Diabeł na Hawajach. Nie taki diabeł straszny. Tom 2 (okładka  miękka, wyd. 03.2023)

Skończyło się na tym, że musiałam sięgnąć po część drugą z serii „Nie taki Diabeł straszny”, bo poprzednia tak mnie porwała, że długo nie mogłam przestać o niej myśleć. Tym razem głównymi bohaterami są Drew – znana wokalistka, o której jest wszędzie głośno i Josh – nadęty lekarz i brat chłopaka piosenkarki. Nie darzą się oni szczególną sympatią i na każdym kroku da się odczuć między nimi jakieś napięcie. Wszyscy spotykają się na wakacjach na Hawajach, zorganizowanych przez rodziców mężczyzn. Po przyjeździe okazuje się, że Drew dogaduje się lepiej nie ze swoim chłopakiem, a z jego bratem. Dowiedzcie się, jak rozwiąże się ta dość niekomfortowa sytuacja. Tak jak poprzedni tom, ta część jest równie udana i porywająca. Niby znowu romans, ale też znowu bez żenujących sytuacji. Kolejny raz nie mogłam się oderwać i już w tym momencie marzę o tym, żeby przeczytać tom trzeci. I Drew i Josh są postaciami intrygującymi, pozytywnymi i przede wszystkim niebanalnymi. Mają swoje charaktery, swoje złośliwości, ale czuć od nich empatię i dobro. Poznajemy ich emocje, ich problemy i jakże różną wizję świata. Od tej książki bije też pewnego rodzaju ciepło, dzięki niej można troszkę inaczej spojrzeć na swoje kłopoty i spróbować znaleźć na nie idealne rozwiązanie. Dobrze się bawiłam, czytając tę książkę, ponieważ oprócz ciekawej fabuły było w niej dużo żartobliwych dialogów i humorystycznych akcji. Znalazła się nawet chwila grozy, która dodatkowo fajnie zabarwiła całą powieść. Całość oczywiście była połączona z częścią pierwszą, dowiadujemy się dzięki temu, co u Tali i Hayesa. Pojawia się też zapowiedź tomu trzeciego, na ten moment już wiem, o kim on będzie. Podsumowując, uważam, że książka jest warta uwagi i jestem przekonana, że będziecie się przy niej bawić równie dobrze, co ja. Jeśli miałabym porównać ją do poprzedniej, to mimo wszystko, tamtą oceniam troszeczkę wyżej. Trochę pewnie przez wzgląd na sympatię do tych początkowych postaci. Tak czy siak, kiedyś pewnie wrócę i do tego tomu. Polecam Wam bardzo. 9/10

Świetna książka!

Super książka

Drew od lat ma słabość do Sixa. Ich związek daleki jest od ideału, charakteryzuje się burzliwością i brakiem stałości. Jednak dziewczyna i tak ciągle do niego lgnie. A przecież Drew mogłabym mieć każdego mężczyznę – jest piękna, sławna, a jej kariera ciągle rozkwita. Ma prawo wymagać dla siebie czegoś więcej, niż otrzymuje od obecnego chłopaka. Lecz za maską światowej gwiazdy Drew skrywa rany, które nigdy się nie zabliźniły i problemy, których nigdy odpowiednio nie przepracowała. Samotna, przepracowana, przytłoczona opinią mediów i fanów, otoczona nieprzychylnymi jej ludźmi, z przeszłością, która jej ciąży. Czy odnajdzie w sobie siłę, by dostrzec swoją wartość i zawalczy