Do trzech razy śmierć (okładka  miękka, wyd. 02.2024)

Sięgając po książkę, wiedziałam że będzie dobra. Po prostu Jenny Blackhurst nigdy nie zawodzi 😊Czytając ją jednak musiałam mieć z tyłu głowy, iż będzie to wydane w serii. Dlaczego? Jako pierwsza część "zapoznawcza" rozkręcała się powoli, po to aby punkt kulminacyjny umieścić na końcu i zaprzeć nam dech w piersi. Czekam na kolejne!

Rewelacja! Polecam z całego serca!

Wyobraź sobie, że dochodzi do zbrodni, a wszystkie ślady na miejscu zdarzenia, zeznania świadków, prowadzą do Ciebie! Jenny Blackhurts powraca. Tym razem z nietuzinkową historią kryminalna. “Do trzech razy śmierć”, choć tak inna od wcześniejszych jej książek - thrillerów psychologicznych, absolutnie mnie nie zawiodła. W rolach głównych duet sióstr, stojących po dwóch stronach barykady. Policjantka, oszustka i zbrodnia. Co z tego może wyjść? Już pierwsze oględziny miejsca zbrodni uświadomiły detektyw Tess Fox, że to nie będzie kolejna, zwykła sprawa. To nie będzie śledztwo jak każde inne. W końcu jak z zamkniętego od wewnątrz mieszkania mógł uciec sprawca? A co gorsze, jego ofiara jest jej znana! Wiele lat temu wydarzyło się coś, co sprawiło, że Tess postanowiła wstąpić do policji. Jednocześnie musiała rezygnować z rodzinny, którą odnalazła. Całkowicie straciła kontakt. Aż do teraz… To zbrodnia powiązana z jej przeszłością. Sekretem, który zna tylko jedna osoba. Oszustka Sarah. Jej siostra, którą musi odnaleźć i namówić do pomocy. A może to ona jest mordercą? Czy Tess może zaufać osobie, która łamie prawo? Czy ktoś jeszcze zna ich sekret? Jakim cudem sprawca znika z miejsca zdarzenia przez nikogo niezauważony? To naprawdę dobry kryminał, który wciągnął mnie od samego początku. Autorka trzyma poziom. Długo zwodziła mnie, pozwalała żyć w świadomości, że to rozgryzłam. Że wiem, kto za tym stoi. To był błąd. I to wielkim. Udało się mnie zaskoczyć nie tylko winnym, ale również motywem. Plot twist, jaki serwuje nam autorka na koniec, zostawia wiele pytań i chęć poznania dalszych losów tej serii. Mam nadzieję, że długo na nią nie będzie trzeba czekać.

Jak zawsze pozycja niezawodna.

