Odnajdę cię (okładka  miękka, wyd. 04.2024)

Co tu napisać, piękne zakończenie trylogii. Pokazało, że warto mieć nadzieję, jakkolwiek cieżko by nie było. Moim zdaniem najlepsza cześć z serii. Ale każda była wzruszająca i zwyczajnie piękna.

Wspaniała! zresztą cała seria jest CUDOWNA! Pani Olejnik nie zawodzi nigdy.

Super

Jak wielka może być tęsknota? Czy jest w stanie przetrwać każdą życiową zawieruchę? Czy może być bodźcem, który każe się podnieść po kolejnym upadku i mozolnie stawiać kolejne kroki, byleby znaleźć się bliżej osoby, która na zawsze zawładnęła naszym sercem? Czy tęsknota może być ocaleniem? W mroku dnia codziennego niczym płomień rozjaśniać ciemność, która wydaje się nieprzenikniona? Jaka jest moc tęsknoty… czy może być wieczna i skończyć się tylko wtedy, kiedy znów połączymy się z człowiekiem, za którym tak tęskniliśmy? A co jeśli nie będzie nam to dane...? „Odnajdę cię” to finałowy tom przejmującej serii Agnieszki Olejnik. I chociaż każda kolejna część wywołała we mnie ogrom skrajnych uczuć, to mam wrażenie, że to właśnie ostatnia dostarczyła mi najwięcej emocji. Naprzemiennie drżałam ze strachu, płakałam, miałam nadzieję, odwracałam oczy z przerażeniem na kadry, które odmalowała autorka. A może odmalowała je ludzka bezwzględność i nieposkromione w czasie wojny, a także po niej, bestialstwo? W najnowszej powieści autorka kontynuuje opowieść o losach wykreowanych postaci. Mozaika zdarzeń zapada w serce i umysł czytelnika, który musi się zmierzyć z piekłem na ziemi. Z codziennością, zazwyczaj przepełnioną brutalnością, która swoje piętno odcisnęła na bohaterach. Mam wrażenie, że w obliczu ówczesnych wydarzeń, każdy z nich doświadczył wiele zła, każdego było mi z różnych względów tak po ludzku… żal. Niezależnie od tego, jaka przeszłość się za nimi ciągnęła, daleka byłam od oceniania, czy patrzenia na ich aktualne losy przez jej pryzmat. Agnieszka Olejnik nie oszczędziła swoich bohaterów, przez co nakreślona jej ręką opowieść jest bardzo wiarygodna. Autorka nie romantyzuje jej, nie upiększa, doświadczając każdego niejako „po równo”. I w całym tym piekle najbardziej tragiczną postacią, która znalazła w moim sercu szczególne miejsce, była Marlene. Z jednej strony, miała wiele na sumieniu, a zatajone przez nią informacje, podyktowane zazdrością, nie świadczyły o niej dobrze, jako o osobie. Z drugiej zaś, los obszedł się z nią nad wyraz okrutnie, nie szczędząc jej bólu, cierpienia, straty – ograbił ją ze wszystkiego… „Odnajdę cię” to pełna emocji opowieść o wielkiej miłości, która podobnie jak tęsknota za ukochaną osobą, może przetrwać wszystko. To ona staje się siłą napędową, która każe walczyć o każdy kolejny dzień, o zaczerpnięty z takim trudem haust powietrza. Agnieszka Olejnik nakreśliła historię miłosną, która daleka jest od ckliwych opowieści rodem z romansów. To uczucie napotkało bowiem na swej drodze wiele realnych przeszkód. Wiele razy opadało z sił, bo jakież miało szansę na przetrwanie, kiedy wokół szalała wojna? Jej kres również nie był gwarantem ponownego spotkania tych, którzy swoje serca oddali sobie dawno temu. Minęło tak wiele lat, wydarzyło się równie wiele… Czy Peterowi i Katrin wystarczy sił, by się odnaleźć? A może los ponownie z nich zakpi, odbierając im nadzieję, która była ostatnią rzeczą w obliczu ówczesnej rzeczywistości? Podsumowując: Wojna wymusiła podziały. Polacy, Niemcy, Żydzi… Pomiędzy tymi narodami wybudowano mur, który niewielu zdecydowało się przekroczyć, świadomi byli bowiem zagrożenia. W nowej książce Agnieszka Olejnik pokazuje, że w obliczu wojennego piekła, wiele granic zostało zatartych. Każdemu przyświecał bowiem jeden cel – przetrwać. Nawet jeśli trzeba było poświęcić ideały, na których kanwie zostali wychowani. Nawet jeśli trzeba było stanąć ramię w ramię z „wrogiem”. Także wówczas, kiedy trzeba było podzielić się z takim trudem zdobytym pożywieniem, towarem tak bardzo deficytowym … I choć przetrwanie stało się głównym celem wielu, oni mieli jeszcze jeden – chcieli się… odnaleźć. Ta seria to nakreślony z dużą starannością obraz ówczesnych wydarzeń, zderzenia jednostki z nierównym przeciwnikiem, jaki występował w „osobie” chorej ideologii, nienawiści, okrucieństwa. Ale przede wszystkim to opowieść o wielkiej miłości, która była niczym powietrze, a oni tak bardzo chcieli znów oddychać pełną piersią… Z jednej strony, do bólu realna, a z drugiej, ujmująca i poruszająca – taka jest ta powieść, taki jest cykl Agnieszki Olejnik. Polecam wszystkim miłośnikom dobrych powieści z historią w tle!

