Gra o wszystko. Gamerka. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 03.2024)

Książki Kasi Wycisk trudno nazwać PO PROSTU romansami. Autorka bierze na warsztat zawsze nie tylko rzadkie okoliczności (póki co nie znajdziecie u niej biura w korporacji czy lodowiska do hokeja, a akcja nie dzieje się za oceanem) i relacje między bohaterami (tutaj miłość nie jest łatwa i kolorowa), ale i problemy które ich spotykają, również są nieczęsto spotykane. "Gamerka" jest książką wspaniałą! Ta dylogia zapewni wam wir emocji, łez, śmiechu, miłości, nienawiści, przyjaźni. Wprowadzi was w dwa światy, z których nie będzie wiadomo, który jest prawdziwy. Poza wątkiem romantycznym między Wiktorią i Kilianem (który jest cudowny), opowiada również o innych poruszających i bardzo trudnych kwestiach. Kasia robi bardzo dobry research w sprawie schizofrenii oraz napaści seksualnej. Pikantne sceny są wręcz smaczne i przede wszystkim realne, mocne ale wyważone. Dodatkowo wszystko kręci wokół e-sportu, który z ciekawością poznałam.

Polecam całym ❤️

Cudowne

Ok

„-Jak długo trwa wieczność, Myszko? -Czasami tylko sekundę. -Obiecaj, że jej nie przegapimy”. Jedna noc, która zniszczyła wszystko i wysłała Kiliana na drugą stronę lustra, choć tak naprawdę on sam nie wie, co wtedy się wydarzyło. Znalazł się w miejscu, którego tak bardzo się bał, bo nie jest w stanie odróżnić snu od jawy, kłamstwa od prawdy. Nie chce ciągnąć Wiktorii za sobą, niszczyć jej życia, lecz tęskni i nie potrafi się trzymać z daleka. Ona z niego nigdy nie zrezygnowała i jest zdeterminowana, by odkryć prawdę oraz uratować swojego Kapelusznika. Jednak czy Kilian na to pozwoli? Ile będzie musiała poświęcić Wiki? „Duszę się, bo nie czuję dłużej jaśminu. Tonę, bo ona nie trzyma mojej ręki”. Zakończenie pierwszego tomu złamało mi serce, sprawiło, że miała ochotę krzyczeć i wyrzucić tę książkę przez okno (oczywiście tego nie zrobiła, bo jest zbyt pięknie wydana). A drugi? Co to były za emocje! Nie mogłam się od tej książki oderwać i odłożyłam ją dopiero wtedy, kiedy skończyłam. Gamerka. Gra o wszystko” to rewelacyjna książka, która was rozbawi, wzruszy, skłoni do rozważań i po prostu wzbudzi całą masę emocji. Historia, która zostanie ze mną już na zawsze i przyjemnością będę do niej wracać. A co znajdziemy w drugim tomie? Po pierwsze mamy tutaj więcej esportu. Wiki i Kilian zabierają nas na kilka turniejów, zgrupowań, dowiadujemy się w jaki sposób trenują i pokazują, co oznacza słowo „rywalizacja”. Tylko czytałam, a emocje, które we mnie buzowały, były większe niż podczas oglądania meczów reprezentacji Polski i to o wiele! Stres, nerwy, euforia- po prostu coś niesamowitego. Jeśli chodzi o naszych głównych bohaterów to zakochałam się w nich jeszcze bardziej. Uważam, że Wiki to dziewczyna, która powinna być autorytetem dla wielu z nas. Nie poddaje się, walczy do końca choć jest jej naprawdę ciężko, bo jej serce zostało złamane. Jednak to jej nie powstrzymuje. Co więcej myślę, że to ją tylko napędza. Rozdział 29? Z tą panią nie radzę zadzierać. Jest niesamowita. Walczy jak lwica o swoją pozycję w świecie FIFA, o swoje marzenia, miłość i o Kiliana. No właśnie- Kilian. Tutaj