Królowa lalek. Komisarz Kruk. Tom 4 (okładka  miękka, wyd. 07.2020)

Zakupiłam książkę ze względu na tytuł i ciekawą okładkę i niestety tutaj plusy się kończą. Jakim fenomenem okazało się dla mnie na końcu, że jest to kontynuacja poprzednich części. Niestety opis fabuły nic na to nie wskazywał. Śmiało można tą książkę przeczytać bez poprzednich tomów gdyż nie ma żadnych znaczących powiązań ani odwołań do przeszłości. Książka bardzo mnie zmęczyła. Nudni bohaterowie, płaskie opisy, mało szczegółów gdzie uważam, że przy kryminałach ma to wielkie znaczenie. Dialogi w rzeczywistości to monologi. Gra słów typu "zły policjant" i ciągnie się to tak do końca. Nie polecam. Oddam komuś w prezencie.

Polecam, warto sięgnąć po tą książkę. W zalewie niskich lotów kryminałów Pan Piotr Górski wciąż utrzymuje wysoki poziom. Co rok w wakacje czekam na kolejnym tom o komisarzu Kruku. Polecam też Regułę zakonu tego samego autora, czekam na kontynuacje, naprawdę dobra polska fantastyka.

Książka super i fajnie się czyta. Polecam

dobry kryminał, polecam

Jak dla mnie super, ☺️

Wciągająca polecam

Odkrycie

"Królowa lalek" Piotra Górskiego to jedna z tych powieści, o której nie ma co za dużo pisać i rozwodzić się nad jej treścią czy konstrukcją. Ją trzeba po prostu przeczytać. Tym bardziej że autor nie ograniczył się do stworzenia, tylko i wyłącznie dobrego wątku kryminalnego, ale co ważne ( przynajmniej dla mnie) ujmuje jego treść w szeroko pojętym życiu społecznym i psychologicznym bohaterów. To nadaje utworowi znacznie większego znaczenia i sprawia, że umysł czytelnika pracuje na wyższych obrotach. Potr Górski nie idzie na łatwiznę i nie tworzy banalnych historii. To się czuje. Bohaterów zaś dobiera w sposób bardzo przemyślany. Każdy z nich, niezależnie od tego, czy zajmuje pierwszoplanowe, czy dalsze miejsce w powieści jest zauważany. Ma swój niepowtarzalny charakter. Ciekawą historię i bogate wnętrze: Monika, Kriss, Damian, Kruk, Wolny, Rudzki, Kinga... Każdy z nich odgrywa więc znaczącą rolę w powieści, która jest niczym puzzle złożone z tysiąca kolorowych kawałków. Trzeba je tylko odpowiednio poskładać. Tak jak i wszystkie wątki tej historii. Potem zostaje już tylko satysfakcja. "A zaczyna się od kolejnego makabrycznego morderstwa w Trójmieście. Młoda kobieta po kłótni z mężem wychodzi nocą z przyjęcia. Po kilku godzinach zostaje znaleziona martwa przy trójmiejskiej obwodnicy, ze zmasakrowaną połową twarzy. Śledztwo prowadzi dwóch oficerów policji: podkomisarz Damian Paczulski i komisarz Sławomir Kruk, którzy nie pałają do siebie sympatią. Po szeregu podjętych działań wydaje się, że zagadkę rozwiązano – znaleziono zarówno motyw, jak i sprawcę. Niestety wkrótce potem na jaw zaczynają wychodzić szczegóły, które grono znajomych ofiary oraz przebieg zdarzenia stawiają w nowym świetle. Rozwikłanie sprawy utrudnia dodatkowo fakt, że Kruk i Paczulski toczą ze sobą zimną wojnę. Nie wiedzą, że znajdą się w sytuacji, w której życie jednego będzie zależeć od lojalności drugiego. Czy zatem w sytuacji zagrożenia życia policjanci będą mogli na siebie liczyć? Łatwo nie będzie z pewnością. Tym, co ich dzieli, jest żona Damiana - Monika. I tu mamy kolejny ciekawy wątek manipulacji psychologicznej. I nie ostatni. Patologicznego związku pełnego strachu i bezsilności. Wstydu i kłamstwa, które nie może przynieść niczego dobrego. Wobec którego też i Kruk nie potrafi przejść obojętnie. "Ciało miał zdrętwiałe od ciągłego napięcia. Nie wiedział, co to powoduje. Może chodziło o to, że myślał nad sprawą, myślał o Paczulskim. Myślał o tym, że zajmuje się sprawami innych ludzi, bo nie ma własnych". To wszystko sprawiło, że "Królowa lalek" okazała się jedną z lepszych powieści, które w ostatnim czasie czytałam. A gdy dodać do tego jeszcze całkiem lekki styl autora, krótkie rozdziały i dozę czarnego humor to okazuje się, że może być również świetną i niezobowiązującą rozrywką na każdy dzień roku — nie tylko dla fanów kryminału. Jej walory zsyłają więc na dalszy plan ewentualne chwile lekkiego zagubienia, które czasem pojawiały się w natłoku wątków. Ale tak bywa, gdy chce się pędzić zbyt szybko do przodu, nie zważając na szczegóły powieści. Niczym rozpędzony pociąg, który zapomniał zatrzymać się na stacji. Co wtedy? Trzeba cofnąć się kartkę albo dwie i wszystko wraca do normy. To niesamowite co powieść robi z człowiekiem. Jak go napędza. Jak nim manipuluje. ;) Teraz czas na resztę książek autora.