„Odnajdę Cię” to trzecia część serii łużyckiej Agnieszki Olejnik. Rozpoczął ją tom „Jak dzikie gęsi” a kontynuował „Gdziekolwiek jesteś”, by całość zamknąć w „Odnajdę Cię” O ile dwie pierwsze części były dla mnie wielkim, wzruszającym literackim dziełem, o tyle tom trzeci pozwala mi stwierdzić, że autorka stworzyła piękną, wzruszającą historię i ma naprawdę niezwykły talent i doświadczenie literackie. Cała seria to siedem lat z życia młodych ludzi, którzy, kiedy ich poznaliśmy w roku 1939 mieli swoje plany, marzenia, niestety okrutna wojna zweryfikowała to dość mocno. Trzeci tom jest dopełnieniem tego co działo się z poznanymi wcześniej bohaterami. Dowiecie się jak potoczyły się ich dalsze losy, gdzie byli, kogo spotkali na swojej drodze i przede wszystkim czy udało im się przetrwać ten okrutny czas. W wielu recenzjach już wspominałam, że przez większość życia byłam wielkim historycznym ignorantem. Dlatego tym bardziej dziękuję Pani Agnieszce Olejnik za tą lekcję historii. Lekcję pokazaną mi oczami bohaterów. Przedstawione tu sceny były napisane w taki sposób, że ja to wszystko widziałam oczyma wyobraźni. Widziałam ludzi uciekających przed Sowietami, tłoczących się na przepełnionych dworcach, na zbyt mocno obciążonych statkach i tych którzy decydowali się na pieszą wędrówkę, pomimo bardzo ciężkich warunków. Myślę, że autorka bardzo dobrze przygotowała się do stworzenia tej historii. Z pewnością jej celem było, wplatając w losy przyjaciół ten trudny czas, pokazać nam, jak trudny było to dla ludzi czas. Czytając to niejednokrotnie przyszło mi do głowy by docenić to co dziś mam, ciepły dach nad głową i pełną lodówkę, a także niezwykłą możliwość komunikacji. To właśnie jej brak w tamtych czasach powodował, że raz rozdzieleni ludzie, mieli tak bardzo ograniczoną możliwość spotkania się ponownie. Zwłaszcza w czasie wojny, kiedy to absolutnie nigdzie nie było bezpiecznie. Nie jest to powieść usłana różami. Autorka nie oszczędziła nam smutnej prawdy o okrucieństwie, zarówno Niemców jak i Sowietów. Oprócz wątku historycznego Pani Agnieszka Olejnik zwraca również uwagę na relacje ludzkie i tego jak niezwykle trudne przeżycia wpływają na ludzi. Często sytuacja sprawia, że człowiek dopuszcza się czynów, których sam po sobie by się nie spodziewał. Oprócz tych wszystkich wydarzeń, które działy się tu pod koniec drugiej wojny światowej autorka kontynuuje tu bardzo ważny wątek miłośny Katrin Dulke i Petera Geslera, którzy w 1939 roku pokochali się i przyrzekli sobie miłość na zawsze. Dowiecie się jak los zweryfikował ich plany, jak momentami wręcz z nich zakpił. Wymowny tytuł „Odnajdę Cię” jest obietnicą zagadki, czy rozrzuceni po świecie, kiedykolwiek trafią na siebie. Bardzo polecam tą książkę, jednak w tym wypadku, jeżeli chodzi o serię kolejność jest bardzo ważna, także zwróćcie na nią uwagę.

