Hybrid Theory (CD)

krótko -zaje...... album. Od czasu do czasu w muzycznym świecie krystalizują się brzmienia, które w końcu przybierają na takiej sile, że nie mogąc być w pełni zidentyfikowanymi z tym, co było grane do tej pory, potrzebują nowej nazwy. Koniec dwudziestego i początek dwudzieskiego pierwszego wieku przypieczętowały powstanie nurtu o dźwięcznej nazwie new metal (lub nu-metal, jak kto woli). Niewiątpliwie największy w tym udział miał nieznany nikomu zespół zza oceanu - Linkin Park, który swoją debiutancką płytą - "Hybrid theory" - w dwutysięcznym roku osiągnął ogromny sukces. Połączenie rapu, hip-hopu, cieżkich gitar oraz samplingu ściśnięte w kipiące przeboje było tym, czego świat najwyraźniej wówczas potrzebował. Mimo że zespół nie był pierwszym grającym tego typu muzykę to szybko zyskał miano niemal twórców nowego gatunku, co oczywiście było przesadzone. Ale chyba ani trochę nie była przesadzona skala ich sukcesu, według mnie w pełni zasłużonego...

Album "Hybrid theory" (co ciekawe tak początkowo nazywał się zespół, ale gdy okazało się, że taki już istnieje przemianowali się na Linkin Park) to zbiór dwunastu skondensowanych, agresywnych hitów - album trwa tylko 38 minut! To przełożyło się bezpośrednio na ilość singli - było ich aż pięć i niemal każdy wędrował na pierwsze miejsca list przebojów. Pierwsze chyba radiowy eter i telewizje muzyczne podbiło "One step closer" - krótkie, napakowane energią i dla zmyłki bez partii rapowanych, ale za to obfitujące w doskonale wpasowane skrecze, których pełno jest w innych utworach. Słuchacz praktycznie nie ma tutaj chwili spokoju i odpoczynku. Nawet wolniejszym utworom nie oszczędzono bijącej z nich mocy i złości. Oczywiście te pierwiastki nie pozostają samotne w przekazie emocjonalnym całej płyty, ale zdecydowanie przeważąją. "With you" odkrywa odrobinę tęsknoty, "Crawling" (jeden z murowanych hitów i najlepszych utworów w zestawie) w tekstowym zagubieniu wypluwa z siebie rozpaczliwe wołanie o pomoc. Największe wrażenie robi jednak "In the end", rozpoczynające się delikatną partią klawiszy na tle zniekształconego loopu perkusji (bardziej niestety niż stety z racji tego utworu zespołem zainteresowała się publiczność mniej poważna - rzesze nastolatek). Utworowi nie można odmówić pewnej mroczności i tego, że naprawdę może ścisnąć za serce. Także w warstwie tekstowej, gdzie z żalem i pewnym rozczarowaniem dowiadujemy się jak wszelkie starania i osiągi czynione dla kogoś innego w końcu tracą jakiekolwiek znaczenie. I bardzo dobrze słychać jak to boli. A bólu "Hybrid theory" wyrzuca z siebie bardzo dużo, wyzwalając przy tym spore pokłady agresji, które łatwo mogą przejśc na słuchacza - chwilami chęć rozwalenia czegoś jest nieodparta...

Poza mocą, przebojowością i sugestywnymi emocjami utwory Linkin Park mają jeszcze coś - głos Chestera Benningtona, który potrafi zabrzmieć delikatnie i niewinnie (zwrotka "Crawling") a także przyłożyć że wszystkich mośliwych kalibrów: nie tylko ostro śpiewa, ale momentami szepcze lub dosłownie krzyczy. To jest coś, co wraz z chwytliwymi riffami dodaje skrzydeł każdemu utworowi. I praktycznie nie zauważa się tego, że niemal wszystkie są zbudowane według tego samego schematu. Odstępstwem od niego jest tylko tylko instrumentalne "Cure for the itch", zabarwione orietlanymi klimatami rodem z kraju kwitnącej wiśni, będące zabawą zespołowego DJ'a. Warto wspomnieć również o interesujących klipach, towarzyszących singlom, które z pewnością w znaczącym stopniu przyczyniły się do ich ogromnej popularności (szczególnie tyczy się to "In the end")...

