Gorszy. Komisarz Kruk. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 07.2018)

Niedawno zaczęłam przygodę z Panem Piotrem Górskim i serią z Krukiem. Super się czyta, kryminał a jednak poczucie humoru na najwyższym poziomie.

O ile część pierwsza była naprawdę bardzo dobra o tyle ta jest jest jeszcze lepsza! Przeczytana jednym tchem. Nie da się od niej oderwać:)

Kolejna część ze Sławomirem Krukiem. Bardzo dobry kryminał.

Książka super i fajnie się czyta. Polecam

Dobra książka, mnie wciągnęła

Fajna wciąga

Super

"Gorszy" to bezpośrednia kontynuacja "Kruka", debiutanckiej powieści Piotra Górskiego. Książka ta opatrzona została mylącym tytułem, gdyż w porównaniu do swojej starszej siostry jest zdecydowanie lepsza. Udany debiut może być kwestią przypadku. Mogło się zdarzyć, że autor całe życie dopracowywał jeden pomysł i na kontynuację zabrakło weny twórczej. W tym przypadku Górski ewoluuje, rozwija się. Fabuła staje się coraz bardziej kompleksowa, zagadka rozbudowana, postaci bardziej trójwymiarowe. Autor już nie próbuje swoich sił tylko udowadnia czytelnikom, że jest poważnym graczem na rynku literatury kryminalnej. Choć "Gorszy" nie zmieni wizerunku współczesnego kryminału, choć nadal bazuje na utartych schematach, to jest to książka po którą warto sięgnąć. Chociażby dla rozrywki. Prokurator Marta Krynicka siedzi w areszcie. Oskarżona została o zabójstwo mężczyzny. Świadkowie zeznali, że widzieli ją jak z bronią w ręku wybiegała z domu denata. Komisarz Kruk, choć nie darzył Krynickiej sympatią, nie czuje satysfakcji. Uważa, że kobieta jest niewinna i postanawia przeprowadzić prywatne śledztwo. Każda zebrana przez niego informacja rodzi kolejne pytania i wątpliwości. Najbardziej zastanawia fakt, dlaczego rodzice młodej pani prokurator, wycofują się, nie udzielając córce potrzebnego wsparcia. Komu zależało na wrobieniu Marty? Kruk dostaje odpowiedzi na swoje pytania, jednak zwycięstwo ma gorzki posmak porażki. Kolejny kryminał równa się kolejny komisarz z "przeszłością". Tym razem rozwodnik. Choć czytałam pierwszą część książki to wiedząc, że przede mną drugi tom postanowiłam poczekać z jego recenzją. Po lekturze "Gorszego" mam pełniejszy obraz naszego głównego bohatera. Z początku wydawało mi się, że jest on zwykłym policjantem "na służbie". Ani zbyt sprytnym, ani zbyt inteligentnym czy przebiegłym. Po prostu służbistą jakich wielu. Dobrym w swoim fachu rzemieślnikiem, któremu zależy na tym by na jego podwórku panował spokój. Może jest nieco zbyt brutalny, za mało wyrafinowany i nieco kontrowersyjny jednak jednego jestem pewna : jest skuteczny. Po wnikliwszej analizie , jakiej poddałam Stanisława Kruka, nadal uważam, że nie jest on typem dwudziestowiecznego detektywa, jednak w drugim tomie dodane zostały mu atrybuty, które cechują najlepszych książkowych śledczych : dedukcję i logikę. Inaczej niż w pierwszym tomie, tutaj zamiast brutalnej siły mamy rasowe policyjne dochodzenie oparte na analizie, obserwacji, przesłuchaniach i wyciąganiu wniosków. Ten do tej pory nadpobudliwy komisarz, którego kariera wisiała na włosku, choć nadal jest niebezpieczny i wulgarny to przestał tryskać, na lewo i prawo, testosteronem. Czyta się o niebo lepiej. Choć osobiście uwielbiam mocne filmy akcji, horrory gore czy mroczne thrillery to uważam, że w książkach o wiele lepiej czyta się o komisarzach, którzy mają do pokazania coś więcej niż własną przewagę, czy w kwestii siły czy władzy. Film angażuje oczy, książka zmysły. Autorzy mają większy potencjał i możliwości zaskoczenia czytelnika. Lubiłam Kruka w wersji "hard", również wersja "soft" przypadła mi do gustu. Pierwszy tom był typowym przykładem liniowego, schematycznego kryminału, gdzie główny bohater idzie po nitce do kłębka napotykając po drodze na różnego rodzaju przeciwności losu. "Gorszy" jest książką subtelniejszą, bardziej rozbudowaną i napisaną z większą fantazją. Po "Kruku" choć napisanym poprawnie, można było odczuć, że jest debiutem literackim. Autor postawił na mało skomplikowaną fabułę, finezję policyjnego śledztwa zastąpił brutalnością, krwią i siłą. Te zabiegi miały odwrócić uwagę czytelnika od drobnych, pojawiających się w książce, niedociągnięć. Powieść została odebrana pozytywnie. Oczywiście nie obeszło się bez krytyki jednak opinie "na plus" przeważyły. Mile połechtany sympatią odbiorców, Górski odrzucił na bok wszelkie kompleksy. Postanowił wypłynąć na głęboką wodę. W powieści co i rusz pojawiały się nowe wątki, nowi bohaterowie. Z początku miałam wrażenie, że całość jest zbyt chaotyczna, jednak już w połowie książki, zauważyłam pewien wzór, wokół którego budowana jest fabuła. Autor zadbał o to by wszystkie luźne końce zręcznie wpleść w dywan kryminalnej historii. W przypadku tak rozbudowanego dzieła trudno jest nie wpaść w pułapkę przewidywalności. Autorowi się jednak udało i efekt końcowy zaskoczy nawet najbardziej wybrednych czytelników.

