Diuna. Tom 1. Okładka filmowa (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

Cudowne!

świetna

Super

Ok ok

Ok

Nie mogę zrozumieć zachwytu nad tą historią. Sam pomysł na fabułę jest świetny, natomiast język jakim autor się posługuje sprawia wrażenie ciężkiego. Brakuje też głębszej analizy bohaterów, są oni przedstawieni dość płytko. Najmocniejsza ocena jaką mogę dać to gwiazdki 🌟 🌟

Super książka oglądałam też film bardzo polecam całym sercem. ❤️

„Diuna” Fanka Herberta jest powieścią, którą z pewnością nie muszę wam mocno przybliżać. Nie przypominam sobie, aby inna książka miała tak duże znaczenie dla rozwoju gatunku science fiction. Jedno słowo, które przywołuje wizję robaków piaskowych, wielkich bitew pomiędzy rywalizującymi rodami oraz niezwykle szczegółowo i misternie stworzonego wszechświata. Taka jest po prostu „Diuna”. W moim odczuciu jest to powieść wielopokoleniowa i ponadczasowa. Nic dziwnego, że jest powszechnie uważana nie tylko za arcydzieło science fiction, ale także za osiągnięcie literackie. Czytelnik odkrywa, że jest to archetyp, na którym wielu twórców oparło swoje dzieła. Złożoność i głębia jest porażająca i zadziwia mnie jak ogromną Frank Herbert miał wyobraźnię. Można się pokusić o jej nazwanie wyjątkowym złożem, które nigdy się nie wyczerpało. Fabuła „Diuny” niemalże w całości rozgrywa się na pustynnej planecie Arrakis, pustkowiu, na którym wody jest tak mało, że mieszkańcy przetwarzają ludzką wilgoć do dalszego spożycia. Źródłem zainteresowania galaktyki planetą jest melanż, substancja, która zapewnia długowieczność i wizje. Wszystko na planecie jest nią przesiąknięte, powietrze, piasek, a nawet jedzenie. Wszyscy na planecie są uzależnieni, a jedyną nadzieją na przetrwanie jest ciągłe zażywanie melanżu. Bohaterami jest rodzina Atrydów, składająca się z Leto Atrydy, Jessiki i ich syna Paula, którym powierzono opiekę nad Arrakis. Wraz z nimi odkrywamy planetę Arrakis, ze strachem, podejrzliwością i zachwytem. Paul nie jest jednak zwykłym księciem, jest uwikłany w trudną walkę o władzę nad planetą, która zasadniczo podtrzymuje gospodarkę międzyplanetarną poprzez wydobywanie uzależniającej substancji zwanej „przyprawą”, czy też melanżem. „Diuna” to klasyka literatury, z tym nie można się w żaden sposób kłócić. Akcja książki jest jałowo futurystyczna, fabułę napędzają polityczne gry. Zagadnienia, które porusza Herbert są nowoczesne, jego geniusz przejawia się w połączeniu przeszłości, teraźniejszości i przyszłości w jednej historii, która pomimo upływu lat porusza. Bardzo podobała mi się postać Paula i jego matki Jessiki. Wydawali się naprawdę silnymi ludźmi i bardzo dobrze przystosowali się do wszystkiego, przez co musieli przejść. Łącząc tematy polityczne, ekonomiczne, socjologiczne, biologiczne, kulturowe i dynastyczne, Frank Herbert ustanowił wysokie standardy dla późniejszych twórców. Fabuła książki jest prawdopodobnie jedną z najbardziej ekscytujących i emocjonujących w całej literaturze, wciągająca czytelników w sieć intryg, zemsty, zdrady i galaktycznej polityki. Budowa świata została starannie uformowana od ekologii Arrakis do cyklów życiowych robaków piaskowych. „Diuna” to dobrze napisana książka, która porusza tematy władzy, religii, zapisów historycznych, jak tworzenie mitów i kwestie ochrony środowiska.

Czy jest jeszcze ktoś, kto tak jak ja nie oglądał filmu Diuna? Ale zganiam to na notoryczny brak czasu🤗 Dlatego gdy dostałam propozycję od Wydawnictwa Rebis na egzemplarz Diuny do recenzji z przyjemnością się zgodziłam. Chociaż jak zobaczyłam ile ona ma stron, to się lekko przeraziłam. A poza tym to gatunek, po który rzadko sięgam. Ale czas na recenzję. Na początek okładka, która jest po prostu piękna w swej prostocie. Tytułowa Diuna to pustynna planeta występująca również pod nazwą Arrakis, która jako jedyna we wszechświecie jest źródłem przyprawy - melanżu. Ma ona niezwykłe właściwości. Diuną do tej pory rządził ród Harkonnenów a teraz władzę przejął ród Atrydów. Oba rody toczą odwieczną wojnę między sobą. Jak się potoczą dalsze losy tych zwaśnionych rodów? Jak mieszkańcy Diuny przyjmą nowych zarządców? Nie powiem żeby mi się ją łatwo czytało bo język którym jest napisana momentami jest bardzo ciężki. Ale za to świat wykreowany przez autora bardzo ciekawy. Ja nie oglądałam filmu, więc wyobraźnia tu mocno pracowała. Wątek braku wody i sposobów jak sobie z nimi radzić też bardzo interesujący. Do tego tematy polityki, religii i mieszkańców Diuny, którzy ze strony na stronę są coraz bardziej charakterni i realni. Z chęcią wybiorę się na jej ekranizację.

Jestem oczarowana „Diuną” Franka Herberta. Dodatkowe wrażenie robi na mnie fakt, że książka powstała w 1964r. Cieszę się, że nie widziałam jeszcze ekranizacji- zarówno tej z 1984 jak i 2021/2024. Świat wykreowany przez Autora jest wyjątkowy, złożony, surowy. Ludzie rzuceni na planetę Diuna/Arrakis muszą radzić sobie na niej bez wody. Sposób jej pozyskiwania przez tubylczych Fremenów jest unikalny. Ci bogatsi - ich przeciwnicy, po prostu ją sprowadzają z innych planet. Podstawą rozliczeń jest uzależniająca przyprawa, zmieniająca kolor oczu na intensywnie niebieski. W tym świecie ważna jest też religia, wierzenia, wizje, niemal magiczna siła związana z podróżami świadomości w czasie i przestrzeni. Teraz jestem gotowa i na kolejne części tej sagi i na wyroby srebrnego ekranu.