Ćma. Komisarz Kruk. Tom 6 (okładka  miękka, wyd. 03.2023)

Szóste, świetnie opisane, śledztwo prowadzone przez komisarza Kruka. Wartka akcja, ciekawe jej zwroty, trudno się od książki oderwać. Każdy wątek dopracowany i ciekawie przedstawiony stosownym językiem. Do końca trzyma w napięciu. Po przeczytaniu – uczucie niedosytu i myśl: kiedy ukaże się następna historia? Więc czekam na kolejny odcinek życia zawodowego niepokornego komisarza z nadzieją (ciągle) na rozwinięcie wątku osobistego 😊

Polecam! Trafiłam na tego autora przypadkiem, a pisze jedne z najlepszych kryminałów jakie czytałam. Czekam na kolejny tom :)

Cała seria z komisarzem Krukiem rewelacyjna. Polecam

Książka super i fajnie się czyta. Polecam

Wciągająca polecam cała serię

Jak zawsze świetna!

Polecam

Super

Ofiara niczym ćma leci w objęcia swojego kata. Poddaje się jego woli i manipulacji. Grze, która prowadzi ją do śmierci. Czy komuś takiemu można pomóc? Czy da się go wyrwać z objęć szaleńca? A może ofiara sama znajdzie w sobie na tyle siły, by odrzucić obiecany jej spokój? Tego nie wie nikt. Nawet ona sama, bo plan ma tylko on. Szaleniec w ludzkiej skórze. Człowiek o dwóch obliczach. Perfekcyjny gracz, którego czyny nie mieszczą się w głowie nawet takiego starego wygi, jakim jest Komisarz Kruk. „Ćma” rozpoczyna się tradycyjną kryminalną śpiewką. Ginie bowiem młody chłopak, który zadawał się z dość szemranym towarzystwem. Szalenie zakochany w pewnej dziewczynie nastolatek. Trwają więc jego poszukiwania. Niektórzy twierdzą, że uciekł z domu. Inni, że wdał się w konflikt z rówieśnikami, i ci na własną rękę wymierzyli mu sprawiedliwość. Teorii o tym, co stało się z chłopakiem, jest kilka. Żadna jednak nie wydaje się mieć logicznego sensu. Do tego wszyscy zdają się kłamać albo przynajmniej unikają mówienia prawdy. Dotyczy to zarówno kolegów Filipa, jak i jego rodziców. Coś tu bardzo śmierdzi — mówiąc kolokwialnie. W takim też klimacie toczy się ta powieść. Klimacie pełnym napięcia, kłamstw i tajemnic, w którym z czasem wszyscy wydają się, być podejrzani. Są chwile, w których komisarz Kruk już sam nie wie, co jest prawdą a kłamstwem. Co wydarzyło się naprawdę, a co jest wytworem ludzkiej wyobraźni. Małymi kroczkami udaje mu się jednak rozwikłać i tę zagadkę. Intuicja go nie zawiodła, choć i tu miał chwile zwątpienia. „Ćma” z uwzględnieniem całego ciągu wydarzeń nie jest jednak typową powieścią suspensu. Niewiele w niej też zawrotnych zwrotów akcji. To raczej powieść detektywistyczna, która pozwala zajrzeć w głąb ludzkich umysłów. Ich spraw i tego, co kryją ściany pewnej kamienicy. Szalenie intrygująca i pochłaniająca. „Ćmę” czyta się bowiem na raz. Trudno wyrwać się z jej objęć i tajemnic. Odpuścić sobie jej finał, kiedy w umyśle czytelnika pojawi się myśl „o co tu chodzi”? A potem wszystko spada na nas niczym lawina i przygniata ciężarem młota. Zdziwić może też postawa Kruka, który jest bohaterem numer jeden. Bohaterem, którego życie osobiste mocno miesza się i z tą sprawą. W tle zawodowej służby Kruk doświadcza bowiem szeregu innych, skrajnych emocji. Powracają dawne wspomnienia, uniesienia i chwile męskiej słabości. Pokonanie jednak tych wszystkich emocji w obliczu dawno niewidzianej kochanki nie będzie dla niego łatwe. Ludzie się jednak zmieniają, co również może zaskoczyć czytelnika. Wszystkie zresztą postacie wykreowane w powieści Piotra Górskiego mają swój charakter. Są tak sprytnie wykreowane, by żadna z nich nie umknęła jego pamięci, choć większość z nas zwróci zapewne szczególną uwagę na postać młodej kobiety, której będzie się uważnie przyglądać. Uważnie i podejrzliwie, bo to jedna z zagadek również samego Kruka. Natalia, łada i dziwna. Nieobliczalna. Dziewczyna w silnej depresji. Z trudną przeszłością. Dziewczyna pełna tajemnic, której krew znaleziono tam, gdzie urywa się ślad po Filipie. „Ćma" jest tym samym nie tylko świetnie skonstruowanym kryminałem, ale również powieścią z dobrze uchwyconym obrazem psychologicznym postaci. Powieścią zamkniętą w swoim tomie. Można ją więc czytać niezależnie od znajomości poprzednich części, choć i te bardzo polecam. Najlepiej sprawić sobie od razu wszystkie sześć, a i tak nie pozwolą one długo cieszyć się lekturą, bo każda z nich to historia na raz. Jedna, krótka chwila sensacyjnej, dobrej przygody.