Świetna historia

Na pewno każdy z Was ma sprawdzonych autorów, po których powieści sięga w ciemno. Dla mnie bez wątpienia jednym z takich pisarzy jest Jenny Blackhurst, której książki zawsze pozwalają mi oderwać myśli od problemów dnia codziennego i angażują na całego. Nie inaczej było z jej najnowszym tytułem, który okazał się wstępem do bardzo intrygującej serii. Zacznijmy od styl autorki, który odgrywa tutaj kluczową rolę. Plastyczność przekazu i skrajne emocje otulają nas już od pierwszych stron. Czytelnik jest doskonale zorientowany we wszystkim co dzieje się dookoła a akcja rozwija się powoli, ale konkretnie. Na pierwszym planie stają charyzmatyczne bohaterki, których profil psychologiczny śmiało możemy rozłożyć na czynniki pierwsze a ich zachowanie zawsze zależne jest od tego przez co przeszły w przeszłości. Jenny Blackhurst buduje zatem opowieść opartą na dogłębnej analizie ludzkich zachowań oraz bacznej obserwacji świata, dzięki czemu jej historia jest w pełni wiarygodna, dopracowana oraz idąca w charyzmatyczny szlif kryminału, który kusi zaskakującym zakończeniem. Czytamy o dwóch przyrodnich siostrach, które stanęły po różnych stronach barykady. Jedna próbuje rozwiązać tajemnicze morderstwo, druga wydaje się jedyną podejrzaną. A jednak niespodziewanie w pewnym momencie będą musiały podjąć ryzyko wzajemnej współpracy, gdy okaże się, że morderca skrupulatnie sięga po kolejne ofiary i wydaje się czerpać inspiracje z przeszłości sióstr. Tess i Sarah wplątane w sieci zawiłych nieporozumień będą nie tylko musiały odpowiedzieć na pytania związane z ich prywatnym życiem, ale i ścigać się z czasem, aby uchwycić tego kto bawi się z nimi w morderczą grę. Autorka sięgnie po wiele ciekawych motywów zależnych od ludzkiej osobowości i pokaże w jak zaskakujący sposób los kreuje życie dwóch bohaterów pochodzących z tej samej rodziny. Na pierwszym planie staje zagadka kryminalna, która wydaje się w klasyczny sposób prowadzić nas przez wzloty i upadki poszukiwań winnego. Z drugiej jednak strony dostrzegamy, że jest to pewien smaczek związany z fabularnym twistem, ale to dopiero okaże się w drugiej połowie. Nie zrażajcie się zatem powoli rozwijającą się fabułą, ponieważ jest to znak rozpoznawczy Jenny Blackhurst – całą swoją fabułę planuje od początku, wprowadza czytelnika w konkretne szczegóły i dopieszcza tło wydarzeń, by rozwinąć skrzydła w drugiej części, bawiąc się niedopowiedzeniami, wprowadzając nas w puste korytarze i ostatecznie z przytupem przedstawiając finał, jakiego nikt się nie spodziewał. Tak oto maluje się właśnie ta powieść, pełna sprzeczności i dobrej kryminalnej zabawy, która pozwala nam na równi zagłębić się w zagadkę oraz poznać postacie nietuzinkowe i przyciągające naszą uwagę. "Do trzech razy śmierć" to kolejna udana powieść Jenny Blackhurst, która zadowoli nawet najbardziej wymagającego czytelnika. Pozwala oderwać myśli, pobudza naszą wyobraźnię i bawi się emocjami, których w tej historii jest więcej niż można było się spodziewać. Dobrze dopracowana zagadka kryminalna a także warte bliższego przeanalizowania profile psychologiczne bohaterów prowadzą nas przez opowieść, w której wszystko może się wydarzyć. Jeśli szukacie więc kryminału przy którym codzienne obowiązki przestają mieć znaczenie – o to idealna propozycja dla Was.

