Kruk. Komisarz Kruk. Tom 1 (okładka  miękka, wyd. 07.2017)

Wciągająca z poczuciem humoru. Bardzo dobry kryminał

Jak dla mnie super książka. Chętnie kupię kolejną pozycję tego autora. Mam nadzieję, że nie będę długo czekać.

Piotr Górski - Najlepsze polskie kryminały!!!

Książka super i fajnie się czyta. Polecam

Polecam wszytkie książki tego autora

Bardzo, bardzo....

Super

Sławomir Kruk po  oskarżeniu o stosowanie przemocy fizycznej wobec podejrzanego zostaje skierowany przez przełożonego na przymusowy urlop. Czytelnik poznaje policjanta z nienajlepszej strony. Wybawieniem dla Kruka okazuje się prośba prokurator Marty Krynickiej, która chcę go  wciągnąć do prowadzonego śledztwa w sprawie morderstwa. Na plaży w nadmorskim Jelitkowie znaleziono skórzany worek z którego wystawała zniekształcona ludzka ręka. Przez autora został zastosowany  znany z innych  powieści  kryminalnych schemat. Błyskotliwy policjant musi  ponieść konsekwencje nieprzyjemnego incydentu. I jak  pewnie się domyślacie w nowym śledztwie ma odzyskać swoje dobre imię. Sławomir Kruk jest  postacią tajemniczą. Targają nim demony  przeszłości. Dowiadujemy się, że rozwiódł się z żoną. Nie wiadomo do końca, co  było przyczyną rozpadu związku. Kruk obecnie żyje niczym  pustelnik ograniczając do minimum przyjemności. Osobowościowo dobrał się świetnie z prokurator Krynicką. Ona również ograniczyła swoje życie towarzyskie do  niezbędnego  minimum,a na palcach  jednej  ręki można policzyć  mężczyzn z którymi spała w ostatnim czasie. Górski wykreował świetny  literacki  duet. Już od pierwszych  stron  czuć dziwną chemię między Krukiem, a Krynicką. Sławomir Kruk  to dość nieszablonowa postać. Jest  błyskotliwym mężczyzną i zdecydowanie wie jak prowadzić śledztwo. Jego metody śledcze zdecydowanie odbiegają od tych przewidzianych  przez policyjne procedury. Dla niego  liczy  się efekt końcowy, a nie samo  dojście do  celu. Kruk  ma coś w sobie z Brudnego Harrego. W pracy korzysta z pomocy zaufanych  kolegów- Lalkarza i Dentysty. Przełożeni  nie mają o  nim nazbyt pochlebnego  zdania. Mnie jego  postać zauroczyła. Z pozoru ostry i  nieprzystępny potrafi w odpowiednich momentach okazać współczucie. Co  najważniejsze Kruk ma nieprzeciętny instynkt policyjny. Dodatkowo  dość nieszablonowo  prowadzi  przesłuchania świadków. Potrafi w gąszczu sprzecznych informacji  odnaleźć tę jedną prawdziwą. Szkoda, że nie układa mu się w życiu uczuciowym i  wybiera niewłaściwe kochanki. Marta Krynicka stawia w pracy  na przestrzeganie prawa i  procedur. Często  ma odmienne do Kruka zdanie. Chcę odciąć się od obrazu córki wpływowego polityka. Śledztwo zostaje jej przydzielone nieprzypadkowo, to ma