Muad'Dib. Diuna. Powieść graficzna. Księga 2 (okładka  twarda)

Diuna w każdej postaci jest mega! Graficzna jest fantastyczna!

I tym razem się nie zawiodłam. Historia trzyma w napięciu aż trudno oderwać wzrok. Lekturę mogę skwitować jednym pytaniem: 2024?!!!

Pięknie wydana powieść komiksowa! Dzięki takiemu wydaniu, syn mógł poznać wspaniałą historię która porwała wcześniej męża.

PASJONUJĄCA DALSZA CZĘŚĆ DIUNY W NIEZŁEJ KRESCE. POLECAM MIŁOŚNIKOM SF I WSZYSTKIM LUBIĄCYM DOBRY KOMIKS.

Bardzo ładne wydanie , super kolory i jakość wydruku polecam dla fanów i nie tylko :) !!!

Dla fanów serii w wersji graficznej pozycja obowiązkowa

„Strach to mała śmierć, a wielkie unicestwienie.” Jak już wspominałam, "Kroniki Diuny" to mój ulubiony cykl, kwintesencja wysokiej lotów fantastyki, rozrywka, do której powracam wielokrotnie, i za każdym razem odnajduję coś szczególnego. Dlatego chętnie sięgnęłam po inny wymiar tej przygody, powieść graficzną. Wrażenia po pierwszym tomie ("Diuna") jak najbardziej pozytywne, podobne spostrzeżenia powstały po poznaniu drugiego ("Muad'Dib"). Fantastycznie udało się przełożyć esencję "Diuny" do otoczki oplatającej oprawę graficzną, wyciągnąć najbardziej istotne szczegóły i przesłania, sprawić, by ożyły w nowym świetle. Duch oryginału na wskroś przenikał publikację, a to dla miłośnika pełnej wersji historii jak najbardziej pożądany efekt. Osoby, które jeszcze nie czytały pierwowzoru, początkowo mogą czuć się oszołomione ilością nazw i detali w graficznych diunowskich księgach, jednak szybko wnikną w opowieść, gdyż atmosfera płynnie prowadziła po kolejnych fragmentach. Wiernie zachowano szczególny pustynny charakter Arrakis, planety wypełnionej niewyobrażalnie bogatymi złożami melanżu, o którą walczył świat, oświetlonej dwoma księżycami, szarpanej ogromnej mocy huraganami, z ukrytym w piaskach życiem gigantycznych czerwi. A w tym uaktywniała się niezwykła wola i determinacja jednostek, piętnastoletniego Paula Atrydy i i jego matki, lady Jessiki. Ilustracje znakomicie przedstawiały opis i perspektywę podróży po bezkresnym pozornie martwym świecie. Również klimat relacji między postaciami, wyjątkowa tajemniczość i ambicje fremeńskich plemion, rodząca się misja wynikająca z doniosłych przepowiedni, przerażających wizji i zagadkowego korzystania z głosu, legenda objawiającego się wodza i mesjasza, zostały starannie oddane. Również fragmenty poświęcone baronowym mistyfikacjom i knowaniom potwierdziły znakomite osadzenie w klimacie przemocy i bezwzględności. Bardzo cieszyło, że migawki z mojej wyobraźni podczas czytania pełnych powieści pokrywały się w szkicach bohaterów, scen i miejsc. Rysy twarzy postaci dość surowe i pełne ekspresji, co zaskakująco przekonywało. Atrakcyjnie oddano bezpośrednie walki i podróże ornitopterem. Klasyka w wydaniu powieści graficznej rewelacyjnie broniła się przed upływem czasu. "Diuna" powstała pięćdziesiąt sześć lat temu i wciąż zachwycała uniwersalnością. Frapująco wchodziłam w samą przygodę, walkę o władzę i przetrwanie, spiski i zdrady, sojusze i miłości. Zagłębiałam się w polityczne, religijne aspekty i ekologiczne przesłanki. Wielowymiarowość powieści urzekała, byłam pod wrażeniem, że i w komiksowej wersji. „Muad’dib” poznawać można w dowolnym wieku, są jednak dwa warunki do spełnienia - trzeba kochać przygody i pozwolić ponieść się wyobraźni. Niecierpliwie wyczekuję trzeciej księgi zapowiadanej na dwa tysiące dwudziesty czwarty rok. Bookendorfina