Piotr Górski urodził się w 1971 roku na Mazurach. Z wykształcenia jest polonistą, tak jak jego rodzice. Swoje opowiadania fantastyczne publikował już w latach 90tych ubiegłego wieku. lipca 2017 roku nakładem wydawnictwa Harper Collins Polska ukazała się pierwsza książka z serii kryminałów z udziałem komisarza Sławomira Kruka „Kruk” i zebrała wiele pozytywnych opinii. Rok później wydany został drugi tom „Gorszy”, w lipcu 2019 roku trzecia część – „Krewni”, a w bieżącym roku czwarty tom „Królowa lalek”. W ubiegłym roku miałam okazję recenzować „Krewnych” i książka bardzo mi się spodobało. Wtedy jednak nie udało mi się znaleźć zbyt wielu informacji o autorze. Jak widać, po roku wciąż nie natknęłam się na więcej ciekawostek o Piotrze Górskim. I nie zdołałam nadrobić dwóch pierwszych części serii o komisarzu Sławomirze Kruku. Po lekturze „Krewnych” mam jednak jakiś punkt odniesienia. W Trójmieście na obwodnicy znalezione zostają zwłoki młodej, pięknej kobiety z oszpeconą połową twarzy. Śledztwo przypada w udziale komisarzowi Sławomirowi Krukowi oraz podkomisarzowi Damianowi Paczulskiemu. Panowie nie pałają do siebie sympatią, na co wpływ miały niewątpliwie wydarzenia opisane w poprzednich częściach serii. Toczy się między nimi brudna rozgrywka, a w czasie śledztwa jeden depcze drugiemu na przysłowiowy odcisk. Taka atmosfera między policjantami nie wpływa pozytywnie na rozwój śledztwa. Śledczym udaje się jednak dotrzeć do świadków, którzy prawdopodobnie jako ostatni widzieli Lidię Rudzką żywą. Kobieta miała opuścić przyjęcie i wsiąść do samochodu, za kierownicą którego zasiadał nieznajomy mężczyzna. Sprawa wydaje się prosta. Wystarczy ustalić, kim był kierowca, jaki miał motyw i co działo się z Lidią aż do jej śmierci. Niestety wkrótce na jaw wychodzi szereg faktów, które znacznie komplikują śledztwo. Dlaczego Lidia Rudzka musiała zginąć i kto jest winny jej śmierci? W najnowszej powieści Piotra Górskiego oprócz dobrze znanych czytelnikowi bohaterów pojawiło się sporo nowych, mniej lub bardziej związanych z fabułą postaci. Sporo z nich to ludzie z otoczenia Lidii Rudzkiej, jej mąż Tomasz, przyjaciółka Magda Majnert, czy Emil Zasada. Obok żony Damiana Paczulskiego, Moniki, pojawia się Krystyna „Kriss” Bielińska. Oprócz nich do akcji wkracza Wolny i jego córka, Oliver Charon i całe mnóstwo pobocznych postaci. Jedno jest pewne – każdy z nich wnosi do tej fabuły odrobinę świeżości, ale też mnóstwo intryg, niesamowitych, budzących niepokój historii. Każdy z bohaterów ma w tej powieści do odegrania znaczącą rolę. Każdy ma swój niepowtarzalny charakter. Bardzo lubię bohaterów wykreowanych przez Piotra Górskiego. Zachwycałam się nimi w poprzedniej recenzji. Dalsza część recenzji na: http://tamczytam.blogspot.com/2020/09/krolowa-lalek.html