Dalsze losy naszych czterech młodych bohaterów, którzy swoje wczesne i beztroskie lata młodości zamieszkiwali Dolne Łużyce. Peter i Katrin wciąż szukają siebie wzajemnie. Robią to na oślep i nie mają pojęcia, że ciągle mijają się dosłownie o milimetry. Ale nie poddają się i nie tracą nadziei że ich życie znowu się połączy i będą razem szczęśliwi. ~ Rudi w końcu zdaje sobie sprawę, że nie nadaje się na żołnierza. Los daje mu drugą szansę, a chłopak chcąc z niego skorzystać powstawania od nowa zacząć swoje życie. Natomiast Marlene musi nauczyć się żyć i funkcjonować w obozie. Życie stawia jej coraz trudniejsze wyzwania i bolesne doświadczenia. Mimo, iż jest Niemką to nie ma lekko. Co przyniesienie bohaterom koniec wojny? Czy ukochani w końcu się odnajdą? ~ "Odnajdę Cię" jest to już finałowy tom wspaniałej wojennej serii Agnieszki Olejnik. Każda z tych książek jest wspaniała, każda ma coś wyjątkowego. Moim zdaniem właśnie ten finałowy tom jest najtrudniejszy i bardzo emocjonalny. Autorka tak wspaniale przedstawiła wszystkie te uczucia bohaterów, że ja czytając odczuwałam większość tych emocji wraz z nimi. ~ Gdy czytałam "Jak dzikie gęsi" nie spodziewałam się, że aż tak pochłonie mnie ta seria. Bardzo kibicowałam Katrin i Peterowi aby ich miłość przetrwała i mogła się w końcu ziścić. Tylko można pozazdrościć takiej miłości. Autorka tu ukazała naprawdę bardzo szczere i prawdziwe uczucie co teraz zdarza się coraz rzadziej. ~ Powiem Wam, że książka też zmusza do pewnych refleksji i zadumy. Zdaje siebie sprawę z tego że tematyka wojenna dzieli się na różne sposoby, ale każda z książek z historią w tle ma swój ukryty przekaz. "Odnajdę Cię" wywołało we mnie poczucie takiego dowartościowania wszystkiego co mnie otacza. Teraz każdy gna za "lepszym jutrem" i nie cieszy się z tego co aktualnie posiada. A właśnie ta książka powoduje, że w tym zabieganym świecie można na chwilę przystanąć i rozejrzeć się wkoło siebie. Docenić to co już mamy i się z tego cieszyć jak nasi wspaniali bohaterowie w obliczu takiej tragedii jak wojna. Nie mieli nic a potrafi cieszyć się z takiej małej rzeczy i doceniali każdy mały drobiazg w życiu. ~ Kochani polecam Wam tę książkę, jak i cała tę wspaniałą serie. Ale pamiętajcie aby czytać od początku bo to kolejność ma duże znaczenie. Na koniec powiem tylko tyle doceniamy to co mamy i czy korzystajmy z życia to co najlepsze póki los daje nam taka szansę.