o należne jej szczęście? Josh jest lekarzem, bez miar oddanym pacjentom. Chce leczyć, pomagać, szerzyć dobro i nie patrzeć na zyski. Jest chlubą rodziny, w odróżnieniu od swojego brata – gwiazdy muzyki, Sixa. Josh nie przepada za spoufalaniem się z innymi, jego wyraz twarzy nie wydaje się sympatyczny, a usposobienie pozostawia wiele do życzenia. To człowiek zajęty, kompletnie niezaangażowany w obecne realia i świat show biznesu. Serce już dawno przeznaczył dla ludzi potrzebujących jego wiedzy i umiejętności. Ale może coś z niego jeszcze zostało dla odpowiedniej kobiety? „Diabeł na Hawajach” to książka, co do której miałam szalenie wysokie oczekiwania. Po znakomitej poprzedniczce, która postawiła jej poprzeczkę naprawdę wysoko, już na starcie nie miała u mnie łatwo. I choć moim zdaniem nie udało jej się doścignąć pierwszego tomu serii, to spędziłam z nią wartościowy i absolutnie niezmarnowany czas. Ta książka jest zupełnie inna, niż „Diabeł z Hollywood”, choć zachowuje świetny styl pisania Autorki i dynamikę wydarzeń. Bohaterowie mają unikalne charaktery, siłę, a spięcia między nimi są tak samo urocze jak ich drobne, pomocne gesty wobec siebie. Jednak to, co jest tu najważniejsze, to duża głębia, którą znalazłam w tej książce. Bowiem za pomocą postaci Autorka porusza wiele naprawdę wartościowych tematów oraz dotyka spraw szalenie istotnych. Pierwszy raz spotykam się z poruszeniem trudnej sytuacji w krajach trzeciego świata w takiej literaturze i odbieram to niezwykle pozytywnie. Warto o tym mówić, uświadamiać czytelników i za pomocą teoretycznie lekkich książek pokazywać im realia życia innych ludzi – choćby oględnie i wzmiankowo, ale tyle wystarczy, by zasiać ziarno informacji. Ponadto oboje głównych bohaterów boryka się z chęcią działania na przekór rodzicom, a korzenie tych działań sięgają głęboko i kierują ich życiem. To również ciekawy wątek, który świetnie pokazuje jak dzieciństwo często wpływa na dalsze, dorosłe wybory i losy ludzkie. Książka porusza również kwestię popularności oraz wszystkich jej blasków i cieni. Pokazuje, że nie wszystko jest takim, jakie się może wydawać, a ludzie z pierwszych stron gazet niekoniecznie wiodą tak królewskie i pełne wygód życie jak się spodziewamy. To także powieść o pokonywaniu własnych lęków, godzeniu się z przeszłością i odnajdywaniu siły, by sięgnąć po swoje marzenia, bez tracenia siebie. Oczywiście to także piekielnie przekonujący i świetnie napisany romans, z miłością oparta na wsparciu, opiece, troskliwości i tych małych gestach, które budują wielkie uczucia. Niezmiennie jestem zakochana w pomysłach Autorki, ale też ich wykonaniu i gorąco polecam również tę historię. Dodatkowo fani serii doczekają się także wzmianek o poprzednich bohaterach, co znakomicie spaja cykl – lecz bez większego problemu można powieści czytać oddzielnie.

