Słodka trucizna (okładka  miękka, wyd. 02.2023)

Czasem trafiamy na książkę, która zostawia nas w totalnym szoku. "Słodka trucizna" to książka, która nie należy do łatwych i przyjemnych a emocje, jakie towarzyszą nam przy jej czytaniu są duże. Dodatkowo nie należy do tych cienkich bo mamy tu ok. 530 str. Wydana w piękny sposób z fajnym motywem rozpoczynającym każdy rozdział. Charlotte poznajemy jako trzynastolatkę. Ma za sobą ciężki okres. Natłok wszystkiego sprawia, że postanawia skoczyć z dachu szkoły. Jednak nie wszystko idzie jak trzeba. Tam zastaje Kellana, który postanawia zrobić to samo. Dwójka nastolatków zawiera pakt. Co roku będą spotykać się tu na dachu szkoły aż do skończenie szkoły. To warunek Kellana, na który Charlie się zgadza. Co połączy dwójkę nastolatków poza paktem? Czy wydarzy się tuż przed urodzinami Charlotte? Kellana poznajemy jako nastolatka, który postanawia popełnić samobójstwo. Charlie mu krzyżuje plany. Między dwójka nastolatków pojawia się więź. Kellan sprawia, że Charlie zaczyna dostrzegać wszystko w innych barwach. Czy będą dla siebie wybawieniem? Czy decyzja, która podejmie Kellan będzie właściwa? Jakie konsekwencje jego decyzji będą ponosić brat i Charlie, a także jego ojciec? Tate to starszy brat Kellana. Jeden moment sprawił, że posypał się całkowicie. Kiedy na jego drodze staje Charlie pojawia się światełko w tunelu. Tylko że dziewczynę i jego brata coś łączyło. Czy Charlie będzie kluczem do poznania brata? Czy będzie lekarstwem dla mężczyzny, który nie potrafi pogodzić się ze śmiercią brata? Książka ma świetną okładkę, opis zachęca do sięgnięcia po nią. Ale jeśli spodziewacie się typowego romansu, gdzie jest dwóch braci i jedna kobieta to będziecie bardzo zaskoczeni. Sama dałam się zwieść opisowi i byłam totalnie zaskoczona. Jednak to, co dostałam w tej książce to przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Emocje, jakie tu dostaniemy są nie do opisania. To nie będzie łzawy romans, to będzie historia, która naznaczona jest cierpieniem, walką okraszona łzami i doprawiona miłością. Ale taką miłością, która porywa serce i rozkłada nas na łopatki. Ta książka jest dosadnie mocna. Charlotte musi się zmierzyć z konsekwencjami decyzji Kellana. To pierwsza osoba, która stała się dla niej czymś w rodzaju terapeuty. To ten zagubiony nastolatek stał się pierwszą osobą, która zainteresował się tym, co czuje Charlie, która straciła rodziców, żyje z poczuciem winy za ich śmierć i oszpecenie siostry. To on uratował ją i wyleczył z pragnienia śmierci. Tylko że dął jednocześnie złudne nadzieje, że ona także go uratowała. Kiedy po latach na jej drodze staje brat Kellana ma do niego żal. Szybko odkrywa, że to, co myślała nie jest takie, jakim przedstawił jej Kellan. Prawda zupełnie wygląda inaczej. Tate to zagubiony i rozgoryczony mężczyzna, który nienawidzi swojego ojca i żyje z poczuciem winy. Co połączy Charlie i Tate? Jaką rolę w tym wszystkim odegra Kellan i jego rękopis? Fabuła jest genialna. Postacie niedoskonałe ale wręcz idealnie pasujące do całości. Mamy tu nie tylko nie tylko Kellana, który jest niejako fundamentem całości. Mamy Charlotte, która mimo przeciwności walczy o drugiego z braci. Jest Tate, który ma dylemat gdy Charlie staje mu się bliska ale czuje się jakby zdradzał brata. Mamy także Leah, która nie potrafi pogodzić się z bliznami na ciele, przez co cierpi także Charlie. Mamy także Terry’ego, który nie umie poradzić sobie ze śmiercią młodszego z synów ani naprawić relacji ze starszym. To historia nie jest kolorowa. Pełna emocji, bólu postacie, nieprzepracowanych relacji, braku komunikacji. Wiele momentów było wzruszających i tak trudnych, że musiałam zrobić przerwę. Rozdziały są różnej długości, pisane z punktu widzenia Charlie i Tate. Idealnie się uzupełniają. Historia, jaka tu stworzyła autorka jest tak zaskakująca, że nie będziecie umieli o niej zapomnieć. Mam wrażenie, że autorem tej historii jest sam Kellan. Zakończenie zaskakujące, momentami łamiące serce i tak trudne ,że nie da się czytać bez chusteczek. Epilog zabawny idealnie pasujący. Tej historii nie da się opisać ją trzeba przeczytać. Do tej pory nie potrafię dojść do siebie po jej przeczytaniu. Polecam gorąco tym, którzy kochają książki niebanalne, trudne i z niełatwą historią.