Przeszło rok temu dzięki Domu Wydawniczemu Rebis do czytelników trafił pierwszy tom powieści graficznej "Diuny", który miałam przyjemność przeczytać i zrecenzować. Pamiętam, że historia bardzo mnie wciągnęła, a klimatyczna grafika urzekła i że nie mogłam doczekać się kontynuacji. Na szczęście pod koniec września do księgarni trafiła księga druga "Diuny, Muad'Dib", po którą bezzwłocznie sięgnęłam. Za jej wierną adaptację odpowiadają syn Franka Herberta, Brian, oraz Kevin J. Anderson, a za ilustracje - Raul Allen i Patricia Martin. Muad'Dib przedstawia dalsze losy Paula Atrydy, który wraz z matką, lady Jessiką, trafił na sam środek pustyni Arrakis. Po zamachu i śmierci księcia Leto nie mieli innego wyjścia, zwłaszcza że ciągle polują na nich wrogowie, potężny ród Harkonnenów, pod przewodnictwem Barona Vladimira. Paul i lady Jessika muszą przemierzać piaski, unikając niebezpieczeństw. Aby przeżyć, muszą odnaleźć tajemniczych Fremenów - wolną ludność zamieszkującą Arrakis, wojowników pustyni. W międzyczasie Baron Harkonnen posuwa się do manipulacji, spiskowania oraz tortur. Zrobi wszystko, by zgładzić Artydów i zdobyć władzę... Czy Paulowi i jego matce uda się przeżyć na pustyni? Znajdą Fremenów? A może zginą pod toną piasku, zjedzeni przez czerwie? "Diuna. Powieść graficzna, Księga 2. Muad'Dib" to elektryzująca opowieść, którą czytelnik śledzi z wielkim zaangażowaniem. Przepiękne, klimatyczne ilustracje umiejętnie wprawiają w zachwyt i przykuwają uwagę. Komiks jest idealnym rozwiązaniem, jeśli nie przepada się za zbyt dużą ilością opisów miejsce, gospodarki czy politycznych knowań. Pozwala wsiąknąć w dynamiczną fabułę i skupić się na dialogach. W księdze 2. "Diuny" ilustratorzy przeszli samych siebie, jeżeli chodzi o grafikę: kolor oraz kreska naprawdę doskonale oddały wizję planety oraz charakteru bohaterów. Ogromnie się cieszę, że swoją przygodę z "Diuną" rozpoczęłam właśnie od powieści graficznej. W "Muad'Dib" fabuła pędziła do przodu i działo się tu zdecydowanie więcej niż w poprzednim tomie. Co chwilę pojawiały się zaskakujące zwroty akcji, a zmyślne dialogi oddawały całą gamę emocji. Bezprecedensowo polecam zapoznanie się z księgą drugą "Diuny", uprzednio zalecając sięgnąć po pierwszy tom. Poznanie klasyki literatury science-fiction od strony powieści graficznej okazuje się naprawdę wartościowe, zwłaszcza dla osób nieprzepadających za wyraźną ekspozycją w fantastyce. Ja już z niecierpliwością czekam na trzecią i zarazem ostatnią część - niech te słowa będą najlepszą rekomendacją. :)