mamy do czynienia z ciężkim, ale zarazem bardzo ważnym wątkiem, i to niejednym. Schizofrenia, to co go spotkało, to naprawdę nie są tematy łatwe, ale powinno się o nich mówić, by osoby, których to wszystko dotyczy nie czuły, że są same, bo nie są. Bolało mnie serce, bolała mnie dusza, ale czy odnalazłam lekarstwo tego już nie zdradzę. Nie zdradzę też tego, co wydarzyło się w urodziny Kiliana, ale jeśli nienawidzicie Agaty to bardzo słusznie. W drugim tomie po raz kolejny widzimy jak bardzo różnią się rodziny głównych bohaterów, a ojciec Kormana podniesie Wam ciśnienie nie raz. Pojawia się też nowy bohater- Kot z Cheshire, który nam tutaj trochę zamiesza, ale to dobrze, bo to daje Kilianowi tego przysłowiowego kopa, a on go zdecydowanie potrzebował. Nasz Kapelusznik musiał zrozumieć wiele rzeczy, a przede wszystkim pozwolić sobie pomóc. Uwierzcie mi, to nie jest wstyd prosić o pomoc, bo nasze życie naprawdę może być piękne, nawet jeśli dawno przestaliśmy w to wierzyć. Otaczajcie się takimi ludźmi jak Wiki, którzy będą chcieli wyciągnąć Was z tej drugiej strony lustra. Kilian bardzo się bał, że pociągnie ją za sobą, oddalał się, ale ona mu na to nie pozwalała i kurczę kocham tą dziewczynę za to, że jest taka uparta. Ta książka to również piekielnie dobrze zrobiony research. Mam ogromny szacunek do autorki, bo czytać o tak ciężkich tematach to jedno, a pisać i szukać dokładnych informacji? Ja bym chyba nie dała rady. A świat FIFA? Coś niesamowitego. Emocje, emocje i jeszcze raz emocje. Były momenty, które wywoływały uśmiech na mojej twarzy (cięte riposty i wymiany zdań pomiędzy bohaterami to ogień), czasem też policzki mi płonęły, ale łzy też się pojawiły, tak jak gniew. Cały czas coś się dzieje, a to sprawiło, że ja naprawdę nie potrafiłam tej książki odłożyć. Niestety mam ogromny niedosyt. Myślę, że 400 stron więcej i byłabym zadowolona.

[ współpraca reklamowa z Katarzyna Wycisk ] Dziś przychodzę do was z książką na którą bardzo czekałam i to była jedną z tegorocznych premier, których nie mogłam się doczekać! Pierwszy tom był fenomenalny a drugi… to istne cudo naładowane taką dawką emocji, że do tej pory ciągle nimi żyje. A do tego oprawa graficzna tej książki jest fantastyczna ale niczego innego nie mogłabym się spodziewać po Kasi. To jedna z moich ulubionych polskich autorek, która genialną historię pakuje w przepiękne wydanie. Tutaj wszystko jest dopracowane na ostatni guzik. ✨Gamerka. Gra o wszystko✨ W tej recenzji nie będę zdradzać zbyt wielu szczegółów oraz przytaczać fabuły by w żaden sposób nie zaspojlerować wam niczego. Jak wspomniałam wcześniej mocno czekałam na tą kontynuację, tom pierwszy zakończył się w takim momencie, że pękło mi serce i potrzebowałam wyjaśnień na już. Byłam ogromnie ciekawa jak Kasia poprowadzi tą historię do końca i powiem wam jedno - jestem zachwycona! Często dzieje się tak, że pierwszy tom zwykle jest lepszy od drugiego ale tutaj zdecydowanie tego zjawiska nie było. Autorka utrzymała wysoki poziom dorzucając do tej historii dużej ilości cierpienia, walki z samym sobą i walki o tą drugą osobę. Poruszyła niezwykle ciężkie tematy, nie będę zdradzać wam jakie