Polak (okładka  twarda, wyd. 01.2024)

Miniaturowa,refleksyjna powieść noblisty- perełka literacka.Nie jest to wybitna pozycja Coetzzego- przypominam wspaniala"Hańbę"- jednak jest to ciekawa lektura.Milosc polskiego pianisty/ mam skojarzenie z Witoldem Malcużynskum polskim chopinistą/- do młodszej sporo kobiety.Taka impresja,momencik przelotny.On się zakochał,ona pozostaje poruszona choc nie zakochana.Piękny język.Bede wracać do tej pozycji.Mnie nie pozostawiła obojętną.Podobalo mi się.

Kameralna powieść o subtelnej relacji dojrzałych bohaterów. Czyta się przyjemnie i skłania do refleksji by nie marnować szansy.

Piękna książka! Do przeczytania w 1-2 wieczory, ale zostaje w głowie na dłużej.

Super

Super

Dobra

Przeczytałam ostatnio niezwykłą pozycję należącą do wspomnianego gatunku. Kameralną. Minimalistyczną. Z pozoru prostą. Jednak te, wydawać by się mogło, konkretne, nieskomplikowane, wręcz wypunktowane (spotkaliście się kiedyś z punktacją wątków w książce??) zdania, naładowane były tak niesłychaną emocjonalnością, że w końcu, w ostatnim rozdziale, który był listem głównej bohaterki do Witolda, tytułowego Polaka, popłakałam się jak dziecko. Po prostu nie mogłam dłużej. Nie wytrzymałam tego ogromu uczuć, smutku, które skumulowały się w moim sercu. Nie płaczę nad książkami. Nie dla mnie łzy wylewane nad porywami serca, rozbuchanymi romansami, nieszczęśliwą miłością, nie dla mnie wzruszenia przy szczęśliwych zakończeniach. Owszem, czuję to, jednak tak, wiecie, racjonalnie. Lubię mówić, że dojrzale. Kiedy jednak mam do czynienia z tym, co ulotne, co nieopisane, a jedynie sczytywane między wierszami, z miłością dojrzałą, nie wprost, a jedynie muśniętą czułym słowem, przypadkowym wręcz gestem, kiedy mam do czynienia z miłością niespełnioną, emocjami, które dopowiadam sobie, których się domyślam - rozsypuję się na kawałki. Wtedy żyję cała sobą historią bohaterów, angażuję się w ich relację niemal fizycznie. Oto dlaczego „Polak” złamał mi serce, a przy tym, o ironio, bezgranicznie zachwycił. I zasmucił bezbrzeżnie, owszem. Dawno bowiem nie przeczytałam nic równie smutnego. Nic równie wysysającego ze mnie energię. Tak mocno pozwoliłam wejść tej dwójce w swoją duszę. Wspaniała powieść jednego z moich literackich mistrzów. Skomplikowana w swojej prostocie. Gejzer emocji w swoim martwym chłodzie. Pierwsze tegoroczne 10/10. A teraz muszę odetchnąć…

Proszę Państwa oto przykład jak można stworzyć coś wielkiego i wybitnego zaklętego w niewielkiej, doskonałej literacko miniaturze. Znacznie bardziej wolę takie kameralne historie niż wielkie rozdmuchane kilkutomowe epopeje. w ,,Polaku" zmieściło się wszystko co dla tej historii i dla czytelnika ważne. Za sprawą tej historii Coetzee pozostaje moim absolutnym mistrzem pióra.

