Mecenas. KodeX. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 03.2023)

Znowu nie dostałam zakładek 😜

Zdjęcie profilowe zakochanawksiazkach1 MECENAS - Anna Falatyn 10/10 Tytułowy „Mecenas” po siedmiu latach nieobecności wraca do Polski. Wojciech porzuca karierę na zachodzie i zatrudnia się w kancelarii swojego przyjaciela. Od razu angażuje się w sprawę seryjnego morderstwa i jest pewny, że jest w stanie wygrać tę sprawę. Wojciech jest znany ze swojej kontrowersyjności na sali sądowej, ludzie natomiast postrzegają go jako zimnego i gburowatego palanta. Adrenalina jest jego motorem napędowym. Pod powłoką pewności siebie zmaga się z problemami i demonami przeszłości, niewiele osób jednak wie, jak wiele tajemnic skrywa mecenas. Zuzanna to ambitna pani prokurator, która pochodzi z patologicznej rodziny. Jej przeszłość powoduje, że maniakalnie próbuje udowodnić światu, że jest cos warta. Pod maską zimnej i niedostępnej kobiety skrywa swoje traumy, ale tak naprawdę nie radzi sobie ze swoimi problemami. Zuzanna i Wojciech podczas studiów byli obłędnie w sobie zakochani, niestety pewnego dnia Wojciech wyjechał, zostawiając Zuzannę bez słowa wyjaśnienia. Los sprawia, że stają po przeciwnych stronach sali sądowej i musieli zmierzyć się z demonami przeszłości. Czy czas uleczył ból i wyrządzone krzywdy a stara miłość nie pokryła się rdzą? „Mecenas” to pierwsza książka Anny Falatyn, po którą sięgnęłam i absolutnie ją pokochałam. Jestem pod wrażeniem kunsztu i umiejętności pisarskich autorki. Historia jest bardzo dobrze poprowadzona i niezmiernie autentyczna. Widać tu bogaty warsztat, bardzo dobre przygotowanie i dbałość o szczegóły. Jest to wyrafinowane połączenie kryminału z romansem. Pokochałam głównych bohaterów za ich realność i brak wyidealizowana, co sprawiło, że cała historia dawały poczucie autentyczności. Niesamowite było to, jak mocno odczuwałam emocje głównych bohaterów. Zatraciłam się w burzliwej relacji głównych bohaterów, jak również w sprawę seryjnego morderstwa. Nie jest to cukierkowa opowieść o miłości a historia pełna przeciwności losu, traum i problemów. Zakończenie zbiło mnie z tropu, a obrazek, który ułożyłam sobie w głowie, rozsypał się w drobny mak... Muszę powiedzieć, że cieszy mnie fakt, że tak późno sięgnęłam po „Mecenasa”, bo nie wytrzymałabym zbyt długo w oczekiwaniu na kolejny tom, którego premiera dopiero w lipcu. Moim zdaniem książka jest genialna.

Kolejna,fascynująca powieść autorki.Historia niebanalna, pełna tajemnic i nagłych zwrotów akcji z namiętnością w tle . Spotkanie po latach wywraca , na pozór poukładane życie bohaterów do góry nogami. Dodatkowo los postawi ich po dwóch stronach barykady: obrońca morderczyni i oskarżyciel w sprawie.Powieść napisana z polotem i wyobraźnią!Serdecznie polecam!Drugą część już zamówiłam;-)

Spodziewałam się czegoś lepszego i może dla mnie jest to przeciętne to nie wszyscy mogą mieć taka opinie.

Bardzo ciekawa książka,szybko się czyta,zaskakujące zakończenie.Czekam na 2 cześć.