Seria „Nie taki diabeł straszny” kusiła mnie już wtedy, kiedy ukazała się zapowiedź pierwszego tomu. Gdy otrzymałam propozycję zrecenzowania powieści „Diabeł na Hawajach”, uznałam, że będzie to idealny moment, by nadrobić te braki. Zwłaszcza że wakacyjny klimat i Hawaje wydawały się obiecujące. Nie przeliczyłam się, bo lektura, choć lekka i nieskomplikowana, okazała się naprawdę przyjemna. Były takie momenty, gdy przy tej pięknej majówkowej pogodzie, czułam się, jakbym zwiedzała te wszystkie wyspy razem z bohaterami. Ta atmosfera przenikała mnie i uważam, że to świetnie świadczy o stylu pisania autorki. Nie każdy jest w stanie tak wykreować otoczenie, żeby czytelnik czuł się tak, jakby towarzyszył bohaterom. Drew poznajemy już w pierwszym tomie, gdy zgłosiła się do Hayesa, by skorzystać z jego usług jako chirurga plastycznego, lecz trafiła na cudowną Tali, która odwiodła ją od tego pomysłu, a dzięki temu zostały przyjaciółkami. Już wtedy dowiadujemy się, że Drew nie ma obok siebie osoby, która troszczyłaby się o nią. Stale jest strofowana przez swojego menadżera, a chłopak, z którym się spotyka, raczej średnio darzy ją szacunkiem. Wydarzenia drugiego tomu mają miejsce gdzieś ponad rok po epilogu pierwszego i sytuacja w tej kwestii raczej się nie zmienia. No może poza jej związkiem z Sixem, ale widzimy już znaczny przełom w jej postrzeganiu tej relacji. Mężczyzna, zapraszając ją na wspólne wakacje na Hawajach, pragnie jej pokazać, że tym razem myśli o niej poważnie. Cóż, jak się domyślacie, niezbyt to wychodzi. Jednakże wtedy na jej drodze staje Josh, ale to nie ten Bailey miał burzyć jej krew w żyłach. Początek ich relacji jest pełen wrogości i oboje nie szczędzą sobie nawzajem słownych przytyków. Te ich potyczki bardzo mi się spodobały, były inteligentne, a przy tym zabawne, czyli połączenie, które wprost uwielbiam. Chyba nic lepiej nie ukazuje łączącej chemii jak właśnie ten zabieg. Ta niechęć stopniowo przeradza się w przyjaźń, która budzi w Drew zupełnie nieznane pragnienia. Ma swoje demony, które mówię jej, że nie powinna szukać u mężczyzn troski i poczucia bezpieczeństwa. Podoba mi się, że autorka w swoich powieściach stawia na budowanie zaufania. Tak było także w pierwszym tomie i zwróciłam na to uwagę. Nie wprowadza cielesności kiedyś bohaterami zbyt szybko, dając czas na rozwój relacji. Dzięki temu napięcie rośnie, a kiedy dochodzi do czegoś więcej, odbiór scen erotycznych staje się o wiele lepszy. Mają znaczenie. Uważam również, że autorka świetnie radzi sobie z ich opisami, są gorące i pobudzają zmysły.  Ta historia z pozoru może jest lekka, ale ma w sobie coś, co porywa od pierwszych stron. Niesie ze sobą także potężny ładunek emocjonalny, a bohaterowie mierzą się z wieloma trudnościami. Fantastyczne jest to, że zestawia ze sobą dwoje ludzi, którzy chyba nie mogą się bardziej od siebie różnić. Gwiazda pop i lekarz pracujący na misji w Somalii? Ich życia w żaden sposób nie powinny znaleźć złotego środka i chyba w tym tkwi ta magia. Czytelnik jest tak zaabsorbowany historią, bo pragnie dowiedzieć się, jak bohaterowie poradzą sobie z tymi różnicami, jaki znajdą sposób na kompromis. Ta historia po prostu mnie kupiła! Szczerze polecam oba tomy serii, które już się u nas pojawiły, a ja z niecierpliwością czekam na historię Bena. Już wiem, że się nie zawiodę. 

