Mroczna wiedza. Scholomance. Lekcja pierwsza (okładka  miękka, wyd. 04.2021)

GALADRIEL jest genialną postacią. A jej relacja z Orionem przezabawna i przesłodka. Novik ma świetne poczucie humoru!

Czy istnieje możliwość stworzenia oryginalnej i przyciągającej uwagę książki o szkole magii? Szczególnie gdy tą najbardziej znaną jest Hogwart. Naomi Novik pokazuje, że da się to zrobić. Scholomance to szkoła dla wybranych, nie ma w niej nauczycieli, przerw świątecznych, ani wakacji. To miejsce, w którym od przyjaźni czy stopni ważniejsze jest przetrwanie. Uczniowie mają tylko dwie możliwości, ukończenie nauki lub śmierć. Największym zagrożeniem są potwory czające się w każdym zakamarku budynku i wyczekujące nieuważnego ucznia. Po korytarzach nie powinno się chodzić samemu, w każdej sali, czy też stołówce są miejsca lepsze i gorsze, co oznacza bezpieczne i mniej bezpieczne, każdy powinien mieć lekki sen. W dodatku niektóre dzieciaki praktykują czarną magię i posuwają się czasem za daleko, po to, aby zdobyć więcej mocy zabijają rówieśników. Gdy tylko usłyszałam, że "Mroczna wiedza" zostanie wydana w Polsce wiedziałam, że muszę ją przeczytać. Mroczna magia, niebezpieczeństwa, a w dodatku hipnotyzująca okładka (tak, nieraz oceniam książkę po okładce) to powinien być przepis na sukces. Zanim zaczęłam czytać widziałam też wiele przedpremierowych recenzji ją chwalących. Nie bez przyczyny użyłam jednak słowa "powinien", ponieważ jest to pozycja co najwyżej przeciętna. Pomysł jest jak najbardziej trafiony, jest inny, przyciągający i ciekawy, jednak z drugiej strony zupełnie niewykorzystany. Największym plusem tego tytułu jest zdecydowanie świat wykreowany przez autorkę. Pełen mroku i strachu, wspomniany już wcześniej Hogwart do kwadratu, miejsce, w którym wszystko co się rusza chce cię zabić. Miejsce, które zmusza mieszkańców do nieustającej gotowości i walki, do myślenia tak naprawdę jedynie o sobie i swoim przetrwaniu. Uczniowie od samego początku wiedzą, że muszą zabiegać o sojusze, aby w dniu zakończenia nauki wyjść cało ze szkoły. Bardzo podobał mi się również pomysł samego budynku będącego swego rodzaju magiczną maszyną, podsuwającą jego mieszkańcom to czego aktualnie potrzebują (według własnej interpretacji oczywiście), budynek, który jest z jednej strony schronieniem, a z drugiej więzieniem. Jednak warto zaznaczyć, że osoby chcące przeczytać książkę o szkole i perypetiach związanych z nauką niczego dla siebie tutaj nie znajdą. Przejdę teraz do minusów. Przede wszystkim główna bohaterka, Galadriel. O matko, jaka ona jest denerwująca. Dawno nie spotkałam się nigdzie z tak stworzoną postacią. Ma ogromnie wielką moc, ale ją ukrywa, nawet gdy wszystkim wokół grozi niebezpieczeństwo. Coś tam robi, ale nie chce się zdradzić. Cały czas narzeka na niesprawiedliwość podziału na gorszych i lepszych uczniów, dla El każdy kto pochodzi z enklawy jest zły i zepsuty, oczywiście jest też winny całemu złu, bo jak żeby inaczej. Do tego coś co wydaje mi się wręcz śmieszne, dziewczyna kogoś ratuje po czym nic się nie odzywa, przez co wszyscy myślą, że zrobił to ktoś inny (szkolny bohater Orion, ale do niego jeszcze dojdę), tak, nic nie mówi, ale ma pretensje, że to z niego robią herosa. A do tego wszystkiego jest okropnie niemiła, nie mam nic przeciwko ciętemu językowi, ale ona jest wręcz bezczelna. Odpycha ludzi i skarży się, że jest sama, ktoś chce być dla niej miły, ona go odtrąca. Ach i nie można zapomnieć, że przez lata była szarą myszką, a teraz nagle wszystkim rozkazuje i nie przyjmuje do wiadomości tego, że ktoś może mieć inne zdanie. I tak, to jest bohater, którego bym spaliła, wskrzesiła i zakopała żywcem. Orion, czyli druga postać, którą w miarę poznajemy również zachowuje się całkowicie nielogicznie. Przez wiele lat traktował El jak powietrze, a nagle zaczyna za nią chodzić. Zdaję sobie sprawę, że jest to zapewne początek jakiejś ogromnej intrygi, ale błagam, kolejny schemat. Jest on szkolnym pogromcą potworów, jednak nie do końca jest wytłumaczone dlaczego to robi, tak więc łazi i się bije i właściwie tyle. Poza tą dwójką nie wiemy nic o innych bohaterach poza tym, że są i jak się nazywają. To też nie pomaga, szczególnie, że przez to nie można się doszukać żadnej pozytywnej osoby. Powiedzieć coś należy też o języku autorki, który jest ciężki. To nie jest książka dla osób nielubiących długich opisów. Całą historię poznajemy z perspektywy głównej bohaterki, miejscami zwraca się ona bezpośrednio do czytelnika, co jest ciekawym zabiegiem, ale mam wrażenie, że autorka nieraz się w tym gubiła. Czytałam strasznie wolno, a czasem musiałam przerywać ze względu na to, że lektura mnie męczyła. Dodatkowo 2/3 pozycji jest okropnie nudne, a akcja rozwija się na samym końcu. Także przygoda z tym tytułem nie była przyjemna. Niestety nie polecam.