W ostatnim czasie dzięki ekranizacji, Diuna Franka Herberta przeżywa spory wzrost zainteresowania. Jednym z przejawów tej tendencji jest wejście uniwersum w świat powieści graficznych. Jedną z ciekawych propozycji inspirowanych serią jest powieść graficzna, która powstała pod czujnym okiem syna pisarza, Briana Herberta i Kevina J. Andersona. Twórcami ilustracji są zaś Raul Allen i Patricia Martin. Obecnie na rynku wydawniczym pojawił się drugi tom komiksu opartego na głównej powieści. Ukazane są w nim wydarzenia od ucieczki Paula Atrydy z matką na pustynię. Zdradzeni i skazani na zgubę wyruszają w głęboką pustynię. Na ich drodze stają rdzenni mieszkańcy Arrakis – Fremeni. Udaje im się zdobyć ich zaufanie, a Paul odnajduje tu swoją miłość i przyjmuje imię Paul Muad’Dib. Wraz z asymilacją z Fremenami poznaje on również tajemnice planety i planuje zemstę na Harkonnenach. Tom drugi graficznie nie odbiega od pierwszej części. Obrazy są przyzwoicie nakreślone, nadając swoistego klimatu wydarzeniom w niej ukazanym. Być może nie powalą na kolana swoją zaskakującą interpretacją, ale potrafią przykuć uwagę czytelnika. Mnóstwo jest tu wyrazistych kolorów, a poszczególne kadry przepełnione są mnóstwem szczegółów. Twórcy stawiają na realizm, szczególnie w oddaniu naturalnych ludzkich kształtów i rysów twarzy. Księga druga nadal wiernie oddaje wydarzenia z powieści. Choć w żaden sposób nie zastąpi ona oryginału, to osobom, którym nie po drodze przygoda z trudnym i obszernym dziełem Herberta, pozwoli wczuć się w klimat Diuny. Mowa oczywiście o samych wydarzeniach, bo na nawiązania do religii, ekologi, metafizyki czy skomplikowanej polityki nie ma co liczyć. Ot, lekka fajna space opera, która potrafi przykuć uwagę. Diuna w formie powieści graficznej to fajna i lekkostrawna lektura. Twórcom w miarę dobrze udało się przełożyć fragment historii ukazany w powieści Herberta na język graficzny. Nie jest to oczywiście żadne arcydzieło, ale kawał przyzwoitej komiksowej historii, która potrafi wciągnąć do pustynnego świata Arrakis na tyle, że z niecierpliwością będziemy oczekiwać na kolejną księgę i dalsze wydarzenia z Czerwiami Pustyni w tle. Mam też nadzieję, że zaintryguje odbiorców na tyle, że sięgną po literacki pierwowzór.

Podobnie jak przy pierwszym tomie powieści graficznej Diuna, również w drugim za adaptację odpowiadają Brian Herbert i Kevin J. Anderson, czyli twórcy kontynuujący Kroniki Diuny i mających na koncie mają wiele książek z tego uniwersum. Akcja Muad'Diba obejmuje wydarzenia od porzucenia Jessiki i Paula na pustyni, po wydarzenia w siczy Tabr, zamieszkanej przez Fremenów, pod przywództwem Stilgara. Drugi tom powieści graficznej nie tylko przedstawia najważniejsze sceny i wydarzenia z Diuny Franka Herberta, ale również bardzo dobrze oddaje nastrój i klimat tej powieści. Co więcej, mamy okazję również zrozumieć co czują w danej sytuacji bohaterowie, ponieważ na poszczególnych planszach często zostały zamieszczone ich myśli i przemyślenia. Całościowo tworzy to bardzo dobrze przemyślaną adaptację, która sprawia, że aż chcę się sięgnąć po Diunę Franka Herberta i jeszcze lepiej poznać Arrakis i bohaterów. Pod względem graficznym Muad'Dib podoba mi się jeszcze bardziej niż pierwszy tom. Przede wszystkim dlatego, że mamy okazję poznać Arrakis w pełnej okazałości, jak również życie w siczy i na niegościnnej pustyni. Większość plansz jest utrzymana w kolorach czerwieni (w ciągu dnia) oraz błękitu (w nocy). Rysunki są pięknie narysowane, z dbałością o szczegóły, a kolory dobrze dobrane do poszczególnych wydarzeń. Raúl Allén i Patricia Martín po raz kolejny stanęli na wysokości zadania i sprostali tak niełatwemu zadaniu, jakim jest przeniesienie wydarzeń z książkowej Diuny do formy komiksu. Drugi tom powieści graficznej Diuna, czyli Muad'Dib to przemyślana i wierna adaptacja powieści Franka Herberta. Już się nie mogę doczekać kolejnego, ostatniego tomu! Polecam!