💚 „𝓞𝓭𝓷𝓪𝓳𝓭ę 𝓬𝓲ę” 𝓐𝓰𝓷𝓲𝓮𝓼𝔃𝓴𝓪 𝓞𝓵𝓮𝓳𝓷𝓲𝓴💚 •• Czy w świecie ogarniętym wojną może przetrwać coś tak kruchego jak pierwsza miłość? •• ▪️𝗥𝗘𝗖𝗘𝗡𝗭𝗝𝗔 ▪️ Od zawsze, gdy czytam książki o tematyce wojennej nasuwają mi się rozmyślania, o tym jak ci ludzie zdołali przetrwać czasy wojny i obozów koncentracyjnych. Jak odnaleźli się w świecie, gdzie nigdy nie wiadomo kiedy przyjdzie im zginąć. Jak odnaleźli nadzieje na lepsze jutro? I przede wszystkim jak mieli siłę, by to wszystko przetrwać. Po lekturze tej książki w mojej głowie kłębią się miliony myśli, lecz nie potrafię ubrać w piękne słowa tego, co pragnę wyrazić w opisaniu niezwykłości tej historii. Autorka w swojej książce „Odnajdę cię” umieściła dużo scen, które łamały mi serce. Zrzuciła na bohaterów mnóstwo cierpienia i tragizmu. „Odnajdę cię” to trzeci tom z serii. Wojna trwa. Hitler sieje spustoszenie, każdy się boi o swoje życie, każdy na swój sposób próbuje przeżyć. I w tym wszystkim ONI - Katrin i Peter - kochankowie z Dolnych Łużyc próbują się odnaleźć wśród tych tragicznych wydarzeń. Zakochani nie wiedzą, że los skrzyżował ich drogi, jednak wojna tak ich zmieniła, że się nie poznali. Rownolegle służący w Wehrmachcie Rudi przeżywa załamanie nerwowe, a Marlena podąży ścieżką, której gorzko pożałuje. 📚 Co przyniesie koniec wojny? Kto zapłaci najwyższą cenę, a komu uda się przeżyć? Czy miłość przetrwa wieloletnią rozłąkę? I czy marzenie o powrocie do domu ma szansę się spełnić?📚 Historia jest w tematyce wojennej, często łamie serce i wywołuje łzy. Przeżywałam wraz z bohaterami ich rozterki i trudne wybory życiowe. Książka porusza najbardziej niepożądane odczucia, takie jak tęsknota, nienawiść. Taka nienawiść, która popycha człowieka do najgorszych czynów. Jak dla mnie to po prostu dobra powieść obyczajowo-historyczna. Jest lekko dramatycznie, jest akcja, jest chwila wzruszenia. Zawiera wszystko co powinna zawierać taka powieść. „Odnajdę cię” to książka, która pomimo tylu trudnych wydarzeń na koniec niesie ukojenie. Przez całą książkę czytelnik wraz z bohaterami przeżywa ich ciężką sytuacje życiową. Jestem pod ogromnym wrażeniem jak autorka potrafi bardzo emocjonalnie pisać. Każda strona przesycona jest niezwykłymi emocjami, które wylewają się wprost do naszego serca. Poruszyła mnie ta historia do głębi i zawładnęła moim sercem. Długo o niej nie zapomnę!

Ogromnie wam polecam byście czytali książki pani Agnieszki, gdyż nikt tak jak ona potrafi dać spokój na duszy, niepewność do otaczającego bohaterów czasu oraz miłość piękną, cudowną i niekończącą się praktycznie nigdy. Każdy niepokój w tej trzeciej i ostatniej jednocześnie części był taki uroczy, wręcz kwitnący. Mężczyzna robił co mógł by odnaleźć miłość swojego życia, podczas gdy ona uciekła z wcześniejszego miejsca, które nawiedziła wojna. On ma na tyle utrudnione zadanie, gdyż uciekł z obozu i boi się, że będzie poszukiwany. Choć wieść niesie, że nie żyje, czyli w sumie mógł być spokojny, to jednak w tamtych czasach nic nie było proste. Gdziekolwiek by się nie przemieszczał, a było mu trudno, gdyż kulał na jedną nogę, przeszukiwali jego dokumenty, a nawet dochodziło do tego, że musiał pokazywać swoją ranę, by udowodnić, że jest tym, za kogo się podaje. My widzimy jak wypytuje ludzi o losy jego ukochanej, jak składa ze strzępków informacji możliwość jej pobytu. Niestety nazwa miejscowości dokąd uciekła przepadła. I tutaj byłam dla niego pełna podziwu, gdyż nie poddawał się nawet wtedy. Nie pozwolił aby rozpacz przenikła jego ciało, tylko dalej brnął, aby do przodu, aby jak najszybciej ją odszukać. To część ostatnia, więc więcej wam nie zdradzę, jednak zapewniam, że historia będzie balsamem na wasze zbolałe ciało. Autorka pokazuje, że nie ma czegoś takiego jak utrata nadziei. Zawsze istnieje jakaś szansa na dojście do celu, tylko trzeba pragnąć całym sercem, by nasze myśli się ziściły. Potrafi podnieść na duchu strapionych, dać nadzieję na wyzdrowienie cierpiącym i sprawić, że ta nutka dobra i nadziei przejdzie również do naszego świata. Ja ogólnie staram się nie czytać książek z historią w tle, gdyż po nich przeważnie miałam nocne lęki, zaczynałam obawiać się najgorszych możliwości, gdyż budziły tylko niepokój. Zapewniam was jednak, że pióro autorki jest tego odwrotnością. Dokładnie takim plasterkiem, który może ukoić każdy ból na sercu. Wszystko zależy od nastawienia naszego ja, a tutaj możemy tylko je podreperować. Uwielbiam taki pozytywizm, gorąco polecam zacząć od części pierwszej!