Świetna! Trzyma w napięciu. Polecam

Sztosiwo

„Wszystko tak naprawdę zależy od widowni. Możesz być świetnym aktorem, możesz mieć warsztat, ale nie wygrasz, jeśli nie polubi cię tłum - to on decyduje, to on wydaje opinie. Możesz być przeciętny, nawet słaby, jednak jeśli masz za sobą widzów, jesteś w stanie zrobić wszystko.” Przed Państwem dzisiejsza premiera, która wciągnęła mnie do tego stopnia, że nie wiedziałam, która godzina i dlaczego piekielnie boli mnie pęcherz. Na parę godzin zostałam odcięta od świata i znalazłam się w bańce Wojciecha Bieleckiego i Zuzanny Wysockiej. Podczas czytania, czujemy się jak podczas seansu cholernie dobrego serialu - nie, nie przesadzam. Podczas czytania spokojnie wyskoczyłoby mi pytanie rodem z Netflixa „Czy nadal oglądasz?” a ja byłabym jak: no oczywiście, że tak, a teraz daj mi spokój, bo ja tu Wojciecha czytam. P.S. To, że ta książka będzie czymś świetnym, było wiadome od momentu, gdy zobaczyłam cytat ze „Zbrodni i kary” w prologu. Miejsce akcji: Kraków W rolach głównych: Wojciech Bielecki i Zuzanna Wysocka Siedem lat temu mieli siebie. Dzisiaj mają pracę, niezagojone rany i mnóstwo pytań, na które chyba nie ma dobrych odpowiedzi. Wojciech wraca do Polski i zaczyna wszystko od nowa. Zuzanna pnie się po szczeblach kariery, by udowodnić wszystkim i sobie, że nie jest nikim. Spotkanie po latach nastąpi niespodziewanie i z pewnością nie będzie to piknik z piniatą, chociaż podejrzewam, że Zuza chętnie by przyłożyła w Wojtko-piniatę. Mamy dwoje świetnie wykreowanych bohaterów i sprawę seryjnego mordercy. W pewnym momencie nie wiedziałam, czy bardziej wciągnął mnie wątek Rzymianina, czy może relacja naszej dwójki. Wojciech jest jak przepięknie zapakowany prezent, który nas kusi i ciekawi. Pragniemy pociągnąć za kokardę, odpakować i zobaczyć, co jest w środku. I tu mogą wydarzyć się dwie rzeczy: prezent będzie przepiękny i nas uszczęśliwi, albo nie będzie tym, czego oczekiwaliśmy. Jakim prezentem jest Wojciech? Tego dowiecie się, jak przeczytacie „Mecenasa”. Ja byłam z prezentu bardzo zadowolona, by nie powiedzieć, że zachwycona. A gdy już dokopałam się do samego dna pudełka, poczułam się zmiażdżona. Nie wiem, ile czasu spędziłam z otwartą buzią, po zakończeniu, ale obstawiam, że z pięć minut to napewno było. W przypadku Bieleckiego nie potrafię być obiektywna i nie będę. Wybacz Zuza, ale to właśnie on skradł całe show. Wojciech Bielecki to postać, którą pragnie się poznać. Czarujący, przystojny, pewny