Ksiazka wciaga od pierwszego rozdziału że aż ciężko jest ja odstawić od czytania.

zakochałam się w tej książce już od pierwszych stron, a zakończenie po prostu zwaliło mnie z nóg. przeczytałam ją raptem w 2 dni i z wielką chęcią wrócę do niej jeszcze nie raz. historia, bohaterowie, cała fabuła jest po prostu wyśmienita.

Dopiero zaczynam ale jest super, ma piękne wklejki i no, po prostu jest cudowna <3

Niesamowicie wciągająca historia. Kocham calutkim serduszkiem ❤️

„Dobrze wiedziałam, że książki niszczą mnie emocjonalnie. Rozrywają na kawałki. Nigdy nie spotkałam nieożywionego obiektu mającego taki talent do łamiania ludziom serc jak książka.” Przed Wami historia, którą na ten moment mogę śmiało uznać za najlepszą książkę przeczytaną w tym roku.
Kiedy zobaczycie słowa z okładki „Pierwszy chłopak, w którym się zadurzyłam, skończył tragicznie, a potem zakochałam się w jego bracie” możecie sobie pomyśleć, że czeka Was historia o dziewczynie, która nie potrafi przeboleć nieżyjącego chłopaka i na otarcie łez dostaje jego brata. Parę historii już takich było, jednak ta nią nie jest.
„Słodka trucizna” jest książką opowiadającą o stracie, żałobie, o bólu. O tym, że nie zawsze potrafimy pogodzić się ze stratą. Że czasami nie zauważamy pewnych rzeczy, chociaż dotyczą naszych bliskich.
Charlotte Richards poznajemy jako dziewczynkę mającą wszystko. Trzynastolatka nie wie, że jedna decyzja sprawi, że straci to, co ma.
Czternastoletnia Charlotte w dniu swoich urodzin, które przypadają w walentynki, zamierza popełnić samobójstwo. Ostatni rok był dla niej piekłem i nie widzi sensu, by dalej to ciągnąć. Na dachu spotyka Kellana Marchetti, który uchodzi za szkolne dziwadło. Chłopak zamierza skoczyć, jednak nasza bohaterka przekonuje go, by tego nie robił. Zawierają układ, w ramach którego, co roku mają spotykać się w walentynki w tym miejscu, o tej samej porze. Przez trzysta sześćdziesiąt cztery dni mają udawać, że się nie znają, a czternastego lutego nadrabiają cały ten czas. Udaje im się to przez trzy lata.
W ostatnim roku liceum Kellan zrywa układ i będziemy świadkami konsekwencji tego wydarzenia.
Książka ma dziewięćdziesiąt rozdziałów i epilog. Kellan pojawia się w pierwszych czternastu, a potem jest wspomnieniem, które nie daje o sobie zapomnieć.
Charlotte czuje się winna. Wiedziała, że chłopak chce się zabić, jednak naiwnie wierzyła, że tego nie zrobi. Czuje, że zawiodła swojego przyjaciela, tak jak zawiodła swoją siostrę. W końcu to przez nią zginęli jej rodzice, a Leah musiała porzucić dawne życie, by zająć się młodszą siostrą. Przez kompletny przypadek dwudziestodwuletnia Richards trafia na ostatnią osobę, którą chciałaby spotkać. Tate Marchetti to starszy brat Kellana, którego chłopak opisywał jako najgorsze zło. A teraz stoi przed nią i w dodatku jest w trakcie czegoś, czego nie powinna widzieć. Dostajemy perspektywę mężczyzny, który obwinia się za