Bieszczady. Dla tych, którzy lubią chodzić własnymi drogami (okładka  twarda, wyd. 05.2021)

Super się czyta Fajne opisy

Bardzo, bardzo fajna

Warto przeczytać

Świetna książka!

Prezent udany

Polecam

Polecam

Polecam

⛰ To nie jest jakieś bla bla o Bieszczadach. To nie jest tylko przewodnik ani tylko reportaż. Tu autor głębiej patrzy. On je prześwietla na wskroś, szuka życia w miejscach, gdzie już umarło, podziwia, wielbi, nadaje metaforyczne znaczenie górom, przyrodzie. Wszyscy możemy patrzeć na góry, ale każdy z nas widzi w nich coś innego. Może to być podziw, silne emocje, można widziec w nich swój upór do przezwyciężenia słabości. Autor zabiera nas ze sobą w podróż po Bieszczadach pokazując przy tym jakie miejsca są warte by je odwiedzić. I tak na przykład pisze o Połoninie Caryńskiej i niebie jakie się nad nią roztacza. Jednak przyznaje, że Bukowe Berdo jest najpiękniejsze. Poleca by pod koniec czerwca lub na poczatku września wybrać się na Połonine Wietlińską bo tylko wtedy wyłania się jej piękno. Pisze o wielu szczytach, polecając je czy też pokazuje na co zwrócić uwagę. ⛰ Jednak o ile ta podróż z autorem jest tu i teraz o tyle sporą część książki pochłaniają opisy historyczne. Nie myślcie, że znajdziecie mnóstwo dat i przytłaczających historycznych wydarzeń. Co to to nie! Pan Adrian Markowski opowiada nam to w taki sposób jak gdyby w fotelu siedział na przeciwko nas i mówił od serca, jak gdyby sam przeżył te wydarzenia. Wspomina o Chatce Puchatka i początkach jej istnienia czy prosi by rzucić okiem na mapę przedwojenną i zobaczyć, że kiedyś Wołosate to była jedna z najludniejszych wsi. Wspomina o cerkwiach, które do końca lat .70 były palone i niszczone. Żywo opowiada o cerwki w Łopience i kulcie Matki Boskiej. ⛰ Jednak największe wrażenie wywiera na mnie kiedy wspomina o wysiedleniach w Bieszczadach. O wsiach po których już został niewielki ślad jak chodźby Bukowiec, Beniowa, Sianki. Na sam koniec nasz autor rozwodzi się na temat wierszy i pieśni, które to mówią nam wieie o Bieszczadach, a przy tym smacznie podjada proziaki. To taki przysmak kuchni bieszczadzkiej, który zawitał do tego regionu w drugiej polowie XIX wieku. ⛰ Polecam Wam z całego 💚

W Bieszczadach nie byłam nigdy, chociaż bardzo o tym marzę, dlatego póki co poczytałam o nich w książce. Cóż to była za interesująca wycieczka. A że majówka jest jaka jest, więc tym bardziej podróż z książką wskazana. Autor pomaga nam poznać Bieszczady. Pomaga w doborze najpiękniejszych ścieżek i szlaków. Pokazuje gdzie warto zajrzeć i co zobaczyć. Pisze łatwo i przystępnie, a przy tym niezwykle ciekawie. Opowiada nam o przeszłości i teraźniejszości bieszczadzkich rejonów. O tym co było i co jest. Pisze gdzie patrzeć, aby dostrzec magię tych terenów. Opowiada o miejscach znanych i nieznanych, o ścieżkach, drogach i bezdrożach. Pomaga dotrzeć do nieznanego. To połączenie reportażu z przewodnikiem. Czyta się błyskawicznie i nie sposób się oderwać. Bardzo ładnie wydana książka, warto ją przeczytać i mieć na swojej półce. Dodatkowo są super mapki i zdjęcia. Dla miłośników pieszych wycieczek i pięknych widoków lektura obowiązkowa, ale nie tylko, bo przecież każdy może wyruszyć na przygodę w Połoniny. Jeśli kiedyś pojadę w Bieszczady, to na pewno książkę ze sobą zabiorę.