ale zdradzę, że research, który robi ta autorka zawsze jest niezwykle dokładny i tu nie było inaczej. Wszystko opisane zostało z największą dokładnością. Ta pozycja jest niezwykle emocjonalna, przyznam, że nie jeden raz musiałam zatrzymać się i przetrawić to co dzieje się w książce. I nie zrozumcie mnie źle - to nie było negatywne odczucie a wręcz przeciwnie, po prostu zostałam przeorana emocjonalnie. Możecie nazwać mnie masochistką ale tak - kocham to uczucie kiedy książka rozdziera moje serce na kawałki. „Gamerka. Gra o wszystko” to historia, która ukazuje długą drogę by zrozumieć samego siebie i walkę z demonami, które usilnie próbują stłamsić i posłać na dno. Przepięknie pokazane zostało to jak wsparcie drugiego człowieka może wiele zdziałać. Oczywiście nadal obracamy się w świecie e-sportu a bohaterowie nieustannie rywalizują na wirtualnym boisku. Pokochałam ten klimat, to jest coś zupełnie innego i szczerze nigdy nie przeczytałam książki z podobną tematyką co sprawiało, że ta dylogia była na maksa wyjątkowa. I tak jak w pierwszym tomie mamy tutaj ogrom nawiązań do Alicji w Krainie Czarów co zdecydowanie nadawało całości magii. Wiki i Kilian to zdecydowanie jedni z moich ulubionych książkowych bohaterów. Wiktoria jest niezwykle charakterna, twardo stąpa po ziemi i robi wszystko by osiągnąć swój cel. Ma niesamowicie dobre serce i potrafi być oparciem dla drugiej osoby. Kiliana w tym tomie poznajemy z całkowicie innej strony. Pogrążony jest w mroku i ciągle kroczy po cienkiej granicy między ułudą a rzeczywistością. Dodatkowo w tej części pojawia się jeszcze jeden bohater, który wprowadza powiew świeżości. Wszystkie postacie przewijające się w tej książce mają znaczenie, są barwne i nie da się ich nie lubić. Oczywiście poza paroma jednostkami, które grają czarny i paskudny charakter. Podsumowując - całym sercem pokochałam całą dylogie. „Gamerka. Gra o wszystko” zdecydowanie trafia do topki najlepszych książek tego roku. Niezmiennie kocham pióro Kasi i wyczekuję z niecierpliwością kolejnych fenomenalnych historii.

IG: @strazniczka_ksiazekx Na drugi tom "Gamerki" czekałam z niecierpliwością po cliffhangerze, jaki zafundowała nam autorka pod koniec tomu pierwszego. Wiki nie odpuszcza tak łatwo, więc nie pozostawi związku z Kilianem za sobą, dopóki porządnie sobie z nim wszystkiego nie wyjaśni. Chłopak odpycha naszą bohaterkę bojąc się, że powoli zaczyna pochłaniać go mrok i że niedługo znajdzie się po drugiej stronie lustra, skąd nie będzie już powrotu. Wydaje mu się, że widzi i słyszy rzeczy, których nie ma. Po mistrzostwach Polski w Fifie oboje mają wchodzić w skład drużyny reprezentacji Polski, co stawia ich w niezbyt korzystnym dla siebie położeniu. Na horyzoncie pojawia się nowy gracz, Kamil, który próbuje wejść pomiędzy Wiki a Kiliana (choć przez długi czas podczas czytania towarzyszyło mi wrażenie, iż Kamil ma w tym większy interes, a za tym wszystkim na pewno kryje się jakiś dawny konflikt pomiędzy nim a MadHatterem). "Duszę się, bo nie czuję dłużej jaśminu. Tonę, bo ona nie trzyma mojej ręki". Miałam problem, aby po tej książce zabrać się za pisanie recenzji. Autorka zafundowała mi niezłego kaca