Blizny zapisane w twoich oczach. Scars. Tom 3 (okładka  miękka, wyd. 11.2023)

Jestem zakochana w tej trylogii i patrząc na nią mam totalny mentlik w głowie. Przyglądając się niej mam taką radochę, że wszytko się dobrze ułożyło ale zarazem ryczę bo wiem, że to już koniec i nie przeczytam tej trylogii po raz pierwszy. Jestem okropnie wdzięczna Monice, że stworzyła coś tak cudownego. Mogę z czystym sumieniem umieścić tę trylogię na top 3 serii i trylogii. Jeżeli chodzi o tylko tą książkę a nie cało trylogię to była naprawdę cudowna, jest tu poruszane wiele ciężkich tematów i zdaję sobie sprawę że dużo osób może się z nimi utożsamiać. Jest to mocna książka z mocnym przekazem i naprawdę dużo sobie uświadomiłam po jej przeczytaniu. Jeszcze raz bym chciała podziękować Monice za napisanie tej książki i bardzo was zachęcić do jej przeczytania.❤️

Recenzja książki "Scars. Blizny zapisane w twoich oczach" stanowi dla mnie pewnego rodzaju wyzwanie. Nie jest ono spowodowane tym, że książka mi się nie podobała, bo kocham ją, podobnie jak poprzednie części, całym sercem. Po prostu jest mi strasznie ciężko pogodzić się z faktem, że to już koniec tej niesamowitej historii, która porusza dogłębnie od początku do końca. Pod koniec poprzedniego tomu autorka zasiała w swoich czytelnikach niepokój. Obawę o to, czy wszystko skończy się szczęśliwie, i czy w przypadku tragicznych następstw tego, co się wydarzyło, Vafara i Royce będą w stanie kolejny raz podnieść się z kolan. Na całe szczęście autorka nie zdecydowała się zrealizować najgorszego z możliwych scenariuszy. Myślę, że nie mogła i nigdy nie chciała tego zrobić, ponieważ pragnęła pokazać siłę, jaką Vafara zdołała w sobie odnaleźć. Zwrócić uwagę na to, że nigdy nie należy się poddawać, bo nawet po najgorszej burzy zawsze wychodzi słońce, a wszystko to, co spotyka nas w życiu, nie dzieje się bez przyczyny. Dwie pierwsze części trylogii "Scars" skupiały się właśnie na historii Vafary. Jej walki o siebie i lepsze jutro, w której niewątpliwe wspierały ją dwie najważniejsze osoby w jej życiu — Kirby oraz Royce. Natomiast w "Scars. Blizny zapisane w twoich oczach" jej losy schodzą trochę na drugi plan. Ona i Royce wiodą wspólne życie, którego nieodzownym elementem jest trójka ich wspaniałych dzieci. I to właśnie na historii najmłodszej z pociech skupia się fabuła tej części. Raveena to niespełna osiemnastoletnia kobieta, która odziedziczyła po rodzicach wszystko, co najlepsze. Jest niezwykle ciepłą i troskliwą osobą, która nie boi się walczyć jak lwica w obronie osób, które są bliskie jej sercu. Kiedy na jej drodze staje Evren Rayland, chłopak, który jest owładnięty przez swoje demony, dziewczyna podejmuje się trudnego zadania — pragnie wprowadzić do jego życia odrobinę światła. Czy jej się to uda? Czy jego demony nie okażą się dla niej zbyt silne? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w najnowszej książce autorstwa FortunateEm. Muszę przyznać, że historia Raveeny i Evrena również skradła moje serce. Zanim zaczęłam czytać początkowe rozdziały na wattpadzie, obawiałam się, czy oddanie pałeczki młodszemu pokoleniu i przesunięcie Vafary i Royce'a do drugiego rzędu będzie dobrym rozwiązaniem. Jednak już po przeczytaniu pierwszego rozdziału z perspektywy ich najmłodszej latorośli wiedziałam, że będzie to strzał w dziesiątkę i wcale się nie pomyliłam. Raveena jest niczym promyk słońca, który potrafi rozgonić nawet najbardziej ciemne i ponure chmury. Jej empatia, mądrość życiowa i determinacja w dążeniu do celu są godne podziwu. Rzadko kiedy zdarza się, by osoba w jej wieku zachowywała się w tak racjonalny i rozważny sposób. Natomiast Evren to tajemniczy, zagubiony chłopak, który zmaga się ze swoimi wewnętrznymi demonami. Pewnie znajdą się tacy, którzy zarzucą autorce, że powiela pewien schemat, ale dla mnie jego podobieństwo do Vafary jest jak najbardziej na plus, szczególnie że dzięki temu możemy poznać fantastyczne oblicze Ravi. Przyznam, że ta część podobnie jak poprzednie wycisnęła z moich oczu morze łez. Nie jestem nawet w stanie policzyć, ile razy chciałam wejść do książki i tak zwyczajnie, po ludzku przytulić Evrena i zabrać od niego trochę tego smutku, który skrywał w swoim wnętrzu. Nawet, teraz gdy piszę tę recenzję, muszę co chwilę przerywać, aby się zbytnio nie rozkleić. Trylogia Scars to jedna z tych serii, które poruszają czytelnika do cna. Zaskakuje dojrzałością i złożonością tematów oraz sprawia, że historię pamięta się jeszcze długo po jej przeczytaniu. Jeżeli nie mieliście jeszcze okazji sięgnąć po żadną z części, gorąco Was do tego zachęcam. Jestem przekonana, że nie będziecie żałować ani minuty, którą poświęcicie, aby poznać losy Faridanów i ich bliskich.

