Bądź niezniszczalna. Jak przejść przez każdy kryzys (okładka  miękka)

Kolejna książka Agaty Komorowskiej "Bądź niezniszczalna "po którą sięgnęłam, okazała się strzałem w 10.Poraz kolejny się nie zawiodłam. Autorki nie znam osobiście ale uwielbiam Jej lekkie pióro.Język, którym posłużyła się Pani Agata jest zrozumiały dla zwykłego śmiertelnika (czyli mnie), prosty, przejrzysty, a zarazem bardzo dobitny. Okładka cudna, w bardzo energetycznych kolorach, zachęcająca, zresztą wybrana przez potencjalnych odbiorców.Polecam wszystkim, którzy się wahają, aby sięgnęli po lekturę, gdyż można ją praktycznie "połknąć" na bezdechu. Czyta się ją jakby siedziało się obok Autorki i popijało z Nią poranna kawkę, lekko miło i przyjemnie. Czekam na kolejne książki. W swoich zbiorach mam już 5 tej Autorki i każda pozycja jest godna polecenia.

Nie znałam Pani Agaty i była to dla mnie jej pierwsza książka , ale na pewno nie ostatnia ! Czułam jakąś więź z autorką. Bardzo przyjemna pozycja , niby nie pokazała niczego odkrywczego ale znowu przypomniała o rzeczach które ułatwiają życie :)

Książka którą czyta się bardzo płynnie, nie męczy.. polecam do przeczytania tak poprostu:) nie wyciągniesz z tego wiele dla siebie rzeczy z kategorii optymizmu..nic co byś już nie wiedział/a ale warto przeczytać. Polecam

Pani Agata jest dla mnie (pewnie nie tylko ;) inspiracją :) Książka przeczytana, a teraz tylko wdrożyć polecane techniki i wszystko staje się prostsze ;) Polecam :)

Kryzysy były i będą w naszym życiu. Warto iść do przodu po przejściu takiego kryzysu.

Jak każda poprzednia książka Pani Agaty, głęboka, autentyczna, ciekawa.

