Pułapka na szczury. Komisarz Kruk. Tom 7 (okładka  miękka, wyd. 10.2023)

Z książkami tej serii jest taki problem, że jak się je zaczyna czytać, to trudno się od nich oderwać, a więc zarywa się noce i ogranicza domowe aktywności do minimum, czyta się przy posiłkach (o zgrozo!) i jadąc autobusem. Podobnie jest z tomem 7. Kolejna niesamowita historia osadzona w Trójmieście, napisana ładnym językiem, postaci ciekawie sportretowane, no i to zaskakujące zakończenie, nie tylko wątku kryminalnego, ale i w odniesieniu do głównego bohatera... zżera ciekawość, więc pytam: co dalej?... Powinszować Autorowi :)

Piotr Górski to geniusz i moje ubiegłoroczne odkrycie. Cała seria jest niesamowita; czyta się te książki jednym tchem, zarywa noce, a finał jest zaskakujący. Gorąco polecam :-)

Super

Sławomir Kruk to bohater, który mocno wkomponował się w czołówkę bohaterów polskiej literatury kryminalnej. Jego „pisarski ojciec” Piotr Górski ponownie zachwyca kreatywnością zawiłej intrygi, w którą komisarz dał się wplątać, a wraz z nim, my – czytelnicy, łaknący takich kryminalnych perełek. Bo to, że „Pułapka na szczury” jest ważnym tytułem i mocnym głosem wspomnianego gatunku, przyzna każdy, kto sięgnie po najnowszą książkę autora. Co tym razem pisarz przygotował dla spragnionych mocnych wrażeń miłośników kryminałów? W jakie tarapaty dał wplątać się komisarz Kruk? Koniecznie przekonajcie się sami i dajcie złapać się w „Pułapkę na szczury”. A proszę mi wierzyć będzie się działo. Już od pierwszej strony będziemy w permanentnym strachu o każdy krok stawiany przez bohatera tej niezwykłej serii. Zatem przygotujcie się na mocne uderzenie. Te trafia w nas z ogromną siłą, gdy na jednej z altan śmietnikowych gdańskiego osiedla odkrywamy poćwiartowane zwłoki. Doświadczony Sławomir Kruk przypuszcza, że ofiara zabita została w akcie zemsty. Zemsty za wydarzenia sprzed dwudziestu lat. Co dziwne, okazuje się, że komisarz dąży do sabotowania własnego śledztwa. Dlaczego? Czyżby znał mordercę i postanowił go kryć? A może zabieg ten jest niekonwencjonalną drogą prowadzącą do poznania personaliów mordercy? Co tu się dzieje? W co gra Kruk? Nie ukrywam, że te pytania krążyły w mej głowie podczas odkrywania kolejnych elementów tej zawiłej, morderczej układanki. Układanki, w której niczym puzzle składamy obraz tej zbrodni, w której znaki zapytania mnożą się w zatrważającym tempie. Czy odpowiedzi doprowadzą nas do odkrycia prawdy? Możecie być pewni, że Piotr Górski zadbał o to, abyśmy nie prędko wpadli na właściwy trop. A to w doskonale skrojonym kryminale jest sprawą pożądaną. Co ważne przełożona Kruka, Krystyna Bielińska rozpoznaje intencje komisarza związane ze sposobem prowadzenia przez niego śledztwa. Dąży do tego, aby zaprzestał on swoich niewytłumaczalnych metod prowadzenia dochodzenia. Podejrzewa, że zmierza on do ukrycia pewnych tajemnic. Jakich? Dlaczego? Czy tym samym komisarz przekreśli swoją dotychczasową karierę? Zdecydowanie nie przekreślajcie swej szansy na odkrycie tej prawdy i sięgnijcie po „Pułapkę na szczury”. Ten kryminał da Wam wiele więcej niż inne kryminały, ponieważ ta historia mocno wbije się w Waszą psychikę, dostarczając Wam niezapomnianych wrażeń. Bez wątpienia Sławomir Kruk działa nieszablonowo. W swych krokach stawianych w tym śledztwie jest zdeterminowany, nie stosuje półśrodków, zastępników. Jego decyzje są tak bardzo tajemnicze, że nie oderwiecie się od lektury, dopóki nie poznacie prawdy zapisanej na kartach najnowszego kryminału Piotra Górskiego, autora, który tym cyklem zapewnił sobie czołowe miejsce wśród polskich twórców tego gatunku. Jeśli jesteście wytrawnymi koneserami kryminałów, to koniecznie musicie sięgnąć po tę książkę. Jeśli Wasza domowa biblioteczka przepełniona jest NIK – Najlepszymi Interesującymi Książkami, to „Pułapka na szczury” musi znaleźć należne miejsce na Waszej półce. Zdecydowanie polecam! Doskonała kryminalna zagadka, sprawi, że czeka Was prawdziwa czytelnicza uczta. Czyt-NIK Wam to gwarantuje. Książka „Pułapka na szczury” ukazała się nakładem Wydawnictwa HarperCollins Polska