być jej  szansa na wykazanie się. Marta jest kobietą ambitną i zdeterminowaną. Krynicka na pierwszym  miejscu  stawia swoją karierę i usilnie dąży do awansu. Nie w głowie jej mężczyźni  i przelotne romanse. Wybiera Kruka, ponieważ ma nadzieje, że dzięki jego  pomocy  uda się jej rozwiązać medialne śledztwo. Tej  postaci jakoś nie polubiłam. Marta wydawała mi się nazbyt wyniosła. W moim  odczuciu  przeceniała swoją rolę w śledztwie. Spodobało mi się, że Krynicka również umie pokazać pazurki. Pani  prokurator również dała ponieść się emocjom kilka razy. Poena cullei to  stosowana w starożytnym Rzymie kara śmierci nakładana za ojcobójstwo. Oskarżony został zaszywany  żywcem  w skórzanym worku  wraz z psem, kogutem, wężem i kotem. W dalszej kolejności worek został wyrzucany do morza  lub rzeki. W ten sposób został zamordowany doktor historii Stefan  Rakowiecki. Pomysł na fabułę uznaje za genialny. Autor dodatkowo wplótł ciekawe wątki poboczne. Poza sprawą morderstwa ujawnione zostaje stręczycielstwo pewnego  bossa mafijnego. Górski zgrabnie wplótł motyw zakrojonego  na dużą skalę handlu narkotykami. W książce sporo się dzieje, niektóre akcje są bardzo  brawurowe. Co  ciekawe, gdy  jesteśmy już blisko  rozwiązana zagadki autor nagle podaje kolejne informacje, które burzą nasz schemat. Górski  przemyślał każdy element, kolejne zdarzenia nie są przypadkowe. Spodobało mi się, że autor postawił na krótkie rozdziały, co  zdecydowanie ułatwiło lekturę. Postaci drugoplanowe były  mocno  zarysowane począwszy  od szemranego  gangstera, na  uzależnionym od narkotyków synu  pewnego milionera kończąc Kruk to  książka dopracowana. To  kryminał skrojony na miarę, którego fabuła wciąga od pierwszych  stron. Autor bawi  się czytelnikiem i nie ułatwia mu odgadnięcia zagadki. Do ostatnich   stron nie wiadomo, kto jest  zabójcą. Piotr Górski zdecydowanie wie, jak  stopniować napięcie. To  nieszablonowy kryminał napisany  w świetnym  stylu. W charakterystyce głównych bohaterów autor postawił na kontrasty. Samo zakończenie to  istny  majstersztyk i  zdecydowanie stanowi ukoronowanie całej  książki. Sama nie spodziewałam się, że ta historia skończy się w tak  nieprzewidywalny  sposób. Spodobało mi się, że Górski pozwolił swoim bohaterom żyć własnym życiem. Dodatkowo  autor nie upraszczał żadnego wątku. Takie kryminały czyta się z przyjemnością. Kruk  to perfekcyjnie napisana powieść kryminalna, która wciąga czytelnika już od pierwszej strony. Fabuła książki jest nieprzewidywalna i stanowi nie lada gratkę dla fanów gatunku. Zakończenie sugeruje, że autor może napisać kontynuacje przygód komisarza Kruka. Sama z niecierpliwością czekam na kolejny tom. Polecam!

