Gdyby był ze mną (okładka  miękka, wyd. 05.2023)

Nie rozumiem dlaczego jest taka popularna. Książka dosłownie o niczym, krótkie dialogi nie posuwające akcji do przodu. Jakby opisać tydzień z życia przeciętnej dziewczyny

Koniec tej książki totalnie mnie załamał nie mogłam się po niej pozbierać ale była warta przeczytania

strasznie mnie ta ksiazka nudziła wpadłam przez nia w zastój czytelniczy

Ta książka najpierw otuliła moje serce gdy w końcu Autumn i Finny zaczęli się dogadywać a potem je wyrwała i potłukła na kawałki. Bardzo wciągająca historia, która będzie miała już na zawsze specjalne miejsce w moim sercu.Polecam każdemu to przeczytać.

Nudna książka, nie smutna jak dla mnie. Koniec był troszkę lepszy , ale zdecydowanie ja nie wczułam się w tą historię. Lecz nie mówię że jest to zła książka każdy musi przeczytać i odpowiedzieć sobie sam czy ją lubi czy nie.

NAJLEPSZA książka ever

słabe, spodziewałam się zupełnie czegoś lepszego, przez większość książki nic się nie dzieje, 1 rozdział spojleruje zakończenie, kiedy wreszcie dochodzi wyczekiwany moment jest on w ogóle nie rozwinięty, główna bohaterka strasznie irytuje, styl pisania autorki to nieśmieszny żart, banalne dialogi nic nie wnoszące do fabuły, zabrakło mi wielu rzeczy, bohaterowie zmieniają partnerów jak skarpetki, podsumowując - nudne

Przed nami książka, która miała mnie przejechać i zmiażdżyć niczym emocjonalny walec. Podczas czytania miałam wylać morze łez i mieć złamane serce.
Nic z tych rzeczy jednak się nie stało.
I mam do tego dwie teorie. Pierwsza jest taka, że przez brak sympatii do Autumn nie potrafiłam wczuć się w tę historię. Druga z kolei zakłada, że po prostu, najzwyczajniej w świecie jestem za stara na tę historię i temu postrzegam ją nieco inaczej, niż by to miało miejsce, jakbym była z dziesięć lat młodsza.
„Gdyby był ze mną” to historia dziewczyny i chłopaka. Przyjaciół, bratnich dusz i drugich połówek, które rozstają się podczas pewnego etapu w ich życiu. Kiedyś byli nierozłączni, a nagle stali się dla siebie niemal obcy. Autumn i Finny są dziećmi najlepszych przyjaciółek i sąsiadek, więc wiadomo, że marzeniem matek byłoby, jakby ich pociechy się ze sobą związały. Rzeczywistość jest jednak nieco inna, przez co, zamiast kontynuować przyjaźń, nasza dwójka się od siebie oddala.
„Gdyby był ze mną” to parę lat z życia naszej bohaterki, a odnosiłam wrażenie, że przez ten czas ona w ogóle się nie zmieniła. Nie potrafiłam jej polubić, pewnych decyzji nie rozumiałam i zastanawiałam się, dlaczego po prostu nie porozmawia z Phineasem. To jedna z tych historii, gdzie rozmowa byłaby rozwiązaniem. Jednak, zamiast wyjaśnić sobie pewne rzeczy, Autumn zaczyna się spotykać z chłopakiem, który w niczym nie przypomina Finny’ego, a chłopak z kolei umawia się z dziewczyną, którą Autumn mogłaby być, ale nie chciała. Tutaj muszę wspomnieć, że bardzo podobał mi się sposób, w jaki nasza bohaterka powoli odkrywała swoje uczucia. Jak niektóre sprawy kwestionowała, zastanawiała się, czemu jest tak, a nie inaczej. A już wisienką na torcie były myśli, które od razu wędrowały do Phineasa.
I o ile nie polubiłam Autumn, tak Finny skradł moje serce i temu, byłby momenty, kiedy było mi przykro i kiedy miałam ochotę mu powiedzieć „słońce nie rób tego”.
Zarówno tytuł, opis, jak i pierwszy rozdział sugerują nam zakończenie, więc ono nie powinno nikogo dziwić, jednak mnie ono tylko w pewien sposób zirytowało. Otwarte zakończenia są czymś, co rzadko mi pasuje do historii. Czasami, jest czymś dobrym, bo sami możemy sobie dopowiedzieć, co potoczy się dalej, jednak tutaj według mnie nie było ono dobrym ruchem.
W książce są poruszane delikatne tematy i podobał mi się sposób, w jaki zostały one pokazane.
Należy wspomnieć, że tę historię czyta się bardzo szybko, a to głównie za sprawą krótkich rozdziałów, czasami aż za krótkich bym nawet powiedziała.
Wiązałam z tą pozycją spore oczekiwania, widziałam mnóstwo pozytywnych opinii i komentarzy, więc sama stworzyłam sobie pewien obraz tej historii, który podczas czytania coraz bardziej mi się rozjeżdżał. Może gdybym podeszła do tej historii bez żadnych nadziei, to nie czułabym się tak zawiedziona.

Kocham całym sercem. Wiele osób napisało w recenzjach, że główna bohaterka się nie zmienia, nie dorasta z wiekiem itd. Ale nikt nie wziął pod uwagę, że UWAGA SPOJLER Matka Autumn chorowała na depresje, sama Autumn tez, jej rodzice się rozwiedli, bała się intymnie zaangażować w dalsza relacje z J i jednocześnie walczyła z miłością do Finna. Jej psychika dosłownie leżała przez cała książkę. Sam fakt, ze ubierała się inaczej od innych, nosiła tiary, sugeruje ze coś było z nią nie tak, a to co chciała zrobić na końcu książki dobitnie to pokazało. Od tak pogrążonej w smutku i rozterkach osoby nie ma co wymagać ZMIANY

Masakra w życiu się tak nie wynudziłam już lekcje matmy sa ciekawsze