książkowego! Emocje nadal nie opadły i nie mogę uwierzyć, że to tylko dylogia, bo koniecznie potrzebuję więcej Wiki i Kiliana. Ta seria zmiażdżyła mnie totalnie. Po pierwszym tomie było ciężko, przy drugim miałam nadzieję na lepsze i przez chwilę tak było, ale mniej więcej w 3/4 książki pani Kasia znów wdeptała moje serce w ziemię. Podwójny POV zarówno Ostrej i Hattera ponownie pozwolił mi wcielić się w umysły obojga bohaterów - co myślę, że w tej części było nawet bardziej kluczowe dla czytelnika niżeli w pierwszej. Ja już od dawna nie czytam romansów po to, aby poczuć "wow" czy sobie popłakać. Czytam je, kiedy potrzebuję lekkiej lektury. W tym przypadku przepadłam bez końca, a książka wcale nie była lekka, wręcz przeciwnie - była ciężka, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Emocje wrzały we mnie przez cały czas, prawdziwy rollercoaster. Zwykle podczas czytania książki na początku akcja musi nabrać tempa, czytelnik musi się zagłębić i wciągnąć w historię, a tutaj od pierwszego rozdziału już działo się naprawdę dużo. Autorka porusza trudne tematy, takie jak m. in. schizofrenia, PTSD, ataki paniki czy wykorzystanie na tle se*sualnym. Zwykle podczas czytania scen erotycznych odczuwam strasznie zażenowanie, dlatego staram się unikać takich książek, jednak tutaj autorka świetnie podkręca atmosferę i dodaje nieco pikanterii, przez co nie miałam takich odczuć. Jedyne co mi się nie spodobało, to to, że momentami miałam wrażenie, iż nawiązań do "Alicji w Krainie Czarów" jest za dużo. Wiem, że cały ten zamysł jest w pewnym sensie otoczką tej historii, ale czasem już mnie to męczyło. Oprawa graficzna książki jest przecudowna. Poprzednią część czytałam na Legimi, więc nie miałam okazji tak dobrze się z nią zapoznać, ale zrobiła na mnie ogromne wrażenie - te wszystkie detale tak pięknie dopracowane. Coś niesamowitego! "Gamerka. Gra o wszystko" to kontynuacja zdecydowanie mroczniejsza od "Gamerki. To tylko gra". Trudna, ale wciągająca i bolesna, fundująca karuzelę przeróżnych emocji. Z całego serca polecam!

Współpraca reklamowa z @katarzynawycisk ”Gamerka” 2 Katarzyna Wycisk 5/5 ⭐️ „- Prawda… to takie abstrakcyjne pojęcie. Dlaczego u ciebie wszystko musi być skomplikowane? Nie należę do prostych, sądziłem, że to mamy już za sobą.” Katarzyna Wycisk - autorka, która jedną książką uplasowała się na liście moich ulubionych autorów. Później przyszły kolejne historie i każda następna wydawała mi się jeszcze lepsza od poprzedniej. Zadziwia mnie lekkość jej pióra, a jednocześnie to, jak przy tym wszystkim potrafi przemycić trudne tematy. Tutaj tym trudnym tematem była schizofrenia. Bardzo ciężka choroba, w którą właściwie nigdy się nie zagłębiałam, a po przeczytaniu tej książki, odczuwam nieodpartą chęć dowiedzenia się o niej czegoś więcej. Pierwszy tom zakończył się w takim momencie, że miałam chęć pojechać do Kasi i siłą wyciągnąć z niej informacje na temat kontynuacji. Jak wielka była radość wymalowana na mojej twarzy, kiedy w moich rękach znalazł się tom drugi. Od razu zaczęłam czytać. I Kasia rzuciła nas od razu w wir mistrzostw 🎮💜 Nie powiem wam kto wygrał, to musicie sprawdzić sami, ale emocji nie