Drugi tom serii Sławomir Kruk. Pierwszy, zatytułowany po prostu „Kruk”, kończy się zatrzymaniem prokuratorki Marty Krynickiej i oskarżeniem jej o zamordowanie Alberta Adamiaka. W ostatniej scenie tomu pierwszego Marta, zamiast szukać pomocy u tatusia senatora, dzwoni do komisarza Kruka i już samo to wydaje się intrygujące. „Gorszy” zaczyna się kilkadziesiąt godzin później – Kruk odwiedza Martę w areszcie i wypytuje o zdarzenia, w których brała udział. Choć technicznie wydaje się to zupełnie nieprawdopodobne (drzwi zamknięte od wewnątrz na solidny łańcuch, pozamykane okna), żeby Marta Krynicka była niewinna, Kruk wierzy, że to jednak nie ona zastrzeliła Adamiaka, z którym miała solidnie na pieńku. Chcąc jej pomóc, komisarz musi odnaleźć prawdziwego zabójcę Alberta Adamiaka i w ogóle – odkryć motywy całej afery. Coś takiego, taki prymitywny chwyt, uważam za wyjątkowo niesmaczny. Jedna historia, podzielona sztucznie na pół i to w trakcie akcji, po to tylko, żeby czytelnik „musiał” wydać pieniądze na dwie książki, zamiast jednej. To by mogły być kolejne rozdziały, a nawet sąsiednie akapity, tej samej powieści. Lektura tego niby drugiego tomu cyklu, bez znajomości pierwszego, nie ma żadnego sensu. Tom pierwszy, zamiast na koniec zamykać zawarte w nim wątki, niektóre wręcz otwiera, więc zabierając się do jego lektury, trzeba koniecznie sprawić sobie od razu tom kolejny, bo inaczej nie będzie się to kupy trzymać, Nie lubię takich marketingowych zagrań, mocno nie podobają mi się próby manipulacji czytelnikami w wykonaniu autora i/lub wydawcy, zwłaszcza, jeśli mają na celu wyciągnięcie od niego pieniędzy. Pozbyłbym się tej książki w moment, gdyby nie jedna przeszkoda – to naprawdę bardzo ciekawie napisana powieść sensacyjna. Piotr Górski dysponuje bogatą wyobraźnią, miewa znakomite pomysły, a jeśli jeszcze popracuje nad warsztatem, to może się stać postacią znaczącą w gronie autorów polskich powieści kryminalnych czy sensacyjnych. W powieści znajdzie czytelnik wielu bohaterów tomu pierwszego, zarówno w szeregach policji i prokuratury, jak i przestępców. Szybko też okazuje się, że istnieją całkiem realne powiązania biznesowe polityków i bandziorów. W całym tym chaosie komisarz Kruk prowadzi na wpół prywatne śledztwo (przełożeni jakoś nie zachęcają go do grzebania w sprawie tego kalibru, które zresztą lawinowo się rozrasta. Jest jeszcze jeden element talentu autora, ale ten odkryłem po przeczytaniu trzech książek, napisaniu o nich opinii, i wreszcie zerknięciu na recenzje innych czytelników. Okazało się dzięki nim (wielu, nie wszystkich), że Piotr Górski tak skonstruował postać Kruka, że ten właściwie budzi sympatię i zaufanie. Zły człowiek, zły policjant, być może sprawny śledczy. Komisarz, który biciem wymusza zeznania na niewinnej osobie. Który prowadzi jednocześnie wiele rożnych spraw (to akurat jest prawdziwe), ale właściwie to nie prowadzi – olewa je po prostu, ignoruje, spycha na innych, bo sam zajęty jest sprawą młodej, atrakcyjnej prokuratorki. Dla Krynickiej to pewnie dobrze, ale dla wielu ofiar różnych przestępstw, jest to mało korzystne – ich sprawy nie zasłużyły na poważniejsze zainteresowanie pana komisarza. Bezpośrednim przełożonym Kruka jest Zych, przyjaciel komisarza jeszcze z podwórka. Zych mógłby wiele razy awansować, ale gdyby „poszedł wyżej” nie miałby kto chronić Sławomira Kruka, przed konsekwencjami jego problematycznych postaw i zachowań. Reasumując: dobra powieść sensacyjna – uznałbym pewnie, że bardzo dobra, gdyby nie marketingowe sztuczki z niedokończonymi wątkami. A że z Krukiem nie chciałbym się zetknąć na żadnej płaszczyźnie, to już inna sprawa.