Tekst pochodzi z bloga: https://amandaasays.blogspot.com/ ZACZYNAMY SCHEMATEM, CZYLI SŁAWEK I MARTA Niby wiem dlaczego, w końcu w środowisku policyjnym/detektywistycznym itd. łatwiej poprowadzić kryminał, ale nadal dziwię się, dlaczego większość pozycji z tego gatunku łączy ten nieco już wyświechtany schemat - genialny policjant, który za jakąś sprawę z przeszłości musi zejść z widoku, ale nagle zostaje przywrócony do głośnej sprawy i młoda, niedoświadczona babeczka, która ma mieć nad nim władzę. Oczywiście oboje nie mają za grosz życia prywatnego i stoi za tym raczej niezbyt miła historia. Niestety, w przypadku naszych głównych bohaterów, czyli Sławka Kruka i Marty Krynickiej mamy dokładnie coś takiego i wcale mnie to nie ucieszyło. Chociaż nasi bohaterowie nie są papierowi i jak najbardziej targają nimi ludzkie emocje oraz popełniają błędy, zamiast wszystko idealnie odczytywać, to jednak miałam z nimi pewien problem, bo coś w ich kreacji sprawiało, że nie miałam ochoty im kibicować. Nie odpuszczałam jednak i czytałam dalej. STRUKTURA POWIEŚCI Tutaj dla odmiany pojawi się ogromna zaleta powieści, a mianowicie - jej struktura. Książka podzielona jest na numerowane rozdziały, które są krótkie i łatwiej się dzięki temu czyta. Dodają one również trochę dynamizmu całej historii, jednak nie aż takiego, jakbym oczekiwała. Pochwalić jednak należy głos, który wszystko opowiada. Trzecioosobowy, wszechwiedzący narrator prowadzi swoją opowieść w dosyć nonszalancki sposób, rzucając niektórymi ważnymi informacjami tak lekko, że jeśli nie będziemy dosyć czujni, możemy ich nawet nie wychwycić. Miałam wrażenie, że momentami się ze mną bawił, zastanawiając się, ile tym razem mi zdradzi, a gdzie spróbuje wpuścić w maliny. Dodając do tego zgrabnie napisane, czasami wręcz ostre i sarkastyczne, a niekiedy też zabawne dialogi przyznam, że język i styl, jakim została napisana powieść, to spore atuty naszego debiutanta. MAM JEDNO ALE, CZYLI O AKCJI SŁÓW KILKA No właśnie, bo akcja była, owszem - nawet sporo autor nam nakomplikował i namieszał, ale jednak miałam wrażenie, że wszystko się strasznie ciągnie i dłuży. Nawet dynamizowanie przez krótkie rozdziały nie było wystarczające. Pojawiło się zmylenie czytelnika oraz samych bohaterów, parę innych sytuacji, które zaburzyły całe rozumowanie postaci, jednak i tak wydało mi się to trochę zbyt statyczne. Nie jestem pewna, co mogłoby poprawić sytuację, ale niestety takie odczuwalne spowolnienia sprawiły, że historia zupełnie mnie nie porwała i nieco zmalała w moich oczach. A szkoda. ROZWIĄZANIE ZAGADKI Nie czytam zbyt wielu kryminałów, jednak uważam, że niełatwo mnie zmylić i dobrze kombinuję, więc jak zwykle w trakcie czytania obstawiłam swoją wersję wydarzeń i czekałam, aż się potwierdzi. I chociaż pojawiło się kilka komplikacji i może nie w pełni trafiłam z motywami, to jednak prawidłowo odgadłam, kto od samego początku stał za morderstwem, a także udało mi się wcześniej domyślić kilku zwrotów akcji, które do tego zakończenia doprowadziły. Wątek kryminalny więc mnie nie zaskoczył, ale trzeba przyznać, że cały pomysł był niezwykle ciekawy i dobrze obmyślany. Myślę, że autora zgubiło jedynie to, że chciał dać czytelnikowi kilka ważnych podpowiedzi i pozwolić mu bawić się na bieżąco w odkrywanie prawdy, a przy tym nieco zbyt wyraźnie kilka rzeczy podkreślił. Jednak z drugiej strony, jeśli ktoś lubi takie kryminalne zagadki i chce rozruszać szare komórki, to dlaczego nie? Podobał mi się też motyw kary worka - nie słyszałam o tym wcześniej i przyznam, że spodobało mi się oryginalne podejście do tematu. ZAKOŃCZENIE Nie zaskoczył mnie główny wątek kryminalny, ale co z zakończeniem właściwym? Tutaj już lepiej i spodobała mi się furtka, jaką pozostawił sobie autor na kontynuację. Zdecydowanie bardziej podobało mi się też to rozwiązanie i ciekawi mnie, jak zostanie pociągnięty ten wątek w kolejnym tomie (bo chyba nie mamy wątpliwości, że przy takiej furtce na pewno się on pojawi). A nawet jeśli książka okaże się jednotomówką, to przyznam, że taki zgrabnie zaplanowany twist i tak mnie satysfakcjonuje. W tym momencie jednak sznuruję usta (i klawiaturę), bo nie chcę, abyście otrzymali jakiś spoiler. PODSUMOWUJĄC Kruk to kryminalny debiut Piotra Górskiego i niestety momentami to widać. Najbardziej boli mnie fakt, że historia mimo potencjału i intrygującego zamysłu mnie nie porwała, jednak autorowi nie można odmówić ciekawego stylu pisania i prowadzenia narracji, a także pomysłowości. W czasie lektury kłębiło się we mnie mnóstwo mieszanych uczuć i były to zarówno uczucia pozytywne, jak i negatywne. Z tego powodu nie napiszę wprost, czy polecam Wam tę książkę, czy też radzę ją odpuścić, ponieważ sama znajduję się gdzieś pośrodku. Były w niej elementy, które mi się podobały, ale pojawiły się też wady, których niestety nie jestem w stanie zignorować. Mam jednak nadzieję, że autor będzie się nadal rozwijał, bo potencjał drzemie w nim naprawdę ogromny.