Rewelacyjny książka. Polecam

@AgaTaKomorowska wykorzystuje swoje kompetencje w obszarze asystenta zdrowienia publikując książki pomagające nam żyć. Sama walczyła z depresją, by osiągnąć symbiozę i szczęście we własnym życiu. Jak wynika z notki biograficznej „(…) odważnie pisze o rzeczach, których sama doświadczyła: samotnym macierzyństwie, niepełnosprawności dziecka, rodzicielstwie adopcyjnym i zastępczym, rozwodzie załamaniu i depresji.” Dzięki publikacji @WydawnictwoLuna z dnia 7 września br. w poradniku „Bądź niezniszczalna. Jak przejść przez każdy kryzys” możemy dotknąć próbki umiejętności Autorki w tym obszarze i zdrowieć według jej recepty😊. Wydawca w opisie obiecał, iż Autorka „(…) tłumaczy, że uczucia i emocje, takie jak lęk, złość, zagubienie, bezradność są zupełnie normalne, naturalne, a nawet… potrzebne w procesie przechodzenia przez kryzys. Na konkretnych przykładach pokazuje, jak sobie z nimi poradzić. Demonstruje mechanizmy, posługuje się praktycznymi narzędziami i proponuje ćwiczenia, dzięki którym możemy stać się niezniszczalni.” To poradnik oparty na prawdziwych doświadczeniach Agaty Komorowskiej napisany z wielką estymą i zaangażowaniem. Jego cechą charakterystyczną jest szczerość i oddanie tematowi, przed którym Autorka w ogóle się nie broni. Przewodnik dla wszystkich w kryzysie, dla wszystkich po kryzysie, a także dla wszystkich przed kryzysem. Co oznacza, że jest to przewodnik dla wszystkich. Krótka książeczka o wielkiej wartości. Bynajmniej nie dydaktycznej, a bardziej poglądowej. Tak określiłabym w dwóch zdaniach publikację Komorowskiej. Nie spodziewajcie się w poradniku niczego odkrywczego. Nie spodziewajcie się złotego środka, świętego Grala, czy cudownej recepty, jak radzić sobie z kryzysem, ze spadkiem nastroju, z poczuciem lęku, bezsennością, czy depresją. To wszystko jesteście w stanie pokonać tylko dzięki wsparciu specjalistów, psychiatrów i psychoterapeutów, którzy potrafią nas realnie uleczyć. Żadna książka, żaden napisany nawet z wielkim zaangażowaniem poradnik nie zastąpi pracy nad samym sobą i ćwiczeń pod okiem profesjonalistów, którzy biorą pełną odpowiedzialność za swoją pracę. Biorą odpowiedzialność za nas i nasze życie. Za nasze samopoczucie, nasze sny i nasz komfort życia. Niemniej jednak poradnik, o dość chwytliwym tytule „Bądź niezniszczalna. Jak przejść przez każdy kryzys”, jest warty uwagi. Szczególnie pod kątem poznania drogi, którą Autorka musiała przejść, by poradzić sobie z wyzwaniami codziennego życia. Książkę potraktowałam jako drogowskaz, optymistyczną wskazówkę, która udowadnia, że można inaczej, że można przezwyciężyć tę wyniszczającą chorobę, jaką jest depresja i można zacząć patrzeć na świat w bardziej kolorowych okularach. Dostrzegać jego mankamenty, ale także jego zalety. Cieszyć się z każdego dnia, każdej chwili, w której potrafimy być szczęśliwi i w której uśmiech gości na naszych ustach. Czasem nawet bardzo delikatny, lub kompletnie z przekąsem, ale jednak. Do poradników podchodzę dość sceptycznie. Jeszcze nigdy mnie niczego nie nauczyły. Stanowiły raczej ciekawostkę i przyczynek do zainteresowania się dogłębnie jakimś tematem. Poza, całkowicie obok. Traktuje je, muszę przyznać, w wielu przypadkach z przymrużeniem oka. Jak wspomniałam powyżej, nie wierzę w cudowne uzdrowienia w wyniku prześledzenia treści zawartych w poradniku, ani w poradzenie sobie z problemami psychologicznym w wyniku zastosowania ćwiczeń opisanych w książkach, które praktycznie powielają się prawie co do jednego w publikacjach z tego gatunku. Wierzę jednak w szerszą perspektywę, którą lektury tego typu mogą nam dać. Dzięki którym możemy dostrzec pewne niepokojące objawy, które dotychczas wypieramy z własnej świadomości. Czasem trudno jest zobaczyć siebie. A jeszcze trudniej jest się przyznać, że potrzebujemy pomocy. I to przez to warto przeczytać „Bądź niezniszczalna. Jak przejść przez każdy kryzys” Agaty Komorowskiej.