Druga część z serii "Nie taki diabeł straszny" czyli "Diabeł na Hawajach" przybliża nam losy Drew, 26letniej wokalistki światowej sławy, będącej w związku z innym muzykiem. Drew ląduje z rodziną swojego chłopaka na Hawajach. Miał być to wspaniały rodzinny wypoczynek, Baileyowie mieli się do siebie zbliżyć, a już od pierwszych wspólnych chwil zapowiada się tragicznie. Partner głównej bohaterki trafia do więzienia za posiadanie, wyjdzie dopiero za parę dni za kaucją, a ona zmuszona jest spędzić czas samotnie z jego rodziną. Nie byłoby źle, matka jej chłopaka jest niesamowicie ciepłą i pogodną osobą, duszą towarzystwa, i chce dla swoich synów jak najlepiej. I właśnie tutaj zaczynają się schody: na wycieczce jest równiej jej drugie, starsze dziecko: Joshua Bailey, wraz ze swoją partnerką, panią idealną. A Josh przy pierwszym spotkaniu Drew ostrzegł matkę przed nią, by ta pilnowała swojej rodzinnej zastawy. Czy można wymarzyć sobie gorszy początek znajomości? Mężczyzna od pierwszych chwil rzuca w stronę Drew niewybredne komentarze, ona nie pozostaje mu dłużna. Przybycie Joela się odwleka, Josh przez wspólnie spędzone chwile poznaje lepiej główną bohaterkę i okazuje się, że pod wykreowaną warstwą alkoholiczki i miłośniczki szalonego życia kryje się dotknięta przez życie kobieta, która wpadła w wir z którego nie może się wydostać. Złe decyzje, nieudane kontrakty, brak możliwości decydowania o wydawanej muzyce, a na koniec toksyczny związek z Sixem, to wszystko piętrzy się w niej. Nie wie jak się z tego wydostać. Mało kto zna jej prawdziwą stronę. A Matka kobiety zamiast ją wspierać, nieustannie obstaje za przybranym synem. Po przeczytaniu "Diabła z Hollywood" wiedziałam, że to nie to samo co "Pokusa Erin" czy "Przebudzenie Olivii". Tamte dwie książki wzbudziły we mnie morze emocji, nie zawiodły mnie, powodowały, że nie mogłam oderwać się od nich, a w "Diable z Hollywood" brakło mi tego czegoś. Sięgając po "Diabła na Hawajach" skrycie liczyłam na to, że będzie to dobra książka. I nie zawiodłam się! Tego potrzebowałam, chciałam i to dostałam. Joshua to mój książkowy mąż: bohater inteligentny, mający dobre serce, cięty język, ale nie patrzący na kobietę tylko jako obiekt pożądania, ale dostrzegający coś więcej. Jej duszę, serce, slabosci. To, jak opiekuńczy był wobec Drew, szczególnie wtedy, gdy ona się tego nie domyślała. Jak krok po kroku otwierali się przed sobą, powierzali sobie swoje tajemnice, choć wiedzieli, że ich serca pękną, przecież ona była z jego bratem, a on miał wrócić do Somalii. Końcówka to dla mnie bomba emocjonalna. Miałam iść spać, MUSIAŁAM! bo rano wstawałam do pracy, ale nie mogłam. Nie zdradzę nic, chcecie wiedzieć to czytajcie, ale jeśli dane wam było przeczytać "Przebudzenie Olivii" to "Diabeł na Hawajach" trzyma ten poziom, albo i jest level wyżej. To było dobre. Naprawdę. Narracja, krótkie rozdziały, dobra kreacja bohaterów, chemia między nimi, stopniowo budowane pożądanie, dynamika, malownicze opisy wysp, to wszystko czyni z tej książki kandydata na mojego marcowego faworyta