~Jeśli ktoś Cię prześladuje to Twój problem; jeśli ty kogoś prześladujesz, to jego problem. I wszyscy pozostali będą ignorować każdą taką sytuację, ponieważ mają własne problemy. Ten cytat spodobał mi się, ponieważ dokładnie opisuje nie tylko całą książkę Naomi Novik "Scholomance. Mroczna wiedza", ale również naszą szarą rzeczywistość. Czy spotkaliście się kiedyś ze stwierdzeniem, że jak czytacie książki fantastyczne to jesteście mniej 'jacyś'? Mniej wartościowi, mniej oczytani, że żyjecie fikcją, a z innych gatunków spływają większe morały i większa wiedza? Kiedyś czułam się nie dość dobra, a na pytanie jakie książki czytasz zawstydzałam się, bo przecież fantasy jest dla dzieci. I mogą tak mówić tylko osoby, które nie spotkały na swojej czytelniczej drodze książki, która obok czarów, magicznych kryształów i walki o przetrwanie, zawiera w sobie życiowe mądrości. Uważam, że jeśli chcemy się zagłębić to naprawdę w Scholomance możemy znaleźć wiele odnośników do naszego świata. 🔥 Skupmy się na tytułowym słowie "Mroczna". Taka właśnie jest rzeczywistość i cała ta książka. Od początku przed uczniami stawiane są wygórowane zadania. Jesli zawiedziesz, jeśli sobie nie poradzisz to nie przetrwasz. Na każdym kroku występują trudności i trzeba szukać sojuszników - przyjaciół, którzy wesprą Cię gdy Ty się potkniesz. 🔥 Główna bohaterka ma ciężki charakter. Z obawy przed swoją potężną mocą za wszelką cenę odpycha od siebie innych magicznych. Jest opryskliwa i ma cięty język. I tak naprawdę nikt nie chce poznać przyczyny jej zachowania. Łatwiej jest zostawić ją samą sobie, na pożarcie złowrogom. I tak to działa. Jeśli nie pasujesz do standardów, jesteś wrogiem. A jeśli masz coś co można wykorzystać to wykorzystają i porzucą. 🔥Cała historia Scholomance jest bardzo nietypowa. Magia nie przychodzi na zawołanie, a nauka przypomina raczej eliminację najsłabszych. Możesz oszukiwać, możesz zabijać. W szkole nie ma nauczycieli, którzy przyłapią Cię na gorącym uczynku. Jest to po prostu coś co dla samej odmienności czyta się z zaciekawieniem. 🔥I tak jak to bywa... Ostatnie zdanie wrzuca cię w natłok myśli. I teraz siedzę i czekam na drugi tom 🙈 🔥Największym problemem był dla mnie sposób w jaki autorka napisała tę książkę. Rozdziały są długie, a w jednym akapicie możemy przeczytać rozmowę bohaterów, za sekundę przechodząc do informacji z czasów przeszłych, by zakończyć na opisie szkoły. Wiecie, że dopóki nie przeczytałam, że ktoś krwawi to nie wiedziałam, że to się wydarzyło stronę wcześniej 🙈 miałam takie YYY ale że jak ?!. Jak mogłam to ominąć. A no właśnie tak, że dla mnie tam jest wszystko i nic. Wolałabym krótkie rzeczowe rozdziały, a nie jeden na 42 strony

