Po moim trupie (okładka  miękka, wyd. 10.2023)

Niesamowita,Warka i pełna zwrotów akcji,bardzo polecam

Wszystko Archera jest świetne!

Można czytać bez porywu

Nie da się przejść obok kryminałów autora obojętnie. To już część czwarta i każda kolejna pozycja zachwyca mnie jeszcze bardziej. Należy je jednak czytać po kolei, gdyż bywa, że mamy wspominki z wcześniejszych tomów. Choćby to, że postacie żyją tu normalnie i ich czas płynie tak samo jak nasz. Najbardziej chyba tutaj spodobało mi się to, że postacie były nie tylko inteligentne ale i mocno spostrzegawcze z ogromnym licznikiem pamięci. Sprawa, która została tutaj poruszona wymagała od głównego bohatera niemal rzeczy nie możliwej do osiągnięcia. Chodziło o bardzo złego człowieka, który rzekomo zmarł w wyniku zawału. William sam był na tym pogrzebie, by przekonać się, czy nie został odstawiony jako szopka. Jest jednak osoba, która uważa, że denat nadal żyje. Ma ku temu niewyjaśnione dowody i w tym momencie zaczyna robić się nieciekawie. Pamiętajcie, że mierzycie się tutaj z ludźmi, którzy widzą i wiedzą niemal wszystko. Dodatkowo ich działania są mocno ograniczone, bo akcja dzieje się na luksusowym liniowcu płynącym do Nowego Jorku. Jak zatem poznać kto jest sprzymierzeńcem, a kto wrogiem? Mega kryminał z dużym wydźwiękiem psychologicznym. Czytając czułam, że mogę się wiele od nich wszystkich nauczyć. Bywa tutaj zabawnie, ale ze smakiem. Wbrew pozorom lektura jest lekka i bardzo wciągająca. Mamy bardzo dużo dialogów, co lubię najbardziej. Niestety nikt z nich nie jest konkretny, zawsze znajdzie się coś, co zostało zatajone lub ukryte. Nie można się nudzić, bo wciąż dochodzą nowe fakty. Pojawia się tu wyścig z czasem, bo póki zło jest na wolności, zdarzyć może się naprawdę wszystko:-) Bardzo wam ją polecam!

Ile spraw w policyjnych rękach zostaje nierozstrzygniętych?  Podejrzewam, że jest ich cała masa, a pewność mam, że im bardziej cięższe przestępstwo tym trudniej znaleźć sprawcę. Doskonale o tym wie William Warwick, bohater książki: Po moim trupie- Jeffreya Archera, wydawca dom_wydawniczy_rebis  Książka ta to czwarta część historii niezastąpionego detektywa Williama.  Jest to kontynuacja, chociaż ja twierdzę, że książki są tak świetnie prowadzone, że jeśli pomineliscie jakaś cześć to jedynie straciliście kolejną świetnie rozwiązaną sprawę i szybko nadgonicie życiowe i zawodowe peturbacje bohatera. Chociaż warto wspomnieć, że pomimo możliwości ogarnięcia ci się dzieje, warto przeczytać wszystkie części, gdyż zarówno bohaterowie jak i elementy przestępczego świata mieszka się i przeplatają że sobą nawet między częściami. Cała książka czyta się bardzo lekko mimo gatunku książki. Thriller ten doskonale zajmuje jesienny wieczór i wprowadza czytelnika w mroczną atmosferę przestępczego świata. Narracja prowadzona jest w bardzo wciągający sposób, który buduję nie tylko napięcie, ale też świetnie zaskakuje, nie zawsze do przewidzenia, zwrotami aukcji. Tą cześć czytało mi się chyba najlepiej i najlżej. Nadal kontynuowana historia oszusta zajmującego się dzielą i sztuki i sprawa morderstwa na statku wprowadzają czytelnika w na prawdę thrillerowy klimat. Dla czytelników o lżejszych nerwach, spokojnie nie znajdziecie tu scen rozlewu krwi i wyprówania flaków. Tym razem możecie liczyć na naprawdę dobra zagadkę i fenomenalne śledztwo.

„Po moim trupie” Jeffreya Archera to czwarty tom serii powieści detektywistycznych z Williamem Warwickiem zaliczającej się do tych, które najlepiej czytać z zachowaniem kolejności chronologicznej, gdyż powiązane są nie tylko postaciami, ale i wątkami kryminalnymi, które ładnie się przez kolejne tomy przeplatają. Tom czwarty poziomem od pozostałych nie odbiega (poprzednie tu: „Nic bez ryzyka”, „Ukryte na widoku”, „Przymknięte oko sprawiedliwości”), przede wszystkim kontynuowany jest wątek oszusta dzieł sztuki Faulknera, ale są też i poboczne wątki dotyczące innych zbrodni – jeden nawet dzieje się w trakcie rejsu statkiem wycieczkowym do Ameryki, na który wybrał się główny bohater wraz ze swoją uroczą żoną. Historie kryminalne prowadzone są z zachowaniem zasad klasycznych, a więc liczy się dobra zagadka i solidne śledztwo, dedukcja bohaterów, a nie brutalność i rozlew krwi. Akcja toczy się przyjemnym rytmem, choć nie brak jej scen dynamicznych – tym razem część fabuły toczy się na lotniskach, bo afera nabiera zabarwienia międzynarodowego... To jeden z tych kryminałów, w których spryt i błyskotliwość postaci sprawiają, że dobrzy ze złymi toczą swoistą grę na bystrość – kto kogo przechytrzy? Do tego pisany jest stylem przyjemnym, lekko stylizowanym na starodawny, ze szczyptą brytyjskiego humoru. Bawiłam się przy nim znakomicie i już wiem, że zaraz zatęsknię za postaciami tego cyklu! Z niecierpliwością czekam na jego kontynuację, a fanom klasycznych powieści kryminalnych serdecznie polecam lekturę dostępnych części.