kasiaxczyta.blogspot.com Podczas wspólnego biegu Karoliny i jej dziadka Jerzego brzegiem morza, dochodzi do mrożącego krew w żyłach odkrycia. Otóż na plaży w Jelitkowie zostaje znaleziony skórzany worek, w którego zaplątane są wodorosty i muszle. Niby nic przerażającego, gdyby nie to, że z worka wystaje zniekształcona przez wodę ludzka ręka. To właśnie Jerzy dzwoni na policję, by złożyć zawiadomienie. Tą sprawą zająć się ma Paweł Lalkarz, jednak wydarzenia układają się inaczej. Do akcji wkracza młoda prokurator Marta Krynicka, która nalega, by śledztwo prowadził komisarz Sławomir Kruk. Kruk bowiem, rozwiązał już nie jedną sprawę, która była równie makabryczna jak ta. Marta Krynicka ma niebywale "szerokie plecy", dlatego udaje jej się postawić na swoim i ściągnąć komisarza Kruka z urlopu. Policjant zaczyna przesłuchiwanie świadków i zbieranie dowodów. Jest jednym z najlepszych komisarzy, dlatego robi to bardzo skrupulatnie i bez wyciągania pochopnych wniosków. Na pewnym etapie śledztwa napotyka na mur w osobie Marty Krynickiej. Nie podoba jej się to, że Sławek nie chce przyjąć najbardziej prawdopodobnej wersji wydarzeń i zamknąć sprawy. Naciska na niego, by nie grzebał tak głęboko i pomyślał - przecież wszystko układa się w całkiem zgrabną całość, jest motyw, jest winny, którego oskarżenie już nic nie zmieni, w takim razie, po co wszystko komplikować i utrudniać? Sławek jednak, nie jest typem człowieka, który idzie na skróty. Przynajmniej nie w życiu zawodowym, a że rozwiódł się z żoną i aktualnie, od dwóch lat ciągle nie ma żadnej kobiety, dlaczego nie miałby się poświęcić dochodzeniu? Tym bardziej, że popychany doświadczeniem i intuicją zaczyna widzieć coraz więcej braków i nieścisłości w teorii pani prokurator. Osobą, którą znaleziono na plaży jest wykładowca historii - Stefan Rakowiecki. Okazuje się, że jego zamiłowaniem był temat kary worka, mający swoje zastosowanie w starożytności. Bowiem karą za "ojcobójstwo" było zamknięcie winnego w worku razem ze zwierzętami, a następnie wrzucenie worka do wody. Człowiek umierał strasznie bolesną i okrutną śmiercią. Dziwne jest to, że nie był to zwykły worek, lecz wołowy. W takim samym worku znaleziono profesora Stefana, a razem z nim węże. Zaskakujący zbieg okoliczności? Czy Sławkowi mimo nadepnięcia na odcisk niebezpiecznym i wpływowym ludziom uda się rozwikłać zagadkę śmierci wykładowcy? Czego dowie się na temat Rakowieckiego? Jaką rolę odegrała kara worka? Kogo rozdrażni swoim dochodzeniem? Czy kobieta, która pojawi się na sercowym radarze komisarza Sławka, zmieni coś w jego życiu? Czy będzie to odpowiednia kobieta? Jak wiele nieprzyjemnych rzeczy, wyjdzie na światło dzienne za sprawą zabójstwa profesora? Kto jest winny? Jaką rolę odgrywa w tym wszystkim prokurator Marta Krynicka? Świetnie wykreowane postacie, szczególnie komisarza Kruka, który jest dobrym człowiekiem, zmagającym się trochę z przeszłością, a trochę z lękiem, który niesie każdy kolejny samotny dzień, a także z niedopowiedzeniami. Mało tego, okazuje się, że jest on strasznie porywczy. Jest oddany swojej pracy i wczuwa się w sytuację ofiar, dlatego budzi się w nim czasem potwór, który przejmuje nad nim kontrolę. Ale tak naprawdę, czy nie każdy z nas, ma w sobie takiego potwora, który drzemie i nie ujawnia się, do czasu silnego wzburzenia? Oczywiście skoro Kruk jest tak barwną postacią, nie można nie wspomnieć o prokurator Marcie Krynickiej. Młoda, ambitna, silna, nieprzewidywalna, ale także samotna kobieta, która marzy, by ktoś zamknął ją w bezpiecznym uścisku ramion. Razem tworzą niesamowicie sprzeczny duet, co z niego wyniknie? Kolejną rzeczą, która bardzo mi się spodobała jest fabuła.. i to jak się rozwija. Po prostu mistrzostwo. Prawdą jest, że ta książką, to swojego rodzaju grubasek wśród innych kryminałów, ale ręczę słowem, ręką, nogą - czyta się ją błyskawicznie, dzięki krótkim rozdziałom i wypływającym ciągle nowym faktom. Tą książkę się pożera, z ogromnym apetytem na JESZCZE. Ale to dobrze! Ponieważ ostatnia strona daje nam nadzieję, że być może zobaczymy jeszcze komisarza Kruka w akcji, i to w dość zaskakującej sprawie ;) ! Czekam na więcej i polecam! "Życie zawsze nas dogoni. Piękne miejsce nie uczyni człowieka szczęśliwym, jeśli człowiek nie przyniesie tam szczęścia ze sobą."