siebie facet, który na wszystko ma odpowiedź i zawsze służy ripostą i sarkazmem. Oprócz tego, jest cholernie dobry w tym co robi. I zawsze jak mamy pana „jestem chodzącym ideałem” wiemy, że jest drugie dno. Niczym w śledztwie mamy poszlaki i parę dowodów. Jednak to tylko wskazówki. Możemy polegać na domysłach. Aż karty w końcu trafią na stół i odkryjemy, w co tak naprawdę się tutaj gra. Wiem, że ja tylko Wojciech Wojciech, Wojciech a co z Zuzą? Zuza jest dla mnie kobietą, którą jednocześnie chciałabym przytulić jak i powiedzieć jej, że ją podziwiam. Kłody pod nogami to dla niej chleb powszedni, całe życie czuła się gorsza i wstydziła się czegoś, na co nie miała wpływu. Gdy znalazła szczęście, została sama ze złamanym sercem. Do dziś walczy ze skutkami tamtego wydarzenia. Dzisiaj jest dorosłą kobietą, panią prokurator, która ponownie musi wszystkim udowadniać, że na cokolwiek zasłużyła. Gdy na nią spojrzymy zobaczymy pewną siebie kobietę, a gdy poznamy ją bliżej, to odkryjemy, że to tylko maska, a nasza bohaterka tak naprawdę jest cieniem człowieka. Zuza i Wojtek to duet, obok którego nie można przejść obojętnie. Wystarczy, że tylko znajdują się w jednym pomieszczeniu, a temperatura sama rośnie - a oni nawet nie zdążyli zamienić ze sobą słowa. Ich relacja została przedstawiona w bardzo trafiony i prawdziwy sposób, który sprawiał, że przeżywaliśmy to wszystko z nimi. Fabuła wciąga niemiłosiernie, więc przed sięgnięciem po książkę upewnijcie się, że macie odpowiednią ilość czasu, bo lektura was pochłonie. Ta historia jest dopracowana w każdym, nawet najmniejszym aspekcie. Cały czas coś się dzieje, przez co czytelnik musi być czujny, bo zostanie wciągnięty w sprawę seryjnego mordercy. Uwielbiam to, że autorka stworzyła tę historię w taki sposób, że my sami możemy się trochę pogimnastykować i prowadzić własne śledztwo. Albo nawet i dwa jednocześnie, z czego jedno będzie dotyczyło kopytkożercy. Wisienką na torcie jest motyw biblijny - przysięgam na wszystko, że ten wątek zawsze wzbudza we mnie całą paletę emocji, bo zawsze, ale to zawsze jest świetnie napisany i daje ogromne pole do popisu. I tutaj to pole jest i popis również. Mecenas jest pierwszą częścią dylogii KodeX i matko, uwielbiam te wszystkie smaczki i małe rzeczy, które nabierają sensu po lekturze. Jeśli nie mieliście „Mecenasa” w planach (bójcie się Wojciecha jeśli tak było) to szybko proszę te plany zmienić i zapoznać się z tą genialną historią. I to raz, raz.