brakowało. Ja wprost kocham klimat tej książki, te mistrzostwa, wątek reprezentacji.. I tutaj OGROMNY pokłon w stronę Kasi za świetny research odnośnie FIF-y. Co chwilę pytałam starego, czy ”faktycznie tak jest?”, a on za każdym razem potwierdzał, że tak, że autorka naprawdę wie o czym pisze. Szanuje takie podejście do pisania, a nie każdy autor tak skrupulatnie do tego podchodzi. Nie zabrakło też tutaj emocji. Trochę pękło mi serce, trochę się wzruszyłam.. Ta historia ma taką tendencję do bawienia się moimi uczuciami. Najpierw mnie rozczula, później zostaję dojechana emocjonalnie i myślę, że już się nie pozbieram.. i wtedy nabieram nadziei, że jednak będzie dobrze. A potem znowu Kasia mnie dojeżdża i tak w kółko.. Kilian w tym tomie nie ma łatwo. Chłopak sporo przeszedł i mogłoby się wydawać, że ma wprost idealne życie - pieniądze, poniekąd też sława.. jednak wcale nie jest tak kolorowo. Jest bohaterem, którego pokochałam, ale ja to kocham każdą męską postać od tej autorki. Ma niebywały talent do tworzenia ideałów 💜 Wiki też jest super - taka babeczka z jajami. Pyskata, dążąca do celu, a jednocześnie tak fajnie wykreowana, że nie sposób jej nie kibicować. Bardzo mi się podobało, że stała za Kilianem murem. Strasznie boję się walnąć jakimś spoilerem kurcze 😂 Dlatego może lepiej już zamilknę. Ta książka nie potrzebowałaby tak naprawdę żadnej recenzji - ona obroni się się sama. Ktoś, kto czytał tom pierwszy, nie będzie w stanie przejść obojętnie obok kontynuacji 💜 „Ostatnie miesiące nauczyły mnie, że nie ma czegoś takiego jak ideał. Nie istnieje idealne życie, a tym bardziej idealny człowiek. Ale przecież perfekcja wcale nie jest ważna. Nawet najpiękniejsze rzeczy na ziemi mają wady. Bynajmniej nie czyni ich to mniej wyjątkowymi. Istotne, by być sobą, oddychać pełną piersią i nigdy nie dać się zamknąć w klatce.”

„Każda rana to zdobyte doświadczenie, każde wyjście z mroku – skok na wyższy level.” Już jutro premierę ma bardzo ważna dla mnie książka. Miałam przyjemność czytać ją jako beta czytelnik, chociaż powiem wam szczerze, że jest to najmniej zmieniony tekst, przy którym miałam okazję współpracować w ten sposób. Kasia ma talent do tworzenia historii, widać że wkłada w nie całe serce i wychodzi jej to rewelacyjnie. Tę część, zresztą jak i poprzednią miałam okazję czytać aż trzy razy, najpierw po rozdziale, w trakcie pisania Kasi, następnie w całości, a także kiedy tylko pokazała się na @czytamzlegimi i wiecie co? Za każdym razem porusza tak samo 🥹 Jak wiecie, historia Wiki i Kiliana skończyła się w takim momencie, że potrzebowaliśmy od razu kolejnej części. Muszę wam zdradzić, że ta podoba mi się jeszcze bardziej niż pierwsza i jestem dumna, a także ogromnie wdzięczna, że mogłam objąć ją patronatem. Kocham ją, ciężko było mi rozstać się z bohaterami i ciągle czekam na świąteczną wersję przygód Wiki i Kiliana! Kasia potrafi grać na emocjach czytelnika. Czułam ten ból Wiki, te brak zrozumienia całej historii. Miałam ochotę wejść do książki i potrząsnąć zarówno nią, jak i Kilianem, który sam nie do końca rozumiał co się dzieje. Nie pomagała w tym wszystkim choroba cioci. Był pewny, że jego czeka taki sam