Czy recenzując kolejny tom serii powinno się pisać o fabule? Jeśli tak, to jak to robić, żeby nie zdradzić za wiele osobom, które nie czytały poprzednich części? Zawsze mam ten problem, ale i tym razem postaram się wybrnąć... Czwórkę młodych ludzi, którzy zamieszkiwali Dolne Łużyce, zawierucha wojenna rozrzuciła po krainach Europy. Peter i Katrin nadal próbują się odnaleźć, choć robią to totalnie intuicyjnie i na oślep, mijając się o milimetry. Jednak ich godne podziwu uczucie nie pozwala stracić nadziei, że kiedyś znów będą razem. Rudi coraz bardziej uświadamia sobie prawdę o sobie, co wcale nie pomaga jemu- żołnierzowi Wermachtu. Marlene również nie jest łatwo żyć w tych czasach, choć jest Niemką. Życie stawia przed nią wyzwania tak trudne i bolesne, że mogłyby pokonać najtwardszych weteranów... "Odnajdę cię" to trzeci i ostatni tom serii łużyckiej Agnieszki Olejnik, którą zapoczątkowała powieść "Jak dzikie gęsi" . W moim mniemaniu ta część jest najtrudniejszą i najbardziej bolesną w odbiorze, a przy tym również najmocniej naszpikowaną emocjami. Wszystkie trudy, zmagania z codziennością, dramatyczna walka o przetrwanie, ból, upokorzenie i strach ukazany na kartach powieści obrazują okrucieństwo wojny jakiego doznali bohaterowie tej serii, ale także wszyscy, którzy przeżyli gehennę wojny. Autorka ukazała, że w obliczu krwawych wydarzeń zatarła się granica pomiędzy narodowościami, a jedyne co było ważne, to zachowanie człowieczeństwa. Jednak to było niesamowicie trudne. Sama autorka na końcu napisała, że ta seria była dla niej najtrudniejszą do napisania i wcale mnie to nie dziwi. Ta historia jest bowiem tak precyzyjnie dopracowana w najmniejszych detalach, że musiała kosztować Agnieszkę Olejnik mnóstwo pracy i emocji. Gratuluję autorce rewelacyjnej powieści, która na pewno zostawi ślad w pamięci, chociaż jest trudna, bolesna ale jednocześnie na wskroś realistyczna, ale daje nadzieję... A tak silnego uczucia jakim dażyli się Peter i Katrin życzyłabym każdemu, kto szuka miłości. Jednak najważniejsze, żeby nikt z nas nigdy nie musiał o nie walczyć tak jak bohaterowie powieści.

Na to i wiele innych pytań próbuje odpowiedzieć autorka powieści „Odnajdę cię”. Przykład literatury wojennej, czyli mojej ukochanej, która rozbroiła mnie emocjonalnie. Przez niemal całą lekturę byłam niesamowicie wzruszona, mocno zaciskałam kciuki i kibicowałam głównym bohaterom. Patrzyłam na ich upadki, i niewielkie wzloty, łudziłam się, że wojna niedługo się skończy i wszystko wróci na właściwe tory. Pewnych decyzji jednak nie da się cofnąć, niektóre rzeczy już nigdy nie będą takie same… Agnieszka Olejnik kapitalnie opisuje świat pogrążony w wojennej zawierusze, pokazuje walkę pomiędzy narodami, po każdej ze stron są zwycięzcy i przegrani, w najgorszej sytuacji są jednak kobiety i dzieci, pozostawione same sobie, w świecie ogarniętym złem. Autorka przepiękne nakreśla nam łużyckie krajobrazy, kusi widokami, jednocześnie potrafi przerazić i z niezwykłą dokładnością opisać niebezpieczeństwo. Subtelnie pokazuje oblicze wielkiej miłości. To historia mocno skomplikowana, wielowymiarowa, wielowątkowa, zawierającą bohaterów niepozbawionych ułomności, takich którzy dokonują różnorakich wyborów, często złych, ponieważ w obliczu lęku i strachu o własne życie, zazwyczaj nie myślimy o innych. Chwytające za serce, przepiękna, niezwykle wartościowa i taka nad którą będziecie mogli podumać. Po prostu książka idealna i taka która zostanie z Wami na dłużej. Dziękujemy autorce za te trzy tomy pełne przygód, tajemnic, emocjonalności, pełne wartości i łez czy to ze szczęścia czy ze smutku. Fenomenalne seria. Peter i Katrin próbują za wszelką cenę do siebie wrócić. Miłość, która ich połączyła przed laty wydaje się być wystarczająco silna aby przetrwać wojenne szaleństwo… Marlen staje przed najtrudniejszą decyzję w swoim życiu, która zaważy nie tylko na jej losie. A Rudi już nigdy nie wybaczy sobie popełnionych czynów.