* Przeczuwałam, iż ten tom będzie jak osuszanie się na dworze podczas burzy. Autorka w każdej części powieści wędrowała daleko w zakamarki ludzkiej psychiki. W tej powieści zderzycie się z tematem zaburzeń odżywiania młodego mężczyzny i ofertą pomocy od rodziny Faridanów. Przenosimy się do Seattle ponad 20 lat później, gdzie Vafara i Royce są już nawet dziadkami. Fabularny prym wiedzie ich córka, która po zakończeniu liceum w Anglii wraca szybciej do USA robiąc bliskim niespodziankę, a podczas ogniska z tej okazji poznaje Evreena, najlepszego przyjaciela jej brata. Łatwo połączyć kropki, że ta znajomość będzie rzutowała na ich życiorysy. Miło jest czytać jak przebiegło życie naszych pierwotnych kreacji, a jeszcze lepiej jest wychwycić masę wtórnych symboli. Raveenna to istna kopia Kirby pod kątem osobowości, a wszelakie wsparcie V. to coś co ta kobieta oddaje innym spłacając dług z młodości. Bulimia i anoreksja to poważne schorzenia powiązane z naszym spaczonym umysłem i poczuciem wartości. Pisarka fantastycznie zaprezentowała jak funkcjonuje taki człowiek, oddała charakter choroby oraz podsunęła receptę jak obchodzić się w stosunku do takiej osoby! Najlepsze relacje bazują na sile przyjaźni, zaufaniu i lojalności. Te przymiotniki głównie opisują więź naszego duetu. Ćmy lecą do światła, prawda? Scenariusz jest prostolinijny, ale pewne wątki są jak na ironię totalnie nieprzewidywalne. Myślisz A, a to B jest prawidłową odpowiedzią. Koncepcja na medal. Ten wolumen można wertować osobno bez znajomości poprzedników, ja go traktuję jako dodatek. Napomknę jeszcze o wdzięku okładek, książkowe sroki musicie je mieć w prywatnym zbiorze. Ich urok idzie na szczęście w parze z treścią. Dbajcie o siebie i nie bójcie się być słabi, akceptacja i ingerencja postronna wiele ułatwia. Nie poszerzajmy stereotypów, bo uczęszczając do psychiatry czy na terapię nie czyni z Was społecznych wyrzutków a świadome istoty.

