Sztuka życia bez ściemy (okładka  twarda, wyd. 03.2021)

Wspaniała

Polecam

Polecam

Super.

Ksiądz Jan Kaczkowski to jeden z tych księży, którzy potrafią jasno tłumaczyć prawdy wiary i trafiać do serc wątpiących i obojętnych. Przykładem swojego życia, w perspektywie śmierci, odważnie i z wiarą kroczył często po grząskim gruncie, narażając się swoim przełożonym, mówiąc szczerze o swoim kapłaństwie. To, co w jego postawie niezmiernie mnie zachwyca, to pokora wobec swoich słabości i energia pomimo wszystko. Nie miałam wcześniej okazji poznawać jego słów, dopiero dziś pierwszy raz zetknęłam się z jego najnowszą książką: „Sztuka życia bez ściemy”. Mój stosunek do religii trudno dzisiaj określić. Wychowałam się w religijnej rodzinie, poszukuję duchowego przywództwa przede wszystkim w Kościele, jednak w obrzędach nie uczestniczę, a pychę i pogardę dla ludzi prezentowaną przez kler przyjmuję ze smutkiem i rozgoryczeniem. Poglądy księdza Kaczkowskiego są mi bardzo bliskie. W ośmiu rozdziałach i epilogu „Sztuki życia bez ściemy” odnalazłam tego potwierdzenie. Kazania Kaczkowskiego są dosadne, bez owijania w bawełnę pokazują, że dobre życie wymaga nie tylko unikania czynienia zła, ale przede wszystkim aktywnego szerzenia dobra. Każdy człowiek we własnym sumieniu musi przeanalizować, czy faktycznie robi wszystko, co może, czy jego myśli podążają w dobrym kierunku. Ksiądz Kaczkowski wypowiada się również o kondycji człowieka, jego uczuciowości, prawdziwych potrzebach związanych z bliskością drugiej osoby, które nie są obecnie zaspakajane. Dużo miejsca poświęca chorobie i opiece paliatywnej, kwestiom moralnym związanym z uporczywą terapią medyczną, a ostatecznie eutanazją. Odnosi się również do aborcji, momentu upodmiotowienia człowieka jak osoby. Większość książki poświęcona jest człowiekowi. Temu, jak trzeba żyć, co jest ważne, co wynika z przykazań Bożych dla naszej codzienności. Z jego słów bije ogromna siła, ksiądz ma wielki dar przekonywania. Przemawia do mnie tym bardziej, że bez ogródek piętnuje całe zło, które dzieje się w jego środowisku oraz w polityce. Jego postawa wobec śmiertelnej choroby jest godna podziwu i uznania – nie traktuje jej jako kary, pomimo słabości robi swoje i pomaga innym, mówi o niej z nutką sarkazmu. Wszystkie jego wypowiedzi zresztą mają w sobie pogodę ducha, świeżość i otwartość potrzebną w kontakcie z młodzieżą. To wielki żal, że takiego człowieka nie ma już z nami. Relacja z Bogiem zajmuje w książce mniej miejsca, choć oczywiście przejawia się przecież w każdym kontakcie między ludźmi. Ksiądz Kaczkowski mówi o bliskości Boga, jego obecności w sakramentach, przyjmowaniu go do siebie i do swojego domu, o Piśmie Świętym wreszcie. Książka nie jest długa, czyta się ją szybko, a jednak pozostawia człowieka w zadumie. Została starannie wydana, z wielką dbałością o szatę graficzną, dlatego odbieram ją jako skierowaną do młodego, dorosłego czytelnika, ale naprawdę każdy może wyciągnąć z niej dużo dobrego, zwłaszcza w kwestii moralności. To dobra lektura dla ludzi zastanawiających się, jak żyć, skąd się bierze cierpienie i gdzie w tym świecie jest Bóg. Zdecydowanie warto ją przeczytać i przemyśleć.