Do tej pory przeczytałam niemal wszystkie książki autorstwa Blackhurst, które ukazały się nakładem wydawnictwa Albatros w Polsce. Już pierwsze tytuły zrobiły na mnie ogromne wrażenie, a kolejne jedynie utwierdziły mnie w przekonaniu, że powieści autorki są intrygujące, świeże i warte poświęconego im czasu. Tym razem jednak Blackhurst przygotowała dla swoich czytelników coś nieco innego. „Do trzech razy śmierć” to wstęp do kryminalnego cyklu, w którym miejsce pierwszoplanowe zajmują obok siebie dwie siostry. Należące do rodziny przestępców Tess i Sarah wybrały jednak zupełnie inną drogę. Pierwsza z nich postanowiła podążyć śladem dobra i zdecydowała się na karierę w policji. Druga natomiast działa u boku swego ojca, jednego z największych oszustów w Brighton. Czy okrutne, niezrozumiałe i tajemnicze morderstwo zbliży je do siebie i sprawi, że zajmą miejsce po tej samej stronie barykady? Już pierwsze rozdziały książki całkowicie mnie przekonały i oczarowały. Szybko przekonałam się bowiem, że stanowi ona niebanalną i nieszablonową historię, w której autorka pokazuje pełnię swoich umiejętności. Kryminalna intryga, która ma największe znaczenie w przypadku mrocznych opowieści, okazała się złożona, zawiła i przewrotna. Na kolejnych stronach książki mnożyły się pytania, ale zamiast odpowiedzi narastały wątpliwości i nieporozumienia. Blackhurst raz po raz dawała mi do zrozumienia, że znalezienie rozwiązania i ujęcie mordercy wykracza poza moje amatorskie detektywistyczne umiejętności. Akcję powieści śledziłam bardzo uważnie, z rosnącym zainteresowaniem i pogłębiającym się zaangażowaniem. Ciężko jednak było mi pozbyć się wrażenia, że coś wciąż umyka, znajduje się poza granicą wzroku, a autorka bawi się ze mną kotka i myszkę. Blackhurst wprowadzała nowe wątki, myliła tropy, pozwalała sobie na intrygujące twisty. Różnego rodzaju kryminalne zabiegi podtrzymywały zainteresowanie i pogłębiały napięcie. A skupienie się na kwestiach związanych z oszustwami, magicznymi sztuczkami i metamorfozami bohaterów nie pozwalały oderwać się od lektury. Uwielbiam kobiece, niepokojące thrillery, w których główne role odgrywają inteligentne, błyskotliwe i odważne bohaterki. W tym przypadku autorka okazała się niezwykle hojna i dobroduszna, przedstawiając czytelnikom dwie całkiem różne siostry. Zarówno Tess, jak i Sarah, wielokrotnie mnie zaskoczyły, poruszyły, zirytowały czy też rozczuliły. Z ogromem towarzyszących emocji i szalejącą ciekawością śledziłam ich poczynania, z jednej strony próbując znaleźć brutalnego mordercę, a z drugiej ceniąc sobie możliwość lepszego poznania tej niezwykłej książkowej rodziny. „Do trzech razy śmierć” to wspaniały, dopracowany i zaskakujący thriller, któremu absolutnie niczego nie brakuje. Świeży, tajemniczy i angażujący, a do tego świetnie napisany. Autorka znakomicie sobie poradziła oddając w ręce czytelników kolejną mroczną i przewrotną opowieść, stanowiącą także idealne rozpoczęcie serii. Wprost nie mogę się już doczekać kolejnej części i znalezienia odpowiedzi na pytania, z którymi pozostawiła mnie Blackhurst w finałowej scenie. Serdecznie polecam!

„Dobre kłamstwo to w dziewięćdziesięciu procentach prawda” Jenny Blackhurst przyzwyczaiła mnie do mocnych thrillerów psychologicznych. A tutaj niemałe zaskoczenie, coś innego, coś nowego – powieść detektywistyczna. Czy autorka spełni się również z tej roli? Czy potrafi zaskoczyć i zachęcić tak jak przy poprzednich powieściach? Myślę, że warto się przekonać … Tess Fox i Sarah. Jedna jest policjantką, druga oszustką. Są przyrodnimi siostrami. W przeszłości miały problemy, z których uratowała je Tess, ale do dzisiaj ciągnie się za nią tamto wydarzenie. Niechlubna przeszłość, o której chciałaby zapomnieć i od której chciałaby się uwolnić. Tess zostaje wezwane na miejsce zbrodni, ofiara została wyrzucona przez balkon, a drzwi do mieszkania były zamknięte od wewnątrz. Na dodatek okazuje się, że policjantka znała ofiarę, a znaleziony na miejscu zbrodni dowód wskazuje, że morderca wie o tym. O związkach łączących ją z ofiarą wiedziała tylko Sarah, którą to Tess prosi o pomoc w znalezieniu zabójcy. Siostry, krok po kroku, wspólnymi siłami, próbują dojść do prawdy. Ale nie jest to łatwe i proste zadanie. Dlaczego? Otóż wkrótce dochodzi do kolejnych dwóch morderstw. A ofiary są znane siostrom, w żeby było jeszcze trudniej, jedną z zamordowanych osób jest ojciec jednej, a ojczym drugiej kobiety. Sprawy się niesamowicie komplikują, nawet do tego stopnia, że Sarah jest podejrzewana o udział w zbrodniach. Jak powinna postąpić Tess? Z jednej strony cień podejrzeń pada na będącą oszustką Sarah, z drugiej strony łączą je więzy krwi? Jak postąpić? Co jest ważniejsze? Do trzech razy śmierć to ciekawa powieść kryminalna, z intrygującym wątkiem i fabułą. Wymagająca wobec czytelnika, trzeba się skupić i wytężyć, aby nadążyć za autorką, aby czegoś po drodze nie zgubić i nie ominąć. Cały czas coś się dzieje, przyglądamy się prowadzonemu policyjnemu dochodzeniu, obserwujemy relacje między stróżami prawa. I mamy jeszcze włączenie do sprawy osoby postronnej, osoby, która znała ofiary i mogła mieć coś wspólnego z ich śmiercią. Oczywiście trzeba mieć świadomość, że nie zawsze wszystko jest wyjaśniane zgodnie z prawem, Sarah może sobie pozwolić na balansowanie na granicy prawa i jego nieprzestrzeganie. I dzięki takim zabiegom i umiejętnościom będzie niecodzienne i efektownie. Czyta się szybko i z zaciekawieniem, jednak muszę przyznać, że czegoś mi zabrakło w tej powieści. Może przeżycia trochę powierzchowne, trochę mało esencjonalnych wrażeń. Odczuwam mały niedosyt. Ale będę obserwować ten cykl, może autorka jeszcze się rozkręci i wciągnie mnie w wir zagadek kryminalnych, które będzie starała się rozwiązywać Tess Fox. Niemniej jednak to lektura, której warto się bliżej przyjrzeć i spędzić z nią kilka jeszcze zimowych chwil. Zapraszam do wspólnej przygody i poznania sióstr, z którymi spędzicie na pewno miłe i przyjemne momenty.