To było moje pierwsze zetknięcie z twórczością Naomi Novik. Już od dłuższego czasu chciałam zapoznać się z jej piórem, ale niestety ta pozycja mnie rozczarowała. Możliwe, że poprzez długie wyczekiwanie i dużą popularność zbyt dużo oczekiwałam. Miałam wrażenie, jakby cały tom był zaledwie zbyt długim, zbyt szczegółowym i zbyt nudnym wstępem do naprawdę dobrej serii. Świat przedstawiony był bardzo skomplikowany i nie wszystkie opisy były zbyt jasne i przejrzyste. Może to tylko kwestia tłumaczenia, ale niekiedy jakiś fragment musiałam czytać trzy razy, aby zrozumieć sens całej wypowiedzi. W tej części autorka zdecydowanie skupiła się bardziej na przedstawieniu świata, niż na akcji, czy jakiś relacjach między bohaterami. A wątek miłosny i końcówka, to już w ogóle był chyba jakiś nieśmieszny żart! A propos żartów, było wiele momentów, gdzie wybuchałam śmiechem. Głownie dzięki ciętej i złośliwej El, która czasem mnie rozbrajała. Nie rozumiem jedynie idei jej niesamowitości i wielkości, skoro jej moce mają aż tak wielkie ograniczenia. W końcu jednak magia zawsze ma swoją cenę. Nie jestem jeszcze pewna, czy sięgnę po kolejne tomy, ale żywię nadzieję, że im dalej pójdę w las, tym będzie lepiej.

__booksmaniaa. | Akcja rozgrywa się w zabójczej szkolę magii, gdzie uczy się nasza bohaterka, El. Na co dzień stacza walkę z setkami różnych potworów, które się przedostały przez mury szkoły. Posiada ogromną moc, lecz nikt o tym nie wie. W tej szkole nie ma przyjaźni, są tu jedynie sojusze, dzięki którym uczniowie zwiększają swoje szanse na przetrwanie. Aby wydostać się ze szkoły muszą nie tylko przeżyć 4 lata, ale też zdać końcowy egzamin, czyli pokonać potworów kryjących się w auli przez wyjściem. Czy uda się? Ciekawa historia, która wciągnęła mnie z pierwszych stron. Autorka precyzyjnie opisała działanie szkoły, a nawet zamieściła mapkę. Bohaterowie książki, nawet ci drugoplanowi są przemyślane i dopracowane. A główna bohaterka skradła moje serce, mimo że miała tyle problemów potrafiła ich rozwiązać i poradzić sobie sama. Momentami też czułam się, że to ja jestem na miejscu El i za chwilę mogę zginąć. Podobał mi się również wątek romantyczny, który idealnie się wpasował w klimat historii.

Pierwsza strona jest napisana w taki sposób, że nie wiedziałam co ja czytam. Dopiero gdzieś po 30 złapałam bakcyla. Sama fabuła nie jest wysokich lotów, ale ma coś w sobie że czytasz dalej. Bohaterowie zostali bardzo pobieżnie przedstawieni. Książka jest napisana z punktu widzenia El. Co nie jest złe, ale czytamy jakby jej dziennik. Sam pomysł na Scholomance czyli niesamowicie śmiertelną szkole jest ciekawy. Ale nie ma nic co by sprawiło że OMG potrzebuje kolejny tom teraz natychmiast! Fajnie się czyta i można się wciągnąć, ale nie jest to książka idealna.

Niezwykle wciągająca w historia o dość nietypowej szkole magii. Jeśli ktoś myślał, że Hogwart potrafił być niebezpieczny, Scholomance zdecydowanie go przebija. Uwielbiam to, w jaki sposób planuje i zmienia się główna bohaterka, walcząc o przetrwanie, aby przeżyć w zabójczej szkole i odnaleźć sojuszników. Po prostu uwielbiam ❤️

Książka w której cały czas się coś dzieje i możemy bać się razem z główną bohaterką. Momentami w książce jest strasznie, śmiesznie, ochydnie oraz tajemniczo bywa też ten 1% romantyzmu.

Świetna książka chociaż ma ona swój minus - mianowicie wątek romantyczny był słabo rozwinięty ale dla fanów fantastyki polecam serdecznie

Jedna z najlepszych książei jakie czytałam nie mogę się doczekać drugiej części więc kupuje ją po angielsku.