Nie można nie szanować tych tysięcy czy milionów ludzi, którzy co niedzielę są w kościele.” „Czemu ksiądz jest taki dziwny? Nie wiem. Dlaczego ksiądz jest taki antyklerykalny? No bo czasami duchowieństwo tak mnie denerwuje, że trudno nie być antyklerykałem.” Każdy chyba słyszał o nieżyjącym już niestety, wspaniałym księdzu, Janie Kaczkowskim. Była to postać wyjątkowa, całe swoje życie poświęcił potrzebującym, chorym, cierpiącym. Był założycielem i dyrektorem Puckiego Hospicjum pw. św. Ojca Pio. Bardzo wielu osobom pomógł przejść „na drugą stronę”, był z nimi do ostatniej chwili życia. Zmarł w 2016 roku po długiej i ciężkiej chorobie, miał glejaka mózgu. Książka podzielona jest na rozdziały, w każdym z nich znajdziemy fragmenty Pisma Świętego oraz nieznane teksty księdza Kaczkowskiego. Każdy porusza bardzo trudne, ale też niezwykle ważne tematy. Wszystkie wywarły na mnie duże wrażenie, były po prostu niezwykle mądre. Ale napisane przystępnym, prostym językiem. Wypowiedzi były podparte przykładami autentycznych sytuacji z życia kapłana, zarówno z okresu pobytu w seminarium jak i pracy w hospicjum. Najbardziej pozostały mi w pamięci wypowiedzi księdza Jana o rachunku sumienia, chorobie i cierpieniu, eutanazji, miłości i szacunku do bliźniego. W końcowej części książki poznajemy drogę Jana Kaczkowskiego do zostania duszpasterzem. Było to bardzo osobiste wyznanie, gdyż ksiądz Jan musiał pokonać wiele przeszkód, aby mógł dostąpić święceń. Nie ukrywa on wielu rozczarowań, których przyczyną była hierarchiczność kościoła i wiele zła, które się w nim niestety dzieje. Cała książka, zamieszczone w niej teksty księdza Kaczkowskiego, są niesamowitym świadectwem prawdziwej, gorącej i bezgranicznej wiary w Boga. Każde niemal słowo, każde zdanie, to wychwalanie Jego wielkości, dobroci, miłosierdzia. W każdym rozdziale czujemy też szacunek księdza Jana do bliźnich. Widzimy to w jego podejściu do ludzi starszych, cierpiących, chorych. Słowa, w których ksiądz Jan namawia do mówienia chorym o rokowaniach leczenia były dla mnie bardzo emocjonalne. To był wyraz ogromnego szacunku do człowieka, nawet w jego ostatnich chwilach. Książka warta przeczytania, szczególnie w okresie Wielkiego Postu, ale nie tylko. Ja będę wracała do niej z pewnością wielokrotnie. Książka jest bardzo ładnie wydana. Na uwagę zasługuje wysoka jakość papieru, twarda okładka, piękna szata graficzna oraz wspaniale dobrane zdjęcia.

“Wymagajcie do siebie nie wiadomo w jaki sposób. Żyjcie na pełnej petardzie!” Ksiądz Jan Kaczkowski potrafił rozpalić serca i ostudzić emocje.W swoich książkach opisywał zdrowe podejście nie tylko do kościoła, ale również do życia. Nikt tak mądrze jak on nie mówił o współczesnym Kościele, cierpieniu, chorobie, potrzebie kochania i lubienia ludzi, którzy nas otaczają. Kim był ksiądz Jan Kaczkowski? Był prezbiterem rzymskokatolickim, doktorem nauk teologicznym i bioetykiem. Był też dyrektorem Puckiego Hospicjum pw. św. Ojca Pio. Przez 4 lata walczył z glejakiem mózgu. Zmarł w 2016 roku. “Sztuka życia bez ściemy” to połączenie fragmentów czytań z Pisma Świętego z komentarzami od księdza Kaczkowskiego. Porusza on tu nie tylko tematy Boga i wiary ale również polityki, propagandy, sumienia, choroby, cierpienia i wsparcia. Po raz kolejny ksiądz Jan Kaczkowski pokazuje zdystansowane ale równocześnie zdrowe i bardzo pozytywne podejście do życia. W epilogu autor opisał swoją historię od kiedy trafił do seminarium. Bardzo lubię książki księdza Jana Kaczkowskiego za to jakie podejście do życia jest w nich przedstawione. Są one uniwersalne, uważam że będą idealne dla tych, którzy szukają siebie, bez względu na to czy są wierzący czy nie.

MĄDRA, CUDOWNA, DLA KAŻDEGO KTO MYŚLI I CZUJE. Powieść ta niesie w sobie ogrom emocji, przemyśleń, mądrości. Ks. Jan oswaja tutaj wiele strachów, tabu, czasami przewraca rzeczywistość, poszukuje własnej „prawdy”. Jest to książka, którą można brać wielokrotnie w dłonie na różnych etapach życia i „poczytywać” ją fragmentami. Szkoda, że tego człowieka nie ma tutaj z nami. Dla mnie to ktoś, kto potrafi rozmawiać mądrze również z najzagorzalszymi oponentami. Nie koniecznie trzeba być wierzącym czy praktykującym, żeby zachwycić się tą pozycją. Wiele stwierdzeń autora szeroko otworzyło mi oczy, a niektóre wywołały również uśmiech. Jedno z nich: „Ja bym strasznie chciał, żeby przy mojej śmierci był ksiądz. Najlepiej wierzący….”.

Pozytywna książka. O pozytywnych sprawach w gąszczu trudnych spraw .

Polecam w 100% tak jak wszystkie książki o Ks Janie z Ks Janem super