Stare powiedzenie mówi, że rodziny się nie wybiera. Dostajemy ją z całym „dobrodziejstwem inwentarza”, czy nam się to podoba, czy też nie. Relacje między członkami familii mogą być różne. Albo żyjemy w zgodzie, ciesząc się obecnością bliskich osób u boku, albo drzemy przysłowiowe „koty” i unikamy się jak ognia. Niezależnie od tego nie da się przeciąć łączącej nas więzi, bo niezależnie od sympatii i antypatii, więzy krwi prędzej czy później dadzą o sobie znać. Jenny Blackhurst w nowej powieści zabiera czytelnika w podróż, która poniekąd jest iluzją. A na pewno swego rodzaju magia cechuje kolejne morderstwa, nad którymi pracuje Tess Fox. Bo jak wytłumaczyć, że ofiara została wyrzucona z balkonu mieszkania, którego drzwi były zamknięte od wewnątrz? Policjantka zaczyna śledztwo, które nierozerwalnie zdaje się łączyć z jej przyrodnią siostrą, której nie widziała kilkanaście lat. Tą, która nie tylko jest kłamczuchą, ale także świetną oszustką i (o ironio) to właśnie ona może pomóc jej odkryć prawdę. Autorka wikła czytelnika w zagadkę detektywistyczną, która pełna jest mylących tropów. Kiedy już wydaje nam się, że oto znaleźliśmy punkt zaczepienia, okazuje się, że nic nie trzyma się „kupy” i trzeba zacząć węszyć niemal od początku. Problem w tym, że trupów przybywa, a my nadal, zresztą podobnie jak Tess, nie jesteśmy w stanie odkryć, jak morderca ulotnił się z miejsca zbrodni. Bo chyba nie wyparował, prawda? I to właśnie balansowanie na cienkiej linii między prawdą a rzekomą iluzją zdaje się tutaj ciekawym zabiegiem. Rozum wszak podpowiada, że nie można tego wytłumaczyć racjonalnie, ale skoro się nie da, to gdzie jest sprawca? Poza misternie utkaną zagadką kryminalną, której mnie nie udało się rozwikłać, autorka skupia się w nowej książce na relacjach rodzinnych. Na błędach z przeszłości, które rzuciły cień na zażyłość siostra-siostra, na wyrzutach sumienia, które stały się przyczynkiem do zmian. Zmian, które były jednoznaczne z odcięciem się od rodziny. Co takiego wydarzyło się kilkanaście lat temu? Tego oczywiście nie zdradzę. Zdradzę jednak, że mariaż kryminału z historią rodzinną przypadł mi na tyle do gustu, że z zaciekawieniem śledziłam niejako równolegle oba wątki. Podsumowując: „Do trzech razy śmierć” to z całą pewnością powieść, którą cechuje zawiła i nieco przewrotna zagadka kryminalna, a nawet trzy, które wysuwają się na pierwszy plan. Czytając, próbujemy połączyć podrzucane przez autorkę poszlaki, choć momentami bardziej zbijają nas z tropu, niż pomagają odkryć karty w tej grze. Blackhurst zaskakuje zwrotami akcji, które burzą dotychczasowe domysły i kieruje uwagę na wątek relacji rodzinnych. Dosyć nietypowych, bo jak inaczej nazwać sytuację, kiedy dwie siostry, policjantka i oszustka, muszą ze sobą współpracować? Akcja książki jest dynamiczna, przybywa nie tylko nowych ofiar, ale i tajemnic z przeszłości, które wychodzą na światło dzienne. A te intrygują równie bardzo, jak samo śledztwo. Jest i… iluzja? A może to tylko ułuda? Hmm… tego nie zdradzę, sami się przekonajcie, jakie sekrety kryje w sobie ta historia.

