady. [1] Melissa Urban, „Wyznaczanie granic. Jak je stawiać, żeby czuć się wolnym”, przeł. Anna Wajcowicz, wyd. Luna, s. 13. [2] Tamże, s. 72.

Okładka jest dosyć kolorowa, dominuje biel, czerń, róż, czerwony i żółty. W dotyku jest matowa z śliskimi elementami. Posiada skrzydełka, które stanowią dodatkową ochronę przed uszkodzeniami mechanicznymi. Na jednym z nich przeczytacie kilka słów o samej autorce, a na drugim przeczytacie kilka polecajek. Stronice są kremowe, czcionka wystarczająca dla oka. Odstępy między wersami i marginesy zostały zachowane. Literówka się pojawiła, nawet w skrócie LGBT, ale nie było ich zbyt wiele, więc nie przeszkadzało to w czytaniu. Podzielona na rozdziały, w których też tekst został podzielony i dzięki temu jest wszystko jakoś bardziej czytelne i dostępne. Moje pierwsze spotkanie z autorką, bowiem nie miałam okazji czytać wcześniej napisanego przez nią poradnika. Nie wiedziałam czego się spodziewać, dlatego też nie miałam co do niej żadnych wymagań. I słusznie, gdyż akurat ten poradnik nie przypadł mi do gustu. Mimo ogromnej wiedzy, jaką przekazuje nam pisarka, jakoś mnie nie potrafiła przekonać. Niby to wszystko jest proste, autorka nie używa trudnych, niezrozumiałych słów, a jednak mimo to jakoś nie potrafiłam się w nią wczuć. Mamy wiele schematów do różnych zachowań, jest to po prostu swoista ściąga, która niejednemu z Was się przyda - jestem o tym przekonana. Jeśli tylko będziecie chcieli wyznaczyć te granice w różnych aspektach życia, przyda się Wam. Ogólnie nie mam problemu z wyrażaniem swojego zdania, umiem powiedzieć nie, jestem człowiekiem asertywnym gdy wymaga tego sytuacja. Nie jestem cichą owieczką, którą beczy tylko w stadzie i to razem stadem. Myślałam, że dzięki temu poradnikowi w kilku sytuacjach poczuje oddech, poczuje wolność, że dostanę tę wskazówkę. Mimo ich wielu, jednak nie potrafiłam się przełamać. Mamy trzy różne odpowiedzi na sytuacje, w których pozwala nam wybrnąć z niekomfortowych dla nas sytuacji, dzięki czemu będziecie mogli je zastosować słowo w słowo w swoim życiu. Reasumując uważam, że autorka wykonała kawał dobrej roboty pisząc tak niezwykle wnikliwą i dokładną książkę, która stała się pomocą dla innych, którzy nie umieją, czy też nie radzą sobie ze stawianiem granic, w byciu asertywnym człowiekiem. Szczególnie polecam ją osobom, które są nieśmiałe, przez co nie wyrażają swojego zdania i przez to decydują się na to, co robi większość mimo iż jest to sprzeczne z ich własnymi myślami, przez co ich komfort życia może być na bardzo niskim poziomie. Ja niestety nie wstrzeliłam się w ten poradnik, ale Was zachęcam, żebyście sami na sobie sprawdzili, czy jest on dla Was. :)