Minutes To Midnight (CD)

Linkin Park to zespół z długą i bogatą historią, obecny na scenie już od prawie 20 lat. Jego początki sięgają roku 1996 i zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Nadszedł czas na falę świeżych kapel, które musiały zastąpić przetrzebioną samobójstwami i alkoholizmem starą gwardię estrady. Młode kapelę, w tym LP, należały do pokolenia z „przeszłością”- duchową spuścizną gigantów szeroko pojętego rocka. Amerykański sen stał się już niedługo dla wielu z nich rzeczywistością, spełniając niewypowiedziane marzenia. Większość z nich zaczynała skromnie, tak jak Linkin Park potrzebując czasu na rozwinięcie skrzydeł. Dzisiaj, po 18 latach są jedną z popularniejszych kapel rockowych na świecie, wciąż ewoluującą i poszukującą swojego unikalnego stylu. Przeszli długą drogę, „mutując” i ostatecznie stając się międzygatunkową hybrydą, łączącą mocne brzmienie pierwszego dema, ze spokojem aktualnych hitów. Wiele z ich muzycznych decyzji, budzi i budziło wątpliwości, a nawet otwarty sprzeciw części fanów. Osobiście, zazdroszczę chłopakom śmiałości, którą zawsze odnajdywałem w ich nieprzerwanej gotowości do eksperymentów. Niestety, wraz z wydaniem Minutes To Midnight, poczułem nadchodzące zmiany. Te zmiany okazały się być dla mnie zbyt wielkie. Recenzowany album pozostał w moim odczuciu ostatnim dziełem tego krzyczącego i zbuntowanego Linkin Parku, a jednocześnie wyrazem dojrzałości i refleksji.


Zawsze, od pierwszego wysłuchania, traktowałem album Minutes To Midnight, jako coś bliskiego, ale też bardzo dalekiego wcześniejszym płytom. Wynika z poprzednich krążków, jednocześnie wprowadzając tematy i uczucia, które nigdy wcześniej nie były poruszane. Już sam tytuł krążka mówi sporo o tym nowym charakterze. Zwrot „minuty do północy” stanowi nawiązanie do symbolicznego Zegara Zagłady, określającego możliwość katastrofy światowej. Taki jest też w części ten album. Refleksyjny, oczekujący. Pomimo tego nie mogę nazwać go wyalienowanym krążkiem, obcym wśród dwóch nurtów Linkin Park’owskiej twórczości, aktualnym oraz tym starym. Czuję, że jest on naturalną następstwem wcześniej podjętych tematów, wpisuję się w treść wcześniejszych utworów. W wielu przypadkach „ Minutes …” stanowi rozwinięcie wcześniej poruszonych wątków. Łagodnemu kawałkowi odpowiada utwór ostry, energicznemu brzmieniu, nastrojowa melodia. Taka jest właśnie ta płyta, która spina wieloraką twórczość zespołu, próbując pokazać ją po raz pierwszy jako całość. Oczywiście, zawsze istnieje szansa, że taki „koktajl” okażę się niestrawny, ale moim zdaniem Linkin Park tego uniknął.


„Minuty” to album, w którym zespół spojrzał wstecz i podsumował to, co do tej pory osiągnął, oraz po części wskazał kierunek, w którym chciałby podążyć. Już w następnym albumie zespół zerwał całkowicie z piastowanym do tej pory tytułem kapeli hard rock’owej, i może „ Minutes..” stanowiły przymiarkę do tego kroku. Z pewnością jest to album przynajmniej w połowie eksperymentatorski, który wprowadzą na scenę, do tej pory pomijane uczucia. W przeszłości był gniew, była zawiść i poczucie niezrozumienia, teraz pojawia się również smutek i refleksja. Nie należy się bać tej „nowo odkrytej” łagodności. Wręcz przeciwnie, to właśnie ona świadczy o oryginalności tego albumu. „Hybryda” idzie w parze z „Meteorą”, a „A Thousand Suns” z „Living Things”. „Minuty” to krążek jedyny w swoim rodzaju, unikalny, a pomimo to bliski „tradycji”. Piosenki są albo pełne energii, albo skłaniają się ku charakterowi osobistemu. Z pewnością jest tutaj mniej elektroniki, większy nacisk położono na instrumenty, stawiając je na pierwszym planie wraz z głosami wokalistów.