Obfitość przebojów, masa energii, znakomite brzmienie muzyki i wokali a także przekaz liryczny czynią z tego albumu bardzo interesującą i wartościową propozycję nie tylko w obrębie samego gatunku, w którym to z pewnością jedno z najlepszych wydawnictw...

Płyta bardzo mi się spodobała, jak zawsze świetne piosenki i ich brzmienia, naprawdę polecam!

Prawdziwy fan LP po prostu nie może nie mieć tej płyty! Energia, nowoczesne brzmienie, jedyny w swoim rodzaju i niepowtarzalny wokal Chestera, do tego głos Mika i popisy muzyczne reszty chłopaków. Hybrid Theory to po prostu kawał dobrej muzyki. Świetna do słuchania w samochodzie - z LP nie grozi zaśnięcie za kierownicą, a w czasie stania w korkach można rozładować negatywne emocje śpiewając razem z chłopakami i bębniąc w kierownicę razem z Robem...

Hybrid Theory to pierwszy, debiutancki album amerykańskiego zespołu nu metalowego Linkin Park. Został wydany w 2000 roku i od razu zdobył bardzo dużą popularność – do dziś jest jedną z najlepiej sprzedających się płyt. Na krążku znajduje się 12 utworów, trwających łącznie 37 minut, w tym cztery single: One Step Closer, Crawling, Papercut i In the End. Każdy z nich ma unikatowy klimat, który wielu osobom przypadnie do gustu. Teksty utworów odnoszą się głównie do życia wokalisty zespołu – Chestera Benningtona – opowiadają o znęcaniu się nad nim w dzieciństwie, nadużywaniu narkotyków, rozwodzie jego rodziców czy nieudanych związkach. Największą inspiracją dla muzyków przy nagrywaniu były takie zespoły jak Depeche Mode, Stone Temple Pilots czy Guns N' Roses. Wszystkie ścieżki szybko wpadają w ucho. Polecam tę płytę każdemu, kto interesuje się metalem alternatywnym, rapem, czy też po prostu chce posłuchać dobrej muzyki. Album ten, obok Meteory, jest największym i najlepszym dziełem Linkin Parku.

Co tu dużo mówić... Arcydzieło muzyczne. Zamówiłam oprócz tej kolejne arcydzieło Meteora. Płyty przyszły bardzo dobrze zabezpieczone folią bąbelkową oraz tekturą, więc ani jednego pęknięcia nie mają. Dzięki Empik za tak szybką dostawę w nienaruszonym stanie😉 Bardzo polecam !!!

Pierwszy i bardzo mocny album, moje serce należy do tego albumu, ale jestem również rozdarta wobec ,,Meteory", te dwa albumy to mega bajka, nie mówiąc o pozostałych innych krążkach. Krótko mówiąc jedna wielka robota, nie mogę przestać słuchać ich utworów.

Nic dodać nic ująć. Ponad 27 mln kopii sprzedanych na całym świecie, światowa sława i kariera. Ten album to jedno z najważniejszych dzieł XXI wieku :) Na albumie nie ma słabych piosenek są tylko bardzo dobre i genialne :)

Gdy bylem mlodszy, bardziej mi sie podobaly utwory. Aczykolwiek nazwal bym ta plyte juz klasykiem :) Polecam dla fanow jak i dla mlodszej generacji ktora nigdy tego nie slyszala.

Co tu dużo pisać.... najlepsza płyta kapeli. Nieśmiertelne "one step closer" zabija wszystkie inne kawałki. Moim zdaniem płyta jest muzycznym majstersztykiem tego zespołu.

Jako ze uwielbiam Linkin park to recenzja może tylko jedno zawierać ze jest to super zespół a ich płyty do nie zdarcia.