Trwają poszukiwania zaginionego nastolatka. Wszystko wskazuje na to, że uciekł z domu. Jednak komisarz Kruk na prośbę znajomej włącza się do śledztwa i odkrywa nowe fakty. Filip zadawał się z dość szemranym towarzystwem, zarówno jego koledzy, jak i dziewczyna, którą jest zauroczony, nie sprawiają dobrego wrażenia. Nic tu nie trzyma się kupy, a wszyscy zdają się kłamać. Czy rówieśnicy mieli coś wspólnego z zaginięciem chłopaka? Styl Piotra Górskiego doskonale znam, gdyż miałam okazję czytać pozostałe pięć części przygód o Sławomirze Kruku. Jest to dość ekscentryczny człowiek, który z jednej strony jest twardy, ociekający sarkazmem, bezkompromisowy, ale gdzieś tam pod twardą skorupą znajduje się miękkie serce, które gdzieś tam kiedyś zostało wielokrotnie zranione. Szczerze powiedziawszy, lubię go i miło spędziłam z nim czas przy całej tej serii. Już się przyzwyczaiłam do tego, że w tym cyklu jest mało akcji, ale za to bardzo dużo dialogów. Mam wrażenie, że książka została nieco przegadana, ale mimo wszystko jest ciekawa w odbiorze. Nie uświadczycie w niej rozlewu krwi, ale za to jest ona tajemnicza, klimatyczna, skłania do rozmyśleń nad tym, co spotkało Filipa, w jakich okolicznościach zniknął, co takiego wiedzą ludzie, a o czym nie mówią. Biorąc jednak pod uwagę całokształt, „Ćma” w mojej opinii wyszła najgorzej z całej serii, choć zakończenie nieco tę książkę ratuje. Podsumowując, napiszę, że „Ćma”, to powieść napisana poprawnym językiem, z ciekawym spojrzeniem na świat przestępczy, z dużą ilością różnorodnych bohaterów, z których każdy odgrywa ważną rolę. Mimo że akcja jest dość wolna, to nie ma tu zbędnego lania wody. Jest dużo interakcji między głównym bohaterem a pozostałymi postaciami. Gorąco zachęcam Was do zapoznania się z książką, ale radzę zacząć od pierwszego tomu, by dogłębnie poznać historię i wczuć się w rolę Sławomira Kruka. Polecam zwłaszcza miłośnikom gatunku lub osobom, które lubią od czasu do czasu sięgnąć po kryminał. Żałuję tylko, że między kolejnymi tomami dzieli mnie tak dużo czasu, gdyż serię czytam od 2017 roku nie wszystko pamiętam, co było zawarte w poprzednich częściach. Mimo że każda z tych powieści opisuje inną historię, to przewijają się wzmianki z przeszłości Sławomira Kruka, które nieco się w mojej pamięci zatarły. Jestem ciekawa czy powstanie siódma część, ale jednocześnie również się boję, by Piotr Górski nie przedobrzył. Jak wspominałam wyżej, w moich oczach „Ćma” wypadła najsłabiej i mam nadzieję, że potencjalna nowa książka autora mnie nie zawiedzie.