Ta ciepła październikowa noc mogłaby by być jednym z lepszych dni w życiorysie Kruka, gdyby nie ten trup. Poćwiartowany trup mężczyzny znaleziony w workach na śmietniku. Trup bez głowy. Za to z wyrytym na skórze napisem "Zabieram łeb na pamiątkę. "Pułapka na szczury" Piotra Górskiego to jedna z tych powieści, która skłania do zastanowienia się nad granicą między dobrem a złem. Historia wpleciona w klimat malowniczego, ale i niebezpiecznego Gdańska. Powieść, w której autor po raz kolejny daje kunszt swoim umiejętnościom w konstruowaniu kryminału. Mimo wszystko czytelnikowi mogą towarzyszyć mieszane uczucia podczas tej lektury. Głównym bohaterem powieści jest komisarz Sławomir Kruk, postać kontrowersyjna i pełna sprzeczności. Stąd też w trakcie lektury towarzyszyła mi swego rodzaju walka między sercem a rozumem. Czasem irytowało mnie też zachowanie głównego bohatera. Z drugiej strony… Jest zwyczajnie oryginalny. I nie przeszkodziło mi to w dalszym zgłębianiu tajemnic zbrodni, której korzenie sięgają dwudziestu lat wstecz. Pomysł na intrygę i zemstę po latach, jest więc ok. Wątek zbrodni i śledztwa poprowadzony rewelacyjnie, zręcznie układający się w misterną sieć intryg. I to on trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Dużo naprawdę się tu dzieje. Mimo pozornego chaosu warto dotrwać do końca. Finał tej powieści wynagrodzi wszelkie smutki. Również styl autora może przyciągać uwagę. Gorzej było tylko z emocjami. Liczyłam na więcej. Mimo pewnych zastrzeżeń, muszę jednak przyznać, że autor zręcznie konstruuje napięcie, stopniowo odsłaniając tajemnice z przeszłości bohaterów, a psychologiczny wątek stanowi kluczowy element powieści, ukazując wpływ przeszłości na teraźniejszość oraz konsekwencje ukrywania mrocznych tajemnic. Komisarz Kruk nie jest też typowym śledczym, co sprawia, że czytelnik nieustannie zastanawia się, czy mu kibicować, czy potępić. "Pułapka na szczury" to także powieść społeczna, w której autor analizuje zepsutą rzeczywistość i moralny chaos. Warto docenić Górskiego za umiejętne eksplorowanie psychiki postaci i ukazywanie skomplikowanych historii, gdzie granica między dobrem a złem staje się rozmyta. "Pułapka na szczury" zasługuje na uwagę miłośników kryminałów, choć może nieco rozczarować tych, którzy oczekują emocji i bohaterów godnych trzymania kciuków. Mocny, angażujący kryminał, który mimo pewnych mankamentów, potrafi dostarczyć solidnej dawki rozrywki. A brak znajomości poprzednich tomów cyklu nie stanowił przeszkody w zrozumieniu fabuły, co uważam za duży plus. Polecam też "ĆMĘ".