los. Opisy jego oczami dostarczały mi zarówno mnóstwa bólu, jak i nadziei na to, że jeszcze kiedyś będzie dobrze. Kasia jest mistrzem poruszania ciężkich tematów. Tutaj ich również nie brakuje. Sprytnie wplotła w fabułę „Alicję z krainy czarów”. Mieszała też w głowie Kiliana i jestem szczerze zdziwiona, że wyszło to tak autentycznie. Możemy obserwować jak chłopak bije się z myślami, jak jawa miesza się ze snem, a mrok wciąga go coraz głębiej. A pośrodku tego wszystkiego jest Wiki, która w końcu odważyła się pokazać światu. Motyw gamingowy nadal jest tutaj głównym motywem, co uważam za ogromny plus. Cieszę się, że Kasia gdzieś po drodze go nie zgubiła. Jest tu wiele tajemnic, które trzeba poznać, wiele sytuacji, którym trzeba stawić czoła. Odważycie się przejść na drugą stronę lustra? Nie mogę też nie wspomnieć o wydaniu. Czy wy to widzicie? Ta wklejka, obrazki w środku, które przedstawiają Wiki i Kiliana, które były malowane przez Kasię, a także ukryty tekst, który pokazuje się pod lampą UV. Nie wspomnę o tych pięknych brzegach, które idealnie pasują do jedynaczki. Jestem zachwycona! Widać, że Kasia i Daniel wkładają mnóstwo serca w to, co robią. Powtórzę jeszcze raz… Jestem dumna, że moje Logo znajduje się na okładce tej wyjątkowej książki. Dziękuję za zaufanie! Czy polecam? Nie muszę. Każdy kto sięgnie po jakąś książkę Kasi, przepadnie. Jeszcze nie słyszałam, żeby ktoś narzekał na twórczość autorki. Kasia ma talent i już nie mogę się doczekać co wymyśli następnym razem.

Jedna noc, która rujnuje wszystko i posyła Kiliana w miejsce, do którego bardzo nie chciał trafić. Wiktoria nie ma pojęcia jak w tym wszystkim pomóc chłopakowi. Nie może zrozumieć co się stało i dlaczego Hatter tak się od niej odsunął. Nie podda się jednak bez walki. Czy ta dwójka ma szansę na szczęśliwe zakończenie? Czy Kilian pokona swoje demony? Jeśli czytaliście pierwszy tom „Gamerki” (a mam nadzieję, że tak było) to znacie zakończenie. Takie zakończenie, że choćby się waliło i paliło, nie ma szans żeby nie wyczekiwać kontynuacji. Kiedy PDF z drugim tomem wleciał na mojego maila, rzuciłam wszystko. Najpierw chciałam przeczytać tylko kilka stron i wrócić do niej kiedy przyjdzie jej czas, ale nie dało się. Tyle miesięcy czekania, po to aby w dwa wieczory ujrzeć napis „KONIEC”. To była cudowna, ale za krótka przygoda. Choć Kasia Wycisk popełniła aż niespełna 500 stron losów Kiliana i Ostrej, to gwarantuję Wam, że ani przez moment nie odczujecie tej objętości. „Gamerka 2” to znów totalny rollercoaster emocji, ale tym razem mamy więcej mroku, demonów bohaterów i ich nieustającej walki. Podczas lektury nie pozbędziecie się mocno wyczuwalnego napięcia, które będzie się utrzymywać aż do ostatnich stron. Wielkie brawa dla autorki za temat, który dominuje w tej książce. Szczerze, chyba nie spotkałam się z takim wątkiem w żadnej innej powieści. Reserch jakiego dokonała Kasia w tym temacie jest na najwyższym poziomie. No i oczywiście FIFA ❤️ Tak samo jak w pierwszym tomie, sporo się dzieje. Nie sądziłam, że będę prawie obgryzać paznokcie, kibicując bohaterom w rozgrywkach. Kocham tę dylogie całym sercem i wierzę, że Wy również ją pokochacie.