Drew to piosenkarka, która nienawidzi swojej muzyki. Nie posiada żadnej wolności artystycznej ani kontroli nad własną karierą. W dodatku jest uwikłana w związek z Sixem, muzykiem który nie potrafi spojrzec dalej niż czubek swojego nosa, ale chce by Drew dała mu kolejną szansę i zaprasza ją na rodzinną wycieczkę na Hawaje. Już od pierwszego dnia wszystko idzie nie tak - Six zostaje aresztowany i nie dociera na miejsce, a Josh, brat Sixa jej nienawidzi. A jakby tego było mało, na wakacje zostaje zaproszona również była Josh’a, która jest tak zachwycona obecnością Drew jak Drew jej. To będą cudowne dwa tygodnie! Muszę to powiedzieć - humor w tej książce był świetny! Jak zawsze zresztą, gdy chodzi o Elizabeth O’Roark! Jej pióro jest lekkie i przyjemne, dzięki czemu książkę pochłonęłam w tylko dwa wieczory. Obserwując elektryzujący banter pomiędzy Drew i Joshuą, piłam z nimi koktajle na słonecznych wyspach i uśmieszkiem na twarzy obserwowałam zazdrość (i nieświadomość) ich byłych na tę oczywistą chemię! Mama Josha i Sixa to złota postać! Szkoda, że tylko jeden z synów odziedziczył po niej serce i umysł. Josh, choć z początku nieco mnie irytował swoją nieuzasadnioną niechęcią do Drew, szybko podbił moje serce swoją spostrzegawczością i troską wobec Drew, która cierpi na ataki paniki. Momenty, gdy Josh opieprzał swojego brata, gdy ten chciał usiąść z przodu, bo Drew ma chorobę lokomocyjną - ŚMIECH, CUD I DIAMENTY. Obserwowałam, jak podczas wakacji mocno się zbliżyli i pojawiła się między nimi nić porozumienia. Już od początku tworzą się między nimi prywatne żarty, których nikt inny nie zrozumie, zauroczenie i możemy zauważyć, że potrafią zrozumieć siebie nawzajem w głęboki sposób, do którego nikt inny nawet się nie zbliżył. Niestety on jest lekarzem i pracuje w niebezpiecznym dystrykcie w Somalii. Ona ma kalendarz napakowany wywiadami, koncertami i innymi występami na całym świecie, bez czasu na sen czy jedzenie. Czy może im się udać? Nie zdradzę. Muszę przyznać, że historia Drew i Josha podobała mi się trochę mniej niż ta Talii i Hayesa. Mam wrażenie, że została mniej rozbudowana, niektóre wątki nie zostały pociągnięte do końca i miałam też takie momenty, gdy Drew mnie lekko irytowała. Ogólnie było to wszystko troszkę pośpieszne, a miało potencjał na coś więcej, na rozbudowanie np wątku Drew i jej kariery - poświęcenia jakie dokonała, jej stanu mentalnego i jej rodziny. Wciąż jednak było dowcipnie i uwodzicielsko. Mamy tutaj motyw forced proximity i protector (zdecydowanie słowo dla Josha, który warknie na każdego, kto choćby krzywo spojrzy na Drew) i wiele uroczych interakcji, więc jeśli macie ochotę na lekki romans, to Diabeł na dosłownych Hawajach się sprawdzi!

•• Jak najlepiej sprawdzić faceta? Pojechać z nim na wakacje! •• Przekonała się o tym główna bohaterka książki - Drew. Gdy były chłopak zaproponował jej wyjazd na Hawaje nie spodziewała się rodzinnych wakacji z udziałem rodziców, brata i jego dziewczyny. Wakacje marzeń zamieniły się w prawdziwy tor przeszkód. Drew utknęła w raju z dwójką emerytów i dwiema osobami, których delikatnie mówiąc nie znosiła. W dodatku jak ma się skupić na naprawieniu swojego związku, gdy Joshua - brat jej byłego chłopaka ciągle wchodzi jej w drogę. Ten nadęty i złośliwy lekarz sprawia, że złamane serce Drew zaczyna bić szybciej. Ale zaraz, zaraz… Przecież to nie z tym Baileyem miała spędzić gorące wakacje… 🤍 ODURZAJĄCO PIĘKNE HAWAJE, DWÓCH ZUPEŁNIE RÓŻNYCH BRACI I JEDEN WYJAZD, BY ULECZYĆ ZŁAMANE SERCE. 🤍 Dosłownie czytając tę książkę czułam promienie słońca muskające moją twarz, podziwiałam piękne widoki i oglądałam wschód słońca razem z Drew i Joshuą. 