„Decydując o ludzkim losie, skazując kogoś lub broniąc, nie ma się nigdy pewności, że konkretne działania są słuszne. Nigdy jednoznacznie nie wskażemy: to on zabił, to on popełnił zbrodnię. Jedno można uznać za pewnik: każdy jest po części winny…” Po lekturze cyklu „Prawniczka Camorry”, który był po prostu fenomenalny, autorka naprawdę wysoka zawiesiła sobie poprzeczkę. Jej debiut pokazał świetny warsztat pisarski, jednak wraz z kolejną częścią wzrastały oczekiwania, a i te zostały niejednokrotnie przebite. I wydawać by się mogło, że częściowo wiemy czego się spodziewać, jednak w przypadku „Mecenasa” trzeba być przygotowanym na wszystko. Choć nawet to nie uchroni nikogo przed licznymi zwrotami akcji i tajemnicami, które przyprawiają nieświadomego czytelnika o szybsze bicie serca i zawroty głowy. Można tu odnaleźć już dobrze znaną, a przy tym zupełnie nową odsłonę pisarką Ani. Zacznijmy od pewniaków - perfekcyjny research, który zapewne w dużej części stoi za klimatem powieści spod pióra autorki. Jako osoba, która na co dzień sama uczęszcza na wykłady z prawa karnego i psychologii kryminalnej, dosłownie czułam się jak na powtórce zagadnień przed egzaminem. Co więcej, muszę przyznać, że jako aplikantka pod skrzydłami Wojciecha Bieleckiego na pewno jeszcze musiałabym się doszkalać i chłonąć wiedzę od niemal nieomylnego w swoim fachu mecenasa. Tak właśnie pisze i tworzy swoich bohaterów Anna Falatyn. Czuć jej przygotowanie do podejmowanej tematyki. W końcu książka z wątkiem prawniczym nie opiera się tylko na rozprawie, a przy diagnozowaniu seryjnych zabójców w jakimś stopniu niezbędna jest wiedza z kryminologii, profilowania czy medycyny sądowej. Tutaj nie ma jakichkolwiek dopowiedzeń, wszystko jest zgłębione, dopracowane i dopięte na ostatni guzik. Często wiele możemy się dowiedzieć, ale przy tym nie będziemy zarzucani suchymi faktami, artykułami czy typologią zachowań zabójców. Tutaj każdy detal ma swoje miejsce i jest płynnie wprowadzonym zagadaniem budującym tło akcji, którą naprawdę czuć. Każdy akapit, każde zdanie i każda kropka jest po coś, a całokształt naprowadza nas na odkrywanie tego, co starannie zaplanowała autorka. Myślę, że uwagi też wymaga przyjrzenie się postaciom, które zarówno w żeńskiej, jak i prawdziwie męskiej odsłonie skradają serca. Zawzięta prokurator Zuzanna Wysocka, która musiała się napracować, aby osiągnąć sukces i wspiąć się po „prawniczej drabinie.” Życie jej nie oszczędzało od najmłodszych lat. Tak naprawdę, to Wojciech, zaczął wprowadzać do jej nastoletniego świata pierwsze promienie radości, jednak to to był również tym, który doprowadził do jej upadku. Jest na tyle silną i upartą bohaterką, że podniosła się i walczy o swoje, ale jego powrót rozdrapuje na nowo dawne rany, a tym samym skrzywdzona kobieta, przy licznych starciach z dawną miłością porzuci swoją maskę obojętności. No i wspomniany już Wojciech Bielecki, niesamowicie wykreowana postać. Pokusiłabym się nawet o stwierdzenie, że być może jest to jak dotąd najlepiej utkany bohater przez Annę Falatyn. Dla jednych będzie wzbudzał kontrowersje swoją postawą, dla wielu wydawać się będzie zwykłym bucem, który się wywyższa, a w tym wszystkim łatwo przegapić, że i on podobnie jak pani prokurator, skrywa w sobie ogrom cierpienia, strachu, bólu i samotności. Jest wrakiem człowieka, który tonie, a wszystkie jego działania są efektem domino, w którym jedna błędna decyzja ciągnie za sobą kolejne. Przy tym zdarzają się te chwile, w których jest przy boku Zuzanny, przy której nie jeden raz wykazuje się troską, opieką, czułością i miłością w najpiękniejszej postaci. Ta dwójka niesamowicie silnie na siebie oddziaływuje. Są dla siebie stworzeni, jednak jeśli zasłużony spokój i szczęście są im pisane, to będą musieli jeszcze na nie poczekać. O „Mecenasie” mogłabym długo opowiadać i nie tylko dlatego, że już to mój pierwszy patronat, z którego nie mogłabym być bardziej dumna. Jest to po prostu powieść, którą wręcz żyłam. Po raz pierwszy pochłonęłam ją w dwa dni, mimo zmęczenia musiałam czytać dalej, dowiedzieć się wszystkiego najlepiej natychmiast. Pokochałam tych bohaterów, tak jak oni przeżywałam nowo odkryte fakty, wzruszałam się razem z nimi i oczekiwałam rozprawy, tworząc kolejne teorie, kto jest naprawdę winny. Wsiąknęłam w tę książkę, a po skończeniu nie chciałam z niej wychodzić. I miałam to szczęście, że w niedalekim odstępie czasu, poznałam również fenomenalną kontynuację tej części. „Mecenas” tak naprawdę dopiero wszystko otwiera. Rozbudza ciekawość, zostawia z mnóstwem pytań, a to co dopiera czeka w finale będzie mistrzowskim zwieńczeniem. Świat prawników, intrygi, skomplikowana problematyka, tajemnice z przeszłości, wielowątkowość. Od miłości po nienawiść do na nowo rodzących się uczuć, motyw drugiej szansy. Humor, strach, śmiech, łzy. Piekielnie przemyślana i skonstruowana fabuła. Bohaterowie, o których się nie zapomina - takie kombinacje, które się komponują w wydaniu Anny Falatyn wychodzą perfekcyjnie!