"Wszystkim nam się wydaje, że jesteśmy mniej lub bardziej nietykalni"............................. Biorąc do ręki drugi tom cyklu kryminalnego z komisarzem Sławomirem Krukiem w roli głównej, czułam ogromne czytelnicze podekscytowanie. Nie od dziś bowiem wiadomo, że tom drugi jest dla autora takim pisarskim egzaminem. Po świetnym debiucie mamy prawo oczekiwać równie dobrej lub nawet lepszej jego kontynuacji. Niestety często zdarza się i tak, że autorowi brakuje pomysłu na rozwinięcie akcji i czasu na dopracowanie całości. "Gorszy" jest bezpośrednią kontynuacją "Kruka", tak więc jeśli nie znacie pierwszej części cyklu, to nim sięgniecie po drugą koniecznie musicie nadrobić zaległości. Ważnie jest bowiem to, by czytać je w odpowiedniej kolejności, gdyż obie części są bardzo ściśle ze sobą połączone. Rozpoczęte, a nie zakończone jeszcze wątki są kontynuowane, a postacie stojące dotychczas w cieniu wysuwają się na plan pierwszy. Z niektórymi się żegnamy, innych dopiero poznajemy. Ponownie na scenę wkracza komisarz Sławomir Kruk, ale tym razem nie ma przy nim pani prokurator Marty Krynickiej. Została ona bowiem oskarżona o morderstwo i osadzona w areszcie. Na miejscu przestępstwa znaleziono dowody potwierdzające udział Krynickiej w zbrodni, to z jej broni zamordowano człowieka i to ją widzieli świadkowie jak chwilę po strzelaninie wychodzi z domu zamordowanego. Aresztowanie jak najbardziej zasadne. Tylko dlaczego Kruk jakoś nie wierzy w winę młodej pani prokurator? I dlaczego tak wpływowi rodzice Marty Krynickiej są zupełnie niezainteresowani obecnym i dalszym losem córki? Krok po kroku komisarz dociera do wszystkich odpowiedzi. Nim jednak je uzyska, będzie musiał zmierzyć się z potężnym połączonym światem polityki, biznesu i mafii. Komisarz Kruk w "Gorszym" odrobinę złagodniał. Nadal jest niesamowicie skuteczny w działaniu i odważny ponad program. Tym razem jednak brawurę w dużej mierze zastąpił sprytem i inteligencją. Jego "psi" instynkt nadal go nie zawodzi. Sprawnie łączy fakty i bez strachu podąża w wyznaczonym przez siebie kierunku. Czytając "Gorszego" nie można narzekać na nudę. Historia napisana jest sprawnie, fabuła przemyślana a intryga ciekawa. Poszczególne elementy układanki logicznie dopasowują się do całości. Autor nie serwuje nam zbędnych opisów i niepotrzebnych myślowych skoków w bok. Wszystko co się wokół głównej sprawy dzieje jest połączone z całością i prędzej czy później w niej się pojawi. Powiązanie wielkich pieniędzy z polityką i światem przestępczym oraz obrazy ludzi pociągających za sznurki przedstawione są bardzo sugestywnie i realnie. Czytając nie wyczuwa się absurdu sytuacji i szukania sensacji na siłę. Przez co mamy wrażenie jakby sprawa, nad która pracował komisarz i jego ludzie, mogła wydarzyć się naprawdę. Nie od dziś bowiem wiadomo że polityka, układy i wielkie pieniądze idą w parze. Piotr Górski mnie nie zawiódł. "Gorszy" to świetny kryminał, który polecam wszystkim wielbicielom gatunku. Ja na pewno sięgnę w przyszłości po kolejna jego książkę, tym razem już w ciemno................................................ "Gdy człowiek zaczyna się wahać, kłamstwa przestają przychodzić bez trudu"................................wrotkaczyta.blogspot.com