W jednej z śmietnikowych altan na jednym z gdańskich osiedli zostają odnalezione poćwiartowane zwłoki mężczyzny z informacją wyrytą na jego klatce piersiowej, że oprawca zostawił sobie głowę na pamiątkę. Zbrodnia wygląda na zemstę. Okazuje się, że historia ma związek z sytuacją, która miała miejsce dwadzieścia lat wstecz. Z punktu widzenia prawa, przestępstwo zostało przedawnione, jednak jest ktoś, kto nie zapomniał i postanowił samodzielnie wymierzyć sprawiedliwość. Kiedy Sławomirowi Krukowi udaje się poskładać puzzle w jedną całość, zaczyna sprzyjać przestępcy, utrudniając tym samym śledztwo. Jego podwładna nie pozwoli jednak, by sabotował on swoje dochodzenie. Z komisarzem Krukiem znam się nie od dziś, w końcu to siódma przygoda na przestrzeni lat, w której bierzemy udział. Sławek jest bohaterem nieco stereotypowym: silny, bystry, przystojny oraz niedostępny. Przesiąknięty sarkazmem oraz cynizmem. Człowiek po przejściach, który na zewnątrz zgrywa twardziela, a w środku skrywa dobre serce, oczywiście nie dla przestępców. Z nimi się nie patyczkuje. To co, go cechuje to spryt i słabość do kobiet. Nie da się go nie lubić, a przynajmniej na mnie zawsze działa jego urok osobisty. Książek nie trzeba czytać po kolei, każda opowiada inną historię. Na przestrzeni lat sama bym musiała sobie odświeżyć każdą z nich, gdyż pierwszy tom cyklu został wydany sześć lat temu. Zakończenie mnie usatysfakcjonowało, choć tym razem autorowi nie udało się mnie zaskoczyć. Rozgryzłam zagadkę dość szybko, ale ja po prostu jestem dobra w te klocki. Jest to książka, która na pewno spodoba się miłośnikom kryminałów, którym niestraszna jest krwawa zbrodnia. Co prawda nie znajdziemy tu bogatych, barwnych opisów dotyczących przebiegu morderstwa, ani wyglądu zwłok, lecz już sama wzmianka na temat tego, co się wydarzyło, może pobudzić wyobraźnię, dlatego nie polecam tej powieści osobom delikatnym, które raczej preferują inne gatunki. Nie jest to powieść, po której balibyśmy się zasnąć, ale za to jest to pozycja tajemnicza, klimatyczna, pełna sekretów. Czytelnik w pewnym momencie, zanim „karty zostaną wyciągnięte na stół”, zaczyna podejrzewać wszystkich bohaterów po kolei. Okazuje się, że każdy „ma coś za uszami” i nic nie jest tak jasne, jak mogłoby się wydawać. Plus za fajny klimat i dość szybką akcję, w porównaniu do poprzednich tomów, a mały minus za szablonowość bohaterów.

Kolejny raz się przekonałam, że jeżeli mam ochotę na mega dobry kryminał psychologiczny, to warto przeczytać książkę Piotra Górskiego. I im więcej książek pisze, tym coraz bardziej zgłębia nam ludzką psychikę podkreślając, że by stać się zabójcą, nie trzeba nim być całe życie. Pierwszy raz natrafiłam na początek książki z czterema prologami. Każdy z nich przedstawia inną sytuację, które dopiero w dalszej części się wyjaśniają. Nie można o tej książce powiedzieć, że jest zabawna, ale posiadała coś na rozładowanie atmosfery, choćby poważna rozmowa przekształcona w mniej logiczną po to, by drugą osobę wprawić w osłupienie, a tym samym wywołując wewnętrzną burzę mózgów. W pierwszej kolejności zauważamy, że dwie postacie się znają, ale prawdopodobnie ta druga pierwszej nie pamięta. Małżonek zdradza swoją kobietę chcąc utrzymać to w tajemnicy, po czym przyznaje się do tego przez nią o to zapytany. Trudno tu zrozumieć postępowanie postaci, dlaczego nie odchodzą od siebie, skoro nie widać, by im na czymkolwiek zależało. Nie potrafiłam zrozumieć słowa ,,bezpieczeństwo" w ich języku, bo tłumaczone to było w sposób dla mnie mniej logiczny. Posiadają przed sobą tajemnice, szpiegują się, lub czerpią informacje na swoje tematy z nielegalnych źródeł. Długo robią tu rzeczy, które w pierwszym odruchu nie mają żadnego sensu. To była dla mnie nie lada zagrywka od najlepszego psychologa, którą bardzo chciałam obserwować. Te sprawy zajmowały mi więcej miejsca niż poćwiartowany trup, lecz autor dokładnie wiedział co robił. Ciągnął ten zamęt, który co jakiś czas układał się w całość, jakby chciał pokazać, że nie ma czegoś takiego jak tylko prawda czy tylko kłamstwo. Można też stać na straży prawa i zamykać oczy na wymiar sprawiedliwości dla tych, którymi się gardzi. Tylko czy mamy prawo, by samodzielnie oceniać innych? Dlaczego w obliczu niesprawiedliwości szuka się przymusowej sprawiedliwości? Oj bardzo, ale to bardzo się wkręciłam w wydarzenia z książki. To było lepsze niż thriller, zasady ludzkiej psychiki ogromnie mnie wciągały. Ich niejednoznaczność myślenia i charakterystyczne zachowania względem nieprzewidywalności w postępowaniu bardzo mi się podobały. Do tego dochodzi średniej wielkości druk i krótkie rozdziały. Pozycja idealna dla tych, którzy lubią czytać używając do tego własnego myślenia. Bardzo ją polecam!