"Mecenas" rozpoczyna dylogię "KodeX" Anny Falatyn (autorki najlepszej polskiej serii mafijnej "Prawniczka Camorry"), w której poznamy bohaterów zmagających się z wieloma problemami, traumami i przeciwnościami losu. Wojciech Bielecki- charyzmatyczny, sarkastyczny i arogancki prawnik wraca do Polski i rozpoczyna pracę w kancelarii dawnych znajomych. Po głośnych, medialnych sprawach w Niemczech, nie zamierza się wychylać, licząc, że Kraków przyniesie mu nieco spokoju. Zuzanna Wysocka- nieco zmęczona życiem prokuratorka, w końcu zostaje niejako doceniona w typowo męskim środowisku i ma zostać oskarżycielem w sprawie seryjnego zabójcy, nieuchwytnego od lat. Wie, że ta sprawa będzie stanowiła punkt zwrotny w jej karierze i życiu, ale nie sądzi, że w takim stopniu. Przez siedem lat starała się ułożyć sobie rzeczywistość, zapomnieć o przeszłości i ruszyć naprzód, lecz wszystko to zostanie w jednej sekundzie udaremnione. Wszystko, co chciała pogrzebać, wróci do niej z chwilą, gdy stanie twarzą w twarz z Wojciechem Bieleckim. Kiedyś najbliższą jej osobą, teraz- wrogiem na sali sądowej i w życiu.. Czy bohaterom będzie dane wyjaśnić tajemnice przeszłości? Czy zrozumieją, w co ponownie wrzucił ich los? Czy będą z tym walczyć? Jeśli szukacie słodkiego romansu, to... szukajcie dalej. Bohaterowie w tej książce są naprawdę pokiereszowani przez życie. Spotkamy się tu z traumami z przeszłości, z uzależnieniami, z pokonywaniem też problemów społecznych, wynikających z różnych środowisk. Dodajmy do tego błędy młodości, wpływ innych osób i niedomówienia i wyjdą nam naprawdę skomplikowani dorośli. Tutaj absolutnie nic nie będzie czarne i białe, zarówno Zuza, jak i Wojciech mają swoje za uszami, podjęli kilka trudnych, obarczonych długofalowymi konsekwencjami decyzji, które nadal wpływają na ich życie. Mimo to, gdzieś tam w głębi, nadal będą tlić się w nich pozytywne uczucia. Miłość, która kiedyś ich łączyła, nie wygasła do końca, mimo lat rozłąki i kilometrów odległości. Czy jednak osoby borykające się z tyloma problemami i przeciwnościami, będą potrafiły przekuć to uczucie w coś dobrego, zdrowego i trwałego? No cóż, może gdyby to tylko od nich zależało... Ich relacja będzie skomplikowana, bo musi taka być. Czy okaże się na tyle silna, aby pokonać wszystkie przeciwnosci losu, dowiecie się sami, ale jedno jest pewne- nie da się im nie kibicować. Zaczęłam co prawda od związku głównych postaci, ale nie powiedziałabym, że ten wątek romantyczny jest tu najważniejszy. To znaczy jest, ale moim zdaniem na równi z wątkiem kryminalnym. Cała fabuła oparta jest na próbie rozwiązania sprawy tajemniczego seryjnego zabójcy i jest to szalenie wciągający temat. Autorka umiejętnie nas zwodzi, co rusz odkrywając jakieś nowe karty, nowych bohaterów i nowe wskazówki, wrzucając do tego kotła Zuzę i Wojciecha, co właśnie sprawia, że ich historia nabiera jeszcze większego dreszczyku i głębi. Powiązanie wszystkich bohaterów ze sprawą, pokazanie mnóstwa przeróżnych stron tego samego wątku sprawia, że co chwilę jedna myśl zastępuje inną, a mózg czytelnika paruje od podejrzeń i próby ułożenia wszystkich puzzli w całość. Jako że znam również drugi tom, nie będę się rozwodzić zbytnio na ten temat, aby przypadkiem czegoś nie zaspojlerować, ale obiecuję Wam, że cała ta historia to fabularny majstersztyk, i mimo że wiele rzeczy wyjaśni się dopiero w kolejnej części, to tutaj już widać, jaki ogrom pracy autorka włożyła w ułożenie tak skomplikowanej siatki zdarzeń. Research we wszystkich poprzednich książkach Anny Falatyn był ich mocną stroną i tutaj również jestem pod ogromnym wrażeniem. Znajdziemy tu móstwo smaczków z prawniczego świata, ogrom informacji dotyczących działania wymiaru sprawiedliwości, ale też takiego ducha całego środowiska. Wszystko to jest jednak przekazane zrozumiałym językiem, bez skomplikowanego żargonu czy niewytłumaczonych pojęć. Muszę też wspomnieć o ciekawie wykreowanych bohaterach drugoplanowych, jak aplikantka Julia, ojciec Wojciecha czy szef Zuzanny, a nawet na krótko pojawiajacy się prawnicy. Wszystko dopięte jest tu na ostatni guzik, od szczegółów śledztwa, po rozprawę pełną emocji i jakiejś takiej powagi. Czułam się, jakbym oglądała dobry serial, naprawdę. Cała książka, mimo różnych wątków, elementów też zabawnych, wzruszających czy "spicy", miała klimat lekkiej grozy. Podobało mi się to napięcie, strach o bohaterów, przełamywany lżejszymi wątkami czy zabawnymi, słownymi potyczkami. Jak normalnie nie lubię narracji trzecioosobowej, tak tu sprawdziła się idealnie. Właśnie ona podsycała tę atmosferę napięcia i dramatyzmu, a czytelnik mógł się poczuć, jakby obserwował bohaterów z góry. W związku z wątkiem seryjnego zabójcy, było to naprawdę ciekawym doświadczeniem, zupełnie, jakbyśmy byli takimi złoczyńcami obserwującymi chaos, w który wpadają bohaterowie. Jeśli lubicie nieoczywistych bohaterów, pełnych sprzeczności i wątpliwości, osadzonych w ciekawie stworzonym świecie, to koniecznie sięgnijcie po "KodeX".