W tajemniczych okolicznościach ginie mężczyzna. Ma podcięte gardło i wszystko wskazuje na to, że został wypchnięty z balkonu. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby mordercą nie był „człowiek widmo”. Drzwi od mieszkania były zabite deskami od środka, wiec nikt nie miał możliwości z niego wyjść, a gdyby ktoś próbował opuścić lokum przez okno, od razu byłby zauważony. Detektyw Tess Fox będzie musiała połączyć siły ze swoją siostrą, co nie jest dla niej łatwym zadaniem, gdyż bohaterka nie utrzymuje z nią kontaktu. Stoją po dwóch różnych stronach „barykady”. Tess jest policjantką, a Sarah sprytną oszustką, która myśli w sposób nieszablonowy. Okazuje się jednak, że ktoś zna ich tajemnicę z przeszłości, a mężczyzna, który zginął, nie jest przypadkową ofiarą. Wow! Jestem pod wrażeniem plot twistu, który miał miejsce w tej książce. Autorka musi mieć niezłą wyobraźnię, by stworzyć coś takiego. Jak dokonać zbrodni w zamkniętym mieszkaniu, by nie zostawić po sobie śladu? Jestem ciekawa, na jakie pomysły byście Wy wpadli. Ja miałam różne teorie, ale żadna nie okazała się prawidłowa. Zaskoczeniem było dla mnie również to, kto stał za zbrodnią i jakie miał ku temu pobudki. Przez cały czas napięcie znajduje się na wysokim poziomie i wiele się dzieje. Dwa światy mocno ze sobą kontrastują. Z jednej strony mamy Tess, która stoi po stronie prawa, pracuje w policji i żyje w zgodzie z zasadami, z drugiej strony jest Sarah, która mimo tego, że jest dorosłą kobietą, jest dość infantylną osobą, zarabia na życie, robiąc przekręty, nabiera ludzi na stłuczony wazon, wyłudza pieniądze jako medium, które mówi ludziom to, co chcą usłyszeć. Jest złodziejką, ale nie jest mordercą. Czy na pewno? Nie jestem do końca przekonana, czy podobało mi się zakończenie, sam obrót spraw był ciekawy, lecz ostatnie strony nie do końca mnie zadowoliły. Nie wiem, czego się spodziewałam, ale na pewno nie tego, co autorka nam zafundowała. Musiałam przespać się z tą myślą, lecz w dalszym ciągu nie jestem do końca przekonana, czy wszystko mi w tym gra. Zobaczymy, jak potoczą się dalsze losy Tess, gdyż „Do trzech razy śmierć” rozpoczyna cykl poświęcony jej osobie. Mimo zgrzytu na sam koniec uważam, że warto po tę pozycję sięgnąć. Do tej pory przeczytałam wszystkie książki autorki i muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem jej twórczości. Prezentowana pozycja ma nieszablonową fabułę i zaskakujące zwroty akcji. Choć występuje tu rodzina oszustów, to nie sposób jej nie lubić, aż trudno przyznać, że to, co robią, jest złe. Jeśli jesteście fanami Jenny Blackhurst, to jestem pewna, że nie zawiedziecie się, jeśli zaś pierwszy raz będziecie mieli z tą autorka do czynienia, myślę, że po skończonej lekturze prędko sięgniecie po pozostałe jej powieści.