Na gdańskim osiedlu, w śmietniku, zostaje znalezione ciało bez głowy. Tożsamość zostaje dość szybko ustalona, jednak początkowo brakuje motywu zbrodni. Komisarz Sławomir Kruk zaczyna podejrzewać, że może to być zemsta za wydarzenia, które miały miejsce dwadzieścia lat wcześniej. Policjant odkrywa szczegóły zbrodni sprzed lat, o dziwo zaczyna sabotować śledztwo i zdaje się kibicować mścicielowi. Jedyną osoba, która rzetelnie chce przeprowadzić dochodzenie jest sierżant Krystyna Bielińska, która szybko odgaduje intencje komisarza i występuje przeciwko niemu. Co stało się w 19 października 1999 roku na gdańskim osiedlu Chełm? Jaki związek z całą sprawą ma firma, która powstała tego samego dnia? Kilkukrotnie słyszałem o serii książek z komisarzem Sławomirem Krukiem wiele pochlebnych opinii, więc kiedy nadarzyła się okazja do przeczytania i zrecenzowania najnowszej książki nie wahałem się długo. Jak to często u mnie bywa do lektury przystąpiłem nie znając wcześniejszych tomów, ale na szczęście okazało się, że to nie problem, gdyż w książce nie ma wielu nawiązań do poprzednich części. Do sięgnięcia po twórczość Piotra Górskiego zachęciło mnie również to, że akcja książki dzieje w Gdańsku. Autor umieścił część fabuły w miejscach, które znajdują się niedaleko miejsca, w którym mieszkam 😊tak więc jest to dla mnie dodatkowy smaczek. Może kiedyś wybiorę się odwiedzić te miejsca ? 😊 Autorowi udało się stworzyć arcyciekawy kryminał, w którym działania policji mogą budzić mieszane uczucia, gdyż policjanci często stosują kontrowersyjne metody. Głownie chodzi o działania komisarza Kruka, które są nieszablonowe i często narażają go na krytykę ze strony przełożonych. Jednak w tym szaleństwie bohater jest bardzo skuteczny i pomimo jego wad, z głębi serca mu kibicujemy. Czytając książkę, parę razy złapałem się na myśli: „czemu nie sięgnąłem po tę serię wcześniej?”. Bardzo dobry język, świetne dialogi, doskonałe riposty i cięty humor bohatera skutecznie zachęcają do zagłębienia się we wcześniejsze części. To naprawdę kawał solidnej kryminalnej lektury, po którą wręcz trzeba sięgnąć. Śmiało mogę napisać, że ta seria to pozycja obowiązkowa dla każdego fana kryminałów.