🥰 Autorka w przepiękny i malowniczy sposób przedstawiła opisy krajobrazów. Sprawiła, że poczułam się tak, jakbym dosłownie uczestniczyła z bohaterami w wycieczce po Hawajach! 🏝️ To było niesamowite przeżycie! Przygotujcie się na recenzje pełną ochów i achów, ponieważ ta książka tak mi się spodobała, że będę ją polecać dosłownie każdemu! 💙 Już dawno nie czytałam tak świetnego, a zarazem bardzo zabawnego romansu. I ani trochę nie żałuję tego, że ją przeczytałam, bo historia okazała się być zabawna, intrygująca i taka prawdziwa.  Nie spodziewałam się, że fabuła książki będzie taka rozbudowana. Działo się naprawdę dużo, przez co nie mogłam się oderwać od lektury. „Diabeł na hawajach” naprawdę przypadł mi do gustu. Polubiłam bohaterów, zżyłam się z nimi i nie chciałam opuszczać tego świata. W dodatku autorka posługuje się lekkim językiem, dlatego też książkę czyta się błyskawicznie. Pochłonęłam ją w kilka godzin. „Diabeł na Hawajach” to perfekcyjna lektura. Dla fanów tego gatunku będzie jak znalazł, ale i nie tylko dla nich. Książka dostarczy wam mnóstwo śmiechu i niezapomnianych wrażeń. W dodatku sprawi, że czytając perypetie bohaterów poczujecie się tak jakbyście byli razem z nimi na Hawajach! 🏝️🤭

Po lekturze "Diabła z Hollywood" myślałam że autorka niczym nie zaskoczy mnie w historii Drew - piosenkarki i najlepszej przyjaciółki Natalie. Jakże się myliłam. 🤭 Drew to pogubiona młoda kobieta, która w końcu chce zawalczyć o swoje. Ma trudną przeszłość, o której nie chce wspominać. Jest zamknięta w sobie, a "Six" całkowicie nie zauważa jej prawdziwego, a nie scenicznego, oblicza. Im bardziej ją poznawałam, tym bardziej chciałam jej pomóc. Tej kobiecie po prostu nie da się nie życzyć dobrze. Na Hawajach poznajemy też Joshuę, brata "Sixa" który jest lekarzem w strefie wojny. Jak się można domyślić i jego przeszłość nie jest kolorowa. 🏝🏝🏝 "Diabeł na Hawajach" nie jest lekkim romansidłem. Owszem jego akcja toczy się w pięknych miejscach (a opisy miejscowości sprawiają, że sama bym się tam wybrała), ale to historia pełna bólu, poszukiwania i walki o własne ja, a także trudnych więzi rodzinnych. To naprawdę piękna książka. Zachwyciła mnie i wywołała ogrom emocji. Przeróżnych. Trochę się śmiałam, trochę współczułam, trochę smuciłam i nawet uroniłam kilka łez. Ale muszę wspomnieć też o jednym wątku, na który przewróciłam oczami. Jest delikatnie oderwany od rzeczywistości. No ale trzeba pamiętać, że Drew jest milionerką i może sobie pozwolić na różne szaleństwa. Chociaż przez 90% książki w żaden sposób tego nie czuć. Autorka zbudowała bohaterów bardzo realistycznie. Nie zrobiła z nich ideałów. Pokazała dobitnie ich problemy i walkę z nimi. A Joshua to jeden z najlepszych męskich bohaterów jakich poznałam. Poważny, a jednocześnie sarkastyczny. W połączeniu z humorem Drew tworzą konkretną mieszankę wybuchową. Pewnie zapytacie o sceny hot, skoro to niegrzeczna książka. Na okładce jest 3/5🔥, ale ja bym dała mniej. Sceny 🔥 pojawiają się dopiero pod koniec książki, są gorące ale hmm🤔 "delikatane". Myślę, że w niejednej obyczajówce dzieje się zdecydowanie więcej. 🤭 A czy można czytać "Diabła na Hawajach" bez znajomości "Diabła z Hollywood"? Jeśli nie interesuje was historia Natalie to oczywiście że tak. Historia Drew jest oddzielnym bytem, a Natalie poajwia się w niej całkowicie drugoplanowo.