śmierć brata. Za to, że nie widział jego bólu i cierpienia. Charlotte i Tate to osoby, które potrzebowały siebie do tego, by pogodzić się z przeszłością. I nie, to nie jest historia o ich romansie. Owszem, on jest i tego nie ukrywam, ale jest on tłem dla tego, co dzieje się w tej książce. Naszych bohaterów łączy nie tylko Kellan, chociaż nie przyznaliby się do tego. Obydwoje obwiniają się za coś, co zmieniło ich życie. To postacie, które są złamane i gotowe są, pogodzić się ze swoim losem.
Przewija się nam wątek Leah — siostry naszej głównej bohaterki, który na swój sposób złamie wasze serca. Pojawi się również Terry Marchetti, ojciec Kellana i Tate’a, osoba odpowiedzialna za zrujnowanie paru żyć.
W „Słodkiej truciźnie” możemy zobaczyć, jak ludzie radzą, lub nie radzą sobie ze stratą. Mamy postacie, które są zżerane przez wyrzuty sumienia, takie, które godzą się na egzystowanie, bo jest ono dla nich karą. Zobaczymy również, jak niektórzy potrafią wyrzec się siebie, by odpokutować.
Bardzo podobało mi się to, że każda z postaci reprezentowała inne nastawienie. Wisienką na torcie jest tytułowa słodka trucizna, która będzie miała ogromne znaczenie i wpływ na życie naszych bohaterów.
Charlotte i Tate, to postacie, które polubiłam i poniekąd się z nimi zżyłam. Ich relacja jest bardzo dobrze przedstawiona. Jest ona wiarygodna i na niektórych scenach, sami możemy poczuć ich ból. Widzimy, co przechodzą i chociaż niektóre ich decyzje są bolesne, wiemy, dlaczego je podejmują.
Nie chciałam kończyć tej historii. Owszem, chciałam wiedzieć, jak to wszystko się skończy, ale nie chciałam się z nimi rozstawać.
Chociaż książka ma ponad pięćset stron i porusza dość trudną tematykę, to czyta się ją bardzo szybko.
Muszę jednak powiedzieć, że chociaż pokochałam tę książkę, tak znalazłam w niej jeden minusik, o których wolałabym zapomnieć. Jest nim scena w gabinecie pomiędzy Tate a Charlie, która kompletnie mi nie pasuje do tej historii i nie mam pojęcia, dlaczego w ogóle się ona tutaj znalazła. Podczas jej czytania poczułam się bardzo niezręcznie i po prostu uznam, że czegoś takiego tam nie było.

Pamiętajcie, to tylko moja opinia❤️ Jestem dopiero w połowie książki i raczej nie powinnam oceniać ale nie wiem czemu jest coś w niej co zniechęca mnie do czytania... Jakoś bardziej podobał mi się początek.... Ale może jeszcze się przekonam do tej książki

IM IN LOVE!! To jak ta książka jest napisana jest magiczne! Książka jest bardziej 16 ale nikt o tym tam nie napisał (koniec był dla mnei oczywisty, ale tak czy siak wspaniały) . Uważam, że wrócę do tej książki bo jest świetna!

Zawiodlam sie troche na tym, ze spodziewalam sie ksiazki o nastoletniej tragicznej milosci, depresji i samobojstwie, a w zamian dostalam bardziej erotyk. Pomimo tego ze byly tam sceny dla doroslych, to ksizka mi sie bardzo podobala, chociaz brakowalo mi tam smutnych momentow na ktore liczylam

nudna