Profesor Wilczur (okładka  zintegrowana, wyd. 08.2023)

Ta książka jest kultowa, tak jak film. Wspaniała i chyba doceniona dużo później. Na pewno Dołęga Mostowicz cieszył by się. Każdy powinien przeczytać chociaż raz. Ja polecam

Piękna historia, szkoda, że nie doczekała się ekranizacji. Jak pozostałe książki autora duże 5 gwiazdek. Polecam.

wydanie bardzo fajne , miło się czyta

Książka ładnie wydana.

CZYTAM BO LUBIĘ.M

Polecam

"Znachor" był obecny w moim domu odkąd pamiętam. To historia uwielbiana przez moją mamę i babcię, która również została przekazana mi w emocjonalnym spadku. Chodziło o to, by nie zapomnieć opowieści pełnej prawdziwych wartości, wspaniale napisanej i równie dobrze zekranizowanej, ponieważ o ile książka jest w moim domu zawsze stawiana na pierwszym miejscu, o tyle ekranizacja również często gości na naszych ekranach. Nic więc dziwnego, że chętnie sięgnęłam po kontynuację losów bohatera, aby poznać jego dalsze przygody. Autor miał wielki talent do pisania wiarygodnych, wielowymiarowych powieści, które echem odbijały się w świecie, ponieważ czerpały garściami z tego co nas otacza. Cudowni bohaterowie, zarówno ci na pierwszym jak i drugim planie, treściwa fabuła oraz ciekawe zwroty akcji sprawiły, że dalsza opowieść o profesorze Wilczurze była równie wciągająca co jego początkowe losy. Zaznaczę już na wstępie, że książki od ekranizacji znacząco się różnią i warto poznać obie wersje z naciskiem na literacki pierwowzór. W tekście jest dużo więcej detali, smaczków i informacji a w dodatku opowieść kończy się inaczej niż film. Osobiście dużo bardziej wolę pomysł i wykonanie Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, szczególnie gdy patrzę na tak odmienną kontynuację, która wydaje się z czasem zmieniać nastawienie. Na początku było bowiem ciężko, emocje były gęste a nastrój nostalgiczny, gdy bohaterowie próbowali poukładać sobie życie, ale wydawało się, że zupełnie im to nie wychodzi. Profesor Wilczur odzyskał pamięć i wrócił do zawodu, ale nie potrafił się odnaleźć w tym świecie. Mimo szacunku i lat praktyki czuł, że otaczający ludzie są nastawieni zbyt złowrogo do wszystkiego co ich otacza, więc uciekł na wieś mając u swojego boku Łucję Pańską. I to było zdecydowanie jego jasne światło w tunelu, ponieważ kobieta nieustannie przypominała profesorowi o jego wartości. W takim leniwym rytmie (ale to nic złego!) toczy się opowieść o ludzkiej zawiści, intrygach i nieprzyjemnych chwilach, które niestety często są nieodzownym elementem naszego życia czy to prywatnego, czy może zawodowego. Profesor chciał zostawić taki świat za sobą, ale nie wydaje mi się, żeby to wszystko było takie proste, ponieważ nic nie jest jedynie czarne czy białe. Pojawia się sporo przemyśleń, filozoficznego podejścia do tematów i oczywiście lekki wątek romantyczny, więc otrzymujemy wszystko co niezbędne. "Profesor Wilczur" to kontynuacja utrzymana na poziomie swojej poprzedniczki chociaż znacząco różniąca się od niej klimatem. Tam atmosfera była bardziej podniosła, gdy oczekiwaliśmy aż świat przypomni sobie kim jest wybitny główny bohater. Tutaj pozostawiamy blichtr daleko w tyle, by cieszyć się urokami prostego życia, sympatią przyjaciół a także nadzieją na poukładanie sobie prywatnych, w tym także miłosnych spraw. Tadeusz Dołęga-Mostowicz prowadzi nas przez piękną powieść obyczajową, która nie traci na swojej wartości mimo upływu lat.

