Burn the Hell. Runda trzecia (okładka  miękka, wyd. 09.2022)

Nie polecam

Mam bardzo mieszane uczucia co do tej książki, jak i całej trylogii. Jestem związana emocjonalnie z bohaterami i mam wielki sentyment do ich historii z racji, że czytałam Hell na wattpadzie i poniekąd dzięki temu zaczęła się moja przygoda z książkami. Mimo wszystko, po czasie, widzę tu dużo niedociągnięć i wątków które możnaby zdecydowanie lepiej ograć.

bardzo chora ale spoko

Jest i ona - runda trzecia, na którą czekałam z nieciepliwością. Nie będę ukrywać, że do BTH mam ogromny sentyment, przez który nie wiedziałam, czy będę w stanie obiektywnie ocenić to, co dostałam na papieprze. Bo właśnie „Burn the hell” sprawiło, że na wattpadzie rozpoczęłam swoją historię z trylogią. Pamiętam ten szum i zastanawiałam się, o co tak właściwie chodzi. Potem odkryłam, że to druga część i szybko nadrobiłam SAF, żeby wiedzieć o co chodzi. To było kiedyś, a jak jest dzisiaj? Dzisiaj wciąż ta historia budzi na twarzy mój uśmiech, czasami irytuje, sprawia, że przeżywam coś z Victorią. Przeklinam też sobie Shey’a, trochę zazroszczę ekipie, że mieli siebie i spędzali ze sobą czas. BTH zaczyna się pięć miesięcy po ultimatum, które Vic postawiła Shey’owi. Chłopak dokonał wyboru, który miał wpływ nie tylko na życie jego i Victorii, ale również dla całej ekipy. Bo wszystko się zmieniło. Victoria się odcięła. Skoncentrowała się na nauce i egzystowała. Wmawiała sobie, że przecież MUSI być lepiej. Że zapomni i pogodzi się ze statą. Ale wtedy Nathaniel Shey wraca. I wracają wszystkie uczucia i wspomnienia. Możecie mnie zapytać, dlaczego tak lubię BTH, przecież to książka jak książka. Może i tak, ale właśnie tutaj, w tej części tworzy się historia Victorii i Nate’a. To jest część, gdzie momentami opadają ich mury, gdzie dopuszczają się do siebie i zawsze się zastanawiam, co by się stało, jakby ta historia potoczyła się inaczej. Uwielbiam BTH za atmosferę i pewnego rodzaju luz, który Victoria czuje przy Shey’u. Cieszę się, że nie ma na papierze zbyt wielu zmian, względem wattpada, ale muszę powiedzieć, że uwielbiam dodaną scenę, gdzie Vic idzie na spotkanie z Chrisem. Pisząc te słowa, już dawno jestem po lekturze ETH. I czytanie BTH boli. Boli to, że wiemy jak ta historia się skończyła. Boli to, że te chwile szczęścia, które się pojawiają będą tak naprawdę jedynymi w ich historii. Jestem tą osobą, która od początku miała problem z Nate’m. Nawet dzisiaj, nie jestem w stanie powiedzieć, czy ja w ogóle go lubię. Na pewno jest świetnie napisaną i przemyślaną postacią. Jest złożony i to on rozdaje karty. Pokazuje ile chce i komu chce. A Victoria? Ona to bierze, bo jest pogodzona z tym jak jest. I to cholernie mnie irytowało. Bo ja przez bardzo długi okres czasu, nie romantyzowałam tej dwójki. Byli dla mnie zbyt toksyczni i nie robili nic w kierunku tego, by to się zmieniło. Zamiast porozmawiać, woleli się obrazić albo się pokłócić. Coś nie idzie? To może ja odejdę i dam ci spokój. NIE. Po prostu, do cholery porozmawiajcie. W BTH Victoria i Nate zachowują się jak para, którą nie są i to już na wattpadzie mnie drażniło. Bo wystarczyłoby naprawdę niewiele, a mogliby po prostu ze sobą być. Oficjalnie. No ale po co. Ponownie muszę się pozachwycać przyjaźnią Luke’a i Vic, bo to na serio jest jedna z moich uluionych rzeczy związaną z tą trylogią. No i Cameron! W końcu mój skarb się pojawia. I już tradycyjnie, wciąż są za długie opisy, które będą już z nami do końca, ale ja się nigdy do nich nie przyzwyczaję. Były rozdziały w których co parę stron był opisany dokładnie ten sam stan, tylko innymi słowami. Pozostaje mi teraz czekać na rundę czwartą i eth. I trochę przeraża mnie, że w sumie runda trzecia była ostatnią tą spokojną. Ci, którzy czytali Hell na wattpadzie, pewnie wiedzą o czym mówię.

Pierwsze dwie części jak dla mnie super zabawa, chociaż czasem więcej frajdy sprawiało mi liczenie ile razy zostało powtórzone jak czarne ma oczy Nathaniel. Chciałam się super bawić na tej seri, ale coś czuje że nie będzie to dla mnie już super zabawa. Być może dorosłam? Jest to dla mnie kolejna książka obyczajowa, która nie nadaje się dla młodzieży. Dlaczego? Wystarczy wejść na tiktok i zobaczyć jak 12/13 letnie dziewczynki a i nawet starsze normalizują zachowanie bohaterów.

Przeczytałam do połowy. Kiedyś może dokończę ale póki co strasznie nudzi. Już mi się chyba przejadła i nie jest dla mnie tak interesującą jak wcześniejsze rudny

Książka cudowna. Uwielbiam sam motyw walk i "podziemnego" życia w Culver City. Jednak przez niektóre elementy z książki nie jestem w stanie z czystym sumieniem dać 5 gwiazdek. Burn The Hell nie jest najlepszą książką jaką czytałam, ale pustka jaką po sobie zostawiła jest tak silna, że czuje ją do teraz (minęły 2 tygodnie). Jednak pomimo wylanych łez przy czytaniu, uważam, że Runda 3 powinna zostać odrobinę poprawiona. Największym problemem są długie rozdziały, które były problemem już w Rundzie 1 i 2. Wiem, że nie wszystkim to przeszkadza, ale najlepsze są rozdziały kilkustronowe, a ta książka miała możliwość do podzielenia rozdziałów na co najmniej 3 części.

Aaaa nie umiem wyrazić emocji jakie mi towarzyszyły podczas czytania tej części, kocham ta książkę całym sercem i polecam każdemu

Mogło zostać na wattpadzie ale lubię

Kurde trochę mrozi