Minuty to album w swoim rodzaju unikatowy, z plusami i minusami tego faktu. Znajdziecie tutaj 12 naprawdę dobrych kawałków, różnych, ale spojonych w jedno tytułem płyty, i obszarem poruszanych treści. Jest tutaj trochę krzyku drapieżnego, trochę żalu, śmiech oraz łagodność. Z powodu tak wielkiego rozrzutu tematów, może się okazać, że któraś część płyty nie przypadnie Wam do gustu, ale tak naprawdę, dwoistość natury jest cecha charakterystyczna Linkin Parku. Znajdziecie jej ślady na każdym krążku przez nich wydanym i być może to świadczy o pięknie ich twórczości. Jeżeli lubicie chwilę zadumy po energicznym kawałku polecam ten album. Znajdziecie na nim zatoczkę pomiędzy dwoma burzliwymi częściami historii, miejsce, gdzie wymieszał się wpływ dorobku minionych lat i potrzeba ciągłego poszukiwania. Niezależnie od odczuć, jakie wywoła w Was ta płyta, nie ograniczajcie się do niej, zapoznając się z resztą dorobku Linkin Park’u. LP kocha eksperymentować, więc jeden album, bez względu na to jak dobry, nie jest w stanie opisać jego charakteru i dążeń. Nie sposób wpisać we sztywne ramy zespół, który jest znany z opuszczania ram raz mu narzuconych.

Płyta Linkin Park "Minutes to Midnight" słucham z przyjemnością. Niektóre piosenki są energetyzujące, niektóre spokojniejsze co bardzo lubię. Każdy z utworów na tym krążku jest niezwykły. Czasem lubię sobie tak po prostu siąść, posłuchać i pomyśleć. Ogólnie po prostu dodam, że jestem bardzo zadowolona że kupiłam tę płytę i każdemu ją polecam.

Kochałam i zawsze będę kochać ten zespół. Żal tylko mi wokalisty, że tak szybko odszedł z tego świata !:( Bardzo będzie mi brakować jego głosu!!!!!!

Jak zawsze i wszędzie kocham moja ulubioną kapelę :) Tej płyty nie trzeba polecać, ją po prostu trzeba kupić :)

Nawet po tylu latach jestem zaskoczony tą płytą świetnie mi się jej słucha, szkoda że tak wyszło jak wyszło eh.

Jeżeli spodziewasz się płyty w stylu Hybrid Theory czy Meteory, możesz być zawiedziony. MtM kompletnie odbiega od swoich poprzedników, co nie znaczy, że jest gorsza. To całkiem odmienna nowość w muzyce Linkin Park. Głębokie, przemyślane teksty plus emocje Chestera sprawiają, że piosenki mają silny przekaz. Ciekawostką jest, że na tej płycie znajduje się piosenka, gdzie zespół LP po raz pierwszy użył słowa love.
Gdybym miała oceniać, CD zdecydowanie zasługuje na 5 gwiazdek. To, zaraz po Hybrid Theory, mój ulubiony krążek zespołu.
Zważywszy na to, jak świetną muzykę gra Linkin Park, lepszej rekomendacji chyba nie trzeba.

Utwory z płytki znałam już na długo przed jej zakupem. Linkin Park to kultowy zespół i uwielbiam ich każdy kolejny krążek. W "Minutes to midnight" praktycznie każdy utwór jest moim ulubionym, jest to po prostu rock w najlepszym wydaniu. Płytka jest zupełnie inna niż dwie wcześniejsze, o wiele spokojniejsza, ale jest to wynik szukania nowych ścieżek zasepołu i zdobywania nowych doświadczeń. Polecam!

Zespołu przedstawiać i wychwalać nie potrzeba. Płytę natomiast to już osobna sprawa. Jest tutaj wszystko czego potrzeba by zespół polubieć jeśli ktoś go nie zna lub rozkoszować się kwintesencją dobrego brzmienia jeśli jest się już fanem. Jakość brzmienia płyty bardzo dobra. Skala 5/5 jakościowo. Polecam każdemu by zajmowała pierwsze miejsce w waszych kolekcjach.

Uwielbiam tą płytę. Kompletnie nie zgadzam się z opiniami, że ta płyta to cień Meteory czy Hybrid Theory. Jest to zupełnie inna płyta więc nie można ich porównywać. Nie jest przez to wcale gorsza. Słucham ją z przyjemnością i mam wrażenie, że nigdy mi się nie znudzi. Zdecydowanie polecam

Jeden z pierwszych zespołów od, których zaczynałem przygode z ciężką muzyką. Może to nie jest Meteora i Hybrid Theory ale również wspaniale wspominam jak słuchałem za dzieciaka takie hity jak What I've Done, Shadow of The Day, Bleeding Out, czy Given Up. Miło wrócić do tego albumu.