Współpraca: Wydawnictwo Luna Agata Komorowska nominowana do licznych nagród m.in. tytułu Superbohaterki „Wysokich Obcasów”. Jest autorką poradników: „Depresjologia”, „Optymizm mimo wszystko” i innych. Co sprawiło, że kobieta taka jak my postanowiła pisać książki o depresji i podsuwać nam rady, jak w dzisiejszym świecie poradzić sobie z kryzysem? Pani Agata jest samotną matką, która ma czwórkę dzieci w tym jedno z Zespołem Downa. Przeszła w swoim życiu depresję a później znalazła siłę i drogę do spełnienia i szczęśliwego życia. W swoim najnowszym poradniku „bądź Niezniszczalna” opisuje swoje doświadczenie życiowe. O samotności w macierzyństwie, niepełnosprawności dziecka, rozwodzie i w końcu o depresji. Opisuje jak potrafiła podnieść się po ciężkim załamaniu i kryzysie. Jak odnalazła spokój i harmonię? Powodów do wpadania mniejszy lub większy kryzys jest dzisiaj sporo. Z autorką muszę się zgodzić, że otaczający nas świat boli. Z tych rzeczy, które wymieniła autorka, mnie boli fakt relacji rodzice-nastolatkowie. Dzisiaj rodzice pracują przez całe dnie by zapewnić lepsze jutro swoim pociechą. Jak się może później okazać, z powodu braku rozmów i obecności rodzica w życiu młodego człowieka, rodzice pracują już nie na lepszy start a na dobrych terapeutów. A druga rzecz to odgradzanie się od sąsiadów tujami i wyskokami płotami. Siedzimy na naszych pięknych tarasach z komórkami w ręce, samotni i nic z tym nie robimy. Kontaktów z innymi ludźmi szukamy w mediach społecznościowych. Jest to smutne. Pani Agata podaje wile jeszcze przykładów z naszego życia, które mogą dołować i być początkiem różnych kryzysów. Najczęstsze kryzysy ostatnich lat, to kryzys związany z wojną na Ukrainie, z pandemią i dość powszechny kryzys małżeński. I każdy z nas zapewne ma swoim życiu takie kryzysy, które sprawiają, ze nasze plany i marzenia obracają się w popiół, ale najważniejsze jest aby umieć znaleźć dobre strony z naszego położenia i odgrodzić się od myśli typu „Nie dam rady”. Tylko od nas zależy czy będziemy zastanawiać się dlaczego wszystko co złe nam przytrafia się? Czy zaakceptujemy co przyniesie los i będziemy starali się być pomimo wszystko szczęśliwi. Autorka zwraca uwagę na to jak ważny jest sen w naszym życiu jak również pasja, która zazwyczaj pomaga przetrwać. Zachęca na wprowadzenie metody „Trzy Z” jak również do odpowiedzenia sobie na kilka pytań typu „Czego potrzebujesz żeby chciało Ci się chcieć”? Myślę, że to bardzo ważne pytanie, na które każdy z nas powinien sobie odpowiedzieć. Książkę czyta się szybko. Jest napisana prostym językiem i przytacza przykłady, które naprawdę z naszego otoczenia. Nie musimy ich szukać u sąsiada. Autorka nie bagatelizuje uczuć jakie nam towarzysza w różnych kryzysach. Mówi, że złość, zagubienie czy bezradność są normalnymi i naturalnym odczuciami w takich sytuacjach a nawet potrzebnymi w procesie przechodzenia przez kryzys. Na konkretnych przykładach pokazuje nam jak sobie z nim radzić. Proponuje rożne ćwiczenia, które mogą być świetnymi narzędziami do tego jak nie dać się pokonać w nasze gorsze dni. A na koniec przytoczę cytat, który bardzo mi się spodobał i podnosi duchu, gdy tylko przyjdą mi do głowy smętne myśli. „Człowiek szczęśliwy akceptuje zmiany, które niesie jutro i czeka na nie z ciekawością, pokora i spokojem”.

Czy też uważacie, że czytanie poradników wymaga dużo więcej czasu, trzeba zapoznawać się z nimi powoli, stopniowo przyswajając oferowaną wiedzę? Do tego kolejna trudność polega na tym, że można zgodzić się z teorią, ze wskazówkami, rozumieć ich zasadność, ale łatwo polec na wprowadzaniu zmian. Cóż łatwo jechać wytartym szlakiem, drogą przyzwyczajeń, które są drugą naturą człowieka. Ale nie można dać się przytłoczyć ogromowi pracy nad sobą, która czeka na wykonanie. Przecież wybierając choćby jedną, ale najważniejszą w tym momencie radę, najbardziej potrzebną i tak się wygrywa! Od poradnika nie można oczekiwać gotowego rozwiązania, raczej jest wskazaniem kierunku, inspiracją, pobudzeniem do refleksji, do zmian. Przystępny, mądry poradnik. Autorka na przykładzie zmagań ze swoim życiem wskazuje, jak spojrzeć z innej strony na problem. Jak go oswoić, ugryźć, rozłożyć na elementy i pokonać. Pozwolić sobie na emocje, przeżyć je, oczyścić, pozbierać i pójść dalej. Na konkretnych przykładach wziętych z codzienności. Czyta się „Bądź niezniszczalna” z wrażeniem, jakby się rozmawiało z koleżanką. Kryzysy małe występują częściej, ale łatwiej je pokonać. Jak sobie poradzić z dużymi? Lekko nie będzie, ale można, to jest wykonalne. Bo jeśli można coś zrobić, to trzeba zakasać rękawy. A jeśli nie mamy na coś wpływu, na coś naprawdę ważnego? Trzeba sobie pozwolić na smutek. Wypłakać się, wyżalić. Ale nie można się na nim zatrzymać. Przecież zawsze mogło być gorzej. I może będzie, nie wiadomo. Nie oznacza to, że już dziś trzeba się tym martwić na zapas. Tak sobie sama powtarzam. Czasem nawet działa. Póki nie wiadomo, że jest źle, można uznać, że jest dobrze, prawda?