John Maxwell Coetzee jest pisarzem, którego nie trzeba przedstawiać wytrawnym czytelnikom poszukującym wyjątkowych powieści w mistrzowskim wydaniu. Najnowsza książka autora, która trafia do rąk polskich czytelników, dotyka najczulszych strun naszych emocji. Jej przesłanie, historia mocno uderza pięknem i kolorytem, które przenoszą nas do cudownego świata. „Polak” to powieść, która zasługuje na najwyższe noty, a czyt-NIKowa recenzja jest tego wyrazem. Sięgając po najnowszą książkę laureata Literackiej Nagrody Nobla, znajdujemy się w Barcelonie. To właśnie tutaj spotyka się Witold, polski pianista i Beatriz, hiszpańska mecenaska sztuki. Wspólnie spędzony wieczór nie zapowiadał tak żywiołowej znajomości. Jednak z czasem Beatriz ulega wdziękowi Witolda. Różnica lat nie staje na przeszkodzie, aby ta znajomość przerodziła się w coś znacznie poważniejszego, głębszego. To uświadamia nam, że na miłość nigdy nie jest za późno, że miłość jest uczuciem, które nie pyta nas o metrykę, lecz otwiera nasze serca. Namiętność, jaka rodzi się między Witoldem i Beatriz jest nie tylko subtelna, lecz sprawia, że iskra ta przelewa się również na nasze czytelnicze serca. Bez wątpienia jest to zasługa pisarza w tworzeniu tak fascynującej historii bogatej barwami miłości, pożądania do… sztuki… . John Maxwell Coetzee z delikatnością, subtelnością kreśli historię pełną miłości, która nie zna granic, miłości, która zachwyca, pochłania, sprawiając, że świat wokół nas nabiera pięknych barw. „Polak” to bez wątpienia powieść, która chwyta za serce. A styl, w jakim dokonał tego pisarz, zachwyca, pozostawiając w naszej pamięci obrazy, których nie sposób wymazać z naszej pamięci, z naszej czytelniczej wrażliwości. Mógłby godzinami zachwycać się tą historią, mając również świadomość, że w tej recenzji nie zdołam oddać piękna tej historii, mojego zachwytu tą powieścią. Dodam tylko, że Coetzee jest pisarzem niemożliwym do skopiowania, jest autorem, którego pisarska wrażliwość jest darem. I tym właśnie darem autor dzieli się z nami na kartach swej najnowszej książki. „Polak” to również podróż po najczulszych zakamarkach naszej duszy, naszej wrażliwości. Autor czyni to z subtelnością, dając do myślenia, wskazując to, co w życiu najważniejsze, co oparte jest na miłości i namiętności skrywanej głęboko w naszych sercach. John Maxwell Coetzee z filozoficznym zacięciem dotyka naszej wrażliwości, uczulając nas na to, aby w życiu kierować się wartościami, które swe podłoże znajdują w miłości, pasji oraz namiętności. Z czystym sercem zachęcam Was do lektury tej powieści. Otwórzcie się na historię zapisaną na kartach książki „Polak”. Ta historia to wyjątkowa podróż, budząca nasze uśpione zmysły. Książka „Polak” ukazała się nakładem Wydawnictwa Znak

„Polak” J. M. Coetzee to dość nietypowa i niezwykła powieść o miłości. Autor, laureat Nagrody Nobla, pięknie opisuje relację dwojga ludzi, która powoli w subtelny sposób się rozwija, niepostrzeżenie wciągając czytelnika tak, że nie można oderwać się od lektury. Tytułowy Polak, to pianista Witold, znany z nieoczywistych interpretacji utworów Chopina, który podczas koncertu granego w Barcelonie poznaje Beatriz, hiszpańską mecenaskę sztuki z Towarzystwa koncertowego. Po koncercie Bratriz jako organizator koncertu zaprasza pianistę na kolację, wraz ze starszym małżeństwem, którzy znają francuski na wypadek gdyby zaproszony gość nie znał angielskiego. Jednak okazuje się, że Witold zna w pewnym stopniu angielski, ona w nieco lepszym, więc mogą porozmawiać. Nic nie zapowiada, aby po tej kolacji znajomość miała przerodzić się w coś więcej. Witold jest już starszym mężczyzną po siedemdziesiątce, ona zaś jest 24 lata młodsza od niego. Do tego wygląd mężczyzny, ani jego gra na fortepianie nie zrobiły na Bratriz dobrego wrażenia. Jednak on się w niej szybko zakochuje. Najpierw wysyła jej płyty CD ze swoją muzyką, a potem proponuje kolejne spotkanie. Bratriz nie zamierza się zgodzić, jednak w końcu zmienia zdanie. Co powoduje kobietą, że się zgadza? Samotność w długoletnim związku małżeńskim, ciekawość Polaka czy może litość nad starcem? ,,Dlaczego tu z nim jest? (...) Czy cokolwiek w nim jej się podoba? Oto odpowiedź: to jak nieskrywanie on się nią rozkoszuje (...) to spojrzenie pełne podziwu i oszołomienia, jakby nie mógł uwierzyć we własne szczęście..." ,,Polak" to historia nieoczywista. Nie ma tutaj dzikiej namiętności, dynamicznej akcji, czy mocno rozwiniętej fabuły. Autor opisuje dziwną relację dwojga dojrzałych osób, w niezwykle kameralny i subtelny sposób. Powieść jest pełna sprzeczności, niedopowiedzeń i aluzji, które zmuszają czytelnika do refleksji. Autor nie unika też trudnych tematów, takich jak duża różnica wieku, samotność, starość i śmierć. Mamy tu też ciekawe i dość krytyczne spojrzenie na Polskę, które autor pokazuje od strony Polaka i obcokrajowca. Polecam gorąco!