🦋 Moja kochana trylogia „Scars” dobiegła końca. Bardzo trudno było mi się rozstać z historią Vafary i Royce’a. Jednak w tej części poznajemy córkę tej dwójki i pewnego chłopaka o szaro-niebieskich, smutnych oczach. Przez prawie całą książkę chciało mi się płakać ze szczęścia, że Vafie i Royce odnaleźli szczęście, na które tyle czekali. 🦋Tyle ile płakałam na tej książce jest nie do zliczenia. Do tej pory myślałam, że historia Vafary i Ce jest tą najsmutniejszą i najbardziej bolesną- A okazało się, że relacja Raveeny i Evrena jest również bolesna jak rodziców Ravie. 🦋Chcę tylko powiedzieć, że książki od Moniki mogę kupować w ciemno, ponieważ kooocham jej styl pisania. Różni się stylem od innych autorek. Jest on dość prosty, ale niebywale świetnie wszystko jest opisywane. 🦋Od kiedy skończyłam drugą część trylogii „Scars”, czekałam na trzecią część z wielką niecierpliwością. Monika ciśnie tych plot twistów tyle, że czasami muszę odłożyć książkę, aby ochłonąć 😂. 🦋Chyba najbardziej w całej tej części ruszuły mnie problemy z jakimi zmagał się Evren- Zaburzenia odżywiania. Ravena jest przekochana, że walczyła o swojego przyjaciela do końca. 🦋 Kiedy zbliżałam się do końcowych stron, bałam się, że Evie nie pójdzie na terapię i będzie jeszcze gorzej niż opisywała Raveena, po ich ograniczeniu kontaktu. Sprawy w swoje ręce przejęła wtedy Vafara- Matka Ravie. I wtedy odzyskałam nadzieję. 🦋Myślę, że książka jest wspaniała i jeżeli nie czytaliście poprzednich części tej trylogii to polecam wam całym serduchem. (Kupcie przynajmniej dla Royce’a i Evrena. Mówię wam, największe słodziaki!)❤️‍🩹 (bookstagram: books.with.marcysia)

scars to jedna z najważniejszych i najpiękniejszych serii jakie kiedykolwiek czytałam i zostanie ona na długo w moim sercu, więc kiedy przyszedł czas na 3 i ostatni tom byłam trochę przerażona jego czytaniem, bo zakończenie go oznaczało też zakończenie tej historii. ale w końcu przeczytałam i… przepadłam. przepadłam dla rav i evrena. dla ich historii, która była pełna bólu, ale też radości i miłości. może nie przywiązałam się do bohaterów aż tak, jak do vafie i roy’a, ale czytanie o ich córce, która była prawdziwym słoneczkiem, było cudowne. evren był bohaterem, którego od razu pokochałam i czytanie o tym, co przeżył było prawdziwym bólem i chciałam dla niego wszystkiego, co najlepsze. raveena i evren są głównymi bohaterami, ale przez ich historię przewijają się vafie z roy’em (pls czytanie o roy’u, który jest ojcem i kocha swoje dzieci było przesłodkie) razem z braćmi rav i to było cudowne. to czytanie o nich, o rodzinie, która się kocha ponad wszytko. to było coś pięknego. ten tom trochę połamał moje serce (ale na szczęście nie tak, jak zrobiły to tomy 1 i 2), ale zakończenie? ono sprawiło, że moje serce narodziło się na nowo. to zakończenie było piękne. idealne. i lepszego nie mogłabym sobie wymarzyć. kocham tą trylogię i każdy, kto jeszcze jej nie przeczytał koniecznie musi to zmienić i się zakochać. (a zakochanie się w tej historii jest gwarantowane) 5/5⭐️

Zakochałam się w histori Reveena(nie wiem jak się odmienia) i Evren. Przepiękna historia córki bohaterów z wcześniejszych tomów. Bardzo przyjemna historia która pokazuje że nie powinno się nigdy podawać bo w pewnym momencie życia może pojawić się nasze światło. Książka pokazuje ból chłopaka który przez demony z przeszłości nie widzi żadnej nadzieji. Mimo wszytko pomimo tego stara się zwalczyć demony i próbuje żyć na nowo.

Przepiękna historia nie raz się popłakałam i taka była nawet z trudnym tematem to łatwa do czytania . KOCHAM

Rewelacyjna książka. Polecam

rewelacyjny tom, kocham!

Super książka 🙂 Polecam