W Trójmieście dochodzi do kolejnego morderstwa. W tajemniczych okolicznościach ginie młoda kobieta, która wyszła z przyjęcia, po czym wsiadła do samochodu z nieznanym nikomu mężczyzną. Rano odnalezione zostały jej zmasakrowane zwłoki. Przed komisarzem Krukiem kolejna sprawa do rozwikłania. Nie będzie łatwo, zwłaszcza że jego partnerem ma być podkomisarz Paczulski, którego nie darzy sympatią. To już czwarta część serii. Jestem zaskoczona, ponieważ myślałam, że poprzedni tom był tym ostatnim. Gdy dowiedziałam się, że wydana ma zostać „Królowa lalek”, od razu wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Kruk nie zmienił się ani trochę, dalej jest twardym gliną, który lubi sypać z rękawa sarkazmem i z nikim się nie patyczkuje, w głębi serca to jednak dobry człowiek, który dąży do tego, by zbrodniarze zapłacili za swoje czyny. Naprawdę bardzo go lubię. Może i jest nieco sztampowy, ale według mnie lepszy jest taki wizerunek, niż jakby miał zostać stworzony na wzór wypacykowanego lalusia, na którego „leci” każda kobieta. Musicie wiedzieć, że zarówno w tej książce, jak i w całej serii akcja rozwija się powoli. Autor skupia się na śledztwie, przesłuchiwaniu wielu osób, powolnym rozwiązywaniu zagadki. Nie ma tu pościgów i wybuchów, ale fabuła wciąga na maksa. Choć pierwszy tom podobał mi się najbardziej, to każdy kolejny ma coś w sobie. Jest kilka wątków pobocznych, które jednak nie wprowadzają chaosu, wręcz przeciwnie, są ciekawym przerywnikiem między tematem przewodnim. Zachęcałabym do zapoznania się z serią od początku, ale możecie również sięgnąć po którykolwiek z tomów osobno, ponieważ każdy z nich opisuje inną sprawę. „Królowa lalek” to mocny, tajemniczy kryminał, który z całą pewnością spodoba się miłośnikom literatury z dreszczykiem. Podczas lektury możemy dostrzec również nutę dramatu, która równoważy doznania. Jedynym minusem, jaki zauważyłam, jest duża ilość bohaterów, która może sprawić, że niektórzy mogą się niekiedy zacząć gubić. Ja jednak odnalazłam się w tym gangsterskim świecie i mało tego, mam nadzieję, że powstaną kolejne części. Jeśli lubicie krótkie rozdziały, twardy świat biznesu i ekscentrycznych bohaterów, którzy nie bawią się w uprzejmość, to z całą pewnością odnajdziecie w tej powieście coś dla siebie. Dodatkowo, jeśli chcecie wiedzieć, co ze wszystkim wspólnego mają tytułowe lalki, to koniecznie musicie zapoznać się historią o Sławomirze Kruku.