Ile bym nie przeczytała książek i tak trafiają się takie, które wywierają na mnie ogromne wrażenie. Niech podniesie rękę ten/ta, kto znał tę część, jaką dziś przedstawiam wam, a mowa o „profesor Wilczur”, czyli 2 tom serii „Znachor” Książka powstała w 1939 r. a ja bardzo się cieszę, że wcześniej nie znałam, bo podczas czytania czułam się jak dzieciak, no może bardziej nastolatka, która czytała pierwszą część. Obejrzałam film na Netflixie i kurde felek fajny film, ale dlaczego zmienili tyle momentów? Tego nigdy nie zrozumie. Druga część to oczywista oczywistość kontynuacja tego, jak nasz lekarz odzyskuje pamięci i wraca do życia, jakie wiódł, czyli do bycia lekarzem. Przed wami starzy i nowi bohaterowie, którzy będą uczestniczyć w nowym/starym życiu dr. Wilczura. Opisów książki jest pełno, więc zapraszam do zapoznana się albo jeszcze lepiej zrobicie, jak weźmiecie książkę do ręki i zaczniecie czytać. Fantastyczna historia i jeszcze bardziej fantastyczne zakończenie, które pozostawia niedosyt. Jeżeli jest gdzieś trzecia część (tego nie wiem), czyli „Testament Profesora Wilczura” tutaj nie jestem pewna, czy faktycznie taki ma tytuł. To chce kupić, bo nie zgadzam się na taki koniec. Czy mam nerw? Oczywiście i nawet nie macie pojęcia jak wielkiego! Na miłość nigdy nie jest za późno, ale kiedy to miłość, a kiedy fascynacja do człowieka dla zawodu, jaki wykonuje? W tej części nasz profesor pokaże siebie jako bardzo mądrego człowieka, który w odpowiednim momencie nie pozwoli zaprzepaścić życia osobie, która według niego zasługuje na więcej i bardziej niż on. Bardzo ciepła i mądra ta książka. Bez względu na to ile minie czasu ta pozycja będzie zawsze na czasie i moim życzeniem urodzinowym byłoby, żebyśmy postępowali jak nasz Pan dr. Szkoda, że tak aktorka ta książka. Jestem ciekawa waszej opinii. Nie miejcie do mnie pretensji, że nie rozpisze się o tej pozycji, ale uwieźcie nie dość, że spoilerowałbym, to jeszcze pozbawiłabym was tej przyjemności poznawania naszego bohatera. Warta uwagi. Polecam całym sercem.

"Profesor Wilczur" Tadeusza Dołęgi-Mostowicza to urzekająca powieść, której akcja osadzona jest w przemijającym świecie przedwojennej Polski. Autor tworzy fascynujący portret tytułowego bohatera, profesora medycyny Wilczura, jednocześnie ukazując tło społeczne i historyczne tamtego okresu. Książka przenosi czytelnika w serce Warszawy lat 30. XX wieku, gdzie toczy się większa część wydarzeń. Głównym źródłem narracji są wspomnienia profesora Wilczura, który opowiada o swoich doświadczeniach zawodowych, spotkaniach z pacjentami oraz o codziennym życiu lekarza. Dołęga-Mostowicz perfekcyjnie oddaje atmosferę tamtej epoki, zarówno pod względem opisów miasta, jak i postaci. Profesor Wilczur jawi się jako skomplikowany, pełen wewnętrznych rozterek bohater, którego myśli i emocje autor przedstawia w sposób autentyczny i realistyczny. Kluczowym tematem powieści jest nie tylko praca medyka, ale także jego osobiste wyzwania, wewnętrzne konflikty i uczuciowe relacje. Dołęga-Mostowicz ukazuje, że profesjonalne życie profesora Wilczura jest pełne trudnych decyzji, etycznych dylematów i moralnych wyborów. Profesor Wilczur staje w obliczu prób i kryzysów, co pozwala nam lepiej poznać jego charakter i siłę wewnętrzną. "Profesor Wilczur" Tadeusza Dołęgi-Mostowicza to powieść pełna głębi psychologicznej, społecznego obrazu tamtego czasu oraz bogactwa emocji. Książka ta zaskakuje swą autentycznością i wciągającym stylem pisania, zachęcając czytelnika do refleksji nad etyką, życiem oraz kondycją ludzką.

Profesor Wilczur jest piękną i bardzo wciągającą powieścią obyczajową z dawnych lat, która porusza temat życia w zgodzie z własną naturą, ukazuje wartość pracy i życzliwości dla drugiego człowieka, a także pokazuje, jak ważna jest miłość w życiu każdego człowieka i poczucie bycia potrzebnym. Wspaniała książka:) Serdecznie polecam:)