4,75/5⭐️ W altanie śmietnikowej zostają odnalezione poćwiartowane zwłoki mężczyzny. Sprawa zostaje przydzielona komisarzowi Krukowi. Policja jak najszybciej chce dojść prawdy, ale ta prawda to przeszłość. Komisarz Kruk sabotuje własne śledztwo, pytanie brzmi dlaczego. Policjant myśli, że nikt nie zauważy jego poczynań, ale wtedy na drodze stanie mu jego podwładna, Krystyna Bielińska. Bardzo dobrze skonstruowana fabuła, tak jak ja lubię i chciałabym aby właśnie tak większość kryminałów była pisana. Akcja niczego sobie, mknie takim tempem jakim powinna. Autor rozegrał to dobrze, przemyślane wątki. Nie mam się tu czego uczepić, więc idziemy dalej. 🙊 Dobra intryga, również przemyślana. Autor zrobił to w taki sposób, że niby wiesz że tak może być, ale czy aby dobrze myślisz? Są okrutne morderstwa, ale pan Górski skupia się na szczegółowym prowadzeniu śledztwa, które zbudowane jest na pewnym wydarzeniu z przeszłości. Występują też inne sprawy w tym śledztwie, jednak solidnie to zostało połączone. Brak zapychaczy, same konkrety. Komisarz Kruk, bardzo barwna i wyraźna postać, ale jakże specyficzna. To samo można powiedzieć o jego podwładnej Krysi. Nie da się nie lubić tych bohaterów. Autor zgrabnie brnie w tej fabule poprzez przystępny, dobry język. Pan Górski nie potrzebował multum wulgaryzmów, żenujących kawałów czy mało śmiesznych porównań by napisać wciągający kryminał. Ogromy plus za brak intensywnych scen erotycznych i rozbudowanego wątku obyczajowego czy miłosnego czego nasi polscy autorzy ostatnimi czasy traktują jako zwykłe zapychacze. Tego tu nie znajdziecie. Ten koniec mnie lekko zaskoczył, bo przecież to nie może być koniec? Pan Górski powinien dostać znacznie więcej uwagi, bo to jeden z nielicznych rodzimych pisarzy, który zna cechy gatunku kryminału. Bawiłam się dobrze, mimo że to 7 część nie odczułam tego, ale ja już spotkałam się parę lat temu z Krukiem. Nie wiem dlaczego zapomniałam o tej świetnej serii i z całą pewnością wrócę do trzech poprzednich książek. Współpraca reklamowa z HarperCollinsPolska

“Dla kogoś, kto w sercu ma zemstę, odrąbać głowę nie musi być trudne. Dla jednych makabra, dla niego coś, co należało zrobić”. Na gdańskim osiedlu w altanie śmieciowej zostają znalezione poćwiartowane zwłoki. Do akcji kolejny raz wkracza komisarz Sławomir Kruk, który prowadzi śledztwo. Kruk szybko zaczyna się domyślać, że chodzi o zemstę i przeszłość. Ofiara została zabita z zemsty za wydarzenia, które miały miejsce ponad dwadzieścia lat temu. I tutaj komisarz zaczyna się dziwnie zachowywać, sabotuje własne śledztwo. Dlaczego to robi? Czy kryje mordercę? Przełożona Kruka, Krystyna Bielicka niebawem zaczyna domyślać się jego intencji. Robi wszystko, aby ten zaniechał takiego postępowania. Siódmy tom cyklu “Sławomir Kruk”. Akcja niezmiennie intryguje, dzieje się dużo i szybko, chwilami miałam wrażenie celowo wywołanego chaosu. Fabuła zajmująco poprowadzona, dopracowana w każdym szczególe, niesie ogromne emocje. Styl Autora, dosadny, dość specyficzny, całkowicie trafił w mój gust. Wyraźnie ukazane psychologiczne portrety bohaterów, to oni są mocną stroną powieści, każdy ma coś do ukrycia. Postać komisarza Kruka została bardzo realnie wykreowana, to zdeterminowany, silny, pewny siebie, ze skomplikowaną osobowością, bezkompromisowy mężczyzna. Poczułam do niego sporą sympatię, intrygował mnie, jak każdy z nas ma swoje słabości. Mocny, całkowicie angażujący kryminał. Misternie utkana sieć intryg, chwilami pokręcona, złożona historia. Wątek kryminalny rewelacyjnie poprowadzony, moja ciekawość i nerwowe napięcie wzrastało w miarę czytania – dokąd to wszystko zmierza? Autor umiejętnie wodzi nas za nos, stopniowo budując napięcie, atmosfera gęstnieje, staje się wręcz duszna. Zawiła, mroczna układanka, tajemnice, dziwne czy niezrozumiałe decyzje. Zbrodnie, zemsta, moralne dylematy, zaufanie i jego granice. Nieoczywisty, zaskakujący, nieprzewidywalny kryminał. Prawdziwa uczta czytelnicza. Mam nadzieję, że to jeszcze nie koniec. Czytajcie, warto! Tatiasza i jej książki :)